Obecnie transakcje depozytowe na rynku papierów wartościowych zajmują ponad 50% transakcji w segmencie akcji. Jest to najczęstsze narzędzie do poprawy wydajności operacji inwestycyjnych.
Handel marżą lub Handel marżowy - rodzaj operacji spekulacyjnych, które implikują wykorzystanie środków brokera (w formie pieniędzy lub papierów wartościowych), które klienci zaciągają pożyczkę na operację. Środki przekazane przez brokera inwestorowi jako gwarancja określonej kwoty - marży.
Marża znacznie różni się od zwykłej pożyczki bankowej tym, że jej wielkość jest kilkadziesiąt razy mniejsza niż kwota pierwszej raty kredytu. Często początkowa kwota zabezpieczenia, która wystarcza brokerowi, wynosi 2-3% kwoty inwestycji. Dzięki temu początkujący inwestor może wielokrotnie zwiększać wolumen operacji handlowych przy niewielkim kapitale. Ale umowa między brokerem a inwestorem wiąże się z wieloma wzajemnymi prawami i obowiązkami.
Istota i procedura przeprowadzania transakcji depozytowych
W rzeczywistości marginalna transakcja jest dokonywana przez eksperta rynku papierów wartościowych (brokera) i klienta (samego inwestora) na wzajemnie korzystnych warunkach.
Ekspert może przyciągnąć własne zasoby finansowe do transakcji giełdowej swojego klienta, aby zwiększyć rentowność samej transakcji.
Takie pożyczki maklerskie są oczywiście przeprowadzane za kaucją. Najczęściej zastawami są papiery wartościowe, które zostały już zakupione przez klienta i są w posiadaniu brokera, prawdziwych pieniędzy, a nawet praw do korzystania z niektórych nieruchomości.
Istotę i procedurę przeprowadzania transakcji depozytu zabezpieczającego można wyjaśnić tak jasno, jak to możliwe, jedynie na przykładzie.
Na przykład. Jest taki przedsiębiorca P. Jest pochłonięty fobią niestabilności waluty krajowej i woli przeliczać większość dochodów na dolary. Ma przyjaciela D. Pracuje jako kasjer w banku. A kiedy w kasie jest pewna ilość waluty po rozsądnym kursie, może zaoferować ją P. Więc D. dzwoni do P. i mówi: „Dzisiaj jest 5000 dolarów w gotówce po 50 rubli każda. Zainteresowany?
P. odpowiada: „Oczywiście jest zainteresowany, ale jestem na wycieczce, nie będzie mnie tam przez trzy tygodnie. Kup mi proszę za swoje. I oddam to. Ale masz jeszcze 300 $, które trzymam przy sobie, będą gwarancją. ”
D. kupuje walutę za swoje pieniądze i otrzymuje prowizję, P. kupuje walutę po korzystnym kursie. Co więcej, wszystkie trzy tygodnie D. mogą dysponować tymi 5 tysiącami według własnego uznania. Może je odsprzedać, jeśli stopa wzrośnie, i kupić ponownie, gdy stopa ponownie spadnie, lub dołączyć do krótkiej wpłaty.
Na giełdzie transakcja odbywa się w podobny sposób, tylko strony umowy: inwestor i pośrednik, a towary są papierami wartościowymi.
Co to jest depozyt zabezpieczający? Warunki i tryb uzyskiwania pożyczki zabezpieczającej
Margines - część funduszy własnych inwestora w transakcji z wykorzystaniem zasobów finansowych brokera. Tak właśnie zainwestował inwestor. Depozyt dla brokera jest rodzajem depozytu, depozytu gwarantowanego, który klient przekazuje brokerowi, aby zabezpieczyć swoje obecne i przyszłe zobowiązania wynikające z transakcji.
Oczywiście, podobnie jak wszelkie umowy dotyczące pożyczek i kredytów, transakcje zabezpieczające z papierami wartościowymi zawierane są wyłącznie na podstawie silnego stosunku umownego między brokerem a klientem.
Główną formą umowy jest umowa cywilna o otwarcie rachunku depozytowego. Warunki transakcji depozytu zabezpieczającego można również określić w umowie o świadczenie usług brokerskich.
Inwestor, zgodnie z warunkami umowy, jest w stanie sfinansować swoje zakupy papierów wartościowych za pomocą pożyczek maklerskich.
Jako gwarancję dla brokera stosuje się ogólnie przyjęte zasady dotyczące zabezpieczeń. Zastaw może stanowić część finansów klienta, a także jego papierów wartościowych wyemitowanych przez brokera.
Faktem jest, że papiery wartościowe zakupione podczas transakcji depozytu zabezpieczającego są zarejestrowane u brokera, znajdują się na saldzie rachunku depozytowego. Z tego powodu zarówno makler, jak i sam inwestor mają prawo dokonywać wtórnych krótkich transakcji, transakcji administracyjnych z tymi papierami wartościowymi.
Pośrednik otrzymuje prowizję od zakupu / sprzedaży papierów wartościowych, a także od wszystkich dochodów z transakcji administracyjnych.
Inwestor ponosi wszelkie ryzyko inwestycyjne, ale otrzymuje główny zysk: to klient zachowuje prawo do dywidend i innych praw do akcji.
Co to jest dźwignia?
Dźwignia finansowa lub dźwignia finansowa jest to stosunek kwoty zakupu depozytu zabezpieczającego do kwoty pożyczonego kapitału. W rzeczywistości marża + dźwignia = suma transakcji marży. Ale ten stosunek jest najczęściej wskazywany jako współczynnik. Na przykład udział inwestora w transakcji wynosi 20%, w którym to przypadku dźwignia wyniesie 1: 5.
Określenie „ramię” lub „dźwignia” nie jest używane przypadkowo. Za pomocą dźwigni, jak wiadomo, można przesuwać nawet bardzo duży przedmiot. Inwestując z otwarciem rachunku depozytowego, inwestor uzyskuje dostęp do takich operacji, które są absolutnie niemożliwe przy użyciu tylko własnych zasobów finansowych.
Termin „dźwignia” w handlu depozytami zabezpieczającymi nie jest używany przypadkowo. Wiadomo, że za pomocą dźwigni („ramienia”) można poruszać ciężkim przedmiotem z niewielką siłą, co byłoby niemożliwe bez takiej dźwigni.
Maksymalna możliwa dźwignia wynosi 1: 1, gdy inwestor i pośrednik inwestują równe części.
Formy pożyczek zabezpieczających
Transakcje zabezpieczające to transakcje, które mogą przybrać formę zakupu lub sprzedaży.
Krótki zakup - zakup papierów wartościowych, podczas którego broker przekazuje klientowi pieniądze na kredyt na zakup tych samych papierów wartościowych.
Krótka wyprzedaż - transakcja, w której broker udziela klientowi pożyczki w formie papierów wartościowych.
Transakcje depozytu zabezpieczającego na rynku papierów wartościowych to operacje trwale odwracalne. Oznacza to, że sprzedawca, który po zakupie akcji ma dostęp do rachunku depozytowego, z pewnością sprzedaje je po lepszej cenie i odwrotnie.
Wyróżniają również określony rodzaj handlu depozytami zabezpieczającymi - transakcje przedłużenia. W momencie zawarcia nie różnią się niczym od zwykłych, ale jeśli do końca okresu obowiązywania umowy płynność papierów wartościowych zakupionych przez inwestora mu nie odpowiada, może przedłużyć transakcję poprzez zmniejszenie dźwigni finansowej.
Prawie niezabezpieczone transakcje, które są następnie zabezpieczane z rachunku depozytowego, można również zaklasyfikować jako transakcje krańcowe. Niezabezpieczona to transakcja, w czasie której inwestor nie ma wystarczających środków.
Jakie papiery wartościowe są odpowiednie do obrotu z depozytem zabezpieczającym
Na giełdzie powszechna jest zasada marginalna, która ma zastosowanie przy handlu dowolnymi instrumentami.
Transakcje zabezpieczające zawierane są wyłącznie na giełdzie i są regulowane przez Departament dopuszczenia do rynku finansowego Banku Rosji. Ten sam organ określa listę papierów wartościowych, które mogą być przedmiotem obrotu z depozytem zabezpieczającym.
Najczęściej rzetelne i co najważniejsze, wysoce płynne akcje i obligacje, blue chipy, preferowane akcje dużych spółek znajdujące się na liście notowań giełdowych stają się towarami marginalnymi.
Rzadko obligacje rządowe stają się takim towarem, ponieważ można nimi przeprowadzać ograniczoną listę operacji.
Transakcje zabezpieczające to transakcje z wykorzystaniem pożyczki, którą można wyrazić jako prawdziwą pożyczkę gotówkową od brokera lub pożyczkę w formie papierów wartościowych.Dlatego też każdy broker, fundusz inwestycyjny lub inna firma pośrednicząca, która świadczy usługi handlu marżą, ma własną listę papierów wartościowych, z którymi mają do czynienia. Jak również wykaz firm, których papiery wartościowe zgadzają się kupować na kredyt.
Państwowa regulacja handlu marżami w Rosji, ramy prawne
Transakcje zabezpieczające są klasyfikowane jako operacje spekulacyjne, jednak są przeprowadzane w ramach prawnych i są regulowane przez szereg aktów prawnych:
- Ustawa federalna „Na rynku papierów wartościowych”, która określa pojęcie „handlu depozytami zabezpieczającymi” i opisuje obowiązki brokera i klienta.
- Kodeks Federalnej Federacji Rosyjskiej o wykroczeniach administracyjnych zawierający wymogi dotyczące transakcji, wraz z wyznaczeniem kar za ich naruszenie.
- Przewodnik po praktykach sądowych (zarządzanie pożyczkami i trustami).
Ramy prawne dla rynku akcji zostały opracowane dopiero w 2002 r., Choć praktyka handlu marżami ma w naszym kraju długą historię. Znaczna część transakcji zabezpieczających jest nadal poza zakresem regulacji.
W Stanach Zjednoczonych istnieje jeszcze kilka komórek pośredniczących w handlu depozytami zabezpieczającymi. Na przykład brokerzy rzadko ryzykują swoje osobiste zasoby finansowe. Do celów pożyczkowych istnieją organizacje funduszy, w których zaciągana jest pożyczka na zabezpieczenie samych papierów wartościowych zakupionych z rachunku depozytowego.
Ryzyko transakcji depozytu zabezpieczającego
Transakcje z depozytem zabezpieczającym są jedną z najbardziej ryzykownych transakcji, chociaż pozwalają inwestorowi wielokrotnie zwiększać dochód, a broker uzyskuje solidny procent.
W praktyce handlu depozytami zabezpieczającymi takie operacje są przeprowadzane wyłącznie przy użyciu wiarygodnych, wysoce płynnych akcji i obligacji.
Główną pułapką handlu depozytami zabezpieczającymi dla brokera jest ryzyko braku zapłaty przez klienta depozytu. Ale warunki w przypadku braku płatności są określone w umowie między brokerem a przedsiębiorcą.
W przypadku niestabilnej inwestycji pośrednik ma prawo podnieść marżę do 20-30%, chociaż przy zakupie wiarygodnych akcji lub waluty marża zwykle nie przekracza 3%.
Czasami, gdy naruszona jest procedura przeprowadzania transakcji depozytu zabezpieczającego z powodu konieczności bardzo szybkiego zakupu aktywów, na przykład przy otwartej licytacji, broker może dokonać nabycia na żądanie klienta, ale bez określonej marży na zakup. W takim przypadku poprzednie papiery wartościowe wyemitowane przez brokera mogą służyć jako zastaw.
Ryzyko dla inwestora jest znacznie wyższe niż dla brokera. Chociaż papiery wartościowe są ryzykowne, są one ryzykowne zarówno w przypadku inwestycji bezpośrednich, jak i w przypadku zakupu krańcowego. Inwestor ryzykuje swój udział w transakcji (marża), a także zabezpieczenie, którym często są poprzednie papiery wartościowe i wszelkie możliwe dochody z inwestycji.
Podczas transakcji depozytu, broker działa jako bardzo zainteresowana osoba, uważnie monitoruje wahania cen akcji na rachunku depozytowym. A kiedy ceny tych akcji spadają, natychmiast informuje klienta, a nawet szybko odsprzedaje akcje na własną rękę.
Główne ryzyko pośrednika zależy od odpowiedniej oceny wszystkich zasobów finansowych klienta dostarczonych jako zabezpieczenie. Dla brokera ważne jest sprawdzenie płynności papierów wartościowych. Jeśli nowy klient dokonuje transakcji depozytu zabezpieczającego, konieczne jest jej prawidłowe wykonanie z pisemną umową pożyczki. Dla stałych klientów brokerzy najczęściej określają warunki handlu marżą w umowie o usługi maklerskie.
Zamknięcie transakcji depozytu zabezpieczającego, na jakich warunkach. Wymuszone zamknięcie transakcji depozytu zabezpieczającego
Transakcje depozytu zabezpieczającego brokera i klienta można uznać za zamknięte, gdy dokonywana jest transakcja odwrotna (wielokrotny zakup lub odsprzedaż). W takim przypadku możemy mówić o dwustronnym zakończeniu transakcji.
Ale często sam broker śledzi otwarte pozycje, kontrolując wielkość ryzyka.Gdy cena papierów wartościowych zakupionych podczas transakcji marży spadnie poniżej marży, broker ma prawo odsprzedać akcje.
Inny broker może skontaktować się z klientem z warunkiem podniesienia marży, jeśli klient chce rozszerzyć własność papierów wartościowych zakupionych podczas transakcji. Ta apelacja jest nazywana Wezwanie do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego. Gdy inwestor nie reaguje lub nie może zmniejszyć dźwigni finansowej, broker ma prawo zamknąć niektóre pozycje zabezpieczeń klienta.
W praktyce maklerskiej obowiązuje zasada dotycząca klientów, którzy nie odpowiadają na wezwania do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego. Jeśli broker nie odmówi współpracy z tak nierzetelnym inwestorem, przenosi go na listę ryzykownych partnerów i przypisuje dźwignię 1: 1.
Następnego dnia broker wyklucza go z listy klientów o wysokim poziomie ryzyka i przypisuje mu dźwignię 1: 1.
Księgowanie transakcji marży w organizacjach kredytowych
Warto zauważyć, że krańcowe transakcje brokera nie są objęte odpowiednią regulacją regulacyjną w zakresie rachunkowości. W praktyce księgowej istnieje kilka rozwiązań metodologicznych. Są w stanie dokumentować transakcje zabezpieczające.
W bankach transakcje te są często wykonywane jako zwykłe operacje handlowe przez nierozstrzygnięte pozycjonowanie umowy odkupu. Lub na podstawie umowy pożyczki, której spłata jest następnie wykazywana w transakcjach odwrotnych.
Znacznie bardziej skomplikowany jest proces boo. rozliczanie transakcji zabezpieczających z zastawionymi papierami wartościowymi.
W praktyce prawnej takie operacje są wykonywane po zawarciu umowy pożyczki lub kredytu towarowego. Transakcje zabezpieczające, ze względu na ich efektywność i dynamikę, są często realizowane bez konkretnej umowy. Ale po fakcie, dla ułatwienia odniesienia. rachunkowość zawiera jednak umowę pożyczki, ponieważ uważa się ją za bardziej zmienną niż umowa pożyczki towarowej. Zgodnie z kodeksem krajowym nieprzestrzeganie formy pisemnej nie unieważnia umowy pożyczki.
Wynik finansowy handlu depozytami zabezpieczającymi, w jaki sposób uczestnicy transakcji dzielą dochód
Podział dochodu z handlu marżami odbywa się w ciekawy sposób.
W przypadku dodatniego (zyskownego) wyniku finansowego broker otrzymuje pełną kwotę pożyczki, prowizję za usługi pośrednika oraz odsetki od pożyczki za wszystkie linie wykorzystania jego zasobów. Inwestor otrzymuje swoją część transakcji, dywidendy z papierów wartościowych zakupionych podczas transakcji oraz pieniądze na ich sprzedaż, pomniejszone o prowizję maklera i kwotę pożyczki maklerskiej.
W przypadku negatywnego (nierentownego) wyniku transakcji marginalnej następuje rozliczenie odsetek z tytułu umowy. Najczęściej broker zastrzega sobie prawo do sprzedaży zabezpieczeń papierów wartościowych klienta w celu pokrycia strat. Ale jeśli strata inwestycyjna była spowodowana stopniową amortyzacją papierów wartościowych, której broker nie wyśledził, inwestor ma prawo do rekompensaty za swoją marżę.
Ze względu na specyficzny spekulacyjny charakter transakcji depozytu zabezpieczającego każda taka operacja składa się z dwóch części: otwarcia pozycji i zamknięcia. Ten cykl nazywa się pełnym handlem.
Transakcje zabezpieczające są operacjami spekulacyjnymi, umożliwiają inwestorom przeprowadzanie operacji na dużą skalę przy ograniczonych zasobach finansowych. Krótkie transakcje zapewniają traderowi możliwość szybkiego uzyskania dochodu i odświeżenia portfela inwestycyjnego. Ale jednocześnie handel depozytami zabezpieczającymi jest ryzykownym rodzajem transakcji giełdowych, które w sposób przyzwoity uszkodziły nerwy więcej niż jednego pokolenia traderów i brokerów.
Handel marżą jest również możliwy tylko w przypadku stosunkowo stabilnego rynku inwestycyjnego. Na przykład w 2008 r. W Federacji Rosyjskiej i w wielu innych krajach uchwalono przepisy zakazujące handlu depozytami zabezpieczającymi do stabilizacji na rynkach akcji i obligacji.W Rosji Ministerstwo Sprawiedliwości dokonało złagodzenia i liberalizacji tych zakazów dopiero w drugiej połowie 2009 r.