Wszelkie usługi świadczone kontrahentowi przez klienta muszą być ustalone na piśmie. Jest to konieczne do zalegalizowania relacji między stronami organów podatkowych oraz możliwości późniejszego rozwiązania konfliktu w sądzie. W praktyce prawnej stosuje się dwie specjalne formy dokumentów - umowę i umowę o świadczenie usług za opłatą. Istotne różnice między nimi są przyczyną klasyfikacji rodzajów prac wykonanych przez wykonawcę, do których ma zastosowanie jedna lub druga umowa wzorcowa.
Jak odróżnić
Oba rozważane dokumenty stanowią ustalenie zobowiązań stron, a mianowicie: wykonanie przez wykonawcę niektórych prac na polecenie klienta za opłatą. Istnieją jednak znaczne różnice o charakterze koncepcyjnym.
Umowa o pracę zawierana jest w przypadkach wykonywania pracy, dla których jest wynikiem. Ponadto klient musi zwrócić koszty poniesione przez wykonawcę w trakcie świadczenia usługi. Klasyczne przykłady pracy w ramach takiej umowy są następujące: pomiary geodezyjne, prace geologiczne, konstrukcja budynków i budowli, produkcja produktów, przetwarzanie materiałów. Jako potwierdzenie ich realizacji klient otrzymuje przedmioty fizyczne, które można wyczuć, zmierzyć, ocenić.
Jeżeli obowiązki wykonawcy wynikające z umowy są ustalone na podstawie listy robót, ale nie przewidują prezentacji wyniku (obejmują one usługi medyczne, informacyjne, marketingowe), wówczas sporządza się umowę o świadczenie usług za wynagrodzeniem. Taki dokument zyskuje popularność na przestrzeni lat, ponieważ relacje rynkowe są przenoszone do sektora usługowego w prawie wszystkich sektorach życia.
Uciążliwe świadczenie usług osobom prawnym i obywatelom charakteryzuje się również niematerialnym charakterem wyniku współpracy.
Wprowadzenie do koncepcji
Firmy i osoby prywatne potrzebują pomocy prawnej. Interakcja stron odbywa się w formie informacji, konsultacji i reprezentatywnego wsparcia klienta przez wykonawcę przez pewien okres czasu.
Pojęcie uciążliwego świadczenia usług prawnych obejmuje takie prace:
- Konsultacje o charakterze ustnym i pisemnym.
- Pomoc przy formalnościach.
- Wsparcie prawne podmiotu gospodarczego.
- Reprezentacja interesów klienta w organach państwowych - otwieranie i zamykanie firm, procesy sądowe, negocjacje z osobami trzecimi.
- Przygotowanie dokumentów do transakcji nieruchomościowych.
- Praca z należnościami i kontrola nad działaniami komorników.
Obowiązkową częścią umowy o świadczenie usług prawnych jest sekcja dotycząca kosztów pracy. W przypadku braku takiej oceny czynności wykonanych przez wykonawcę, gdy strony odwołują się do sądu, powinny być zgodne z obowiązującą praktyką w podobnych przypadkach. Przedmiotem umów jest zawsze konkretna lista usług prawnych świadczonych przez wykonawcę oraz ustalanie przez klienta zobowiązań do zapłaty za te prace.
Funkcje
Umowa o świadczenie usług w zakresie usług prawnych ma charakter opisanego przedmiotu:
- wynik nie jest prawdziwy;
- praca jest konsumowana przez klienta w ich okresie;
- wypełnione zobowiązania są rozpatrywane po podpisaniu przez strony świadectwa odbioru;
- prowadzenie ksiąg rachunkowych jest niezbędne do potwierdzenia faktu zawarcia umów.
W związku z tym sygnatariusze każdej umowy muszą odnotować swoje działania za pomocą następujących wspólnych dokumentów:
- Umowa o świadczenie usług prawnych.
- Ustawa o przyjęciu pracy.
- Faktura
- Dokumenty płatności.
Możliwe jest dołączenie innych dokumentów potwierdzających wszelkie działania stron w zakresie realizacji części umowy, ale tylko jako dodatkowe materiały informacyjne wyjaśniające specyfikę podjętych działań.
Kluczowe punkty umowy
Jak każdy inny dokument ustanawiający stosunki prawne, umowa o świadczenie usług (usługi prawne) zawiera obowiązkowe sekcje. Ich obecność zależy od cech pracy i szczegółów, które mogą wpływać na występowanie i rozwiązywanie konfliktów. Poszczególne elementy takiej umowy są niezwykle ważne, ponieważ ich brak doprowadzi do nieistotności całej umowy.
Typowe sekcje:
- Opis stanowisk stron: kto jest klientem, a kto wykonawcą.
- Istota umowy: opis usług i obowiązków jednej ze stron do spełnienia, a drugiej do zapłaty za nie.
- Całkowity koszt pracy i schemat wzajemnych rozliczeń.
- Odpowiedzialność każdej ze stron za naruszenie zobowiązań umownych.
- Procedura rozstrzygania sporów.
- Zakres umowy i specyfika wprowadzania w niej zmian i poprawek.
- Lista załączników do dokumentu, jeśli to konieczne.
- Dane prawne każdej ze stron.
- Podpisy.
Klasyczna umowa o świadczenie usług prawnych (próba) zawiera powyższe sekcje. Ale listę można rozszerzyć odpowiednio do specyfiki przedmiotu umowy.
Na przykład może zostać zawarta sekcja dotycząca rodzajów i terminów składania raportów okresowych, prac wykonanych przez wykonawcę w określonych odstępach czasu.
Kto jest wykonawcą?
Aby uzyskać bardziej szczegółowy opis przedmiotu umowy, stosowane prawo przewiduje szeroki zakres dokumentów, z których każdy ma swoje cechy charakterystyczne i służy do rozwiązywania konkretnych problemów.
Podejście to wynika z takiej prawnej cechy umowy o świadczenie usług, takiej jak umowa między stronami w sprawie wykonywania pracy, która nie ma konkretnego rezultatu. Tego rodzaju umowa może być cywilnoprawną formą współpracy lub być gwarancją. W praktyce profesjonalne usługi prawne świadczą zarówno kancelarie prawne, jak i prywatni prawnicy. Jednocześnie każdy obywatel lub podmiot gospodarczy szuka pomocy prawnej. Zatem stronami umowy o świadczenie usług prawnych są zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne.
Szczegóły wykonawcy
Cechą wypłacanej pomocy prawnej jest fakt, że jest ona uważana za działalność przedsiębiorczą, jeśli stanowi ona regularne źródło dochodu dla osoby w nią zaangażowanej. W takim przypadku wykonawca może mieć problemy z prawem. Każda niezarejestrowana działalność przedsiębiorcza podlega karze.
Tak więc, w obecności stałej prywatnej praktyki prawnej, prawnik musi sporządzić IP, w imieniu którego usługi będą świadczone osobom fizycznym i firmom. Jeśli wykonywana praca jest jednorazowa i nie stanowi stałego źródła dochodu, wówczas nie jest konieczne tworzenie WI.
Następnie wszystkie istniejące praktyki można przeprowadzić przy użyciu takich form umów:
- Kaucja, w której wykonawca jest „pełnomocnikiem” i wykonuje w imieniu i na koszt klienta określone czynności za opłatą.
- Prowizja - transakcje na rachunku oraz w interesie klienta na zasadzie zwrotu.
- Agent - usługi są świadczone na rzecz zleceniodawcy i na jego koszt, w imieniu dowolnej strony.
- Umowa o świadczenie usług prawnych na rzecz osób fizycznych - w imieniu klienta wykonawca wykonuje niezbędną pracę za opłatą.
- Kontraktowanie - jedna strona wykonuje określone działania, z drugiej strony, za które płaci.
Jednak daleko od wszystkich wymienionych opcji są szeroko stosowane. Ponieważ większość umów ma standardowe warunki, warto zbadać najczęściej używane z proponowanych formularzy.
Zalecenia dotyczące stosowania
Praktyka rozpraw sądowych nie pozostawia wielu możliwości przy wyborze rodzaju umowy w sytuacjach interakcji między stronami w kwestiach dotyczących usług prawnych.
Dwie formy są bezwarunkowo zatwierdzone:
- Umowa o świadczenie usług (usługi prawne).
- Umowa cesji.
Umowa o świadczenie płatnych usług między osobami prawnymi jest najczęstszą formą interakcji, nie tylko w dziedzinie prawa.
Jeśli osoby zawierają umowę, preferowana jest druga wersja dokumentu. W nim prawnik nazywa się adwokatem, a strona zamawiająca usługi nazywa się mocodawcą. Jako obowiązkowy aneks do umowy adwokat powinien mieć poświadczone notarialnie pełnomocnictwo od swojego klienta dotyczące prawa do reprezentowania swoich interesów w obszarach określonych w umowie.
Jednak przepisy przewidują pewne wymagania dla tego przedstawiciela głównego zobowiązanego:
- Obowiązkowa obecność edukacji prawnej w postępowaniu administracyjnym.
- Status prawnika w postępowaniu karnym.
Warunki te gwarantują jakość reprezentacji interesów mocodawcy w systemie sądowym.
Kluczowe punkty dokumentu
Lista głównych części umowy gwarancyjnej dotyczącej usług prawnych, w których strony są osobami fizycznymi, uwzględnia ważne punkty równej interakcji. Reguluje również procedurę rozwiązywania sytuacji konfliktowych.
Lista sekcji:
- Nazwa dokumentu („zamówienie-umowa o podjęcie czynności prawnych”), data i miejsce podpisania.
- Definicja stron: nazwa mocodawcy i pełnomocnika.
- Część tematyczna: (opis transakcji i prac w interesie zleceniodawcy; przeniesienie na drugą stronę praw i obowiązków związanych z tymi pracami; w razie potrzeby ogłoszenie sytuacji przekazania uprawnień na podstawie umowy).
- Obowiązki stron (wymiana niezbędnych dokumentów, dostarczenie notarialnego organu, raportowanie, opłacenie kosztów i wykonanych prac).
- Koszt usług, forma płatności i termin zawarcia umowy
- Podstawa, szczegóły i przypadki rozwiązania umowy. Regulacja działań uczestników w przypadku jednostronnego rozwiązania umowy (rekompensata za straty, zawieszenie pełnomocnictw, odwrotna wymiana dokumentów). Sposoby rozwiązywania sporów.
- Inne warunki (okoliczności siły wyższej, regulacja liczby egzemplarzy umowy, opis załączników do niej).
- Szczegóły dotyczące stron (dane paszportowe).
Opisany formularz poręczenia można również stosować w sytuacjach świadczenia usług na zasadach zwrotnych na rzecz osób prawnych.
Umowa z podmiotem gospodarczym
Jeśli klient jest firmą, możliwe są dwa rodzaje interakcji między stronami:
- Wykonawca jest zarejestrowanym podmiotem gospodarczym lub indywidualnym przedsiębiorcą;
- Wsparcie prawne zapewnia osoba fizyczna.
Świadczenie usług na rzecz osób prawnych jest formą współpracy, gdy jedna firma wykonuje określone czynności dla innej za opłatą. Forma dokumentu składa się ze zwykłych sekcji, które są obecne w próbce dowolnego typu.
Bardziej interesująca jest druga opcja, w której wykonawcą jest osoba fizyczna. W praktyce sądowej zaleca się, aby takie umowy miały formę mandatu umownego.Wykaz części dokumentu jest również standardowy dla takiej umowy: mocodawca powierza pełnomocnikowi wykonanie czynności prawnych, które zobowiązuje się zapłacić, i za które po ich zakończeniu ma prawa i obowiązki. Określona sekcja może być tylko tą, która opisuje formę rozliczenia. W końcu, jeśli adwokat jest zwykłym obywatelem, wówczas obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych według stawki 13%, która jest potrącana z jego dochodów, spoczywa na kliencie.
Zatem umowa o świadczenie usług z osobą prawną może być bardzo dogodną formą współpracy dla prawnika, który nie ma statusu przedsiębiorcy. Ta forma zatrudnienia dla prawników jest niezwykle popularna i pozwala mieć więcej niż jedno źródło dochodu.
Kiedy potrzebujesz prawników?
Problemy umowy o świadczenie usług prawnych w zakresie pomocy prawnej nie tracą znaczenia, ponieważ są wykorzystywane przez osoby prywatne i firmy w codziennej praktyce. Zapotrzebowanie na pomoc prawną rośnie każdego roku ze względu zarówno na ciągłe zmiany w ustawodawstwie, jak i na zwiększony nadzór nad różnymi usługami nad działalnością prywatnych firm i obywateli. Ponieważ zwykłej osobie trudno jest nawigować w strumieniu wiadomości o zmianach w aktach rządowych, szuka on pomocy specjalistów.
Główne powody zastosowania:
- rozwody;
- spadek;
- transakcje sprzedaży;
- wsparcie prawne dla przedsiębiorczości;
- sporządzanie roszczeń, reklamacji, roszczeń, wymagań;
- rozwiązywanie problemów z odzyskiwaniem długów;
- spory sądowe;
- zbiór dokumentów dla firm ubezpieczeniowych.
Pomoc prawna specjalizuje się w sekcjach. Pomaga to osobom prawnym w szybkim przejściu do potrzebnego rodzaju wsparcia: notariuszy, cechów prawnych, prawa gospodarczego, biur tłumaczeń i innych.
Przed otrzymaniem pomocy prawnej musisz najpierw podpisać umowę z wykonawcą.
Umowa o świadczenie płatnych usług między osobami prawnymi zapewnia przejrzystość transakcji i prawo do podtrzymania sporów dotyczących jakości usług świadczonych na ich rzecz w sądach arbitrażowych.
Podsumowując
Obywatele i organizacje korzystają z usług pomocy prawnej w codziennej praktyce. Transakcje w ich interesie mogą być wykonywane przez zarejestrowanych przedsiębiorców, firmy lub osoby fizyczne.
Aby ustalić zobowiązania między stronami, konieczne jest korzystanie z niektórych dokumentów, których znaczenie odpowiada rodzajowi współpracy.
W przypadku usług prawnych uciążliwe świadczenie usług jest najbardziej akceptowalną formą umowy, jeżeli rejestrowana jest współpraca między podmiotami gospodarczymi lub jeśli dana osoba występuje jako klient.
W przypadkach, w których konieczne jest skonsolidowanie relacji stron, w których wykonawcą jest osoba fizyczna lub obie strony są takimi osobami, zaleca się skorzystanie z formy cesji umowy.
Pisemnej rejestracji umów można dokonać przy użyciu przykładowego dokumentu wymaganego formularza, który obejmie obowiązki uczestników transakcji osiągnięte podczas negocjacji.