Kryzys z 1998 r., Który ogarnął wiele krajów świata, również nie przeszedł przez Federację Rosyjską. Dla rosyjskiej gospodarki lata dziewięćdziesiąte stały się jednym z najtrudniejszych czasów. Władze w tym okresie po prostu nie były w stanie spłacić całej kwoty pożyczek krajowych. Deprecjacja rubla w stosunku do innych walut, likwidacja instytucji bankowych, fala masowego zamykania przedsiębiorstw - to wszystko przeraziło ludność Rosji. Kryzys finansowy z 1998 r. Zakończył się stosunkowo szybko. Ale nikt nie pomyślał, że w przyszłości problem finansowy zmieni się w zupełnie innym kierunku.
Źródła problemów
Wydarzenia takie jak kryzys w Rosji w 1998 roku nie zdarzają się natychmiast. Gwałtowne pogorszenie się sytuacji finansowej poprzedziła ogromna liczba procesów. Problemy narastały przez długi czas, więc szczyt spadł dokładnie pod koniec lat dziewięćdziesiątych.
Niszczycielskie zjawiska gospodarcze powstały w czasach Związku Radzieckiego. W latach siedemdziesiątych wybraną ścieżką walki z inflacją był sztucznie spowodowany niedobór podaży pieniądza. Miało to pozytywny efekt w postaci niższej inflacji. Ale jednocześnie negatywne konsekwencje po prostu pokrywały się z osiągnięciami.
Taka polityka doprowadziła do gwałtownego niedoboru podaży pieniądza w obiegu. Do czasu rozpoczęcia aktywnego etapu kryzysu stosunek średniego rocznego agregatu podaży pieniądza do produktu krajowego brutto osiągnął zaledwie dziesięć procent. Ten stosunek jest optymalny, gdy wartość wynosi siedemdziesiąt pięć procent. W tej sytuacji wolumen długu krajowego stale rośnie.
Rząd zaproponował następujące środki antykryzysowe:
- wzrost stawek podatkowych;
- wzrost czynszu;
- wzrost taryf użytkowych.
Ale akcja nie przyniosła oczekiwanych rezultatów, ponieważ rosła liczba ludności, która nie była w stanie zapłacić rachunków. Wzrosła liczba nielegalnych procedur i operacji finansowych, nad którymi pracowała większość prywatnych przedsiębiorców. Pojawienie się programów typu shadow przyczyniło się do organizacji firm w celu wypłaty pieniędzy otrzymanych w nieuczciwy sposób. Środki wprowadzone przez państwo nie były skuteczne, ponieważ ogromne kwoty „poszły w cień”. Ale wysokie stopnie również nie zaniedbywały takich oszustw.
Upadek Związku Radzieckiego
Pod wieloma względami kryzys w Rosji w 1998 r. Spowodowany był innym zjawiskiem historycznym - powstaniem szeregu niepodległych państw spośród republik ZSRR. To na barkach Federacji Rosyjskiej, jako następcy ZSRR, spadły wszystkie długi byłej wielkiej władzy. Oznacza to, że wszystkie republiki były zobowiązane do przekazania innym państwom przekazanym Federacji Rosyjskiej. Płatności z pożyczek stale rosły, a kosmiczne kwoty się akumulowały.
Stymulacja lokalnej waluty była sztuczna. Wynika to z faktu, że ceny produktów krajowych i zagranicznych były nieproporcjonalne. Koszt towarów zagranicznych był tak niski, że nawet potężne rosyjskie przedsiębiorstwa były niekonkurencyjne. Utrudniło to rozwój sektorów gospodarki narodowej, ponieważ większość potrzeb pokryły produkty importowane.
Procesy inflacyjne
Kryzys w Rosji w 1998 r. Charakteryzował się znacznym wzrostem ogólnego poziomu cen towarów i usług. W ciągu pięciu lat wskaźniki inflacji wzrosły dziesiątki razy, co wskazuje na znaczące przyspieszenie procesów kryzysowych w tym okresie.Rząd nie zwracał uwagi na inflację i nie miał nad nią władzy.
Ponadto każde rozwinięte państwo wyróżnia się godną pracą przedsiębiorstw z branży zaawansowanych technologii, czego nie można powiedzieć o Federacji Rosyjskiej w 1998 r. Kryzys finansowy (Rosja) dał nadzieję na przetrwanie jedynie przemysłu surowcowego.
Po rozpadzie Związku Radzieckiego oczekiwano napływu inwestorów zagranicznych, ale tak się nie stało. Zagraniczni biznesmeni, analizując niekorzystną sytuację w kraju, odmówili zainwestowania znacznych środków finansowych w celowo nierentowny biznes. Przedsiębiorstwa krajowe zostały zamrożone. Projekty, które nadal miały być realizowane wspólnie, miały czarną księgowość i nie odegrały żadnej roli w stabilizacji gospodarki.
Czynniki obciążające
Przyczyny kryzysu z 1998 r. Są dość rozległe. Istnieje jednak szereg szczególnych czynników, które odróżniają rozwój tej nierównowagi gospodarczej od innych kryzysów. Przede wszystkim niestabilność finansowa została wyjaśniona przepełnieniem kanałów obiegu pieniądza z nadwyżką podaży pieniądza. Rząd nie miał wyboru, musiał podjąć takie działania, które obniżyłyby jakość życia ludności.
Państwo próbowało spłacić bieżące długi. W rezultacie nic nie mogło się kumulować. Ogromne kwoty pieniędzy przeznaczono na realizację projektów, które miały jakoś pomóc krajowi w trudnej sytuacji finansowej. Ale większość funduszy została zmarnowana.
Rosyjska gospodarka w latach dziewięćdziesiątych była spekulacyjna. Ludzie nie mieli wyboru, musieli przetrwać nieuczciwie. Wielu dążyło do wysokich dochodów i nie zaniedbywało nielegalnych metod. Zdarzyło się również, że gigantów przemysłowych sprzedano za grosz.
Przemysł krajowy znalazł się na krawędzi katastrofy. Po prostu nie było prawdziwych planów ratowania lub uruchamiania przedsiębiorstw. Właściciele stanęli twarzą w twarz z rozwiązaniem swoich problemów. Ponadto polityka fiskalna miała na celu uzyskanie ostatniego zysku od przedsiębiorstw.
Kryzys z 1998 r. Był w dużej mierze spowodowany niestabilnością finansową na świecie. Istotną rolę odegrał spadek cen energii.
Wszystkie te czynniki znacznie wzmocniły i tak już niesprzyjającą sytuację, którą sprowokowały błędne działania rządu. Władze nie mogły stworzyć obecnej podstawy legislacyjnej i programu gospodarczego państwa osłabionego przez wydarzenia polityczne.
Zainteresowane strony
Kryzys gospodarczy w Rosji w 1998 r. Powstał dzięki nieudolnemu kierownictwu rządu. Nie można jednak powiedzieć, że przyczyną była tylko źle wybrana strategia. Władze wyraźnie wiedziały o konsekwencjach, które pojawią się po podjęciu szeregu decyzji.
W próbie niewykonania zobowiązania ekonomiści próbowali osiągnąć pewne zmiany. Po pierwsze, zaplanowano, że z powodu dewaluacji rubla wzrośnie wolumen otrzymanych opłat podatkowych. Po drugie, decyzją o zamrożeniu rachunków zagranicznych kredytobiorców, władze próbowały poprawić sytuację w branży bankowej.
Sytuację pogorszyły spory w rządzie. Komuniści, a następnie partie liberalne, ciągle naciągali koc na siebie. Walka o zasady i władzę doprowadziła do tego, że ludzie cierpieli.
Oś czasu
Konsekwencje kryzysu z 1998 roku nie byłyby tak godne ubolewania, gdyby nie poszczególne wydarzenia, które miały miejsce, a jednym z nich był tak zwany „Czarny wtorek”. W dziewięćdziesiątym czwartym roku nastąpił po prostu upadek rubla w stosunku do dolara. Jednocześnie zaproponowano zaprzestanie udzielania pożyczek deficytowi budżetowemu. Tak niezbędny środek miał poprawić sytuację finansową. Ale tak by się stało pod pewnymi warunkami:
- ustanowienie systemu podatków i opłat;
- odmowa otrzymania inwestycji.
Ale z uwagi na fakt, że destrukcyjne procesy gospodarcze znalazły odzwierciedlenie przede wszystkim w zwykłych ludziach, po prostu nie było nikogo, kto mógłby zapłacić całą kwotę podatków. Nikt nie chciał finansować projektów i angażować się w przyciąganie inwestycji.
Kryzys z 1998 r. Przyniósł taki zwrot dzięki latom poprzedzającym go. W tym okresie zaobserwowano niesamowity poziom wykorzystania obligacji skarbowych, które powinny być prawdziwymi pieniędzmi. W rzeczywistości bony skarbowe były jedynie substytutami wprowadzonymi przez podmioty gospodarcze w celu dokonania arbitralnych płatności. Taka sytuacja nie zaspokoiła interesów przedsiębiorców prywatnych lub państwowych. Jednocześnie państwo stworzyło dodatkową barierę w sferze biznesowej, podnosząc podatki.
Można stwierdzić, że kryzys z 1998 r. Kształtuje się od dawna, a jego konsekwencje są widoczne do dziś, mają także wpływ na nowoczesną gospodarkę Rosji. Następnie, gdy reformatorzy Niemcow i Czubajs byli u steru, kraj nie był w stanie wywiązać się ze zobowiązań dłużnych. Zaproponowali zmniejszenie budżetu państwa o trzydzieści procent, co pozwoliło na spłatę części zaległości płacowych, ale całkowita pożyczka finansowa tylko wzrosła. Kraj był na skraju zamieszek.
Kryzys
Co jeszcze można powiedzieć o przyczynach i konsekwencjach kryzysu z 1998 roku? Wszystko to znalazło odzwierciedlenie w postawie z zewnątrz: Duma nie zgadza się z tak ryzykownymi reformami, Międzynarodowy Fundusz Walutowy, który z kolei odmawia udzielania pożyczek, nie zgadza się z tą polityką. Bez transz finansowych tej organizacji nie można sobie wyobrazić spłaty długów powstałych w wyniku nieuiszczenia opłat za usługi komunalne i podatków. Każdego dnia sytuacja państwa pogarszała się, wskaźniki jakości życia stale spadały.
Wszystko to zostało wyraźnie wyrażone w procesach inflacyjnych, deprecjacji lokalnej waluty i załamaniu rynków akcji. Utrata wiarygodności wśród inwestorów zagranicznych była spowodowana likwidacją Tokobank. Dotknęło to zagranicznych partnerów, ponieważ większość kapitału należała do nich. Wydarzenie wywołało gwałtowny odpływ waluty.
Niestabilne stosunki polityczne z różnymi państwami doprowadziły do spadku wiarygodności kredytowej Federacji Rosyjskiej. Szczególnie gorące dyskusje wybuchły na temat Czeczenii. Międzynarodowy Fundusz Walutowy stanowczo odmówił udzielenia pożyczki, a rząd znalazł inny sposób. Rozwiązaniem były zobowiązania dłużne wobec Europejczyków, którzy dostarczyli niezbędne kwoty tylko z wielkim zainteresowaniem. Warunki, na które zgodziła się Rosja, były wielokrotnie gorsze niż i tak rygorystyczne ramy MFW.
Kryzys z 1998 r. Nabrał tempa, gdy zadłużenie kraju wzrosło dwukrotnie. I to nawet nie bierze pod uwagę zobowiązań kredytowych byłego Związku Radzieckiego.
Stosunek rubla do dolara wynosił siedem do jednego, ale to nie był limit. Z uwagi na fakt, że władze nie spłacały pożyczek zagranicznych, stosunek walut wzrósł do jednego dolara do siedemnastu rubli. Wielu przedsiębiorców poniosło straty, a ceny były po prostu niekontrolowane. Do połowy września dziewięćdziesiątego ósmego roku dolar wyniósł dwadzieścia rubli rosyjskich.
Zmiany personelu
W tym samym roku rząd próbował rozwiązać sytuację. Pierwszym krokiem była zmiana aparatu rządzącego. Zmieniło się wielu szefów ministerstw. Zmiany kadrowe przyczyniły się do ożywienia prac w kierunku przezwyciężenia kryzysu. Utworzono specjalną komisję, która była bezpośrednio zaangażowana w rozwiązanie tego problemu. W rezultacie zmiany władzy zakończyły się rezygnacją Jelcyna. Nowy rząd zaczął nawiązywać stosunki z partnerami zagranicznymi, co doprowadziło do zwiększenia autorytetu Rosji w społeczności światowej.
Konsekwencje dla ludzi
Na kryzys gospodarczy z 1998 r. Najbardziej ucierpieli zwykli mieszkańcy państwa. Nie ufali już ani lokalnej walucie, ani systemowi bankowemu. Autorytet tej sfery został znacznie podważony. Wiele instytucji finansowych zostało zmuszonych do zaprzestania pracy, co doprowadziło do likwidacji przedsiębiorstw. Mali i średni przedsiębiorcy po prostu nie mogli prowadzić normalnej działalności, ponieważ praca systemu bankowego została zamrożona na sześć miesięcy.
Większość obywateli straciła wszystkie swoje oszczędności. Na początku 1999 r. Przeprowadzono ankietę wśród ludności. Obywatelom zadano tylko jedno pytanie: „Boisz się utraty wszystkich swoich oszczędności?” Większość respondentów odpowiedziała „nie”, ludzie nie mieli nic do stracenia. Kryzys zmusił wielu do postawienia się na śliskim zboczu; wielu obywateli zostało oskarżonych o oszustwa finansowe i spekulacje.
Pozytywne punkty
Ale nawet tak niekorzystne zdarzenie jak kryzys ma pewne pozytywne aspekty. Należą do nich:
- troska o bezpieczeństwo narodowe, ponieważ w tym czasie fala likwidacji przedsiębiorstw doprowadziła do wycieku personelu za granicę;
- podniesienie priorytetu wzrostu gospodarczego;
- porzucenie polityki pożyczek na dużą skalę;
- spłata długów społecznych;
- wzrost zdolności kredytowej;
- ograniczenie wzrostu naturalnych monopoli;
- zwiększenie zaufania obywateli.
Kryzys finansowy w Rosji był niekorzystny dla innych krajów. Inne stany obawiały się niekontrolowanej sytuacji, ale nie zaobserwowano pozytywnego wyniku ich pomocy. Ta nierównowaga pomogła zidentyfikować problemy w gospodarce Federacji Rosyjskiej, a także sposoby ich rozwiązania.