Wszelkie normatywne akty prawne, w tym ustawy, regulują stosunki społeczne, dopuszczając je lub przenosząc do kategorii przestępstw. Tylko ciało, które przeszło proces legitymizacji władzy, może określić dla nich takie uprawnienia. W tym artykule omówimy, co to zjawisko implikuje i co jest w rzeczywistości konieczne i czy w ogóle jest konieczne.
Co oznacza ta koncepcja?
Jak wyjaśnić pojęcie „legitymizacji władzy”? W języku profesjonalnym zjawisko to oddaje zgodność z prawem wystąpienia jakiejkolwiek formacji lub działania. Legalizację zapewnia główne prawo kraju - Konstytucja. To ten akt regulacyjny jest podstawą do kształtowania się systemu społecznego i państwowego. Określa strukturę narządów, a także metody, według których budowane są ich działania. Konstytucja promuje legitymizację władzy politycznej. Oznacza to, że sam organ państwa i jego działania mają uzasadnione podstawy.
Oprócz Konstytucji istnieje szereg innych aktów prawnych, które legalizują władzę polityczną i jej uprawnienia. Należą do nich następujące oficjalne dokumenty pisemne:
- prawa, które mogą regulować pracę prezydenta, parlamentu, sądownictwa i innych organów;
- dekrety prezydenckie;
- przepisy rządowe;
- decyzje sądowe.
Jaka jest istota tego zjawiska?
Uznanie władzy jest nie tylko procesem praktycznym, ale także koncepcją teoretyczną, która bardzo często znajduje się we współczesnych pracach naukowo-politycznych. Jest przedmiotem kontrowersji i dyskusji w różnych kręgach. Zasadniczo większość nadaje jej następujące cechy: legalność formalną, która ma wzmocnienie prawne w postaci specjalnego aktu regulacyjnego. Ale w ten sposób legitymacja władzy politycznej jest określona w sensie politycznym i prawnym.
Zjawisko to jest jednak dość podwójne. Ma to również implikacje psychologiczne. W umysłach ludzi istnieje taka zasada, która uznaje wszystko, co jest ustalone przez struktury władzy, za pozytywne. Oznacza to, że dana osoba zgadza się z zgodnością z prawem zachowania organów państwowych, niezależnie od tego, czy tak jest, czy nie. Właśnie dlatego ludność odczuwa siłę i wyższość struktur rządowych i jest gotowa, w rzeczywistości, dobrowolnie zastosować się do każdego porządku. Tak więc taki związek, jaki został ustanowiony między mieszkańcami państwa a jego władcami, psychologia określa jako legalizację i legitymizację władzy państwowej. Ludzie na poziomie podświadomości uznają wszelkie obszary działalności rządu za uczciwe i zgodne z prawem. W pewnym sensie legitymacja oznacza szacunek i autorytet rządu wśród obywateli państwa. Sugeruje to, że uznanie władzy jest prawnie niewystarczające; nadal ważne jest nawiązanie kontaktu z ludźmi poprzez dopasowanie koncepcji wartości i wytycznych.
Jak uzasadnienie znajduje odzwierciedlenie w sytuacji w społeczeństwie?
Uważa się, że legalność i legitymizacja władzy przyczyniają się do stabilizacji społeczeństwa. Ludzie ponownie oceniają swoje priorytety. To właśnie te koncepcje gwarantują dalszy rozwój i postęp w państwie.Są tak silni w swoim działaniu i wpływają na nastroje społeczne, że kompleksowa odbudowa sektora gospodarczego i politycznego po prostu nie może konkurować.
Legalność i legitymizacja władzy politycznej determinują i ustalają dość szeroki zakres źródeł pochodzenia i form. W tej chwili politologia wyróżnia trzy podmioty, w odniesieniu do których procesy te są przeprowadzane. Należą do nich:
- społeczeństwo obywatelskie;
- struktury energetyczne;
- zagraniczne siły polityczne.
To nastrój pierwszego przedmiotu determinuje rolę rządu w społeczeństwie. Dzięki aprobującemu spojrzeniu większości mieszkańców państwa możemy mówić o pomyślnej i stabilnej sytuacji zarówno w kraju, jak i w samym rządzie. Aby stworzyć pozytywny wizerunek elity rządzącej, musi ona wykazać się pozytywnym rozwiązywaniem problemów społecznych. Tylko uwaga i zainteresowanie życiem zwykłych ludzi mogą powodować wsparcie ze strony obywateli. Uznanie uprawnień rządu wynika z różnych czynników. Należą do nich relacje między różnymi grupami ludności, poglądy ideologiczne i polityczne, mentalność, historycznie ustalone tradycje i wartości moralne. Właściwy kompleksowy wpływ na mechanizm społeczny może zapewnić autorytet aparatu rządzącego wśród mas.
Czym jest tradycyjna legitymacja?
Po raz pierwszy koncepcja „legitymizacji władzy państwowej” została wyróżniona i sformułowana przez Maxa Webera. To ten niemiecki socjolog wysunął pogląd, że przyczyny tego zjawiska nie zawsze są podobne. To pozwala nam wnioskować, że proces jest niejednorodny. Weber zidentyfikował także (zgodnie z szeregiem cech klasyfikacyjnych) trzy rodzaje zjawiska legalizacji. Głównym powodem tego rozdzielenia jest motywacja do poddania się. Ten wybór gatunków jest dziś aktualny i jest uznawany w naukach politycznych.
Pierwszy typ nazywany jest tradycyjną legitymacją władzy. Jest to klasyczna wersja legitymizacji działań aparatu państwowego, ponieważ działanie to jest zdeterminowane potrzebą podporządkowania ludzi władzy. W wyniku ustalonych zwyczajów ludzie mają nawyk i potrzebę podporządkowania się instytucjom politycznym.
Ten rodzaj legitymizacji jest nieodłączny od władzy dziedzicznego rodzaju rządu, czyli tam, gdzie monarcha stoi na czele. Wynika to z wartości wypracowanych w trakcie wydarzeń historycznych. Osoba w osobie władcy ma stały i niezaprzeczalny autorytet. Wizerunek monarchy określa wszystkie jego działania jako zgodne z prawem i uczciwe. Zaletą tego rodzaju państwowości jest wysoki poziom stabilności i zrównoważonego rozwoju społeczeństwa. Na tym etapie prawie nie ma już tego rodzaju legitymizacji w czystej postaci. Z reguły działa łącznie. Tradycyjną kampanię wspierają nowoczesne instytucje społeczne, aparaty i „dominacja duchowna”.
Czym jest racjonalna legitymacja?
Legalizacja władzy może mieć również bardziej uzasadnioną podstawę. W tym przypadku decydującymi czynnikami nie są emocje i przekonania, ale zdrowy rozsądek. Racjonalną legitymację, lub w inny sposób - demokratyczną, tworzy się przez uznanie przez masy poprawności decyzji podejmowanych przez aparat państwowy. Tylko, w przeciwieństwie do poprzedniego typu, ludzie kierują się nie ślepymi przekonaniami skierowanymi na korzyść swojego przywódcy, ale prawdziwym zrozumieniem spraw. Struktury władzy organizują system składający się z ogólnie przyjętych zasad zachowania. Zasadą jego działania jest realizacja celów rządu poprzez wypełnianie przez ludzi tych zasad.
Podstawą wszystkich fundamentów takiego stanu jest prawo. Tego rodzaju legitymizacja władzy jest charakterystyczna dla społeczeństwa o bardziej złożonej formacji strukturalnej.Zgodnie z prawem władza jest sprawowana na podstawie prawnej. To determinuje krajową wdzięczność i autorytet nie konkretnie przydzielonej osoby, która skoncentrowała władzę w swoich rękach, ale całej struktury aparatu państwowego.
Co decyduje o legalności opartej na wierze w przywódcę?
Charyzmatyczna metoda legalizacji (legitymizacji władzy) ma miejsce, gdy uznanie wszelkich działań struktury rządzącej zależy od osobistych cech przywódcy. Wybitne osobistości zawsze mogły nawiązać kontakt z masami. Ogólny obraz linijki jest przenoszony na cały obecny system władzy. Najczęściej w tym przypadku ludzie bezwarunkowo wierzą słowom i działaniom swojego ideologicznego umysłu. Silny charakter osoby powoduje wzrost emocjonalny w populacji. Lider może tłumić niepokoje społeczne jednym słowem lub, przeciwnie, powodować aktywne ruchy.
Jeśli spojrzysz na historię, zobaczysz, że zgodnie z metodą legitymizacji władze wyodrębniają przywództwo jako główny sposób manipulowania ludźmi w okresie rewolucyjnych nastrojów. W tej chwili można dość łatwo wpływać na obywateli, ponieważ wybuch emocjonalny powoduje niestabilność psychologii społeczeństwa. Ludzie z reguły nie ufają przeszłemu porządkowi politycznemu. Zasady, ideologia, normy i wartości zmieniają się. Taki okres jest bardzo podatnym gruntem dla gier politycznych. Pojawienie się nowego charyzmatycznego przywódcy z pewnością budzi w ludziach wiarę w lepszą przyszłość, która podnosi jego autorytet w oczach ludzi.
Tacy przywódcy byli nasyceni różnymi okresami historii. Wśród nich jest ogromna liczba postaci historycznych, przywódców, bohaterów i proroków. Ale najczęściej ten obraz jest tworzony sztucznie. Zasadniczo podstawą jego powstania jest aktywna praca mediów. Lider jest po prostu narzucany ludziom. Odnosi sukces bardzo łatwo, ponieważ praktycznie nie można polegać na ludziach. Wartości budowane w trakcie historii są zdradzane i łamane; nie ma jeszcze żadnych rezultatów. Innowacje nie przynoszą owoców, a jedynie sprawiają, że napinają paski jeszcze mocniej. Ale wokół i budzą wiarę w zmiany, które wprowadzi nowy władca.
Według samego Webera jest to typ określany jako absolutna legalność. Wyjaśnił to faktem, że cechy osobiste przywódcy czynią go supermanem. Podobne zjawisko można dopuścić w państwach demokratycznych. Ale w klasycznej wersji jest to proces nieodłączny od reżimu totalitarnego i autorytarnego.
Jakie są inne pojęcia legalności?
Wraz z pojawieniem się nowych procesów politycznych w historii powstały sposoby legitymizacji władzy, które miały zupełnie inny charakter niż ten określony przez Webera. Nowo powstające koncepcje sugerują, że koncepcja ta może mieć szersze znaczenie. Oznacza to, że przedmiot legalności stał się nie tylko samą władzą jako substancją, ale także całością instytucji politycznych.
Amerykański przedstawiciel polityczny S. Lipset próbował sformułować nową definicję tego zjawiska. Opisał zasadność władzy jako wiarę mas, że aparat państwowy działa uczciwie, zgodnie z prawem i w interesie społeczeństwa. Jednak sam aparat państwowy był rozumiany jako instytucje polityczne. Inny kolega, D. Easton, zdefiniował „zasadność” z punktu widzenia wartości moralnych. Oznacza to, że sam rząd musi działać w taki sposób, aby dawał wyniki odpowiadające wyobrażeniu samych ludzi o uczciwości, poprawności i sprawiedliwości. W tym przypadku politolog zakłada następujące metody legitymizacji władzy: ideologia, reżim polityczny i przywództwo polityczne. W odniesieniu do tych źródeł można wyróżnić pewną cechę klasyfikacji. Zgodnie z metodą legitymacji władze rozróżniają:
- ideologiczny;
- strukturalny;
- spersonalizowane.
Jak D. Easton klasyfikuje zasadność?
Rodzaje legitymizacji władzy są reprezentowane przez trzy kategorie. Pierwszy nazywa się ideologiczny. Prawidłowość decyzji podejmowanych przez aparat państwowy zależy od wiary w stabilny zestaw wartości. Siła prawomocności w tym przypadku zależy od poparcia mas. Oznacza to, że im bardziej obywatele podzielają ideologię i politykę rządu, tym bardziej uzasadniony jest rząd.
Drugi typ to legitymacja strukturalna. Przypomina racjonalną legitymację Webera. Tutaj także ludzie kierują się nie uczuciami i przekonaniami, ale rozumem. Ludzie rozumieją i akceptują prawidłowy podział obowiązków w strukturze rządu. Sposób, w jaki społeczeństwo żyje, podlega systemowi opartemu na normach prawnych.
W podobny sposób można wyciągnąć analogię między innymi gatunkami. Na przykład tego rodzaju przywództwo w zakresie legitymizacji władzy, takie jak charyzmatyczna i osobista, ma wspólną istotę. Oba oparte są na niekwestionowanej wierze w autorytet przywódcy. Poziom zasadności jego działań zależy od indywidualnych zdolności i zdolności władcy do jak najlepszego zarządzania jego osobistymi cechami. Różnica między koncepcjami Webera i Eastona polega na tym, że według pierwszego przywódcą może być prawdziwie charyzmatyczna osobowość. Nawet jeśli jego cechy są zbyt przesadzone przez media, są one w każdym razie obecne. Nie można osiągnąć takiego poziomu bez czegoś takiego. Według teorii Eastona wszystko jest wręcz przeciwnie - władcą może być osoba, która nie ma żadnych szczególnych umiejętności. W historii jest całkiem sporo przykładów, gdy nietypowe osobowości otrzymują aktywne wsparcie dużej części populacji.
Jaka jest teoria D. Beethama?
Pewne rodzaje legitymizacji władzy zostały wyróżnione przez D. Beethama. Jego koncepcja podsumowuje to, co powiedzieli zarówno D. Easton, jak i M. Weber. Ale jego zdaniem proces ten przebiega w trzech etapach:
- Pierwszym poziomem jest utworzenie zestawu zasad, zgodnie z którymi dana osoba może odbierać i wysyłać moc.
- Drugi poziom składa się z przekonania lub przymusu zarówno aparatu państwowego, jak i mas. Głównym kierunkiem, na którym budowane są dalsze manipulacje, są zasady funkcjonowania systemu politycznego.
- Na trzecim etapie obywatele przekonani o słuszności i sprawiedliwości struktur rządzących aktywnie zgadzają się z działaniami rządu.
D. Beetham uważał, że absolutność tego procesu można wyrazić w ustalonej interakcji między znaczeniem gry politycznej, pozytywnymi recenzjami jej treści i ukształtowanym systemem politycznym. Ta ostatnia wyraża dobrowolne pragnienie jej zachowania.
Co oznacza delegowanie?
Przeciwna, ale nie mniej ważna, jest koncepcja delegitymizacji. Wskazane tym terminem działanie jest ostatnim etapem cyklu życiowego władzy i oznacza utratę zaufania i pozbawienie wpływu na społeczeństwo.
Proces ten powstaje z zupełnie innych powodów. Może być poprzedzony pojedynczym zdarzeniem lub ich kombinacją. Problemy z wiarą w rząd pojawiają się także wtedy, gdy w samym aparacie państwowym występuje niezgoda. Jak mówi przysłowie, ryba gnije od głowy, a jeśli władze nie będą w stanie podzielić sfery interesów, wówczas legalność również wkrótce dobiegnie końca. Przyczyną trudności, które mogą się pojawić, może być sprzeczność między demokratycznymi sposobami wpływania na społeczeństwo a skutecznymi metodami. Próba agresywnego wpływania na media może spowodować utratę poparcia dla mas. Również niepokoje wśród ludności łatwo powstają przy braku mechanizmów ochronnych.Wysoki poziom korupcji i biurokracji może mieć dodatkowy wpływ na pojawienie się procesu delegitymizacji. Zjawiska takie jak nacjonalizm, separatyzm i walki rasowe są czynnikami podważającymi pozycje struktur rządzących.
Politologia definiuje nawet takie pojęcie jako „kryzys legitymizacji”. Oznacza to okres, w którym społeczeństwo traci wiarę w uczciwość, sprawiedliwość i legalność działań popełnianych przez organy państwowe w ramach ich uprawnień. System polityczny po prostu nie jest postrzegany przez ludzi. Jeśli nadzieje, jakie obywatele kraju pokładają w aparacie państwowym, z czasem się nie spełniają, nie należy oczekiwać od nich wsparcia.
Aby przezwyciężyć kryzys, rząd musi stale nawiązywać kontakt z ludnością. I warto wziąć pod uwagę opinię wszystkich środowisk. Aby to zrobić, terminowe informowanie o celach i kierunkach władz. Konieczne jest wykazanie ludziom, że wszelkie problemy można rozwiązać w sposób zgodny z prawem, bez przemocy. Same struktury państwowe muszą być zorganizowane. W grę polityczną należy grać bez naruszania praw któregokolwiek z jej uczestników. Społeczeństwo musi stale promować wartości demokratyczne.