Het mooie, zonnige Egypte trekt misschien altijd nieuwsgierige toeristen aan met zijn heerlijke zand, kleurrijke kleuren en eeuwenoude piramides. De geest van oudheid, mysterie en spiritualiteit lijkt dit land te vullen, waardoor het nog aantrekkelijker en aantrekkelijker wordt voor liefhebbers van geschiedenis, reizen en een warm klimaat.
Wat een toerist moet weten
Natuurlijk is het raadzaam om, naar deze woonplaats van zand en zon, de belangrijkste mijlpalen van de geschiedenis van het land te kennen of, in extreme gevallen, de namen van de beroemdste piramides, bezienswaardigheden en goden. Het zal niet misstaan om kennis te maken met de culturele tradities van Egypte, omdat dit de vakantie echt onvergetelijk zal maken.
De munteenheid van Egypte, die beschikbaar is in uw zak voor het kopen van allerlei souvenirs en het betalen voor geweldige excursies en meesterwerken van de lokale keuken, is in dit opzicht niet minder belangrijk.
Monetaire eenheid
Natuurlijk accepteren ze in elk toeristisch land ter wereld euro's en Amerikaanse dollars die iedereen beter kent, maar het is veel handiger om lokaal geld bij de hand te hebben - dit helpt onvoorziene situaties te voorkomen en het risico op misleiding tot een minimum te beperken.
De nationale munteenheid van Egypte is het pond, ook bekend als guineas. Een kleinere denominatie op dit grondgebied is piastres, waarvan de naam bij de meerderheid van de wereldbevolking bekend is uit films over dappere piraten en avonturiers.
Iets over nominale waarde
Een Egyptisch pond bevat 100 piastres of 1000 millimeter, die veel minder in omloop zijn. Professionals van talen en wereldvaluta's zullen waarschijnlijk onmiddellijk een analogie trekken met het Britse pond en zullen deels gelijk hebben, omdat het traditionele Guinee echt Engelse wortels heeft.
Opgemerkt moet worden dat, in informele termen, marktprijzen vaak wijzen op een andere Egyptische valuta, de lire. Dit kan onervaren toeristen verwarren, maar het is niet de moeite waard om je hierover zorgen te maken - dit is gewoon een extra aanduiding die geen afzonderlijke materiële weergave heeft, dus er zijn geen gegarandeerde problemen met betrekking tot het berekenen van ponden.
Historische achtergrond
De nationale valuta van Egypte in een benadering van de vorm van vandaag verscheen relatief recent - in 1834. Het was toen dat een koninklijk besluit werd uitgevaardigd, volgens welke overeenkomstige wijzigingen werden aangebracht. Merk op dat de bijbehorende parlementaire wet hieraan is voorafgegaan.
Op dat moment werd de officiële munteenheid van Egypte tegelijk gepresenteerd in drie versies: nieuw geïntroduceerde en tot nu toe ongebruikelijke ponden, traditionele piastres en, ten slotte, een paar. De vrijlating van de laatste werd pas in 1885 stopgezet, sommige coupures van piastres werden geleidelijk uit de circulatie gehaald.
In 1916 werden het Egyptische pond en de piasters aangevuld met millimes, die het geannuleerde paar vervingen en tot op de dag van vandaag overleefden. Dit stond veranderingen op een meer globale schaal toe.
Dankzij de manipulaties kon het Egyptische pond het wereldniveau bereiken. De goudstandaard, vastgesteld tussen 1885 en 1914, stelde vervolgens 1 pond gelijk aan 7,4375 g puur goud.
Verlies van onafhankelijkheid
De nieuwe stabiliteit van de Egyptische valuta ging verloren met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, toen de monetaire eenheid kunstmatig werd gecreëerd uit het Britse pond met een koers van 0,975 tot 1. De situatie bleef zo tot 1962, toen de Amerikaanse dollar de Britse munt verving. Op dat moment was de koers als volgt: 1 Egyptenaar was 2,3 Amerikaanse valuta.In 1973 leidde een andere devaluatie tot veranderingen (1: 2.5555) en in 1978 was het Egyptische pond ten opzichte van de dollar de volgende verhouding: 0,7: 1.
Muntuitgifte
Het oorspronkelijke materiaal voor het slaan was koper - in de periode van 1834 tot 1836 werden munten uitgegeven, waarvan de nominale waarde 1 en 5 paar was. Bijna gelijktijdig met hen werden zilveren paren met een nominale waarde van 10 en 20 eenheden in gebruik genomen.
Met betrekking tot piastres bestond er ook een duaal systeem. 20 piastres, 1, 5 en 10 waren gemaakt van zilver en tegelijkertijd waren munten in coupures van 1, 2, 10, 5 en 20 piastres goud. Vervolgens werd de uitgifte van munten van een of andere coupure gewijzigd, werden beperkingen opgelegd aan de productie, werden bronzen munten van de vierde waarde toegevoegd en bleef het slaan van gouden munten pauzeren.
De volgende modernisering van het monetaire systeem
Deze periode in de geschiedenis van Egypte begon in 1916 en duurde bijna een jaar. De essentie van wereldwijde heroriëntatie was aan het begin van het slaan van een bronzen munt, waarvan de nominale waarde een halve millimeter was. Tegelijkertijd werden geperforeerde koper-nikkel munten met een nominale waarde van 1 tot 10 millimeter in omloop gebracht.
In dezelfde periode begon de uitgifte van een gouden munt opnieuw, waarvan de waarde 1 Egyptische pond was.
Vanaf 1922 begon het actieve munten van gouden munten: samen met twee en vijf pond edelmetaal werden 20 en 50 piastres geproduceerd.
De beroemde zeshoekige munt, gemaakt van zilver in coupure van 2 piastres, werd voor het eerst relatief recent uitgebracht - in 1944. Het is in deze vorm dat het tot op de dag van vandaag heeft overleefd.
Kenmerken van de uitgifte van bankbiljetten
De eerste bankbiljetten, waarvan de waardigheid 50 piastres bedroeg, werden uitgegeven in 1899. Op dat moment kwamen ook coupures van 10, 15, 50 en 100 Egyptische pond in gebruik. De revolutionaire jaren van 1919-1917 met betrekking tot munten beïnvloedden de uitgifte van papiergeld op ongeveer dezelfde manier: toen werden bankbiljetten ter waarde van 25, 10 en uiteindelijk 5 piastres uitgegeven.
Egyptische ponden werden uitgegeven in 1976 in coupures van 20 eenheden, in biljetten van honderd pond, in vijfenvijftig pond in 1933, en 2007 markeerde het begin van het drukken van biljetten van tweehonderd pond.
Opvallende kenmerken
Aangezien Egypte voornamelijk een toeristisch land is, heeft het een overeenkomstige valuta. Bezoekers van het zonnige Cairo of een andere stad hoeven zich geen zorgen te maken over taalproblemen (Arabisch schrijven is tenslotte niet zo eenvoudig voor mensen ver van deze cultuur). Aan de ene kant van de bankbiljetten wordt de tekst gepresenteerd in Arabische letters (trouwens, de Egyptenaren begrijpen de uitdrukking 'Arabische cijfers' op een heel andere manier), en aan de andere kant wordt het Engelse equivalent begrepen, begrepen door het grootste deel van de wereldbevolking.
Op de voorzijde van bankbiljetten wordt in de regel een monument van islamitische architectuur afgebeeld, terwijl het omgekeerde is versierd met originele Egyptische, wereldberoemde meesterwerken van architectuur.