W absolutnie każdym sporze sądowym (arbitrażowym, karnym, administracyjnym, cywilnym) istnieje wiele subtelności praktycznego planu. Nawiasem mówiąc, wśród nich jest wiele niuansów o charakterze prawnym. Jakie są uprzedzenia administracyjne w prawie karnym? W jakich przypadkach to się dzieje? Jakie znaczenie ma bezpośrednio dla zakończenia próby? Odpowiedzi na te i inne równie interesujące pytania można znaleźć w trakcie czytania tego artykułu.
Pojęcie uprzedzeń administracyjnych
Jak się okazało, uprzedzenia należy rozumieć jako niuans prawny nieformalnego prawodawstwa. Z reguły tylko kilku ekspertów jest w to zaangażowanych. Tak więc uprzedzenia w procesie administracyjnym są rozważane przez prawników, sędziów, prawników i tak dalej. Należy zauważyć, że każda osoba biorąca udział w badaniu musi znać podstawowe informacje na jego temat.
Uprzedzenia są niczym innym jak mało zbadanym, ale jednocześnie złożonym zjawiskiem prawnym. Jego definicja z reguły nie jest jednoznaczna w odniesieniu do współczesnego prawa i nie jest przedstawiona w standardach większej liczby jego gałęzi.
Uprzedzenie w sprawach administracyjnych jako pojęcie natury prawnej pojawiło się w prawie rzymskim. Jak wiecie, ta ostatnia wraz z kategoriami prawnymi, normami i warunkami stanowiła podstawę prawną innych państw. Z kolei język łaciński stał się instrumentem, a także źródłem pojawienia się całkowicie nowych kierunków i koncepcji zarówno w Rosji, jak i krajach europejskich.
Pochodzenie łacińskie
Termin „uprzedzenia administracyjne” pochodzi bezpośrednio od łacińskiego słowa praejudicium. Jest to tłumaczone jako wstępna decyzja problemu lub okoliczność, która w pełni pozwala nam ocenić oczekiwane konsekwencje. Praejudicium składa się z dwóch elementów: praecedo - poprzedź, śmiało; praeiudico - wstępnie oceniaj z wyprzedzeniem. Tak więc, w wyniku syntezy tych składników, ujawnia się znaczenie współczesnego terminu „uprzedzenia administracyjne”.
Należy zauważyć, że odpowiedzialność karna, jako podstawowa instytucja prawa, jest niezbędnym narzędziem do organizacji normalnego życia publicznego. Służy jako szczególny środek utrzymania i ochrony porządku w kręgu najważniejszych relacji o charakterze społecznym, który jest bezpośrednio określony przez normy prawne.
Jedynym i głównym źródłem tej kategorii jest prawo karne. Oznacza wyczerpującą listę działań uznanych za przestępstwa. Prawo karne może zatem nakładać na obywateli w ramach stosunków regulacyjnych jasno określony zakres obowiązków. Wykonanie tego drugiego, w ten czy inny sposób, jest wzmocnione przez możliwość użycia przymusu państwowego. Należy dodać, że przy popełnieniu przestępstwa zaczyna działać mechanizm relacji prawa karnego, którego głównym skutkiem jest wdrożenie sankcji.
W procesie konstruowania niektórych przestępstw w Kodeksie karnym Federacji Rosyjskiej ustawodawca ustalił wykonanie drugiego przestępstwa natychmiast po nałożeniu kary o charakterze administracyjnym za pierwsze przestępstwo o podobnym charakterze.Może to obejmować nielegalne otwieranie kont bankowych poza krajem lub drobną kradzież popełnioną wielokrotnie.
Istota uprzedzeń administracyjnych
Przedstawione powyżej zjawisko prawne określa się mianem „uprzedzenia administracyjnego w prawie karnym”. Nic dziwnego, że od wielu lat wzbudza kontrowersje wśród naukowców, które dotyczą przede wszystkim potrzeby rozpatrywanej sytuacji w prawie karnym. Dlatego w literaturze fachowej istnieje taki punkt widzenia, że żadne przestępstwo administracyjne nie może być obarczone niebezpieczeństwem społecznym, które jest specyficzną cechą przestępczą określonego czynu. Fakt ten powoduje, że pewna liczba przestępstw po prostu nie może mechanicznie przekształcić się w zasadniczo nową jakość - przestępstwo.
Uprzedzenia administracyjne w prawie karnym Federacji Rosyjskiej, zgodnie z opinią wielu autorów krajowych, polegają na tym, że czynność przekształca się w przestępstwo tylko wtedy, gdy można go przeprowadzić w ciągu roku bezpośrednio po wyznaczeniu kary administracyjnej za podobne naruszenie. Wyjaśnienie tak interesującego kroku ustawodawcy można znaleźć w celu skutecznego ustanowienia ram dla liczby czynów, które nie osiągają poziomu niebezpieczeństwa publicznego, opisywanego przez rzeczywiste przestępstwa, ale są powszechne, a zatem ingerują w odpowiednie działania organów zarządzania państwem. Z drugiej strony, administracyjne prawo kryminalizacji z powodu całkowitego braku podstawy prawnej z powodu analizy standardów prawnych nie jest uwzględnione w prawie karnym.
Ciekawe pytanie
Czy wskazane jest, aby postępować zgodnie z opinią, że przewinienie administracyjne popełnione ponownie natychmiast po wykluczeniu z powodu takiego naruszenia faktycznie zmienia się w przestępstwo? Na to pytanie należy zdecydowanie odpowiedzieć przecząco. Uszkodzenia administracyjne w prawie administracyjnym oznaczają, że rozpatrywane przestępstwo nie jest w stanie stworzyć zasadniczo nowej jakości. Innymi słowy, nie może zmienić stopnia i kierunku zagrożenia społecznego. Podobny przepis wywodzi się bezpośrednio z treści ustawy, która stanowi, że powtarzające się działania o charakterze bezprawnym powinny być identyczne pod względem swojego charakteru, jak te, w odniesieniu do których wcześniej zastosowano pewne środki w odniesieniu do sankcji administracyjnych.
Zgodnie z poglądami autorów krajowych przestępstwo administracyjne, nawet popełnione po raz drugi, w swej istocie nie pociąga za sobą odpowiedzialności karnej. Tak więc uprzedzenia administracyjne w prawie administracyjnym są oczywiście zachowane. Jednak zachowanie to nie mówi o konkretnych zasadach z punktu widzenia prawodawcy. Najprawdopodobniej pytanie dotyczy bezwładności w zakresie procesów myślowych i znaczenia tradycyjnych stereotypów, które powstały w prawie karnym dopiero w ostatnich latach. Przestępstwa administracyjne o powtarzającym się charakterze, w ten czy inny sposób, powinny prowadzić do poważniejszych środków wpływów, oczywiście, w ramach odpowiedniego sektora prawnego. Dlatego uprzedzenia administracyjne w prawie karnym Republiki Białorusi i Federacji Rosyjskiej powinny być konsekwentnie i całkowicie wyłączone z obecnych standardów.
Zasadniczo inna opinia
Należy zauważyć, że we współczesnej literaturze często można znaleźć przeciwny punkt widzenia przedstawiony w poprzednim rozdziale. Tak więc, zgodnie z opinią S. MilyukovaF. uprzedzenia administracyjne w prawie karnym w połączeniu z administracją pozwalają na wzmocnienie tego związku. Z jednej strony pozwala ostrzec przestępcę na bardzo wczesnym etapie rozwoju jego „kariery”. To drugie, w ten czy inny sposób, jest niebezpieczne dla społeczeństwa. Z drugiej strony przestępstwa z uprzedzeniami administracyjnymi pozwalają w pewien sposób zapewnić ochronę przed represjami karnymi. Wskazana jest ostatnia z przedstawionych procedur, z wyjątkiem szkody dla interesów obywateli przestrzegających prawa. Jakie obszary są istotne z punktu widzenia tego problemu?
W kodeksie karnym Federacji Rosyjskiej stwierdzono uprzedzenia administracyjne w zakresie handlu substancjami psychotropowymi oraz ich analogami; środki odurzające; przeciwdziałanie różnym naruszeniom przyrody (np. kłusownictwo); absolutne bezpieczeństwo na drodze i tak dalej.
Uprzedzenia w literaturze rosyjskiej
Niektórzy rosyjscy autorzy mieli wcześniej własne opinie na temat poruszonego w artykule artykułu. Uważali zatem, że uprzedzenia administracyjne należy w każdym przypadku stosować w formie odpowiednich struktur prawnych. Autorzy byli głęboko przekonani, że nie ma istotnych przeszkód natury teoretycznej i normatywnej, które mogłyby wykluczyć zastosowanie tej techniki techniki prawnej. Jednak wyraźnie opracowane towarzyszące normy administracyjne i prawne powinny służyć jako rzeczywisty warunek, w taki czy inny sposób. Wtedy administracyjne prawo do dekryminalizacji mogłoby być w pełni wykorzystane w prawie karnym.
Pierwsza wzmianka
Warto zauważyć, że pojęcie rozważane w artykule zostało po raz pierwszy wspomniane w 1994 r. W Kodeksie karnym z 1960 r. Drugiej części artykułu trzydziestego „Grzywny”. Należy dodać, że pierwsza wzmianka nie podała definicji tego pojęcia i nie wskazała odpowiednich znaków, które go charakteryzują.
Przesąd administracyjny (jego inna nazwa ma charakter dyscyplinarny), jeśli chodzi o jego istotę, został ujawniony natychmiast po wprowadzeniu nowego kodeksu karnego w 1999 r. W art. 32. Zauważono tam, że w przypadkach przewidzianych w specjalnej części kodeksu karnego odpowiedzialność karna za wykroczenia, które nie są społecznie niebezpieczne na dużą skalę, występuje, gdy czyn został popełniony w okresie rocznym bezpośrednio po nałożeniu kary dyscyplinarnej lub administracyjnej za takie naruszenie.
Zasady odpowiedzialności karnej
Powyższa ogólna część kodeksu karnego z 1999 r. Ustanawia zasady stosowania, a przed tym użyciem ustanawia odpowiedzialność karną za niektóre przestępstwa, które nie stanowią dużego zagrożenia bezpośrednio dla społeczeństwa. Wśród tych oznak takich przestępstw szczególnie wyróżnia się uprzedzenia administracyjne (innymi słowy dyscyplinarne).
Zgodnie z prawem karnym, przedstawiona w ten czy inny sposób funkcja może być wykorzystywana przez ustawodawcę w przypadku odpowiedzialności karnej za niektóre działania niezgodne z prawem, które nie są szczególnie niebezpieczne dla ludności (zgodnie z drugą częścią art. Dwunastego Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej). Następnie, gdy dana osoba jest pociągana do odpowiedzialności karnej, atrybut ten przypisuje się znaczenie karne jedynie w okresie rocznym bezpośrednio po nałożeniu na tę osobę kary dyscyplinarnej lub administracyjnej za takie przestępstwo.
Kara pod uprzedzeniem administracyjnym
Na początek należy zauważyć, że teoretyczny aspekt prawa karnego, zdaniem naukowców, mówi o wykluczeniu szerokich sankcji pomocowych dotyczących jednolitości praktyki sądowej.Dlaczego Faktem jest, że pozwalają one na stosowanie różnego rodzaju kar za podobne wykroczenia, z zastrzeżeniem podobnych informacji o tożsamości osoby bezpośrednio winnej.
Ponadto naukowcy twierdzą, że to sędziowie napotykają najpoważniejsze trudności. Dlaczego Faktem jest, że proces określania konkretnego środka karnego wobec pozwanego, pod warunkiem, że w pewnym sensie nie ma jasnych wytycznych, które są podawane bezpośrednio przez ustawodawcę, jest dość skomplikowany.
Dodatkowe informacje
Jak wskazano, kodeks karny zawiera 36 wyroków skazujących za niewłaściwe postępowanie, w których ustawodawcy przewidziano uprzedzenia administracyjne. Sankcje tych związków pociągają za sobą następujące rodzaje kar:
- Przypisanie do osoby prac publicznych - w dwunastu utworach.
- Kara wynosi trzydzieści trzy.
- Wyznaczenie pracy korekcyjnej - w dwudziestu strukturach.
- Celem aresztowania jest dwadzieścia osiem.
- Ograniczenie wolności osoby niezgodnej z prawem - w dziewiętnastu kompozycjach.
- Pozbawienie osoby prawa do zajmowania określonych pozycji (lub promowania określonych rodzajów działań) - w dziesięciu sformułowaniach.
- Więzienie - w dwunastu utworach.
Należy dodać, że w pięciu sankcjach prawnie dozwolone jest przyznanie dodatkowego wyroku na główny rodzaj kary. Z reguły jest to pozbawienie praw (szósty akapit powyższej listy). Z listy wynika, że w procesie konstruowania sankcji ustawodawca narzucił przede wszystkim takie kary, jak areszt i grzywna. Należy zauważyć, że absolutnie wszystkie sankcje wskazane w niewłaściwym postępowaniu są alternatywne w odniesieniu do określonego charakteru:
- Cztery przypadki mają dwie główne konsekwencje.
- Siedem przypadków obejmuje trzy główne zdania.
- Piętnaście przypadków obejmuje cztery zdania.
- Sześć przypadków obejmuje pięć zdań.
- Dwa przypadki obejmują sześć zdań.
Wyjątkiem od powyższych pozycji jest art. 411 kodeksu karnego. Jej sankcje, w taki czy inny sposób, zapewniają tylko jedyną formę kary, a mianowicie więzienie. Co więcej, absolutnie wszystkie rodzaje konsekwencji mają pewien zakres bezpośrednio między ich dolną a górną granicą.
Możliwość wyboru alternatywnych kar za pozbawienie wolności za pewne wykroczenia, które nie stanowią szczególnego zagrożenia dla społeczeństwa, przewidziana przez prawo, zgodnie z punktem widzenia realizacji celów odpowiedzialności karnej w przypadku określonej kary, powinna dać wskazówki dla praktyki sądowej w taki czy inny sposób nie za podobne kary za podobne przewinienia, ale za maksymalny poziom jego indywidualizacji w procesie mianowania. Zgodnie z punktem widzenia badaczy głównym problemem nie jest szerokość samej sankcji, ale przestrzeganie powyższej zasady, która polega na zindywidualizowaniu kary.
Dlatego w praktyce prawnej obowiązuje obecnie następująca zasada: ramy sankcji wobec prawa karnego należy uznać za optymalne, gdy zakres wyboru wielkości i rodzaju stosowanych środków karnych pozwala sędziemu zmaksymalizować indywidualizację kary w trakcie jego mianowania.