Deficyt bilansu płatniczego jest wskaźnikiem odzwierciedlającym sytuację, w której całkowity napływ netto funduszy walutowych do państwa na rachunki bieżące i kapitałowe jest ujemny. Z reguły dzieje się tak, gdy odbiór importu jest nadrzędny w stosunku do eksportu towarów z kraju. Ponadto sytuacja ta rozwija się przy ujemnej dynamice operacji walutowych, gdy spada kurs wymiany krajowej.
Deficyt bilansu płatniczego i sposoby jego pokrycia
Więc Deficyt w tym przypadku można wyeliminować, stosując następujące metody:
- Tworzenie korzystnych warunków poprzez zwiększenie napływu kapitału poprzez przyciąganie inwestycji bezpośrednich i portfelowych.
- Zmniejszenie oficjalnych rezerw. Rezerwy oficjalne rosną wraz ze wzrostem aktywnego bilansu płatniczego, ale wykorzystanie rezerw walutowych ma ograniczone możliwości.
- Przyciąganie zagranicznych pożyczek.
- Sprawuj kontrolę nad przepływami handlowymi i finansowymi.
- Zapobieganie nienaturalnemu wzrostowi kursów walut obcych przez państwo.
- Aktywne wykorzystanie mechanizmu stóp procentowych.
Przyczyny bilansu deficytu
Dalej Lista przyczyn powodujących deficyt bilansu płatniczego:
1. Wysoka inflacja i spadek produkcji.
2. Nadmierne koszty broni.
3. Niski poziom zaufania do waluty państwowej. Prowadzi to do tego, że większość inwestorów zagranicznych przekazuje środki do innych krajów, gdzie otrzymają wyższe dochody.
4. Dyskryminacja towarów krajowych poza krajem.
5. Wzrost w innych stanach wydajności pracy.
Jak pokryć deficyt bilansu płatniczego kraju? Wymyślmy to.
Metody spłaty
- Zapewnić niezbędny poziom wydajności pracy w państwie.
- Staraj się zwiększać sprzedaż poza krajem.
- Spróbuj złagodzić przejawy dyskryminujących polityk stosowanych przez inne kraje w stosunku do waluty państwowej.
- Poprosić o pomoc inne przyjazne państwa z prośbą o przejęcie określonej części kosztów i udzielenie pomocy.
- Utrzymaj kurs mający na celu zmniejszenie popytu na towary zagraniczne i wywieranie presji na wielkość zysków w branżach, w których możliwy jest tylko eksport.
- Wznów zasady protekcjonistyczne.
Różnice w bieżącym bilansie płatniczym tego samego państwa mogą się zmieniać, rozwijając się równolegle z tempem, w jakim porusza się gospodarka narodowa. Saldo deficytu jest spłacane z finansowaniem. Co to znaczy Do spłaty deficytu bilansu płatniczego stosowane są następujące metody: finansowanie bieżące (tymczasowe), finansowanie rezerwowe i finansowanie wyłączne. Więcej informacji
Metody tymczasowe
W porządku. Tymczasowe metody spłaty deficytu obejmują: korzystanie z pożyczek z zagranicy, wprowadzanie kapitału do kraju, pożyczki krótkoterminowe na podstawie umowy między bankami krajowymi, sprzedaż zagranicznych papierów wartościowych i umieszczanie rządowych papierów wartościowych poza granicami kraju.
Więc Przy finansowaniu rezerwowym rząd wykorzystuje oficjalne rezerwy walutowe, aby spłacić saldo deficytu. Dlaczego Aby zrównoważyć bilans płatniczy. Finanse funduszu rezerwowego działają jako międzynarodowe, wysoce płynne aktywa państwowe kontrolowane przez jego rząd.Rezerwa ta może być wykorzystana w dowolnym momencie do sfinansowania salda deficytu i ustabilizowania waluty krajowej.
Zarezerwuj środki
Fundusze rezerwowe są kombinacją następujących aktywów:
- Złoto w monetach - złoto o najwyższym standardzie, znajdujące się w skarbcu banku centralnego, które w dowolnym momencie można sprzedawać za obcą walutę na rynku międzynarodowym. Złoto i rezerwy walutowe można zwiększyć, jeśli przeprowadzona zostanie monetyzacja (zakup wydobytego złota w rezerwie państwowej i zakup złota rynkowego na rynku prywatnym).
- Specjalne prawa ciągnienia (SDR) odnoszą się do aktywów rezerwowych wyemitowanych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy i rozdzielonych między kraje będące członkami członkostwa zgodnie z ich stopniem uczestnictwa. Środki te są wykorzystywane do zakupu walut obcych, udzielania pożyczek i dokonywania płatności. Państwa mogą nawzajem realizować SDR. Ale ten zasób nie stanowi więcej niż trzy procent światowych rezerw i nie odgrywa bardzo dużej roli.
- Rezerwa w międzynarodowym funduszu walutowym jest sumą zarezerwowanej części kraju i kwotą, jaką MFW jest winien temu państwu. Zapas rezerwowy stanowi 25% kwoty państwowej w kapitale MFW i można go zwrócić państwu bez żadnych opóźnień i warunków. Zakup waluty innego państwa za pieniądze krajowe w części rezerwowej, która nie jest zdefiniowana jako pożyczka MFW, doprowadzi do wzrostu aktywów rezerwowych państwa.
- Aktywa walutowe - z reguły jest to najbardziej reprezentatywna część aktywów międzynarodowych. Obejmuje wymogi w walucie obcej wobec nierezydentów, a także różnego rodzaju papiery wartościowe emitowane przez prywatne przedsiębiorstwa i organy państwowe obcych państw.
- Pozostałe roszczenia to wszystkie inne roszczenia wskazane w walucie obcej lub papierach wartościowych, zaliczone do międzynarodowych aktywów banku centralnego.
Deficyt bilansu płatniczego może być zatem finansowany z uwagi na fakt, że oficjalne rezerwy banku centralnego zostaną zmniejszone.
Wyjątkowe finansowanie
Ten rodzaj finansowania jest wykorzystywany w warunkach kryzysowych (gdy występuje ujemny bilans płatniczy, którego nie można pokryć w bieżącym roku ze względu na spadek aktywów rezerwowych, ponieważ ich wielkość jest niewystarczająca lub nie można ich wykorzystać do tych celów zgodnie z prawem). Finansowanie wyjątkowe odnosi się do operacji przeprowadzanych przez kraj mający problemy z deficytem równowagi, przy koordynacji i wsparciu partnerów zagranicznych w celu zmniejszenia tego deficytu do poziomu, który jest rutynowo finansowany konwencjonalnymi środkami.
Główne działania
Wszystkie działania w ramach finansowania na wyłączność mają miejsce w dowolnej pozycji bilansu płatniczego. I z reguły nie są izolowane przez oddzielną grupę. Najczęstsze z nich to:
- Sytuacja, w której dług zostaje umorzony, to znaczy wierzyciel dobrowolnie odmawia części długu lub całej kwoty, co zostało określone w specjalnej umowie między wierzycielem a dłużnikiem. W bilansie płatniczym transakcja ta stanowi transfer kapitału na rachunek, który odzwierciedla przepływ kapitału.
- Zastąpienie istniejących długów akcjami, w tym przypadku zaległe długi i inne zobowiązania dłużne są zastępowane akcjami spółek państwa dłużnika.
- Realizacja pożyczek otrzymanych przez państwo z innych krajów w celu sfinansowania salda deficytu, w tym pożyczek udzielonych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy.
- Przegląd postanowień istniejącej umowy lub podpisanie nowych umów, które zapewnią restrukturyzację zobowiązań dłużnych.
- Zaległe płatności z tytułu zadłużenia - metoda ta dotyczy awaryjnego finansowania bilansu; w jego ramach kraje nie wypłacają wskazanych kwot z tytułu zobowiązań z tytułu długu zewnętrznego.
- Przyciąganie funduszy z zagranicy przez inne podmioty gospodarki narodowej, z wyjątkiem organów rządowych i finansowych.
Wniosek
Doszliśmy zatem do wniosku, że można naprawić tę sytuację, angażując inne kraje, próbując osłabić ruchy dyskryminacyjne, wdrażając programy mające na celu zwiększenie wydajności, ulepszanie metod sprzedaży i znajdowanie bardziej skutecznych sposobów ograniczenia presji na zwiększenie kosztów produkcji. jak również inne wydarzenia. Ogólnie rzecz biorąc, zbadaliśmy deficyt bilansu płatniczego.