Punkt progowy może wyświetlać minimalną ilość produktów, które muszą zostać wyprodukowane, aby firma mogła pokryć wszystkie swoje koszty i osiągnąć zero. A także ten wskaźnik można przedstawić w kategoriach pieniężnych. W tym przypadku punkt progowy nazywany jest progiem rentowności.
Istota tego terminu
Czasami nazywany progiem dochodu progu rentowności. Nazwę tę stosuje się tylko w sytuacjach, gdy wskaźnik jest obliczany na podstawie współczynnika marży i pokazuje kwotę dochodu, której przedsiębiorstwo potrzebuje na pokrycie wszystkich kosztów poniesionych na produkcję i sprzedaż produktów.
Margines rentowności pokazuje również cenę, po jakiej sprzedaż towarów może pokryć wszystkie koszty. Można to zrobić na kilka sposobów.
Składniki progu rentowności
Aby obliczyć wskaźnik, musisz najpierw obliczyć wiele innych wskaźników. Po pierwsze, należy określić wielkość i współczynnik zysku krańcowego. Musisz również znaleźć osobno kwotę kosztów stałych i kosztów zmiennych, a także ich całkowitą kwotę.
Oprócz tych wskaźników w obliczaniu progu rentowności biorą udział takie wskaźniki, jak produkty uboczne w ujęciu pieniężnym oraz łączny wolumen głównych produktów sprzedawanych w jednostkach fizycznych.
Produkty uboczne i główne produkty
Produkt uboczny i główne produkty są ze sobą ściśle powiązane. Pierwszy może wystąpić podczas produkcji drugiego. Te dwa rodzaje produktów razem stanowią przychód firmy. Ich obliczenia są następujące:
- PO (PP) = C * K, gdzie
PO - główne produkty;
PP - produkty uboczne;
C jest ceną produktu głównego / produktu ubocznego;
K jest wielkością sprzedaży głównych / produktów ubocznych.
Przykładem dużego produktu może być pszenica. Podczas wszystkich procesów związanych z siewem i zbiorami odpady pozostają na polu - siano. Jest to produkt uboczny i można go również sprzedać za pewną cenę. Kwotę dochodu uzyskanego ze sprzedaży siana nazywa się przychodem ze sprzedaży produktów ubocznych lub produktów ubocznych w kategoriach pieniężnych. Pieniądze otrzymane ze sprzedaży pszenicy nazywane są głównym dochodem przedsiębiorstwa.
Koszty stałe i zmienne
Koszty stałe obejmują wszystkie koszty, których wielkość nie zależy od wielkości produkcji. Jest to wynagrodzenie personelu kierowniczego, amortyzacja itp.
Przy obliczaniu progu rentowności potrzebny jest również wskaźnik, taki jak koszty zmienne. W przeciwieństwie do kosztów stałych zmienne zależą od wielkości produkcji. Obejmują one: wynagrodzenie personelu produkcyjnego przedsiębiorstwa, surowce, energię elektryczną itp. Istnieją również takie koncepcje, jak proste koszty zmienne, koszty zmienne 1, koszty zmienne 2 i koszty zmienne 3.
Proste koszty zmienne nie obejmują wynagrodzeń, opłat za grunty i wykorzystania kapitału obrotowego. Obejmują one koszty surowców, usług świadczonych przez strony trzecie, a także koszty paliw i smarów.
Koszty zmienne 1 są obliczane jako suma prostych kosztów zmiennych i kosztów wykorzystania kapitału. Koszty zmienne 2 to suma kosztów zmiennych 1 i kosztów pracy.A koszty zmienne 3, które są nazywane całkowitymi kosztami zmiennymi, są sumą kosztów zmiennych 2 i kosztów zapłacenia czynszu za grunt.
Przychody krańcowe i ich stosunek
Przychód krańcowy (krańcowy) jest uważany za część przychodu, która pozostaje po odjęciu wszystkich kosztów zmiennych. Podobnie jak koszty, przychód krańcowy dzieli się na cztery typy:
- Dochód krańcowy - różnica między przychodem a zwykłymi kosztami zmiennymi;
- Dochód krańcowy 1 - różnica między prostym dochodem krańcowym a kosztem wykorzystania kapitału obrotowego;
- Dochód krańcowy 2 - różnica między dochodem krańcowym 1 a kosztami pracy;
- Dochód krańcowy 3 - różnica między dochodem krańcowym 2 a kosztami wynajmu gruntu.
Stosunek kwoty przychodu krańcowego do przychodu nazywany jest wskaźnikiem dochodu marżowego. Ten indeks jest bardzo popularny w analizie kosztów. Wiele czynników może wpływać na wartość współczynnika. Najczęstsze przyczyny zmiany wskaźnika przychodów z marży są następujące:
- Wahania cen sprzedaży.
- Niestabilna cena surowców.
- Wahania średnich kosztów zmiennych (obliczane jako stosunek całkowitych kosztów zmiennych do liczby wytworzonych produktów).
- Zmiana w strukturze sprzedaży produktów (początek sprzedaży mniej lub bardziej płynnych towarów).
Obliczanie progu rentowności
Po poznaniu metodologii obliczania wszystkich elementów składowych progu możemy przejść do samej procedury. Obliczenia mają na celu określenie progu rentowności jako przychodu ze sprzedaży.
- PR = OI / KMD, gdzie
PR - próg rentowności;
OI - łączna kwota wszystkich kosztów (koszty zmienne 3 + koszty stałe);
KMD - wskaźnik przychodów z marży.
Wartość uzyskana w tym obliczeniu pokazuje, jaką minimalną kwotę przychodów musi uzyskać firma, aby mogła pokryć wszystkie swoje koszty.
Różnica między progiem dochodu a rentownością pokazuje wynik finansowy podmiotu gospodarczego. W przypadku gdy przychód uzyskany przez przedsiębiorstwo jest niższy niż przychód progowy, firma poniesie straty. Nadwyżka przychodów ze sprzedaży powyżej progu rentowności oznacza, że firma osiąga zysk.
Inne rodzaje obliczeń
Istnieją inne metody obliczania progu rentowności. Jednym z popularnych sposobów obliczania progu rentowności jest ustalenie ceny progowej. Metodę tę często stosują niemieccy właściciele rodzinnych gospodarstw rolnych.
- PR = (OI - PP) / K, gdzie
PR - próg rentowności;
OI - koszty ogółem;
PP - produkty uboczne w kategoriach pieniężnych;
K to wielkość produkcji.
Istnieje drugi sposób obliczenia progu rentowności.
- PR = C - (P / C), gdzie
PR - próg rentowności;
C jest ceną produktu;
P - zysk;
Do - liczba sprzedanych produktów.
Część wzoru P / K pokazuje, o ile możesz obniżyć (zwiększyć w przypadku utraty) cenę, aby firma mogła pokryć wszystkie koszty poprzez sprzedaż towarów.
Próg produkcji
Próg produkcji jest wskaźnikiem wyświetlającym cenę, której wdrożenie umożliwi pokrycie kosztów zmiennych produkcji. Ponieważ koszty zmienne są podzielone na cztery typy, mogą istnieć również cztery progi produkcji.
- PP = (PI - Po.P.) / K, gdzie
PP - próg produkcji;
PI - koszty zmienne;
Pob P. - produkty uboczne w kategoriach pieniężnych;
Do - liczba produktów.
Za pomocą tej formuły można obliczyć cenę, co umożliwia pokrycie kosztów zmiennych.
- PP 1 = (PI 1 - Pob. P.) / K, gdzie
PP 1 - próg produkcji 1;
PI 1 - koszty zmienne 1;
Pob P. - produkty uboczne w kategoriach pieniężnych;
Do - liczba produktów.
Jeśli firma sprzedaje swoje produkty po cenie obliczonej przy użyciu formuły 1 progu produkcyjnego, będzie w stanie pokryć proste koszty zmienne i koszt wykorzystania kapitału obrotowego.
- PP 2 = (PI 2 - Pob. P.) / K, gdzie
PP 2 - próg produkcji 2;
PI 2 - koszty zmienne 2;
Pob P. - produkty uboczne w kategoriach pieniężnych;
Do - liczba produktów.
Sprzedawane po cenie obliczonej ze wzoru na próg produkcji 2, firma jest w stanie pokryć koszty zmienne 1, a także koszty płacy.
- PP 3 = (PI 3 - Pob. P.) / K, gdzie
PP 3 - próg produkcji 3;
PI 3 - koszty zmienne 3;
Pob P. - produkty uboczne w kategoriach pieniężnych;
Do - liczba produktów.
Ostatnia formuła pokazuje, jaka powinna być minimalna cena produktów firmy, aby mogła pokryć wszystkie koszty zmienne.
Zatem marża rentowności jest wskaźnikiem charakteryzującym minimalną cenę lub minimalny przychód firmy, który pozwala pokryć wszystkie koszty.