Czym jest obrona zbiorowa: lista

Zbiorowe wyposażenie ochronne obejmuje obiekty, które służą do ochrony dużej liczby osób (cywilów, wojska, ratowników), mienia i sprzętu przed skutkami szkodliwych substancji powstałych w wyniku wypadków w zakładach chemicznych, wypadków przemysłowych i użycia broni jądrowej. Dziś dowiemy się bardziej szczegółowo, co dotyczy zbiorowego wyposażenia ochronnego (VHC).

Klasyfikacja

W najszerszym znaczeniu VHC są podzielone na:

1. Konstrukcje zbudowane celowo.
2. Obiekty, które zostały doposażone (przystosowane) do schronienia lub schronienia.
3. Najprostsze schroniska.

Specjalnie skonstruowane konstrukcje służące ochronie ludności obejmują schrony przed promieniowaniem i schrony obrony cywilnej.

Przystosowane lub wyposażone schroniska obejmują różne obiekty infrastruktury miejskiej i podmiejskiej odpowiednie do ochrony ludności. Naturalne ubytki, wyrobiska górnicze, metro (najczęstszy typ), przejścia podziemne i tunele transportowe są wyposażone w schrony i schrony. Pod wzmocnionymi i antyradiacyjnymi schronami wyposaża się piwnice budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, a także inne obiekty podziemnej przestrzeni miejskiej.

Konstrukcje ochronne

W czasie wojny konstrukcje ochronne (AP) są niezbędne do schronienia ludności cywilnej, personelu, dowódców wojskowych i obiektów krytycznych przed skutkami broni jądrowej, chemicznej i biologicznej. Potrzeba konstrukcji ochronnych może również powstać w wyniku klęsk żywiołowych, katastrof i wypadków. Przez resztę czasu przedmioty te są wykorzystywane do celów domowych i innych.

W czasach pokoju kolektywny sprzęt ochronny (który już się do nich odnosi) można wykorzystać do:

1. Usługi kulturalne.
2. Umieszczenie personelu dyżurnego.
3. Potrzeby sanitarne.
4. Magazynowanie.
5. Trade.
6. Usługi konsumenckie.
7. Sekcje sportowe.

Rodzaje konstrukcji ochronnych

ZS istnieją takie typy:

1. Schroniska. Według pojemności są: duże, małe, średnie; w lokalizacji - wbudowany w inny budynek lub osobny; przez cechy ochronne - przed przenikliwym promieniowaniem lub falą uderzeniową; według czasu budowy - prefabrykowane lub wzniesione z góry.
2. Schrony antyradiacyjne (PRU). Przeznaczony wyłącznie do ochrony przed promieniowaniem przenikliwym. Są one podzielone zgodnie z rodzajem wentylacji (naturalnej lub wymuszonej); lokalizacje (regulowane, wbudowane lub wolnostojące); pojemność (duża lub mała).
3. Najprostsze schroniska. Należą do nich piwnice, piwnice, rowy, markizy i inne konstrukcje.

Odpowiadając na pytanie, co dotyczy zbiorowego wyposażenia ochronnego, warto również wziąć pod uwagę, że są one dodatkowo klasyfikowane według celu. Z tego punktu widzenia istnieją trzy rodzaje konstrukcji ochronnych: pomieszczenia do schronienia ludzi, stanowiska dowodzenia, stanowiska medyczne. Warto tutaj wskazać, co dotyczy zbiorowego wyposażenia ochronnego. Tak więc oprócz placówek medycznych i szpitali wyposażonych w schrony, apteczki ogólnego użytku można przypisać do tej kategorii SZ, które są umieszczone nie tylko w sprzęcie wojskowym, ale także w schronach.

Schrony mogą pracować w dwóch trybach zaciemnienia - częściowym i całkowitym przyciemnieniu.

Schroniska

Z punktu widzenia obrony cywilnej schronienie jest strukturą obronną, która może zapewnić ochronę przez pewien czas przed skutkami broni jądrowej, broni biologicznej, substancji toksycznych, produktów radioaktywnych w przypadku zniszczenia instalacji jądrowych, produktów spalania i wysokich temperatur podczas pożarów, a także katastrofalnej powodzi .

Schroniska są zbudowane w celu ochrony:

1. Pracownicy przedsiębiorstw znajdujących się w strefie możliwego zniszczenia oraz ci, którzy kontynuują działalność w warunkach wojennych.
2. Pracownicy przedsiębiorstw zapewniających żywotną działalność miast, przedsiębiorstwa przypisane do grup obrony cywilnej, a także organizacje o szczególnym znaczeniu.
3. Pracownicy elektrowni jądrowych i przedsiębiorstw, które im służą.
4. Pacjenci niezbywalni.
5. Specjalne populacje.

Schrony znajdują się w promieniu zbiórki w punktach największej koncentracji osób, dla których schronienie zostały zbudowane. Promień gromadzenia osób schroniających się w schronie podczas budowy sąsiedniego terytorium przy niskich budynkach wynosi 500 m, a przy wysokich budynkach - 400 m. Schroniska są zlokalizowane w taki sposób, aby w razie zagrożenia ludzie mogli się w nich schronić w ciągu 15 minut. Jeśli grupa schronów znajduje się poza zasięgiem zbiórki, muszą schronić się w jednym z pobliskich schronów, których konstrukcja obejmuje obecność zamków przedsionkowych, w ciągu 30 minut.

Wysokość pomieszczeń, które służą jako schrony, jest wybierana zgodnie z wymogami pokoju, ale nie powinna przekraczać 3,5 metra. Jeżeli wysokość pomieszczeń waha się w przedziale 215-290 cm, zapewniają one dwupoziomowe rozmieszczenie koi (podłogi na nocleg, wykonane z desek i położone w pewnej odległości od ziemi). Przy wysokości pomieszczenia większej niż 290 cm łóżka piętrowe są zainstalowane w trzech poziomach. Minimalna wysokość schronu, zgodnie z przepisami technicznymi i ekonomicznymi, wynosi 185 cm (przy założeniu piętrowego rozmieszczenia koi). W schroniskach zbudowanych w placówkach opieki zdrowotnej obowiązują te same zasady, tylko dla łóżek piętrowych można ustawić dla pacjentów, których nie można przewieźć.

Schrony przed promieniowaniem

Oprócz prostych schronień zbiorowa ochrona przed promieniowaniem obejmuje również schrony przed promieniowaniem. Rozdzielnica jest konstrukcją, która chroni przed promieniowaniem jonizującym powstającym w wyniku skażenia promieniotwórczego (zanieczyszczenia) obszaru i pozwala na ciągły pobyt w nim przez długi czas.

Ochrona PRU:

1. Przedsiębiorstwa robotnicze, które znajdują się poza strefą możliwego zniszczenia i nadal działają w warunkach wojennych.
2. Ludność miast i miasteczek nie należących do grupy obrony cywilnej, a także ludność ewakuowana z miast należących do grup obrony cywilnej.

Wysokość takich schronów powinna wynosić co najmniej 190 cm. Jeśli podziemne, piwnice i inne zakopane pomieszczenia są przystosowane do rozdzielnicy, ich wysokość można zmniejszyć do 170 cm. Woda chroniona przed promieniowaniem jest dostarczana z centralnej sieci wodociągowej. Jeśli nie jest to możliwe, pomieszczenia zapewniają miejsce na instalację przenośnych zbiorników. Na każde schronienie przypadają 2 litry wody pitnej dziennie.

Najprostsze schroniska

Odpowiadając na pytanie, co dotyczy obrony zbiorowej, nie należy zapominać o najprostszych schronieniach, które ze względu na prymitywny charakter ich projektu są bardziej powszechne niż inne, ale mniej skuteczne. Takie schrony są konstrukcjami, które mogą chronić osobę przed silnym promieniowaniem świetlnym i zniszczeniem budynków. Ponadto schrony te mogą częściowo chronić schronienie przed skutkami promieniowania i fali uderzeniowej wybuchu jądrowego.

Najprostsze schronienia buduje się w miastach i wsiach.Schronią oni ludność przez pewien czas, aż do zakończenia ewakuacji. Również najprostsze schronienie może działać jako środek zbiorowej ochrony pracowników i pracowników, którzy budują bardziej solidne schronienia.

Z reguły budowa najprostszych schronów rozpoczyna się od wprowadzenia ogólnego reżimu gotowości obrony cywilnej, mającego na celu tymczasowe schronienie ludności przed nagłym atakiem wroga.

Oczyszczanie powietrza

Dowiedzieliśmy się już, które struktury są zbiorowym wyposażeniem ochronnym, teraz dowiedzmy się, w jaki sposób utrzymywane są w nich normalne warunki życia. Jeśli ktoś może wytrzymać przez jakiś czas bez jedzenia i wody, to bez powietrza nie może przeżyć. Dlatego dostarczanie czystego powietrza do schroniska jest najważniejszym z zadań zapewniających jego zdolność do zamieszkania.

Powietrze wchodzące do środków zbiorowej ochrony pracowników, wojska i ogółu ludności musi być oczyszczone z zanieczyszczeń mechanicznych, czynników bakteryjnych, a także substancji radioaktywnych i chemicznych niebezpiecznych dla ludzi. Z tych powodów schrony stacjonarne są wyposażone w specjalne filtry.

Powietrze jest oczyszczane z zanieczyszczeń mechanicznych i pyłu za pomocą filtrów oleju typu FYaR (zunifikowany filtr komorowy) i filtrów samoczyszczących typu KD-10 lub KD-20. Jest on oczyszczany z grubych oparów za pomocą filtrów wstępnych pakietów typu PFP-100. Podczas przechodzenia przez filtr cząsteczki mechaniczne osadzają się na natłuszczonej siatce lub worku filtracyjnym. Okresowo zatkane filtry są zastępowane czystymi. Wymiana oleju w filtrach samoczyszczących i wymiana worków filtracyjnych w filtrach wstępnych. Poziom zatkania filtrów wyświetla wskaźnik ich aerodynamicznego oporu, mierzony w milimetrach rtęci.

Konstrukcja FNR jest dość prosta - obudowa w kształcie pudełka, w której zainstalowano 12 metalowych siatek falistych. PFP-1000 nie jest dużo bardziej skomplikowany - obudowa z workiem filtrującym. Worek filtracyjny składa się z 4 kaset. Każdy wkład jest prostokątną metalową ramą, w której filtry harmonijkowe są wykonane ze specjalnego materiału.

Filtr wstępny działa w ten sposób: zatkane powietrze jest doprowadzane do obudowy przez wlot, jest oczyszczane z kurzu, dymu i mgły, przechodząc przez sekcje filtra, a na koniec pozostawia wylot w rurociągu. Przez rurociąg doprowadzane jest powietrze do filtrów-pochłaniaczy, w których odbywa się kolejny etap czyszczenia.

W filtrach-pochłaniaczach powietrze jest oczyszczane z radioaktywnego pyłu, aerozoli bakteryjnych, toksycznych dymów i innych toksycznych substancji. W tym celu stosuje się filtry typu FP modeli „50/25”, „100/50”, „200” i „300”, a także modele FPU modeli „200” i „300”. Do tej pory powstała również produkcja filtrów środowiskowych typu FE, które oczyszczają powietrze z tlenków siarki, par siarkowodoru, chlorowodoru, chloru, dichloroetanu, alkoholi, fosgenu i różnych aerozoli.

W schronisku, które odnosi się do zbiorowych środków ochrony ludności, znajdują się łazienki, jednostki żywnościowe i inne pomieszczenia pomocnicze. W tych pokojach zastosowano specjalne filtry z zaawansowanymi funkcjami. Na przykład morskie filtry wentylacyjne (FMSH) są instalowane w systemach wentylacyjnych łazienek. Oczyszczają powietrze z par siarkowodoru, tlenków azotu, dwutlenku siarki, metanolu i innych substancji.

Wymagania dotyczące konstrukcji ochronnych

Podczas opracowywania projektu budowy lub adaptacji schronu oceniane są właściwości ochronne pomieszczenia pod wpływem promieniowania gamma. W tym celu określa się współczynnik ochrony, który ilustruje, ile razy dawka promieniowania w schronie jest mniejsza niż dawka na otwartej przestrzeni. Porównawcze cechy zbiorowego wyposażenia ochronnego dla ludności pod względem współczynnika ochrony podano w tabeli.

Przygotowanie konstrukcji ochronnych

Przygotowując schronienie pod osadę, prowadzone są następujące prace:

1. Oczyszczanie korytarzy.
2. Ustawianie wskaźników.
3. Montaż ławek lub koi.
4. Sprawdź systemy podtrzymywania życia.
5. Sprawdzanie szczelności schronu.
6. Instalacja głośników i telefonów, a także sprawdzenie ich działania.
7. Dodaj do zakładek zapasy żywności.

Obowiązki ukrytego

Osoby schroniące się w schronisku powinny:

1. Postępuj zgodnie z instrukcjami dowódcy.
2. Przestrzegaj wewnętrznego porządku.
3. Trzymaj pod ręką osobiste wyposażenie ochronne (ŚOI) (maska ​​przeciwgazowa, rękawiczki, obuwie ochronne itp.). Warto tutaj zauważyć, że PPE i VHC to zupełnie inne pojęcia. Dlatego powiedzenia „maski przeciwgazowe należą do ochrony zbiorowej”, które często można usłyszeć, wskazują na całkowite nieporozumienie problemu.
4. Pomóż personelowi w utrzymaniu schronienia i rozwiązywaniu problemów. W schroniskach związanych ze zbiorowym wyposażeniem ochronnym wszyscy ponoszą odpowiedzialność za pomyślne zbawienie, niezależnie od statusu społecznego.

Chroniony jest zabroniony:

1. Aby hałasować, palić i poruszać się po schronisku bez specjalnej potrzeby;
2. Bez pozwolenia na zapalanie świec, lamp i innych opraw oświetleniowych;
3. Zabierz ze sobą do schronu nieporęczne przedmioty, a także substancje o ostrym zapachu lub łatwopalne.

Wniosek

Z tego artykułu dowiedziałeś się, które środki są wspólne i zależą od tego, co są sklasyfikowane. Podsumowując powyższe, możemy stwierdzić, że VHC są dość niezawodnym sposobem ochrony ludzi (cywilów i wojska) przed szkodliwymi czynnikami. Niemniej jednak w realiach postsowieckich ich użycie jest nieskuteczne. Faktem jest, że do normalnego funkcjonowania VHC konieczna jest ich regularna konserwacja, co jest kosztowne, a zatem praktycznie niemożliwe.