Każdy pracownik powinien mieć nieprzerwany odpoczynek co tydzień; nazywa się go weekendem. Tygodniowy odpoczynek powinien być ciągły i nie krótszy niż 42 godziny. Jak liczony jest ten czas? Odliczanie rozpoczyna się od momentu, gdy minęła ostatnia zmiana robocza przed dniem odpoczynku, i trwa do rozpoczęcia zmiany roboczej po weekendzie.
Co decyduje o liczbie dni wolnych?
Zgodnie z prawem pracodawca musi zapewniać swoim pracownikom cotygodniowe weekendy. Jeśli umowa przewiduje sześciodniowy tydzień pracy, dzień wolny jest jeden. W przypadku pięciodniowego tygodnia pracy pracownik ma 2 dni na odpoczynek. Uważa się, że niedziela jest częstym dniem na relaks. Jeżeli przewidziany jest drugi dzień wolny od pracy, nieokreślony przez prawo, należy go ustalić zgodnie z wewnętrznymi przepisami proceduralnymi.
Jak znormalizować tygodniowy odpoczynek (powinien być ciągły i nie krótszy niż 42 godziny)?
Najczęściej weekendy przebiegają z rzędu. Tygodniowy odpoczynek powinien być ciągły i nie krótszy niż dwa dni (niedziela i sobota) przez pięć dni w tygodniu roboczym i co najmniej jeden dzień (niedziela) przez sześć dni. Jeżeli rozliczanie godzin pracy jest kumulatywne, wówczas długość ciągłego odpoczynku dla każdego tygodnia jest przestrzegana z uwzględnieniem okresu (z wyłączeniem pracowników lotnictwa cywilnego).
W przedsiębiorstwie z ciągłą produkcją, w którym zatrzymanie pracy wiąże się z koniecznością stałej obsługi ludności lub nie jest dozwolone w warunkach technicznych i produkcyjnych, dni wolne są przydzielane w inny sposób. Tygodniowy odpoczynek powinien być ciągły (dni wolne) i nie krótszy niż ustalony termin, jednak jest zapewniany naprzemiennie dla każdej grupy pracowników w różne dni.
Święta
Jeśli święta i dni wolne pokrywają się, wówczas dzień jest przesunięty na dzień następujący po świętach. W przypadku osób otrzymujących wynagrodzenie w związku ze świętami państwowymi wynagrodzenie nie zmniejsza się. Normatywne akty lokalne umowy o pracę lub organizacji przewidują dodatkowe wynagrodzenie dla pracowników innych kategorii.
Ogólna zasada mówi: praca jest zabroniona w święta i weekendy. Jednak niektóre wyjątki są wskazane w Kodeksie pracy Federacji Rosyjskiej. Na przykład dla tych, którzy pracują sześć dni w tygodniu, sobota zawsze będzie dniem roboczym, nawet jeśli zbiegnie się to z wakacjami. W takim przypadku weekend nie jest kontynuowany.
W ustawodawstwie Federacji Rosyjskiej dotyczącym dni wolnych od pracy nazywane są:
- Dzień Obrońców Ojczyzny (23 lutego).
- Dzień Rosji (12 czerwca).
- Dzień Jedności Ludu (4 listopada).
- Święto Pracy (1 maja).
- Święta noworoczne (od 1 do 5 stycznia).
- i inni.
W jakich przypadkach pracownik powinien iść do pracy w święto państwowe lub dzień wolny od pracy?
W przypadku nieprzewidzianej pracy i konieczności jej realizacji w dni wolne od pracy i weekendy zaangażowanie pracowników odbywa się za ich pisemną zgodą. Najczęściej taka praca musi być wykonana w trybie pilnym, ponieważ normalne działania przedsiębiorstwa zależą od tego w przyszłości.
Przyciągnięcie pracowników do pracy w legalne dni ciągłego odpoczynku bez ich zgody jest dozwolone przez prawo w następujących przypadkach:
- Praca w nagłych wypadkach (na przykład epidemia, trzęsienie ziemi, powódź lub pożar).W celu wykonania niezbędnych prac w przypadku stanu wyjątkowego lub stanu wojennego. W innych przypadkach zagrażających życiu ludności.
- Zapobieganie uszkodzeniom lub zniszczeniom mienia przedsiębiorstwa. W celu ochrony przed wypadkami.
- Zapobieganie wypadkom lub katastrofom w pracy, a także eliminowanie następstw po nich.
Rząd Federacji Rosyjskiej, uwzględniając poglądy Trójstronnej Komisji Rosyjskiej, która reguluje stosunki społeczne i pracownicze, pozwala na angażowanie jednostek w legalne dni nieprzerwanego odpoczynku w sposób określony w ustawie zbiorowej lub układzie zbiorowym, lokalnym akcie regulacyjnym. Osobami specjalnymi są: zawodowi sportowcy, osoby biorące udział w wykonywaniu lub tworzeniu dzieł, pracownicy cyrku, teatru, a także organizacje koncertowe i teatralne, pracownicy ekip telewizyjnych i telewizyjnych oraz media.
Urlop nie dotyczy pracowników tych przedsiębiorstw, którzy wykonują pracę non-stop spowodowaną warunkami produkcyjnymi i technicznymi. Kategoria ta obejmuje również pracowników organizacji zajmujących się ciągłą obsługą ludności, pracowników, których obowiązki obejmują obsługę w sytuacjach awaryjnych, załadunek i naprawy.
Pracownicy z dziećmi poniżej trzeciego roku życia lub niepełnosprawni
Kobiety z dziećmi poniżej trzeciego roku życia i osoby niepełnosprawne powinny zapoznać się z prawem do odmowy wykonywania pracy w dni wolne od pracy i weekendy. Aby przyciągnąć pracowników tej kategorii, wymagany jest raport medyczny o stanie zdrowia, który jest wydawany zgodnie z przepisami prawnymi Federacji Rosyjskiej i innymi przepisami krajowymi.
Dodatkowy weekend
W przypadku rodziców (lub tych, którzy je zastępują) wychowujących dzieci niepełnosprawne, którzy nie osiągnęli pełnoletności, każdego miesiąca zapewnia się 4 dodatkowe dni wolne, które są wypłacane. Te dni wolne są przewidziane dla jednej osoby, mogą być również podzielone między dwoje rodziców według własnego uznania. Pracownice wiejskie otrzymują co miesiąc dodatkowy dzień wolny od pracy.
Rosyjski kodeks pracy (sekcja 265) mówi, że jeśli w rodzinie jest 2 lub więcej dzieci w wieku poniżej 16 lat, jedno z rodziców (lub osoba zastępująca je) ma prawo do jednego dodatkowego płatnego dnia każdego miesiąca. W przypadku, gdy 3 lub więcej dzieci poniżej 16 roku życia wychowuje się w rodzinie, jedno z rodziców (lub zastępująca je osoba) ma prawo do jednego dodatkowego płatnego dnia wolnego w tygodniu.
Wakacje
Tygodniowy odpoczynek powinien być ciągły i nie krótszy niż 42 godziny, jednak oprócz tego zapewnia się coroczne wakacje. To jest 28 dni. Istnieją dwa rodzaje wakacji: dodatkowe i główne. Dodatkowy urlop może być płatny i bez wynagrodzenia.
Każdego roku każdy pracownik otrzymuje płatny urlop, zachowując jednocześnie stanowisko i miejsce pracy. Prawo do tego rodzaju urlopu przysługują wszystkim osobom pracującym na podstawie umowy. Mówimy o organizacjach związanych z wszelkimi formami własności. Forma wynagrodzenia, okres obowiązywania umowy o pracę, wykonywana praca, zajmowane stanowisko, miejsce wykonywania obowiązków pracowniczych i stopień zatrudnienia nie mają wpływu na urlop.
W przypadku, gdy pracownik pracuje w niepełnym wymiarze godzin, przysługuje mu coroczny płatny urlop lub rekompensata za zwolnienie. Jeśli mówimy o osobach, które pracują na podstawie umowy o pracę na okres do dwóch miesięcy lub są pracownikami sezonowymi, ich urlop oblicza się jako sumę dwóch dni roboczych na każdy miesiąc roboczy. Osoby, które są pracodawcami domowymi lub pracują na podstawie umowy o pracę z pracodawcami, mają prawo do urlopu na wspólnej podstawie.
Osobom odbywającym pracę korekcyjną przysługuje coroczny ciągły urlop w wymiarze 18 dni roboczych.Pozostałe święta przewiduje Kodeks karny Federacji Rosyjskiej.
Zapewniając urlop, pracodawca korzysta z prawa do tygodniowego nieprzerwanego odpoczynku (musi wynosić co najmniej 42 godziny). Oblicza się go zgodnie z harmonogramem pracy (zmiana) lub harmonogramem pracy. Jeżeli trybem pracy jest praca wielozmianowa, to czas tygodniowego nieprzerwanego odpoczynku powinien wynosić co najmniej liczbę godzin, które uwzględniają okres wykonanej pracy.
Korekta czasu trwania
Artykuł 138 kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej wskazuje, że tygodniowy odpoczynek powinien być ciągły i nie krótszy niż 42 godziny. Pracodawca nie jest uprawniony do zapewnienia krótszych dni wolnych od pracy.
Jaki tygodniowy odpoczynek powinien być ciągły i nie krótszy niż 42 godziny? Obejmuje trzy okresy:
- Czas odpoczynku poprzedzający dzień wolny. Zaczyna się od momentu zakończenia ostatniej zmiany roboczej w tym tygodniu i kończy się, gdy zaczyna się pierwszy dzień wolny.
- Jeden lub dwa dni wolne (w zależności od liczby dni roboczych w tygodniu).
- Czas na odpoczynek od końca dni nieprzerwanego odpoczynku do pierwszej zmiany roboczej w tygodniu.
Zatem suma godzin tygodniowego odpoczynku powinna być ciągła i nie krótsza niż 42 godziny.
Kolejność odpoczynku
Procedurę zapewniania pracownikowi dni ciągłego odpoczynku można zmienić, jeżeli pracodawca i pracownik zawrą umowę, na mocy której pracownik wyrazi zgodę na wykonywanie pracy w dniach, w których jest on uprawniony do odpoczynku. W takich przypadkach pracownik musi otrzymać dodatkowe świadczenia, które nie są przewidziane przez prawo. Biorąc pod uwagę zamówienie, tygodniowy odpoczynek powinien być ciągły i nie krótszy niż 40 godzin. Jednak w powyższych sytuacjach kolejność jego świadczenia może ulec zmianie, a także odpowiednio czas odpoczynku.