Zamortyzowany koszt - co to jest? Amortyzacja według zasad rachunkowości

Każda organizacja obejmuje obiekty sklasyfikowane jako środki trwałe, za które naliczana jest amortyzacja. W ramach tego artykułu zostanie rozważone, jaki jest koszt podlegający amortyzacji (MSR 16), w jaki sposób dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, jakie aktywa bilansu należy amortyzować.

Amortyzacja systemu operacyjnego

W rzeczywistości amortyzacja jest wyrażana jako stopniowe przenoszenie kosztów przeznaczonych na nabycie środków trwałych (środków trwałych) na koszty (koszty) produkcji. Amortyzacja jest z góry określona w paragrafach 17–25 PBU 6/01, zatwierdzonych rozporządzeniem Ministerstwa Finansów Federacji Rosyjskiej.

Zamortyzowany koszt to cena zakupu przedmiotu, uwzględniająca wszystkie koszty, pomniejszona o wartość końcową - kwotę, którą można uzyskać po likwidacji składnika aktywów. W praktyce wartość odsprzedaży jest często niska, dlatego częściej można ją pominąć.

Wartość końcowa jest obliczana jako początkowa wartość zakupu środka pomniejszona o obliczoną amortyzację. Amortyzowany koszt odtworzenia to skumulowana kwota amortyzacji.

Następujące osoby prawne mogą amortyzować kredyty:

• sama organizacja - na nieruchomości, która jest jej własnością;
• leasingobiorca - w przypadku aktywów systemu operacyjnego dzierżawionych na podstawie umowy;
• wynajmujący - dla wynajmowanych nieruchomości;
• leasingobiorca lub leasingodawca - w przypadku środków trwałych przekazanych na podstawie umowy leasingu finansowego (zgodnie z warunkami umowy).

Poniżej rozważymy procedurę naliczania i podamy dekodowanie takich pojęć, jak koszty rezydualne, wymiany i zamortyzowane. MSSF, RAS oraz inne standardy i regulacje nie są sprzeczne z poniższym materiałem.

Środki trwałe podlegają amortyzacji

Do środków trwałych podlegających amortyzacji należą budynki, budowle, narzędzia i inne przedmioty prezentowane w postaci materialnej, których okres użytkowania w czasie eksploatacji wynosi ponad rok.

Skład środków trwałych obejmuje między innymi zasoby naturalne (na przykład wodę, zasoby mineralne) i działki. Jednak w bilansie zawsze rozlicza się je osobno według wartości zakupu. Wynika to z faktu, że właściwości obiektów naturalnych praktycznie nie zmieniają się z czasem. Wyjątkiem mogą być obszary naturalne, na których odbywa się wydobycie. W takich przypadkach jelita są wyczerpane, dlatego obliczenia są przeprowadzane w nieco innej formie.

Amortyzacja nie może być naliczana dla organizacji non-profit. Dla przedmiotowej nieruchomości amortyzacja jest odpisywana na konto nr 010, które służy do obliczania amortyzacji środków trwałych. Jeśli system operacyjny jest budynkiem mieszkalnym (akademik, budynek mieszkalny itp.), Nie jest również odliczany poprzez rozliczenie według zamortyzowanego kosztu. Wyjątkami są tylko obiekty wymienione w bilansie na koncie 03 i generujące dochód.

Amortyzacja podlega nieruchomości, która spełnia którykolwiek z następujących warunków:

• jest własnością organizacji;
• polega na zarządzaniu operacyjnym;
• działa jako przedmiot najmu.

Ustawodawstwo zezwala na nie naliczanie amortyzacji i odpisywania wydatków bezpośrednio po zakupie środków trwałych, jeżeli:

• Amortyzowany koszt środków trwałych - nie więcej niż 40 000 rubli;
• System operacyjny to broszura, książka lub inna publikacja drukowana (cena nie ma znaczenia).

Procedura amortyzacji

Aby zarejestrować obiekt w bilansie jako środek trwały, nie ma znaczenia, w którym momencie zacznie on być używany. Musi być w stanie wystarczającym do użycia. Zasada ta dotyczy także nieruchomości podlegających obowiązkowej rejestracji w organach państwowych. Wytyczne nr 91n wskazują, że każda nieruchomość powinna zostać niezwłocznie zarejestrowana, jak tylko zostanie obliczony początkowy koszt nieruchomości podlegającej amortyzacji. Oznacza to, że właściciel nie musi czekać na moment legitymizacji organu do obiektu po złożeniu odpowiednich dokumentów do organu rejestracyjnego.

Po miesiącu, w którym nieruchomość została uwzględniona, amortyzacja zaczyna naliczać się co miesiąc. Okres naliczania całkowicie pokrywa się z okresem użytkowania środka trwałego. W związku z tym odliczenia amortyzacji kończą się po miesiącu, w którym nieruchomość jest całkowicie odejmowana od bilansu spółki lub organizacji.

Amortyzacja naliczana jest równomiernie do końca okresu użytkowania obiektu. Przerywa naliczanie tylko wtedy, gdy:

• przeprowadzana jest modernizacja i przebudowa systemu operacyjnego, a czas trwania tych prac wynosi ponad rok;
• środki trwałe zostały zamrożone na okres trzech miesięcy.

Przez resztę czasu opłaty amortyzacyjne powinny być regularne. Amortyzacja naliczana jest bez uwzględnienia faktu użytkowania środka trwałego, nawet jeśli praca jest sezonowa lub sprzęt jest naprawiany w obiekcie.

Okres działania systemu operacyjnego

W celu obliczenia okresu użytkowania (STI) obiektu właściwości brane są pod uwagę następujące parametry:

• harmonogram pracy i liczba zmian;
• wpływ agresywnego środowiska;
• okres użytkowania podany w dokumentacji towarzyszącej dla systemu operacyjnego;
• dodatkowe ograniczenia w stosowaniu (umowne, regulacyjne, prawne itp.).

Każda firma niezależnie ustanawia JFS zgodnie z dokumentem PBU 6/97 z 01.01.1998. Większość firm woli stosować klasyfikację podatkową środków trwałych, podzieloną na różne grupy amortyzacji. Możliwość taką przewidział specjalny dekret rządu Federacji Rosyjskiej nr 1, powołany 1 stycznia 2002 r.

Metody ustalania STI, zgodnie z ust. 7 PBU 1/2008, są bez wątpienia ustalone w polityce rachunkowości instytucji. Wstępnie zdefiniowany okres stosowania nie musi być korygowany, nie licząc tych momentów, kiedy organizacja przeprowadza prace naprawcze w systemie operacyjnym, co zwiększa poprzednią wydajność obiektu. Może to być na przykład modernizacja, przebudowa i inne działania restauratorskie.

Ale w tej sytuacji warto zwrócić szczególną uwagę na fakt, że każda instytucja ma ustawowe prawo do podjęcia niezależnej decyzji o rewizji rekonstrukcji zrekonstruowanego obiektu oraz o tym, czy należy zmienić okres użytkowania.

OS działał wcześniej

Jeżeli organizacja nabywa obiekt, który był już używany, wartość amortyzacji oblicza się w standardowy sposób, ale z obowiązkowym włączeniem wszystkich kosztów związanych z nabyciem tego obiektu.

Jednocześnie jego żywotność powinna zostać zmniejszona o czas faktycznego użytkowania przez poprzedniego właściciela. I tylko w tym przypadku amortyzacja jest przypisywana na podstawie nowo obliczonego czasu obsługi nieruchomości.

Metody amortyzacji

Obecnie w praktyce stosuje się kilka metod obliczania amortyzacji w oparciu o str. 18 PBU 6/01. Przy stosowaniu któregokolwiek z nich najpierw oblicza się zamortyzowany koszt - jest to warunek konieczny do dalszych obliczeń.

Jeśli metoda amortyzacji została już przypisana do obiektu operacyjnego, nie można go zmienić przez cały czas jego działania. Ponadto często w bilansie wszystkie środki trwałe są łączone w podobne grupy według rodzaju (na przykład transport, budowle itp.).Jednocześnie, aby uprościć obliczenia, dla wszystkich funduszy wchodzących w skład takiej grupy stosuje się tę samą metodę obliczania amortyzacji.

Należy jednak zauważyć, że zasada tworzenia jednorodnych grup nie jest w żaden sposób wyrażona w oficjalnych dokumentach. Ale doświadczeni księgowi zalecają tworzenie grup nieruchomości, biorąc pod uwagę ich główny cel. W takim przypadku można postępować zgodnie z wytycznymi metodologicznymi nr 91n, w których znajdują się przykłady takich grup obiektów, jak transport, budynki itp. Przepisy dotyczące łączenia różnych systemów operacyjnych w grupy należy wprowadzić do polityki rachunkowości instytucji.

Wszystkie zmiany w dokumentach organizacyjnych rachunkowości powinny wejść w życie 1 stycznia roku następującego po roku przyjęcia zatwierdzonego zamówienia. Zasada ta dotyczy w szczególności tych zmian, którym będzie podlegało obliczenie zamortyzowanego kosztu.

Firma, nie biorąc pod uwagę wybranej metody zaliczania amortyzacji, musi z góry obliczyć kwotę odpisu amortyzacji za dany rok. Wyjątkiem jest obliczanie odliczeń proporcjonalnie do wielkości, w której amortyzacja musi być obliczana co miesiąc zgodnie ze z góry ustaloną formułą.

Liniowy

Najprostszym i najczęstszym obliczeniem jest liniowa metoda obliczania wartości podlegającej amortyzacji. Wynik rozliczeń międzyokresowych przy obliczaniu rocznej amortyzacji oblicza się w tym przypadku jako koszt początkowy amortyzacji nieruchomości, biorąc pod uwagę wszystkie możliwe koszty, pomnożony przez stawkę amortyzacji, obliczoną od czasu eksploatacji nieruchomości.

Formuły

• N._ale = 100%: SPI,

gdzie n_ale - pochodna stawka amortyzacji, a SPI - liczba lat okresu użytkowania składnika aktywów.

• A_g = N_z x N._ale,

gdzie n_ale - pochodna stawka amortyzacji, P_z - początkowa wartość zakupu systemu operacyjnego, A_g - roczna stawka amortyzacji.

• A_m = A._g : 12,

gdzie a_m - amortyzacja naliczana miesięcznie, A_g - roczna stawka amortyzacji.

Zmniejszony bilans

Zastosowanie tej metody jest najbardziej optymalne w rachunkowości, z zastrzeżeniem stopniowego spadku skuteczności użytkowania nieruchomości. Obliczenie rocznej amortyzacji następuje z powodu pomnożenia wartości końcowej, obliczonej stawki amortyzacji obliczonej na podstawie SPI OS oraz wskaźnika przyspieszenia, który ma wartość nie większą niż 3.

Wielkość współczynnika powinna być z góry określona w zasadach rachunkowości instytucji. Organizacje nie są uprawnione do spontanicznego ustalania tego współczynnika; po jego wprowadzeniu należy polegać na dokumentach regulacyjnych, które określają warunki, na których dopuszczalna jest przyspieszona amortyzacja.

Wzory obliczeniowe

• A_g = O_z x N._ale x k_accele,

gdzie a_g - obliczona roczna stawka amortyzacji, N_ale - pochodna stawka amortyzacji, K_accele - wskaźnik przyspieszenia, О_z - cena rezydualna.

Wartość rezydualną podlegającą amortyzacji nieruchomości oblicza się jako początkową wartość zakupu pomniejszoną o wszystkie naliczone odpisy amortyzacyjne w ostatnim okresie użytkowania nieruchomości.

Przez sumę liczb lat SPI

W przypadku zastosowania tej metody amortyzacja jest równa pomnożeniu początkowego kosztu nabycia nabycia i czasu pozostałego do ukończenia JFS, a następnie podzieleniu przez wyrażenie sumy liczby lat JFS.

Formula

• A_g = N_z x t_SPI : SCHL_SPI,

gdzie a_g - stawka amortyzacji za rok, SCHL_SPI - łączna liczba lat SPI, CH_SPI - liczba lat SPI, P_z - Początkowy zamortyzowany koszt składnika aktywów.

Proporcjonalnie do wielkości produkcji

Ten rodzaj amortyzacji jest liczony co miesiąc jako wartość wszystkich opracowanych produktów w danym miesiącu, pomnożony przez początkową wartość zakupu podlegającej amortyzacji nieruchomości i podzielony przez całą produkcję przez cały okres użytkowania.

Formula

• A_m = N_z x ov_f : OB_n,

gdzie a_m - miesięczna stawka amortyzacji, OB_f - pokrycie miesięcznej produkcji, P_z - początkowy koszt instalacji, OV_n - Szacowany zasięg całego produktu przez cały czas.

Przykłady

W grudniu Vinnie nabyła linię do rozlewu miodu, której całkowity koszt wyniósł 240 tysięcy rubli, a SPI - 5 lat. Konieczne jest obliczenie amortyzacji przejętej spółki, biorąc pod uwagę wszystkie istniejące warunki.

1. Metoda liniowa.

N._ale = 100% : 5 = 20%;

A_g = 240 000 x 20% = 48 000;

A_m = 48 000 : 12 = 4000.

2. Zastosowanie stopniowo zmniejszanej pozostałości w K._accele = 1.

N._ale = 20%;

1 rok: A_g = 240 000 x 20% x 1 = 48,000, O_z = 240 000 – 48 000 = 192 000;

2 lata: A_g = 192 000 x 20% = 38 400, O_z=240 000 – 48 000 – 38 400 = 153 600;

3 lata: A_g = 153.600 x 20% = 30.720, O_z = 122 880;

4 lata: A_g = 122 880 x 20% = 24 576, O_z=98 304;

5 lat: w ostatnim roku ostateczną stawkę amortyzacji oblicza się jako wartość końcową podlegającej amortyzacji nieruchomości pomniejszoną o koszty likwidacji. Załóżmy, że linię można sprzedać po roku za 50 000 rubli. Wówczas roczna amortyzacja będzie równa 48 304 (98 304 minus 50 000).

3. Odpis wartości skumulowanej liczby lat JFS.

SCHL_SPI= 1 + 2 + 3 + 4 + 5 = 15;

1 rok: A_g = 240 000 x 5: 15 = 80 000;

2 lata: A_g = 240 000 x 4: 15 = 64 000;

3 lata: A_g = 240 000 x 3:15 = 48,000;

4 lata: A_g = 240 000 x 2: 15 = 32 000;

5 lat: A_g = 240 000 x 1: 15 = 16 000.

4. Odpis kosztu w zależności od wielkości produkcji.

Załóżmy, że firma „Supercasserole” nabyła maszynę za 120 000 rubli. Zgodnie z załączoną dokumentacją można przy jego pomocy uwolnić sto tysięcy kapsli. W pierwszym miesiącu wydano 9 tys. Limitów, w drugim 5 tys.

1 miesiąc: A_m = 120 000 x 9 000: 100 000 = 10 800 rubli.

2 miesiące: A_m = 120 000 x 5000: 100 000 = 6000 rubli. itd.

We wszystkich przytoczonych przykładach podlegającym amortyzacji kosztem zastępczym będzie całkowita amortyzacja zakumulowana w pewnym okresie. Na przykład w tym drugim przypadku, obliczając za dwa miesiące, będzie on wynosił 16 800 (10 800 + 6000).

Amortyzacja wartości niematerialnych

Wartości niematerialne należą do następujących rodzajów:

• są to prawa do programów, znaków towarowych, wynalazków, selektywnych osiągnięć, niepowtarzalnych modeli;
• reputacja biznesowa firmy stanowi różnicę między wartością zakupu spółki a ceną jej aktywów netto.

Zazwyczaj okres użytkowania wartości niematerialnych jest określony przez czas ważności certyfikatu, towarzyszącego mu patentu itp. Jeśli trudno jest ustalić, księgowy musi go zidentyfikować, biorąc pod uwagę PBU 14/2007. Wycofany okres działalności nie może być dłuższy niż czas życia samej firmy.

Zazwyczaj amortyzacja wartości niematerialnych i prawnych jest naliczana metodą liniowo-rozproszoną w całym cyklu życia. Jednakże dozwolone jest stosowanie dodatkowych metod amortyzacji.

Amortyzowane rozliczenia międzyokresowe reputacji firmy są dokonywane przez 20 lat (jeżeli okres ten nie przekracza okresu spółki) w sposób liniowy. Ta kolejność odliczeń jest z góry określona w pkt 44 PBU 14/2007.

Grupa jednorodnych wartości niematerialnych i prawnych musi stosować tę samą metodę amortyzacji. Amortyzowany koszt składnika aktywów jest obliczany przez analogię do środków trwałych.

Amortyzacja instrumentów finansowych

Zobowiązania finansowe są obowiązkowymi płatnościami jednostki w wyniku ustaleń finansowych. Aktywa finansowe prezentowane są z połączenia papierów wartościowych i funduszy, co pozwala spółce na uzyskanie dodatkowego dochodu.

Amortyzację nalicza się przy zastosowaniu metody efektywnej stopy procentowej jako różnicy między pierwotną ceną zakupu a ceną w momencie pełnej spłaty minus odpisy nieściągalnych długów i utraty wartości papierów wartościowych. A zamortyzowany koszt to cena nabycia aktywów i zobowiązań finansowych pomniejszona o płatności dokonane w celu spłaty zadłużenia +/- amortyzacja.

Efektywna stopa procentowa jest konieczna do dyskontowania oczekiwanych płatności w czasie. Dyskontowanie odbywa się według złożonej stopy procentowej. Innymi słowy, efektywna stopa to poziom dochodu w stosunku do ich spłaty, który wskazuje stopę zwrotu z finansowania.

Wzór na obliczanie odsetek złożonych:

Fn = P x (1 + i)ⁿ,

gdzie Fn to przyszłe płatności, P to bieżąca wartość aktywów, I to stopa procentowa, n to okres, za który obliczana jest płatność.

Przykład

Bank udzielił pożyczki w wysokości 100 tysięcy rubli, którą należy spłacić po 5 latach w wysokości 150 tysięcy rubli.Podstawiając te dane do wzoru, otrzymujemy równanie:

150 000 = 100 000 x (1 + i)⁵. Dlatego I = 0,0845 x 100% = 8,45%. Następnie obliczenie odsetek będzie wyglądać następująco:

1 rok: 100 000 x 1008 = 108 450 - wydatki podlegające amortyzacji na koniec roku;

2 lata: 108 450 x 1,0845 = 11 7614;

3 lata: 117 614 x 1,0845 = 127 552;

4 lata: 127 552 x 1,0845 = 138 330;

5 lat: 138 330 x 1,0845 = 150 000.

Podobnie obliczenia przeprowadza się przy znanej już stopie procentowej.

Podsumowując

Z powyższego wynika, że ​​zamortyzowanym kosztem jest cena nabycia aktywów minus koszt ich likwidacji. Amortyzacja pozwala również stopniowo odpisywać cały zamortyzowany koszt nieruchomości z późniejszym zwolnieniem gotówki. W rezultacie okazuje się, że organizacja lub przedsiębiorstwo całkowicie spłaca koszty nabycia nieruchomości.