Do lat pięćdziesiątych XVII wieku kolonie, które zajmowały terytorium współczesnych Stanów Zjednoczonych Ameryki, nie miały własnej waluty. Ten stan rzeczy był przede wszystkim związany z zakazem Wielkiej Brytanii dotyczącym emisji lokalnych banknotów.
System finansowy osadnika
Przychody z Europy były niewielkie, więc pierwsi Amerykanie używali zamienników pieniędzy. Na przykład tytoń, zboże, skórki zwierząt, kule, paznokcie były szeroko rozpowszechnione i cenne. Ponadto podczas kursu można było spotkać monety holenderskie, francuskie i hiszpańskie.
Własne metalowe pieniądze w Stanach Zjednoczonych pojawiły się dopiero w 1652 roku. Właśnie wtedy w stanie Massachusetts, z naruszeniem prawa angielskiego, pewien przedsiębiorczy górnik wyemitował 30 monet na nogi. Osiem lat później prowincja nabyła lokalne banknoty. Ponieważ państwo nadal znajdowało się pod kontrolą monarchii, na gazetach pojawił się pełny zestaw odpowiednich atrybutów: obraz korony i wizerunek króla. W rzeczywistości bony były pożyczonymi obligacjami.
Ciekawe fakty
Każdy uczeń wie, że dolar jest oficjalną walutą Stanów Zjednoczonych. Ale fakt, że ma on hiszpańskie korzenie, znany jest tylko numizmatykom i historykom. Rzeczywiście, swoją nazwę zawdzięcza monecie wyemitowanej w Hiszpanii i krążącej we wschodnich Stanach Zjednoczonych. Co więcej, samo słowo pojawiło się w Czechach.
Jeśli chodzi o znak dolara $, narodził się w wyniku wspólnego pisania dwóch łacińskich liter P i S. Później pisownia P zaczęła wyglądać jak ja, na którą nałożona została litera S. Znak ten uzyskał nowoczesny wygląd w 1788 roku, który jest nadal używany.
Alternatywna wersja pochodzenia tego symbolu mówi, że $ jest interpretacją liczby 8, która pojawiła się na realiach z Hiszpanii. Dodano linię rozróżniającą waluty amerykańskie i hiszpańskie.
Inni uważają, że znak ten opiera się na skrócie pełnej nazwy stanu Stanów Zjednoczonych Ameryki. Użyto liter U i S, które również zostały nałożone na siebie.
Dolar najczęściej nazywany jest „czołgiem”. W XVIII wieku osadnicy prowadzili aktywny handel i wymianę z Indianami, a zamiast pieniędzy dostosowali skóry rogatych zwierząt. Słowo buck, przetłumaczone z angielskiego, oznacza męskiego jelenia lub kozę. Wyobraź sobie, że w ciągu zaledwie jednego roku zarejestrowano transakcje o łącznej wartości 500 000 skórek lub „czołgów”!
Szpula jest mała ...
Dolar, którego Amerykanie używają dzisiaj w życiu codziennym, został wydrukowany w 1928 r. Warto zauważyć, że rodowity Rosjanin pracował nad projektem tej ustawy. Emigrant Siergiej Makronowski był utalentowanym grafikiem i artystą. To on przedstawił i umieścił portrety prezydentów kraju na amerykańskich banknotach.
Jedną stronę papierowego dolara zdobi Wielka Pieczęć. Teraz jest uznawany za oficjalny symbol państwa. Na nim orzeł i rozkładająca się gałąź drzewa oliwnego. I była piramida zwieńczona masońskim emblematem w postaci tak zwanego Wszechwidzącego Oka. Ten element jest obecnie częściowo zniesiony i pozostaje tylko w projektowaniu kopii o wartości nominalnej 1 USD.
Jak sekciarskie echa znalazły miejsce w projekcie banknotu 1 dolara amerykańskiego, wciąż nikt nie wie. Plotka głosi, że Nicholas Roerich, który aktywnie rozwijał idee mistycyzmu, miał swój udział w opracowaniu układu.
Rzadka „bestia”
Czy kiedykolwiek miałeś w ręku banknot 2 USD? Najprawdopodobniej nie! Może nawet nie istnieje? Wcale nie Jest regularnie wprowadzana do obrotu, ale obywatele Stanów Zjednoczonych z różnych powodów unikają jej i nie faworyzują jej. Dlaczego Teraz wymyślmy to.Rachunek ten przez cały czas istnienia zarastał ogromną liczbą mitów i próżnych złudzeń.
Po pierwsze, banknoty amerykańskie, których data emisji to 1976 r., Są uznawane za wartości numizmatyczne. Ich koszt jest znacznie wyższy niż deklarowany. Zostały wydrukowane w ilości kilku milionów egzemplarzy. Najpopularniejszym mitem z nimi związanym jest to, że przyciągają pieniądze. Dlatego każdy szanujący się Amerykanin i nie tylko stara się je zdobyć w swojej torebce. Są przechowywane w portfelu na całe życie i są wydawane w wyjątkowym przypadku.
Po drugie, ogromna ilość banknotów 2 USD o wartości nominalnej 2 USD jest przechowywana w skarbcu USA. Ponieważ te pieniądze się nie zużywają, nie można ich wymienić. Nowe próbki nie produkują, co tylko pobudza popyt.
Seria rocznicowa
Limitowana edycja dwóch dolarów w formie papierowej różni się od wszystkich innymi obecnością na odwrocie słynnego malarza z Ameryki Północnej, Jeffersona Trumbulla. Jest poświęcony podpisaniu Deklaracji Niepodległości, która leży u podstaw amerykańskiej państwowości.
Ustawa jest ozdobiona ilustracją spotkania członków Kongresu, którzy ogłosili 4 lipca suwerenność swojego kraju. Wyraźnie pokazuje, jak przewodniczący kongresu otrzymuje z rąk uczestników spotkania dokument do kolejnych wizji. Na odwrocie rachunku widać tylko czterdzieści cztery osoby. W rzeczywistości na oryginalnym płótnie jest czterdzieści osiem. Warto zauważyć, że nawet przed pojawieniem się 2 dolarów na rachunku, to zdjęcie zostało użyte w projekcie o wartości 100 USD.
Wartość numizmatyczna
Wartość rynkowa banknotu amerykańskiego o nominale dwóch dolarów, który nie był w obiegu i nie jest uszkodzony, wynosi 4,5 USD. Ale jej poprzednicy są cenieni znacznie wyżej. Banknoty wydrukowane na początku XIX wieku będą kosztować nabywcę 2500 USD.
W dzisiejszej Ameryce dwa dolary są rodzajem podwójnego standardu. Są zwykli ludzie, którzy się wstydzą, uważając ich za „czarny” znak. W odległych latach dziewięćdziesiątych nawet w naszym kraju 2 dolary odmawiały zmiany, szczególnie jeśli klient miał w rękach banknoty amerykańskie z serii jubileuszowej.
Pracownicy instytucji finansowych przypisywali to różnicy w designie w stosunku do oficjalnego projektu. W ten sposób rosyjskie punkty wymiany znalazły się pod wpływem plotek. W niektórych prowincjonalnych sklepach w Stanach Zjednoczonych odmawiają przyjmowania takich pieniędzy w dzisiejszych czasach, odnosząc się do złej energii. Są tacy, którzy postrzegają je jako szczęście i sukces.
Złoty standard
8 października 2010 r. Mennica Skarbu USA rozpoczęła emisję zaktualizowanego banknotu 100 USD. W całej historii produkcji banknotów w Ameryce Północnej po raz pierwszy władze porzuciły tradycyjny szaro-zielony odcień. Nowe „frankliny” uzyskały holograficzny obraz wpleciony w teksturę i trójwymiarową wstążkę w kolorze niebieskim.
Banknot o wartości 100 dolarów jest uznawany za najpopularniejszą i najbardziej rozpowszechnioną papierową walutę na świecie. Dlatego coraz częściej staje się przedmiotem podróbki.
Innowacje zostały zaprojektowane, aby zmienić obecną sytuację na rynku, ale zawiodły. Na początku 2011 r. Kierownictwo Fed oficjalnie uznało, że nie można użyć nowego amerykańskiego banknotu. Aby naprawić wszystkie niedociągnięcia zidentyfikowane podczas operacji testowej, zajęło to około dwóch i pół roku.