Po wejściu w życie decyzji organu sądowego w sprawie karnej rozpoczyna się jej wykonywanie. Realizacja wymagań odzwierciedlonych w zdaniu jest niezależnym i obowiązkowym etapem produkcji, posiadającym wszystkie znaki charakterystyczne dla innych etapów. Jednocześnie krąg uczestników się powiększa: dodaje się do nich organy i instytucje uprawnione do wykonania nakazu sądowego. 
Specyfika sceny
Na etapie wykonania przepisów zdania podejmowane są określone czynności proceduralne i powstają szczególne stosunki. Na przykład krewni mają możliwość zobaczenia skazanego.
Wszystkie działania na etapie wykonania są udokumentowane odpowiednimi dokumentami. Różnią się one od aktów sporządzanych na innych etapach postępowania. Na przykład osoby upoważnione podejmują decyzję o apelacji od wyroku sądu.
Kluczowe cechy
Na etapie wykonawczym można wdrożyć recepty, co znajduje odzwierciedlenie nie tylko w wyroku, ale także w innych aktach organów sądowych (na przykład rozstrzygnięcia pierwszej instancji, odwołania lub innej instancji).
Jedną z cech tego etapu jest to, że może występować wielokrotnie w trakcie postępowania sądowego. Może to być spowodowane zmianami decyzji sądu, pojawieniem się kwestii prawnych, które należy wziąć pod uwagę.
Etap wykonania nie jest związany z badaniem przedmiotu dowodu, który jest taki sam dla poprzednich etapów. Jest jednak w nim obecny i do pewnego stopnia wiąże się z okolicznościami, które należy udowodnić. Temat jest określony przez specyfikę zagadnień, które sąd rozwiązuje na etapie wykonania wyroku. Muszę powiedzieć, że ich liczba przekracza 20. Dlatego też nie można sformułować przedmiotu dowodu na etapie wykonania wyroku sądowego.
Na tym etapie poprzednie etapy postępowania nie są monitorowane.
W sprawach, które mogą zostać rozstrzygnięte przez sąd w ramach etapu wykonawczego, procedura ich rozpatrywania i właściwość są określone w Art. 396, 397, 399 Kodeksu postępowania karnego. Rozważ ich podsumowanie. 
396 artykuł CPC
Zasada ta określa szczególną jurysdykcję przy rozstrzyganiu kwestii związanych z wykonaniem wyroku.
Podział kompetencji uprawnionych struktur opiera się na zasadzie ekonomii procesowej i wymogu dostępności sądu do miejsca, w którym znajduje się sprawca.
W zależności od charakteru problemu decyzję może podjąć wyłącznie sędzia:
- na spotkaniu w miejscu wyroku;
- na adres podmiotu odbywającego karę lub stosującego wobec niej obowiązkowe środki medyczne lub w miejscu pozbawienia wolności obywatela;
- w miejscu zamieszkania skazanego.
Zasady Art. 396,399 Kodeksu postępowania karnego nie są sprzeczne z przepisami art. 63 Kodeksu, które nie zezwalają sędziemu na ponowne uczestnictwo w posiedzeniu. Faktem jest, że etap wykonania wyroku nie jest związany z rozpatrzeniem sprawy co do istoty i wydaniem ostatecznej decyzji w tej sprawie.
W drugiej części artykułu 396 ustalono zasadę, że kwestie odzwierciedlone w ust. 1, 2, 9-11, 14-16 i 20 397 normy oraz art. 398, w wykonaniu wyroku poza terytorium sądu, są one dozwolone przez sędziego tego samego poziomu, aw przypadku braku sądu przez sąd wyższej instancji. Przepis ten jest zgodny z ogólną zasadą niedopuszczalności sporu dotyczącego jurysdykcji.
Skazanie skazanego
Jeżeli po otrzymaniu wniosku w sprawach należących do właściwości sądu właściwego dla miejsca odbywania kary przez daną osobę, obywatel został przeniesiony do innej kolonii lub zakładu karnego, materiały będą rozpatrywane w miejscu faktycznej lokalizacji tego przedmiotu.W tym celu materiały są wysyłane do odpowiedniego organu sądowego. 
Po otrzymaniu wniosku sąd jest zobowiązany do sprawdzenia, czy w tym przypadku można go rozpatrzyć, czy właściwy podmiot go skompilował, czy załączono dokumenty niezbędne do rozwiązania problemu, a także kopie aktów sądowych. Jeśli materiały do rozwiązania problemów są niewystarczające lub zostały niepoprawnie sporządzone, sprawa jest zwracana w celu usunięcia braków.
Jeżeli nie ma dokumentów do przesłania przez zakład karny, sąd nie może odmówić przyjęcia do rozpatrzenia wniosku osoby skazanej, obrońcy lub przedstawiciela zgodnie z prawem. Jednocześnie organ udziela pomocy w ramach swojego organu w gromadzeniu niezbędnych danych.
Art. 399 Kodeksu postępowania karnego
Ta norma określa procedurę rozpatrywania na etapie wykonawczym poszczególnych zagadnień. Lista tych ostatnich Art. 397
Art. 399 Kodeksu postępowania karnego stwierdza, że rozpatrywanie kwestii związanych z wykonaniem kary odbywa się na wniosek osoby rehabilitowanej w sprawie określonej w ust. 1 397 normy. Są one związane z odszkodowaniem za szkodę dla rehabilitowanego podmiotu, przywróceniem jego warunków mieszkaniowych, pracy, emerytury i innych praw zgodnie z przepisami części 5 normy 135 i części 1 artykułu 138 artykułu.
W p. 2 godziny 1 łyżka. 399 Kodeksu postępowania karnego ustalono, że na wniosek osoby skazanej pytania można rozpatrywać w przypadkach zapisanych w ust. 3-6, 9 i 11 397 normy, a także w części 1 i 2 art. 398.
Sytuacje, o których mowa w ust. 18, 18.1 art. 397 są dozwolone po złożeniu przez organ ścigania lub instytucję systemu karnego w miejscu pozbawienia wolności przedmiotu.
Rozpatrywanie problemów w przypadkach ustalonych przez 20 i 21 punktów art. 397 Kodeksu postępowania karnego stosuje się normę 399, z zastrzeżeniem wymagań zawartych w 469–472 artykułach Kodeksu. 
Sprawy związane z wykonaniem nakazów sądowych odzwierciedlonych w wyroku rozstrzygane są na wniosek organu wykonującego w przypadkach, o których mowa w ust. 12 art. 397 w odniesieniu do dorosłego obywatela uznanego za cierpiącego na pedofilię, nie wykluczając zdrowego rozsądku, skazanego za usiłowanie napaści seksualnej na osobę poniżej 14 roku życia.
Według Art. 399 Kodeksu postępowania karnegoproblemy są również rozwiązywane:
- Na wniosek instytucji wykonawczej w przypadkach określonych w ust. 2, 4.1, 7-8.1, 12, 4.2, 17, 13, 15, 10, 19 art. 397
- Na wniosek organu, w którym osoba odbywa karę zgodnie z przepisami art. 81 PEC, w sytuacjach, o których mowa w ust. 3-5 397 normy.
- Zgodnie z częścią 2, 42 normy - w przypadku zapisanym w klauzuli 16 art. 397
Chwile proceduralne
Instytucje, osoby, organy wymienione w h. 1 łyżka. 399 Kodeksu postępowania karnegomusi zostać powiadomiony o godzinie, miejscu i dacie spotkania co najmniej 2 tygodnie przed dniem rozprawy.
Przedstawiciel instytucji poprawczej lub upoważnionego organu jest zapraszany do rozważenia problemów, po których złożeniu zostaną rozwiązane. Jeżeli sprawa dotyczy wykonania orzeczenia sądowego w części pozwu cywilnego zadeklarowanego w trakcie postępowania, w spotkaniu może uczestniczyć pozwany cywilny i powód.
Jeżeli osoba skazana wystąpi z wnioskiem o udział w rozprawie, sąd: Art. 399 Kodeksu postępowania karnego, jest zobowiązany do zapewnienia swojej bezpośredniej obecności lub możliwości wyrażenia opinii za pośrednictwem wideokonferencji. O konkretnej formie uczestnictwa obywateli decyduje sędzia. Wniosek o udział osoby odbywającej karę może zostać złożony jednocześnie z wnioskiem o rozstrzygnięcie kwestii związanych z wykonaniem nakazów sądowych określonych w wyroku lub w terminie 10 dni od daty otrzymania zawiadomienia o terminie, dacie, miejscu rozpatrzenia tego ostatniego.
Udział ofiary
Przy rozwiązywaniu problemów, o których mowa w ust. 4, 5, 19, 397 tego artykułu, a także tych związanych z odroczeniem wykonania nakazu sądowego, ofiara lub jej przedstawiciel prawny mogą być brani pod uwagę, jeżeli akta sprawy zawierają decyzję w sprawie ich powiadomienia wydaną zgodnie z przepisami części 5 313 artykułów. 
Osoby te mogą uczestniczyć w postępowaniu bezpośrednio lub za pośrednictwem wideokonferencji.
Ofiara, jej przedstawiciel zostanie powiadomiona o możliwości wzięcia udziału w rozpatrywaniu powyższych kwestii w ciągu co najmniej 14 dni. do dnia spotkania W ciągu dziesięciu dni od daty otrzymania zawiadomienia sąd rozstrzyga kwestię formy uczestnictwa tych osób.
Nieobecność przedstawiciela lub ofiary na rozprawie, jeśli zostali oni powiadomieni w określony sposób, nie może zakłócać spotkania.
Postanowienia dodatkowe
Osoba skazana, ofiara i ich przedstawiciele biorący udział w spotkaniu są uprawnieni na podstawie 3 części Art. 399 Kodeksu postępowania karnego, zapoznać się z materiałami dostarczonymi do sądu, brać udział w ich rozpatrywaniu, składać dokumenty, wyrażać sprzeciwy, składać petycje, udzielać wyjaśnień.
Prawnik może działać w imieniu osoby skazanej. Zgodnie z częścią 6 Art. 399 Kodeksu postępowania karnego, w rozwiązywaniu problemów związanych z wykonywaniem orzeczeń sądowych pracownik prokuratora jest uprawniony do uczestnictwa.
Rozprawa powinna rozpoczynać się od sprawozdania przedstawiciela organu / instytucji, która przesłała oświadczenie, lub wyjaśnienia wnioskodawcy. Następnie sąd powinien zbadać materiały, wysłuchać wyjaśnień obecnych osób, opinii prokuratora. Spotkanie kończy się decyzją.
Art. 399 Kodeksu postępowania karnego z komentarzami z 2016 r
Rozważana norma określa podmioty, które mogą złożyć wniosek o rozwiązanie określonych problemów związanych z realizacją nakazów sądowych określonych w zdaniu. Kompozycja tematu zależy bezpośrednio od problemu, który należy rozwiązać.
Analizować Art. 399 Kodeksu postępowania karnego z komentarzami prawników, można zauważyć, że specjaliści rozróżniają następujące kategorie osób:
- Organy / instytucje uwzględnione w FSIN. Na przykład może to być administracja kolonii, w której obywatel służy terminowi.
- Skazany
- Rehabilitowany.
Ważne punkty
W opracowaniu przepisów 3 części Art. 399 Kodeksu postępowania karnegoTrybunał Konstytucyjny stwierdził, że po otrzymaniu przez sąd wniosku o udział skazanego w rozwiązaniu problemu zwolnienia warunkowego konieczne jest zapewnienie obecności osoby w celu ustalenia jej stanowiska i przedstawienia niezbędnych dowodów. 
Podmiot, który odbywa karę, a także zrehabilitowany obywatel, ma prawo korzystać z pomocy obrońcy we wszystkich stosunkach prawnych dotyczących rozpatrywania kwestii zapisanych w artykule 397. Prawnik w takich przypadkach występuje w charakterze przedstawiciela.
Specyfika udziału prokuratora
Jak stanowi art. 1 ustawy federalnej nr 2202-1, nadzór nad działalnością organów i instytucji wchodzących w skład FSIN jest jednym z kluczowych obszarów prac prokuratorskich. Na podstawie tego przepisu i Art. 399 Kodeksu postępowania karnego, prokurator może brać udział w rozpatrywaniu kwestii związanych z wykonywaniem orzeczeń sądowych określonych w wyroku.
Realizacja tej możliwości, po pierwsze, jest uważana za zapewniającą wdrożenie nadzoru. Po drugie, udział prokuratora wiąże się z realizacją funkcji ścigania karnego osób zaangażowanych w przestępstwa, dlatego mówimy o kwestiach pojawiających się w ramach postępowania karnego.
Dokumentacja
Przy rozwiązywaniu problemów związanych z wykonaniem wyroku sądowego zachowuje się protokół. Dokument zaakceptowany przez sędziego na podstawie wyników rozpatrzenia wniosku musi mieć formę aktu motywowanego (uchwały).
Kwestie sądowe
Sąd ma prawo rozwiązać problemy związane z:
- Podstawienie kary za złośliwe uchylenie się od odbycia służby.
- Nałożenie grzywny na podstawie przepisów art. 46 Kodeksu karnego.
- Przydział pracy obowiązkowej zgodnie z art. 40, praca korekcyjna na podstawie art. 50, ograniczenia wolności na podstawie art. 53
- Zmiany rodzaju instytucji, w której obywatel skazany na karę pozbawienia wolności odbywa karę, na podstawie przepisów art. 78 i 140 TWE.
- Zwolnienie warunkowe zgodnie z regułą 79 kodeksu karnego. Rozważanie tego problemu pojawia się w praktyce dość często.
- Wyznaczenie sądowego badania psychiatrycznego, zgodnie z częścią 2.1 art. 102 Kodeksu karnego.
- Zastąpienie nieobsługiwanego terminu łagodniejszą sankcją, na podstawie przepisów art. 80 Kodeksu karnego.
- Zwolnienie z kary z powodu ciężkiej choroby skazanego na podstawie art. 81
- Zniesienie okresu próbnego lub wydłużenie okresu próbnego.
- Unieważnienie lub uzupełnienie obowiązków przypisanych skazanemu lub ograniczenia przypisane karze w postaci pozbawienia wolności.
- Zwolnienie z odbycia terminu z powodu upływu kary.
- Wykonanie aktu oskarżenia w obecności innych zaległych wyroków, jeżeli odnośna kwestia nie została rozwiązana w najnowszej decyzji.
Ta lista jest daleka od ukończenia. W sumie artykuł 397 zawiera 21 pytań, które sąd musi rozwiązać na etapie egzekucji. Lista jest zamknięta (nie podlega szerokiej interpretacji). Oznacza to, że sąd nie ma prawa rozpatrywać kwestii niewymienionych według własnego uznania.