Problem walki z przestępczością korupcyjną był istotny od kilku stuleci. Ludzkie słabości nie zależą od epoki ani miejsca zamieszkania ludzi. Działania korupcyjne obejmują takie działania, jak nadużycie i nadużycie władzy. Jaki jest skład takich przestępstw? Kto jest przedmiotem i jaki jest przedmiot takich działań?
Co to jest korupcja?
To zjawisko istniało przez cały czas. Niestety jest to element każdego społeczeństwa. W Rosji gwałtownie wzrosła liczba przestępstw korupcyjnych w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Z czasem sytuacja uległa poprawie, ale wyeliminowanie problemu jest całkowicie niemożliwe.
Słowo „korupcja” oznacza po łacinie „przekupstwo”. W nowoczesnym znaczeniu jest to naruszenie kodeksu postępowania urzędników. Można to wyrazić zarówno jako nadużycie, jak i przekroczenie władzy publicznej. Korupcja jest zjawiskiem charakteryzującym się korupcją urzędników państwowych. Oprócz przestępstw omówionych poniżej, korupcja obejmuje wręczanie lub otrzymywanie łapówki, fałszerstwo, przekupstwo oraz rejestrację nielegalnej transakcji.
Art. 25 Kodeksu karnego (część 1)
Co mówi akt prawny? Nadużywanie władzy publicznej (art. 285 kodeksu karnego) jest przestępstwem kryminalnym, które w zależności od surowości ponosi kilka stopni odpowiedzialności.
Osoba, która skorzysta z możliwości, jakie zapewnia mu jej oficjalne stanowisko, z pewnością zostanie ukarana. O ile oczywiście jego wina nie zostanie udowodniona. Co więcej, kara może przybierać różne formy: grzywna, zakaz utrzymywania przez pewien czas stanowiska kierowniczego w strukturze państwa oraz pozbawienie wolności.
Zgodnie z art. 285, sprawca może zostać ukarany grzywną w wysokości do 80 tysięcy rubli lub kwoty równej jego dochodowi za okres do sześciu miesięcy. Skazany na podstawie tego artykułu karnego często traci prawo do zajmowania określonego stanowiska przez okres do pięciu lat. Może także zostać ukarany pracą przymusową lub aresztowaniem. Kara pozbawienia wolności za przestępstwo, o którym mowa w art. 285, od sześciu miesięcy do czterech lat.
Część 2, art. 285 kodeksu karnego
Druga część artykułu odnosi się do tego samego przestępstwa - to znaczy do nadużycia władzy. Jednak tutaj tematem może być tylko osoba zajmująca publiczne stanowisko Federacji Rosyjskiej. Co to znaczy Oznacza to pozycję ustanowioną przez prawo konstytucyjne do wykonywania uprawnień organu państwowego.
Kara za przedmiotowe przestępstwo po 2 godz. 285 Kodeksu karnego, surowsze. Mianowicie:
- grzywna w wysokości do 300 tysięcy rubli;
- praca przymusowa do 5 lat;
- uwięzienie na okres do 7 lat;
- pozbawienie prawa do zajmowania określonego stanowiska na okres do 3 lat.
Grave Crime
Kiedy dana osoba wykorzystuje swoje oficjalne stanowisko do celów osobistych, nie może bezpośrednio wyrządzić krzywdy innym. Ale taki akt zawsze ma negatywne konsekwencje. A przede wszystkim podważa wiarygodność reprezentowanej przez nią struktury państwa. Jest to opisane bardziej szczegółowo poniżej.
W godz. 3 art. 285 kodeksu karnego odnosi się do nadużycia władzy jako przestępstwa o poważnych konsekwencjach. W takim przypadku winna może zostać uwięziona na okres do dziesięciu lat.
Rejestr skorumpowanych urzędników
Jak już wspomniano, wyeliminowanie przestępstw wśród osób zajmujących wysokie stanowiska w strukturze państwa jest całkowicie niemożliwe. Jednak walka z korupcją jest nadal w toku.Tak więc w 2017 r. Uchwalono projekt ustawy o utworzeniu specjalnego rejestru, w którym wskażę dane urzędników, którzy zostali kiedyś zatrudnieni za nadużycie władzy, wręczanie łapówek, fałszerstw i innych oficjalnych przestępstw. To prawda, że projekt jest wciąż finalizowany.
Obiekt przestępstwa
Osobie niezwiązanej z orzecznictwem nie jest łatwo zrozumieć bogactwo terminów zawartych w tekstach Kodeksu karnego, w tym w art. 285 kodeksu karnego. Komentarze w artykule przychodzą na ratunek. Co jest w nich powiedziane?
Przede wszystkim komentarze wyjaśniają znaczenie terminu „nadużycie władzy”. Zgodnie z art. 285 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej, osoba, która popełniła bezprawne działania mające bezpośredni związek z jej obowiązkami, może zostać pociągnięta do odpowiedzialności. Oznacza to, że jeśli urzędnik wysokiego szczebla popełnił przestępstwo, nie korzystając z możliwości, jakie ma dzięki swojemu stanowisku, powyższy artykuł nie może zostać mu oskarżony.
Art. 285 h. 1 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej dotyczy osób zatrudnionych w służbie publicznej. Oznacza to, że szef tego prywatnego podmiotu nie może być zaangażowany na podstawie tego artykułu karnego. Jednak na przykład, jeśli dyrektor LLC popełnił szereg naruszeń, które pociągnęły za sobą negatywne konsekwencje dla innych obywateli lub organizacji, może zostać pociągnięty do odpowiedzialności na podstawie art. 201.
Corpus delicti
Nadużycie władzy publicznej (art. 285 kodeksu karnego) jest działaniem mającym na celu osiągnięcie osobistych celów. Motywem takiego przestępstwa jest własny interes. Osoba zajmująca określone stanowisko w organach państwowych nie będzie przyciągana na podstawie art. 285 h. Kodeksu karnego, jeśli kierował się bardziej szlachetnymi myślami lub popełnił przestępstwo zaniedbania. Nawet jeśli wyrządził znaczne szkody materialne lub moralne innym obywatelom lub organizacjom. Kara za takie czyny jest już przewidziana w innych artykułach karnych.
Jednak egoistyczne zainteresowanie wyraża się na różne sposoby. Protekcjonizm, kariera, nepotyzm - wszystkie te zjawiska są pośrednio lub bezpośrednio związane z oficjalnymi przestępstwami. Urzędnik zatrudniający bliskiego krewnego, świadomego swojej niekompetencji, nadużywa swojej władzy. Protegowani często stają się ochroną majątku i działalności urzędnika. W prasie często pojawiają się informacje o takich przypadkach. Z reguły jednak takie uwagi dotyczą urzędników średniego szczebla. Głośne przypadki przestępstw na najwyższych szczeblach władzy rzadko są omawiane w prasie.
Przedmiot przestępstwa
Nadużywając swoich uprawnień, urzędnik państwowy wykonuje działania skierowane przede wszystkim przeciwko władzy państwowej. Przedmiotem przestępstwa są interesy służby cywilnej i służby samorządowej. W wyniku tych aktów naruszane są prawa konstytucyjne i prawa poszczególnych obywateli. Ale głównym celem jest pełne funkcjonowanie władz.
Znakiem przestępstwa jest dążenie do osobistych celów ze szkodą dla interesów służby publicznej. Można to wyrazić zarówno w formie aktywnych działań, jak i braku działania.
Nadużycie i nadużycie władzy
Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami nie jest trudne. Nadużycie to działania prowadzone w celu najemników. Przykład:
Pracownik uzyskał dostęp do informacji niejawnych i wykorzystał te dane do celów osobistych, korzystając z oficjalnych uprawnień.
Nadwyżka - wykorzystanie możliwości, których urzędnik nie jest obdarzony (z lub bez celu najemnika). Przykład:
Pracownik wydał polecenie, którego nie jest uprawniony wydać przez pomyłkę lub w interesie osobistym.
Art. 286 kodeksu karnego
Powyżej jest mowa o nadużyciach władzy (art. 285 kodeksu karnego). Nadwyżkę uprawnień urzędowych i karę za to działanie można szczegółowo znaleźć w art. 286. Warto zauważyć, że tekst tych dwóch artykułów jest identyczny, jeśli chodzi o formy kary.Za nadużycie władzy urzędnik może zostać ukarany grzywną w wysokości do 80 tysięcy rubli. To najłagodniejsza kara. Jeśli dana osoba przekroczyła granice swojej władzy, powodując w ten sposób krzywdę moralną lub fizyczną dla innych obywateli, ma wszelkie szanse na uwięzienie na okres do dziesięciu lat.
Jedno z przestępstw korupcyjnych zostało szczegółowo opisane w art. 285 kodeksu karnego. Nadmiar władzy odnosi się do takich działań. Ale z wyłączeniem przedmiotów ale i b trzecia część. Ponieważ mówią o nadużyciach, którym towarzyszy użycie przemocy, broni i specjalnych środków.
Pytanie o różnice między nadużyciami a nadużyciami władzy często pojawia się wśród zwykłych obywateli. Różnica praktyczna i semantyczna jest jednak bardziej znacząca, niż mogłoby się wydawać po powierzchownym badaniu.
Nadużycie zawsze występuje w gestii urzędnika. Natomiast nadwyżkę wyrażają działania przekraczające te limity. Aby pociągnąć urzędnika do odpowiedzialności zgodnie z art. 286 jego osobisty interes (to znaczy samolubne cele) nie ma znaczenia. W przypadku nadużyć głównym motywem jest dążenie do zysku, dlatego istnieje subiektywny znak przestępstwa. Ponadto w przypadku nadużycia władzy często wyrządzana jest szkoda fizyczna. W przypadku nadużycia - tylko własność.
Studia przypadków
Informacje o przestępstwach na podstawie art. 285, ostatnio często pojawia się w prasie. Typowym przykładem takiego aktu jest zawarcie przez urzędnika umowy z organizacją komercyjną, której wynikiem jest zapłata za pracę, która nie została ukończona lub nie została w pełni ukończona. W takim przypadku karę stosuje się zgodnie z drugą częścią art. 285. Ponieważ zostało popełnione przez osobę zajmującą stanowisko publiczne.
Często w mediach można znaleźć informacje o zaangażowaniu zgodnie z częścią 1 art. 285. Kodeks karny Federacji Rosyjskiej jednego lub drugiego pracownika ogólnego systemu edukacji. Na przykład dyrektor szkoły lub gimnazjum zbiera pieniądze od rodziców uczniów bez sporządzania wyceny. W niektórych takich przypadkach oskarżonemu może zostać również postawiony zarzut innego artykułu - „Samorząd” (art. 330 kodeksu karnego).
Konsekwencje
Urzędnicy często nadużywają władzy przyznanej państwu. Tacy pracownicy, niezależnie od stanowiska, w pewnym stopniu decydują o losie ludzi. Nadużywając swoich uprawnień, wyrządzają nie tylko określonym obywatelom, ale także całemu społeczeństwu. Przy systematycznym podejmowaniu takich działań wśród ludności zmniejsza się zaufanie do organów państwowych.
Przestępstwa wśród urzędników osiągnęły niespotykaną skalę w latach 90. ubiegłego wieku. W tym okresie autorytet przedstawicieli rządu był tak słaby jak zawsze. Dziś zaufanie do urzędników państwowych nieznacznie wzrosło. Jednak Rosja nadal zajmuje jedną z wiodących pozycji na liście najbardziej skorumpowanych państw na świecie.
Trochę historii
„Nadużycie władzy” to zwrot, który ma wyraźną negatywną konotację. Ale nie zawsze tak było. Co więcej, takie wyrażenie kiedyś nie istniało. Wykorzystanie jego oficjalnego stanowiska do celów osobistych w państwie moskiewskim było dość normalne i dość powszechne. Prawo w epoce przed Petrinu przewidywało karę tylko za obietnice - wręczanie łapówki sędziemu.
Wysoko uprzywilejowani łapówki zostali po raz pierwszy ukarani w połowie XVII wieku. W 1648 r. Wybuchły zamieszki, które doprowadziły do pożarów i licznych ofiar śmiertelnych. Aby uspokoić niepokoje społeczne, car musiał zorganizować demonstrację egzekucyjną dwóch skorumpowanych ludzi nienawidzonych przez zwykłych ludzi.
Na początku XVIII wieku urzędnicy zaczęli płacić stałą pensję. Zaczęli mniej nadużywać swoich mocy. Ale nie tylko dlatego, że mieli wystarczającą pensję, aby zaspokoić osobiste potrzeby.Ale raczej dlatego, że przestępstwa służbowe były już obarczone aresztowaniem i utratą urzędu.
W okresie sowieckim było znacznie więcej urzędników niż w czasach przedrewolucyjnych. W związku z tym możliwości popełnienia różnych oficjalnych przestępstw stały się większe. W latach dwudziestych przekupstwo było karane egzekucją. Jednak nadużycie władzy, pomimo sztywności organów ścigania, istniało prawie od pierwszych dni nowego rządu.
W okresie pierestrojki (lata 80.) wzrosła liczba nadużyć. Oczywiście nie zostało to oficjalnie zgłoszone. Wielu obywateli radzieckich wierzyło, że korupcja we wszystkich jej przejawach jest przeznaczeniem społeczeństwa burżuazyjnego.
Korupcja we współczesnej Rosji
Według The Economist, brytyjskiej tygodnika, korupcja dla rosyjskich urzędników jest istotą systemu. Ponadto wśród europejskich naukowców panuje opinia, że korupcja w naszym kraju idzie w parze z represjami. Jednak zgodnie ze statystykami liczba naruszeń przestępstw na podstawie art. 285 do 2010 r. Zmniejszyło się.