Demokratyczny styl zarządzania - co to jest? Plusy i minusy

Sztuka zarządzania zakłada rozwiązywanie określonych zadań przy użyciu wszystkich dostępnych zasobów (ludzkich, przemysłowych, tymczasowych). Zarządzanie zasobami ludzkimi jest szczególnym rodzajem działania, które wdraża i generalizuje szeroki wachlarz zagadnień uwzględniających osobisty czynnik administracji. Istnieje kilka stylów koordynacji personelu. Wśród nich jednym z najciekawszych jest styl zarządzania demokratycznego. Ma pewne cechy, plusy, minusy, które należy szczegółowo rozważyć.

Definicja

Demokratyczny styl zarządzania charakteryzuje się tym, że różne uprawnienia, inicjatywy, a nawet odpowiedzialność są rozdzielone między przywódcę i jego podwładnych. Jego głównym składnikiem jest zainteresowanie menedżera opinią pracowników. W złożonych sytuacjach produkcyjnych podejmowana jest decyzja kolegialna. Demokratyczny styl zarządzania oznacza, że ​​w trakcie ciągłej komunikacji i dyskusji dostarczane są aktualne informacje na temat wszystkich głównych kwestii, w ten czy inny sposób związanych z funkcjonowaniem firmy. Świadomość pracowników (jako część ich kwalifikacji) wzmacnia poczucie własności i poczucia własnej wartości wszystkich członków zespołu firmy bez wyjątku.

Cechy i cechy demokratycznego stylu zarządzania

Szczególną uwagę należy zwrócić na formę komunikacji. Ma to charakter rekomendacji, próśb, nagród. A jeśli to konieczne, zamówienie jest stosowane. Uprzejmy i przyjazny lider zapewnia sprzyjający klimat psychologiczny w miejscu pracy. Ten typ menedżera woli grę zespołową. Przywódca nie uważa się za lalkarza ciągnącego za sznurki władzy. Główną motywacją takich działań jest to, że w sprzyjających warunkach pracownicy sami dążą do odpowiedzialności, przyłączając się do rozwiązywania niektórych problemów organizacyjnych. Pojawia się przestrzeń do manewrów, w której można zorganizować samokontrolę i samorząd.

W ramach demokratycznego stylu zarządzania należy wyróżnić dwie formy: doradczą i partycypacyjną.

Każda forma ma swoją własną charakterystykę.

Doradztwo

Jak sama nazwa wskazuje, ten rodzaj demokratycznego stylu zarządzania sugeruje, że interakcja między kierownictwem a pracownikami polega na swobodnej wymianie poglądów, wyrażanej w formie różnych konsultacji, spotkań. Menedżer wybiera wszystkie najlepsze praktyki, które powstały podczas takiej „burzy mózgów”.

Partycypacyjny

Są sytuacje, w których wykonawcy są lepsi od szefa, aby zrozumieć sytuację, biorąc pod uwagę wszystkie subtelności i specyfikę procesu. To daje im możliwość kreatywnego rozwiązywania różnych zadań. Ale ich wdrożenie odbywa się w porozumieniu z liderem i jego pełną odpowiedzialnością za wynik końcowy. Jest to możliwe w zespole, w którym relacje budowane są na zasadzie zaufania do umiejętności zawodowych i kompetencji specjalistów.

Ten rodzaj demokratycznego stylu zarządzania zakłada naturę interakcji zgodnie z zasadą koordynowania działań lidera, który jest gotowy zaufać opinii zespołu. W funkcjach lidera widoczna jest ogólna koordynacja wszystkich łańcuchów procesu produkcyjnego.Dosłowne tłumaczenie słowa „partycypacyjny” oznacza zaangażowanie w każdy biznes, a także w podejmowanie decyzji i wdrażanie procesów pracy.

Porównanie gatunków

Historia zarządzania nie ma przykładów zastosowania czystej formy jakiegokolwiek stylu zarządzania. Wszystko zależy od celów ustalonych dla organizacji i klimatu psychologicznego, który rozwinął się w zespole. Gdy potrzebna jest nowość i wyjątkowość, jakość produktu najlepiej pasuje do demokratycznego stylu zarządzania. Autorytaryzm i ścisła kontrola nadają się do stosowania prostych czynności skupionych na ilości.

W konsultacyjnej formie zarządzania lider prowadząc spotkania wybiera najodpowiedniejsze propozycje, koordynując działania zespołu. Kluczowe decyzje podejmowane są wspólnie, ale kontrola jakości wykonania i dotrzymywania terminów pozostaje w gestii administracji.

Główne różnice między formami doradczymi i partycypacyjnymi dotyczą stopnia zaangażowania kolektywu pracy we wszystkie łańcuchy procesu produkcyjnego. Dzięki stylowi zarządzania partycypacyjnego pracownicy nie tylko konsultują się z szefem, ale są również zaangażowani w ustalanie celów, a następnie monitorowanie ich realizacji w ramach kompetencji pracowników. Różni się od liberalnego stylu zarządzania tym, że lider bierze czynny udział w tym procesie, podczas gdy liberał, unikając rozwiązania najpilniejszych kwestii, dąży do zmniejszenia osobistej odpowiedzialności. Są dwa powody:

1. Zarządzanie podlega pełnemu wpływowi własnego zespołu.
2. Wszyscy członkowie zespołu są niezależni i kreatywni.

Zazwyczaj takie procesy zachodzą na tle wysoko wykwalifikowanych pracowników.

Plusy i minusy demokratycznego stylu zarządzania pchają głowę do jego dawkowania. Powodem tego będzie wiele okoliczności.

Plusy

Jak każdy inny, demokratyczny styl zarządzania charakteryzuje się zaletami i wadami. Pierwsza grupa obejmuje następujące parametry:

• dokładność sformułowania celów firmy i obowiązków pracowniczych;
• ogólny klimat psychologiczny w zespole przyczynia się do kształtowania korporacyjnej i aktywnej pozycji pracowników;
• zaangażowanie we wspólną sprawę zachęca do tworzenia przyjaznych relacji między przywódcą a podwładnymi;
• pracownicy, w ramach swoich kompetencji, są w stanie samodzielnie podejmować decyzje dotyczące profesjonalnego wykonywania swoich obowiązków;
• lider zasadniczo stosuje przekonującą strategię przywództwa, a nie strategię przymusu;
• demokratyczny styl zarządzania w zarządzaniu to zdolność do rozwiązywania rzadkich, wyłącznych zadań w jak najkrótszym czasie przy użyciu niestandardowych metod.

Wady

Główne wady stosowania demokratycznego modelu zarządzania to następujące punkty:

• dyskusja i podejmowanie decyzji przez zespół, jak zwykle, zajmuje dużo czasu, co w sytuacji zarządzania stresem w organizacji jest niedopuszczalnym luksusem;
• nieprawidłowe stosowanie strategii przez lidera, prowadzi do dezorganizacji i braku dyscypliny zespołu;
• w niektórych sytuacjach podejmowanie właściwej decyzji staje się problematyczne z powodu napotkanych trudności.

Przykłady życia

Znajomość podstaw i zasad stylów przywództwa nie jest gwarancją udanego zarządzania firmą, ponieważ wymagają one rozsądnego zastosowania w obecnej sytuacji, biorąc pod uwagę wszystkie czynniki wewnętrznej i zewnętrznej przestrzeni. Pod tym względem bezmyślna nadzieja, że ​​demokratyczny styl zarządzania przyczyni się do rozwiązania kontrowersyjnych (głównie krytycznych) sytuacji, prowadzi z reguły do ​​apokalipsy, a nie apogeum.Praktyka pokazuje, że tylko umiejętna, terminowa zmiana stylu przywództwa na najbardziej odpowiedni w obecnej sytuacji, pozwala odpłynąć z każdej „burzy” sfery biznesowej. Przykłady udanego zastosowania demokratycznego stylu zarządzania świadczą o jego ogromnym potencjale w dziedzinie innowacji i rozwoju.

Dlatego podczas stagnacji kampanii wojskowej BMW nie postanowiono jej zamknąć ze względu na spójność i entuzjazm siły roboczej. Pracownicy zobowiązali się do wypuszczenia nowej marki samochodu (zamiast silników lotniczych), opracowując szereg różnych klas. Tak więc świat widział samochody słynnej marki BMW.

Według prezesa Philipsa, Alberta van Grida, podstawowa zasada jego firmy (interes osobisty) jest możliwa tylko przy demokratycznym stylu zarządzania.

Jak widać z przykładów, tego rodzaju przywództwo z powodzeniem stosuje się w kreatywnych i kreatywnych obszarach działalności. Istnieje jednak wiele innych przykładów mieszanego stylu.

Korelacja między stylem zarządzania a wydajnością zespołu

Właściwa strategia zarządzania firmą, uwzględniająca osobisty potencjał zarówno pracowników, jak i kierownika, pozwala „dokonywać cudów” we wszystkich obszarach działalności. Główną rolę w wyborze stylu zarządzania zawsze przypisuje się subiektywnemu podejściu lidera do zespołu, umiejętności odpowiedniej oceny wpływu na pracowników przy użyciu wybranych metod. Ale nawet w warunkach pełnej stabilności są możliwe błędy, które z reguły wpływają przede wszystkim na wydajność pracy. W tym względzie można podkreślić, że kwestia wyboru stylu zarządzania dla lidera jest zadaniem wymagającym podstawowego rozwiązania.

Typowe błędy głowy

Są chwile, kiedy na przykład pożądany jest demokratyczny styl zarządzania, ponadto jest to jedyna strategia rozwoju dla zespołu i całego przedsiębiorstwa, ale cechy osobowe osoby odpowiedzialnej nie mieszczą się w określonych ramach. W takim przypadku występują irytujące błędy, które zatrzymują firmę i źle wpływają na reputację:

• przestrzeganie zasady „jeśli chcesz robić dobrze - zrób to sam” jest pierwszym błędem menedżerów na różnych poziomach;
• w przeciwieństwie do pierwszego zasada „bez względu na to, co jest zrobione, wszystko na lepsze” prowadzi również do upadku systemu zarządzania;
• uprzedzenia w stosunku do osobistej wrogości - rozsądny lider nigdy nie pozwoli sobie na to, ponieważ pracownik jest potrzebny, aby pomóc firmie rozwijać się dzięki jej potencjałowi;
• „Mentalne pułapki” zarządzania można słusznie uznać za najbardziej irytujący błąd;
• bolesne postrzeganie sprzeciwu, brak jego potencjału i zysku;
• częściowe lub selektywne ignorowanie ofert pracowników;
• brak szacunku dla osobowości pracownika, przejawiający się publiczną krytyką jego opinii;
• Illogizm działań menedżera zawsze działa raczej w kierunku upadku niż rozwoju.

Kolegialność jest podstawą pomyślnego rozwoju i funkcjonowania firm.

Wniosek

Warto pamiętać, że styl przywództwa nie jest ustaloną listą metod i cech lidera. Aby organizacja mogła pomyślnie się rozwijać i funkcjonować, kierownik musi, biorąc pod uwagę sytuację zewnętrzną i wewnętrzną, zastosować metody rozwiązywania problemów, które są najbardziej skuteczne i produktywne w obecnej sytuacji.