W przypadku bankructwa przedsiębiorstwa cała odpowiedzialność przechodzi na założyciela lub inną osobę, która bezpośrednio zarządza firmą. Często zdarza się również, że odpowiedzialność za bankructwo spółki spoczywa nie na pojedynczej osobie, ale ogólnie na organie zarządzającym. Jeżeli w wyniku postępowania zostanie ustalona dodatkowa odpowiedzialność dyrektora, a jego wina zostanie udowodniona, to on z kolei będzie musiał spłacić swoje długi środkami finansowymi.
Opis problemu
Jeśli nie tak dawno temu, wielu założycieli organizacji publicznych niewiele myślało o tym, czym jest odpowiedzialność dodatkowa i na co jest nałożona, i nie uważało się za zagrożone, to z powodu wprowadzenia nowych zmian do ustawodawstwa z reguły bardzo niewielu pozostaje. Podczas bankructwa przedsiębiorstwa wielu założycieli firmy zaczyna myśleć przede wszystkim o odpowiedzialności, która zostanie im przypisana.
Odpowiedzialność dodatkowa - odpowiedzialność drugiej osoby zobowiązanej, która ma miejsce, gdy pierwsza osoba, z powodu pewnych okoliczności, nie może wypełnić zobowiązania lub zapłacić grzywny. Rolę takich osób w wielu przedsiębiorstwach odgrywają menedżerowie i założyciele. Z braku majątku firmy mają obowiązek spłacić wszystkie zgromadzone długi.
Odpowiedzialność administracyjna i karna
Jeśli zostanie ustalony fakt fikcyjnego bankructwa, w którym ukrywa się własność, prawa i obowiązki majątkowe, wówczas dyrektorzy przedsiębiorstwa zostaną pociągnięci do odpowiedzialności administracyjnej.
Jeśli rozważa się celowe bankructwo, a łączna kwota szkód jest wysoka, odpowiedzialność założyciela za działalność może przerodzić się w przestępstwo.
Jeśli orzeczenie sądowe nałożyło na założyciela odpowiedzialność pomocniczą, wówczas będzie on musiał zapłacić wszystkie grzywny, a jeśli nie będzie funduszy, może nawet przekazać darowiznę. Decyzja o potrzebie nałożenia odpowiedzialności dodatkowej jest uwarunkowana przedłużającym się brakiem otrzymania środków z budżetu państwa ze względu na fakt, że właściciele firm je porzucają.
Jakie przepisy należy wziąć pod uwagę?
Rozważając tego rodzaju odpowiedzialność, należy jednocześnie zastosować kilka aktów normatywnych i sądowych. Jest to na przykład ustawa federalna z dnia 26 października 2002 r. Nr 127-ФЗ o niewypłacalności, ustawa z dnia 2 lutego 1998 r. Nr 14-ФЗ o spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, ustawa z dnia 26 grudnia 1995 r. Nr 208-FZ o spółkach akcyjnych , a także uchwałę plenum Najwyższego Sądu Arbitrażowego Federacji Rosyjskiej z dnia 30.07.2013 r. nr 62 „W sprawie niektórych kwestii odszkodowania za straty osób prawnych”, na końcu należy szczegółowo rozważyć rozdziały 25 i 59 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej.
We wrześniu 2016 r. Wprowadzono pewne zmiany do ustawy federalnej. Brzmienie art. 10 dotyczącego niewypłacalności uległo zmianie.
Po wprowadzeniu tych zmian wszystkie okoliczności wskazujące na to, że dłużnik zbankrutował właśnie z powodu działań lub braku działania osoby kontrolującej lub grupy osób, zaczęły być uzupełniane z jeszcze jednego powodu - przekraczającego 50 procent progu całkowitej liczby roszczeń wierzycieli trzeciego stopnia wynikających z naruszenia niektórych zasady (najczęściej naruszenie wymagań dotyczących odbioru i podatków).
Odpowiedzialność dodatkowa
Jeżeli założyciel organizacji ma tego rodzaju długi w miarę rozwoju upadłości, można wystąpić z roszczeniem o pociągnięcie jedynego organu wykonawczego do odpowiedzialności dodatkowej za zobowiązania nałożone na dłużnika.
W takim przypadku, podobnie jak w przypadku innych przestępstw, które zostały szczegółowo opisane w art. 10 (naruszenie praw wierzycieli w przygotowaniu umowy i transakcji, brak lub zastąpienie dokumentów przez dział księgowy), to dyrektor zaczyna ponosić odpowiedzialność za naruszenia i stara się udowodnić wszelkimi możliwymi środkami brak winy w ogłoszeniu upadłości dłużnika.
Dopóki fakt bankructwa nie zostanie obalony, dłużnik organizacji nadal jest uważany za niewypłacalnego z powodu działań lub braku działania osób kontrolujących (przede wszystkim uwzględniono tutaj dyrektora przedsiębiorstwa).
Jak chronić swoje prawa?
Należy pamiętać, że głównym czynnikiem wpływającym na okoliczności sprawy dla kierownika jest dowód braku winy: podążanie za wszystkimi jego działaniami i bezczynność racjonalności i dobrej wiary, zmniejszenie kosztów spowodowanych szkód, a w takiej sytuacji, jeśli instytucja zmieniła przywództwo nie tak dawno temu lub jeśli istnieje drugi dyrektor (który poprzednio zajmował to stanowisko), możliwe jest przeniesienie odpowiedzialności na tę osobę.
Obecnie ustawodawstwo daje upadłemu założycielowi dużą liczbę możliwości, które może wykorzystać do ochrony swoich podstawowych praw. Zgodnie z ust. 6 art. 10 ustawy „W sprawie bankructwa osoby”, w której złożono wniosek o pociągnięcie do odpowiedzialności dodatkowej, osoby uczestniczące w sprawie upadłości mają pewne prawa i obowiązki. Głównym prawem proceduralnym jest prawo do wniesienia skargi, wniosku lub wniosku do sądu.
Przyjęta niedawno, pomimo brzmienia, norma prawa upadłościowego założyciela spółki nie prowadzi do natychmiastowego przeniesienia odpowiedzialności dodatkowej na osobę.
Na początek ważne jest przestrzeganie podstawowych warunków dostępności odpowiedniego podmiotu odpowiedzialności. To znaczy, aby sprawdzić, czy upadły założyciel spółki ma odpowiednie prawa do wdrożenia zarządzania organizacją i zarządzaniem, a także istnienia zaświadczenia o niewypłacalności.
Odpowiedzialność założyciela organizacji
Członek organizacji nie ponosi odpowiedzialności za składniki finansowe, ponieważ firma nie ponosi odpowiedzialności za swoje długi. Upadłość osoby prawnej zależy bezpośrednio od wielkości jej udziału w kapitale przedsiębiorstwa. Jednak takiej definicji nie można nazwać kompletną. Ponieważ ograniczona odpowiedzialność istnieje do czasu działania osoby prawnej.
Upadłość osoby prawnej może prowadzić do nałożenia dodatkowej odpowiedzialności na długi organizacji. Jest to jednak możliwe tylko za okazaniem dowodu jego winy z powodu niewypłacalności organizacji lub niezdolności do ustanowienia masy upadłości dłużnika.
Odpowiedzialność uzupełniająca upadłego założyciela spółki za działalność może zostać nałożona w następujących przypadkach:
- podpisywanie znanych umów przynoszących straty i innych rodzajów umów;
- nieprzestrzeganie przepisów w trakcie sprzedaży i użytkowania nieruchomości;
- w przypadku nieprzekazania kierownikowi arbitrażowemu dokumentów księgowych i pierwotnych dokumentów księgowych;
- nieprzeniesienie wniosku o ogłoszenie upadłości dłużnika.
Co można zrobić?
Biorąc pod uwagę odpowiedzialność założyciela za działalność przedsiębiorstwa, ten ostatni może podjąć kroki w celu ratowania sytuacji, takie jak:
- Pozyskiwanie pomocy finansowej od organizacji partnerskiej lub osobistych oszczędności uczestników w firmie;
- przejęcie firmy przez inne przedsiębiorstwo (długi w tym przypadku przenoszone są na nowego szefa);
- spłata zadłużenia w procesie likwidacji spółki, co prowadzi do sprzedaży aktywów (upadłość).
Jakie mogą być konsekwencje?
Możliwe są konsekwencje bankructwa osoby prawnej dla organizatora, ale aby coś zmienić, należy najpierw udowodnić winę organizatora.
Zobowiązanie uzupełniające osiąga kwotę zobowiązań dłużnych przedsiębiorstwa i nie jest w żaden sposób związane z wielkością kapitału docelowego w organizacji. Na przykład, jeśli przedsiębiorstwo ma dług w wysokości 600 tysięcy rubli i nie ma płynnych aktywów, po postawieniu przed sądem całkowita kwota zostanie wycofana w całości w celu zaspokojenia wierzycieli.
Zasada ta obowiązuje nadal, nawet jeśli udział założyciela w spółce wynosi zaledwie 10 tysięcy rubli.
Odpowiedzialność organizacji
Jaka jest odpowiedzialność założyciela i formowanego społeczeństwa? Firma nie ponosi odpowiedzialności za długi osób, które ją zorganizowały. W ramach indywidualnego bankructwa założyciela sąd może odzyskać od niego udział w kapitale zakładowym.
Ale najczęściej dzieje się tak, gdy pożyczkobiorca nie ma wystarczających środków finansowych lub płynnych aktywów, aby spłacić dług. Aktywa finansowe pozostałych członków organizacji nie podlegają wykluczeniu.
Co i jak odpowiedzialny jest dyrektor i założyciel? Jeśli uczestnikiem i założycielem firmy jest jedna osoba, wówczas będzie on odpowiedzialny przed wierzycielami, w tym za spłatę aktywów swojej firmy. Próby wypłaty środków z konta firmy są natychmiast identyfikowane podczas procesu.
Transakcje zawarte w celu ukrycia mienia i majątku organizacji stają się nieważne. Organizator może zostać pociągnięty do odpowiedzialności karnej lub administracyjnej.
Jak zmniejszyć odpowiedzialność?
Jeżeli nie można całkowicie uniknąć odpowiedzialności dodatkowej, należy przede wszystkim zwrócić uwagę na zmniejszenie wysokości grzywny. Zgodnie z art. 10 ust. 4 ustawy o bankructwie wielkość odpowiedzialności uzupełniającej organizatora zostanie określona w łącznej kwocie roszczeń wierzycieli wpisanych do rejestru, a także roszczeń zadeklarowanych po jego zamknięciu, które pozostały nieuregulowane z powodu braku majątku dłużnika.
Ostateczna kwota może zostać obniżona tylko wtedy, gdy możliwe jest udowodnienie, że cała szkoda wyrządzona prawom majątkowym wierzycieli z winy kierownictwa jest znacznie mniejsza niż kwota roszczeń do zaspokojenia przez osobę.
Ponieważ ten rodzaj odpowiedzialności ma przede wszystkim charakter obywatelski, należy pamiętać o ogólnych postanowieniach rozdz. 25 i 59 Kodeksu cywilnego.
Porady prawne dla założyciela odpowiedzialnego LLC
W sytuacji, gdy nie można zapobiec nałożeniu odpowiedzialności na osobę, osobnym argumentem może być zmiana dyrektora podczas pracy organizacji. W takim przypadku należy wykluczyć strefę czasową odpowiedzialności określonego dyrektora oraz kryterium istniejącego zadłużenia przedsiębiorstwa w okresie pracy tego konkretnego kierownika. Sąd, przedstawiając dowody, zacznie badać kwestię odpowiedzialności dyrektora przez cały okres zarządzania przedsiębiorstwem.
Po otrzymaniu wszystkich dowodów i ich późniejszej ocenie, sąd podejmie decyzję w sprawie ważności lub nieuzasadnienia wymogów podatkowych w celu pociągnięcia dyrektora lub organizatora do odpowiedzialności dodatkowej.