Jednym ze środków, które można wprowadzić decyzją zgromadzenia wierzycieli w związku z potencjalnym bankructwem, jest zarządzanie zewnętrzne. Jeżeli wierzyciele i sąd mają powody, by sądzić, że niekorzystna sytuacja finansowa mogła powstać w wyniku niekompetentnych działań personelu zarządzającego firmą, mogą zastosować ten środek. Czasami wskazane jest wyznaczenie niezależnego kierownika w celu skorygowania sytuacji. Procedura ta ma na celu pełne przywrócenie kondycji finansowej podmiotu prawnego zagrożonego bankructwem. W tym artykule rozważamy moratorium na zaspokojenie roszczeń wierzycieli.
Cele niezależnego menedżera
Jeżeli proces zakończy się pozytywnie, wówczas nie zostanie wszczęte postępowanie upadłościowe. Organizacja nadal istnieje jako niezależny podmiot rynkowy i spłaca wszystkie swoje długi niezależnie.
Aby osiągnąć cele, niezależny menedżer musi wdrożyć pewien zestaw środków, a także przestrzegać specjalnego planu mającego na celu rehabilitację finansową organizacji. Jednym z elementów takiego planu może być moratorium na zaspokojenie potrzeb wierzycieli.
Co to znaczy
Oznacza to zawieszenie wszystkich operacji w celu wypełnienia zobowiązań majątkowych i pieniężnych dłużnika na rzecz wierzycieli. Zasady moratorium dotyczą również płatności podatkowych. Cechą charakterystyczną takiego okresu jest brak uprawnień dłużnika do samodzielnego decydowania, które płatności można dokonać, a które nie.
Ponadto moratorium ogranicza także roszczenia wierzycieli. W tym okresie będą musieli zapomnieć o swoich roszczeniach wobec organizacji. Uważa się, że wprowadzenie moratorium może naruszać prawa obywatelskie wierzycieli, ale jednocześnie daje im możliwość liczenia na pełną spłatę długu przez organizację. Postępowanie upadłościowe nie daje takiej szansy.
Dzięki wprowadzeniu moratorium na spełnienie wymagań wierzycieli firma ma możliwość skierowania środków, które miały pokryć zobowiązania, na inne środki ekonomiczne i organizacyjne niezbędne do ustabilizowania wyników finansowych. Zakłada się, że takie środki przyczynią się do stopniowego i bezbolesnego wyjścia z niekorzystnej sytuacji finansowej.
Wprowadzenie i funkcjonowanie moratorium reguluje ustawa federalna „O niewypłacalności (bankructwie)”, w szczególności jej art. 95.
Moratorium
Niezależny menedżer może podjąć decyzję o wprowadzeniu moratorium na spełnienie wymagań wierzycieli, ponieważ w tym okresie cała aparatura zarządzająca organizacji zostaje wyłączona z wykonywania swoich obowiązków. Ale tylko organy sądowe mogą zalegalizować oficjalny zakaz wypełniania istniejących zobowiązań wobec wierzycieli w drodze postanowienia sądu.
Wydajność
O możliwości wprowadzenia moratorium decyduje sąd, biorąc pod uwagę możliwy pozytywny efekt, który może powstać w wyniku zawieszenia wykonywania dokumentów wykonawczych.Proces w sprawie wprowadzenia moratorium wszczyna się na podstawie pozwu. Jeśli Sąd Arbitrażowy podejmie pozytywną decyzję w sprawie wprowadzenia moratorium, natychmiast nastąpi zawieszenie wszystkich płatności. Jednocześnie płatności mogą być zawieszane zarówno dobrowolnie, jak i przymusowo.
Jeśli sam dłużnik uzna swoją niewypłacalność finansową i niezdolność do spłaty długów, moratorium ogłasza się w momencie ogłoszenia upadłości. W przypadku gdy inicjatywa pochodzi od organizacji kredytowych, moratorium powinno zostać ogłoszone przez media.
W przypadku organizacji bankowych decyzję o wprowadzeniu moratorium przypisuje się organowi regulacyjnemu, czyli bankowi centralnemu Federacji Rosyjskiej. Warto jednak zauważyć, że Bank Centralny niezwykle rzadko stosuje taką procedurę i stosuje bardziej drastyczne środki - natychmiast wycofuje licencję, która pozwala na operacje bankowe.
Okres, w którym moratorium
Decyzja o terminie, na jaki zostanie ustanowione moratorium i na które w związku z tym nastąpi zamrożenie spełnienia wymogów wierzycieli, należy do niezależnego zarządcy. A jeśli na początkowych etapach moratorium nie zostaną osiągnięte docelowe wskaźniki, a sytuacja finansowa w przedsiębiorstwie nie zostanie skorygowana, wówczas menedżerowi przysługuje prawo do złożenia wniosku o przedłużenie okresu zamrożenia.
Podczas moratorium niezależny menedżer ma prawo nie tylko wstrzymywać płatności z tytułu skumulowanego długu, ale także odmawiać dokonywania transakcji o wątpliwym charakterze i mogących negatywnie wpłynąć na sytuację finansową organizacji. Potwierdza to sekcja 95 Prawa upadłościowego.
Trzymiesięczne zamrożenie zaspokojenia roszczeń wierzyciela
Prawo nie reguluje minimalnego okresu, na jaki można ustanowić ograniczenia. Maksymalny czas obowiązywania moratorium na zaspokojenie roszczeń wierzycieli jest jednak ograniczony do trzech miesięcy. Oznacza to, że zamrażanie nie może trwać nieskończenie długo. Z kolei proces wdrażania zarządzania zewnętrznego można przedłużyć o okres do półtora roku, jeśli jest to wymagane do pełnej realizacji wszystkich zadań.
Jak wydarzenia mogą się rozwijać po upływie trzymiesięcznego okresu i moratorium z nim? Jeżeli wynik okaże się korzystny, wówczas aktywa pojawią się we własności przedsiębiorstwa, które zostaną wykorzystane do spłaty zadłużenia zaciągniętego wobec wierzycieli. W takim przypadku procedura upadłościowa zostanie zakończona.
W przypadku, gdy wynik okaże się niekorzystny, a wyznaczone cele finansowe nie zostaną osiągnięte, wówczas na walnym zgromadzeniu wierzycieli może zostać podjęta decyzja o wszczęciu postępowania upadłościowego. Procedura ta obejmuje sprzedaż całej płynnej nieruchomości w celu stworzenia konkurencyjnej podaży pieniądza. Jest to konieczne do ustalenia wielkości roszczeń wierzycieli. Środki, które będą w stanie pomóc, zostaną w pełni wykorzystane na zamknięcie długów. Po zakończeniu postępowania upadłościowego przedsiębiorstwo zostanie zlikwidowane, a wszelka odpowiedzialność wobec wierzycieli zostanie zniesiona.
Sprawy z bankami
Jeśli weźmiemy pod uwagę sprawy z bankami, w odniesieniu do których Bank Centralny postanowił wprowadzić moratorium na spełnienie wymagań wierzycieli, możliwe są dwa możliwe zdarzenia. Po pierwsze: licencja zostanie cofnięta z banku, a instytucja finansowa przestanie działać. Po drugie: zostanie podjęta decyzja o rehabilitacji (ratowanie banku). W drugim scenariuszu bank będzie mógł kontynuować działalność jak zwykle. Decyzję o rozpoczęciu reorganizacji z reguły podejmuje się tylko w odniesieniu do dużych, ważnych systemowo banków, których cofnięcie licencji może mieć negatywny wpływ na cały system bankowy.
Do kogo może się zwrócić?
Tymczasowe zamrożenie zaspokojenia roszczeń wierzycieli dotyczy niektórych płatności, których zobowiązania powstały przed podjęciem decyzji o wprowadzeniu zarządzania zewnętrznego. Płatności te obejmują:
• Płatności za dokumentację wykonawczą.
• Płatności w związku z przejęciem nieruchomości o charakterze nieruchomości (obejmują one również pozycje zabezpieczenia pożyczek hipotecznych).
• Inne rodzaje dokumentów wymagających egzekwowania.
• Decyzje o ściągnięciu zakumulowanego długu z tytułu płac lub umów dotyczących praw autorskich.
• Decyzje w sprawie odszkodowań za szkody niemajątkowe.
• Żądanie własności, która jest w posiadaniu innej osoby.
W okresie moratorium charakterystycznych jest kilka cech. Nie można naliczać różnego rodzaju kar lub odsetek od długu, wskaźnik inflacji również nie jest stosowany. Wszelkie odsetki od wymagań uprawnionych organów i wierzycieli będą naliczane według stawki podstawowej. Są one naliczane od daty rozpoczęcia zarządzania zewnętrznego i zachowują ważność do momentu podjęcia decyzji o rozpoczęciu płatności na rzecz wierzycieli lub do wszczęcia postępowania upadłościowego.
Jeśli zarządzającemu uda się dojść do porozumienia z wierzycielami, mogą oni zmniejszyć naliczoną stopę lub skrócić okres naliczania odsetek. Należy pamiętać, że naliczone odsetki nie uczestniczą w procesie określania głosów na zgromadzeniach wierzycieli.
Moratorium może również działać w oparciu o roszczenia wierzycieli o odszkodowanie za straty poniesione w związku z odmową niezależnego zarządcy wykonania niektórych zobowiązań wynikających z umowy. Ale menedżer nie ma prawa zrzec się tych obowiązków, które powstały w ramach transakcji zatwierdzonych i zawartych przez niego na etapie zarządzania zewnętrznego.
W trakcie obowiązywania moratorium przedawnienie wszystkich przypadków zostanie zawieszone.
Takie ustępstwa pozytywnie wpływają na sytuację finansową spółki. Może skoncentrować się na osiągnięciu celu przezwyciężenia kryzysu.
Należy zauważyć, że podczas moratorium nie ma możliwości zawarcia ugody.
Kto nie może być objęty moratorium?
Nie ma przepisów prawnych dotyczących moratorium na wypadek bankructwa w ramach uproszczonego systemu. W takim przypadku proces likwidacji przedsiębiorstwa powinien zostać natychmiast otwarty, ponieważ zarządzanie zewnętrzne i wprowadzenie procedur odzyskiwania środków finansowych są niedopuszczalne.
Moratorium na zaspokojenie roszczeń wierzycieli nie ma zastosowania do:
• Płatności od wynagrodzeń.
• Obowiązki pracowników w zakresie wypłacania alimentów na dziecko.
• Opłaty za prawa autorskie.
• Wszelkie odszkodowania za szkody w życiu lub zdrowiu.
• Roszczenia dotyczące bieżących płatności.
Oznacza to, że moratorium na zaspokojenie roszczeń wierzycieli rozciąga się na te zobowiązania, które powstały przed rozpoczęciem postępowania upadłościowego. Pozostałe długi, które powstały podczas zarządzania zewnętrznego, tj. Obecne wymagania, muszą zostać spłacone.
Moratorium na spełnienie wymagań wierzycieli bankowych
Moratorium można wprowadzić nie tylko w odniesieniu do osób prawnych. Może być również stosowany do banków. Nie wszyscy obywatele, którzy mają otwarte depozyty w bankach, wiedzą, że ubezpieczenie w ramach systemu DIA jest możliwe po wprowadzeniu moratorium i nie tylko po cofnięciu licencji z banku. Taka zasada jest zapisana w odpowiednich przepisach dotyczących ubezpieczenia depozytów. Ubezpieczenie zostanie wypłacone w wysokości nie większej niż milion czterysta tysięcy rubli. Oznacza to, że jego rozmiar jest standardowy.
Bank Centralny Federacji Rosyjskiej bardzo rzadko korzysta z prawa do wprowadzenia moratorium. Wynika to z tego, że z reguły ma on wszelkie powody, by zakończyć działalność banku, to znaczy cofnąć licencję.Zasadniczo takimi przyczynami są udział w wątpliwych transakcjach, utrata płynności. Ale istnieje kilka precedensów dla wprowadzenia moratorium na organizacje bankowe. Bank Centralny zastosował zamrożenie w odniesieniu do Nota Bank, Vnesheconombank i Tatfondbank. Powodem wszczęcia procedury moratorium była niepewna sytuacja finansowa tych organizacji bankowych.
Moratorium na zaspokojenie roszczeń wierzycieli instytucji kredytowej przewiduje 3-miesięczne opóźnienie w spłacie zobowiązań.
Warunki zamrażania
Musi zostać spełnionych kilka warunków, na podstawie których bank centralny może rozpocząć procedurę zamrażania:
• Organy wykonawcze w banku zawiesiły pracę.
• Zobowiązania wobec wierzycieli nie są wypełniane przez co najmniej tydzień.
Równolegle z rozpoczęciem moratorium wprowadzona zostanie tymczasowa administracja w banku.
Fakt wprowadzenia moratorium w banku oznacza, że podczas jego działania bank nie będzie w stanie wywiązać się z własnych zobowiązań. Na przykład wycofanie wkładu nie będzie możliwe. Ponadto bank nie dokonuje płatności i operacji, z wyjątkiem bieżących. W trakcie obowiązywania moratorium tymczasowa administracja ocenia dostępne aktywa, a następnie musi podjąć decyzję: cofnąć licencję lub przystąpić do reorganizacji.
Podczas moratorium banki nadal naliczają odsetki od rachunków. Jednak stawka wynosi 2/3 stawki kluczowej.
Najważniejsze pytanie brzmi: jak powinni zachowywać się inwestorzy podczas moratorium? Klienci banku są w pełni uprawnieni do otrzymywania płatności ubezpieczeniowych dwa tygodnie po rozpoczęciu moratorium. Jednocześnie otrzymają pełną kwotę swojego wkładu i odsetek naliczonych według stawki podstawowej. Nawiasem mówiąc, ubieganie się o ubezpieczenie w DIA jest prawem obywatela, a nie obowiązkiem. Potwierdza to ustawa o niewypłacalności (upadłości).