Podstawę prawa cywilnego można bez wątpienia nazwać jego największą instytucją - umowami. Formy wniosków, warunki zgodności i ich charakter prawny jako takie były badane przez naukowców od czasów starożytnych. Nawiasem mówiąc, definicja cywilnego kontraktu nie zmieniła się od czasów starożytnego Rzymu. Rzeczywiście, nawet dziś koncepcja ta oznacza dobrowolne porozumienie osób (co najmniej dwóch), z którego wynikają wzajemne prawa i obowiązki. Można mówić bez końca o istocie umowy jako rodzaju transakcji prawnej, dlatego warto zastanowić się nad najważniejszymi i podstawowymi kwestiami mającymi na celu nawiązanie, zmianę lub zakończenie stosunków prawnych.
Czym jest „umowa” w prawie cywilnym: koncepcja, zasady
Transakcje zawierane są codziennie w dowolnych obszarach produkcji lub działalności prywatnej. Znajomość umów, koncepcji i rodzajów najczęstszych umów pozwoli wszystkim, nawet osobom niezwiązanym orzecznictwem, uzyskać podstawową cywilną podstawę prawną. Na podstawie jasnej interpretacji zawartej w Kodeksie cywilnym Federacji Rosyjskiej umowę należy uznać za umowę między dwiema lub więcej stronami. Jego celem jest ustanowienie zestawu praw i obowiązków dla każdego uczestnika transakcji.
Zasady i warunki zawierania umowy w dowolnej formie (ustnej, pisemnej, reprezentatywnej itp.) Nie mają charakteru nadrzędnego. Podstawowe zasady wykonywania umów to:
- uniwersalność - sporządzenie dokumentu transakcyjnego jest możliwe w dowolnej dziedzinie relacji cywilnoprawnych;
- dyspozycyjność - oznacza możliwość zmiany warunków umowy i dobrowolnych zmian;
- prostota - strony umowy wybierają mechanizm wdrażania i monitorowania realizacji swoich zobowiązań.
Odmiany umów w prawie cywilnym
W zależności od celu i obciążenia semantycznego umowy mogą się różnić. Niektóre rodzaje i pojęcia traktatów pojawiły się w prawie cywilnym nie tak dawno ze względu na ciągłą aktualizację i poprawę stosunków cywilnoprawnych. Możesz zapoznać się ze szczegółową klasyfikacją umów w drugiej części Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej. 
Główne różnice nie polegają na zawieraniu umów, ale na celu prawnym. Najczęstsze i jednocześnie ważne są następujące rodzaje dokumentów:
- umowa sprzedaży;
- dzierżawa, poddzierżawa, umowa najmu;
- umowa serwisowa;
- umowy transportowe;
- transakcje finansowe;
- pełnomocnictwa do reprezentacji, własności, zarządzania itp.;
- inne rodzaje umów cywilnych.
Ponadto ta klasyfikacja umów cywilnoprawnych nie jest jedyna. Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że poruszanie się w niezliczonych umowach jest dość trudne. Porozumienie osiągnięte przez strony może wyglądać następująco:
- pierwotne lub wstępne;
- przyjęte na korzyść uczestników lub osób trzecich;
- wzajemne lub jednostronne;
- płatne lub nieodpłatne;
- bezpłatne lub obowiązkowe.
Ponadto rodzaje transakcji można rozróżnić na podstawie formularza zawarcia umowy. Nie jest tajemnicą, że strony mają również prawo dojść do konsensusu w sposób niezadeklarowany w formie ustnej. Niektóre transakcje wymagają jednak pisemnej umowy.
Aby sporządzić umowę, z wyłączeniem drobnych transakcji w gospodarstwach domowych, należy podjąć kilka kroków.Pomijając koordynację przed zawarciem umowy i etapy wstępnej dyskusji, wskazane jest rozważenie samej procedury, metod i form zawierania umów.
Umowa przeniesienia własności na przykładzie sprzedaży samochodu
Najbardziej uderzającym przykładem wzajemnego porozumienia jest umowa sprzedaży. Jeżeli przedmiotem transakcji są nieruchomości, do sporządzenia dokumentu wymagany będzie specjalny formularz. Zawarcie umowy jest regulowane przez art. 454 rosyjskiego kodeksu cywilnego i pociąga za sobą prawnie właściwą realizację transakcji między sprzedającym a kupującym; ustanawia obowiązek przeniesienia własności na nieruchomość za określoną płatność gotówkową.
Dokument jest sporządzony w trzech egzemplarzach - w większym stopniu jest to konieczne w przypadku transakcji nabycia samochodu. Forma umowy sprzedaży pozostanie ze sprzedawcą, a pozostałe dwie z kupującym. Podczas rejestrowania pojazdu w policji drogowej jedna z kopii przekazywana jest inspektorowi wraz z innymi dokumentami.
Przygotowując dokument, niezwykle ważne jest podanie daty, miasta i dokładnego adresu zawarcia umowy. Warunki sprzedaży i wartość pojazdu są również wskazane w umowie. Wskazane jest, aby zachować kopię umowy w przyszłości, aby w razie potrzeby nowy właściciel miał możliwość udowodnienia legalności nabycia i użytkowania maszyny. Formularz umowy sprzedaży samochodu zawiera szczegółowe informacje (marka, model, rok produkcji, numer identyfikacyjny, typ silnika, podwozie, tablice rejestracyjne itp.), Co oznacza, że dokument ten służy jako dowód legalnej własności pojazdu.
Funkcje zawarcia oferty kontraktowej
Innym rodzajem umowy cywilnej jest oferta. Aby dokonać transakcji tego typu, należy zapoznać się z art. 435 Kodeksu cywilnego. Cechą zawarcia umowy oferty jest jej jednostronna orientacja. Umowa jest skierowana do konkretnej osoby lub kilku obywateli. Oferta sama w sobie wyraża zamiar zawarcia transakcji z uczestnikiem umowy za jego zgodą. Tak więc oferta jest rodzajem umowy-oferty.
W przeciwieństwie do umowy sprzedaży oferta ma wyraźnie ograniczony okres ważności. W niektórych przypadkach czas trwania umowy określa normatywny akt prawny, ale najczęściej terminy są określone w samej umowie. Z reguły oferta jest ważna przez cały okres oczekiwania na odpowiedź od osoby, do której jest skierowana. 
Ponadto na czas trwania umowy wpływają różne czynniki (przedmiot transakcji, okres wysłania dokumentu do odbioru przez adresata itp.).
Oferty publiczne i nieodwołalne, jaka jest różnica?
Oferta może mieć formę pisemną i ustną. Umowa oznacza natychmiastowe wypełnienie zobowiązań, jeżeli umowa nastąpiła ustnie, bez podpisywania dokumentów. Osoba składająca ofertę może odroczyć wykonanie umowy, określając z góry termin przyjęcia i realizacji.
Standardowe formularze do zawarcia umowy o ofertę są nieodwołalne i jawne. W pierwszym przypadku transakcja nie może zostać wycofana w okresie ustalonym na przyjęcie wniosku. Czasami w ofercie określa się ramy czasowe, dodatkowe warunki i okoliczności. Gdy wystąpią, terminy wykonania zobowiązań umownych mogą się różnić.
Oferta publiczna jest znana szerszemu gronu obywateli Federacji Rosyjskiej. Dziś przykładami tego rodzaju umów są różne oferty promocyjne skierowane do nieograniczonej liczby osób.
Podstawą oferty jest zaproszenie, na które adresat dobrowolnie wyraża zgodę na istniejące warunki. Na przykład opublikowane reklamy dotyczące sprzedaży towarów z rabatami, asortymentem i kosztami można uznać za żywy przykład oferty publicznej.W ten sposób adresat ma możliwość zawarcia umowy cywilnej w formie odpowiadającej proponowanym warunkom transakcji.
Umowa o pracę: umowa między pracodawcą a pracownikiem
Jedną z najbardziej kontrowersyjnych form zawarcia umowy jest umowa. Pojęcie tej umowy zawarte jest w rosyjskim ujednoliconym akcie prawnym dotyczącym pracy, w którym umowa o pracę jest określana jako umowa dwustronna, jednym z jej uczestników jest pracownik, a drugim organizacja (przedsiębiorstwo). Zgodnie z umową pracownik zobowiązuje się do wykonywania określonej pracy zgodnie ze swoją specjalizacją zawodową, doświadczeniem i kwalifikacjami. Opracowanie umowy o pracę jest niedopuszczalne ustnie, metoda zawarcia umowy oznacza osobistą obecność pracownika i pracodawcy.
Umowa, która jest środkiem ochrony przed arbitralnością szefa i niesprawiedliwym podejściem do pracy pracownika najemnego, określa pozycję pracownika, jego obowiązki i harmonogram pracy, a także wysokość wynagrodzenia, gwarancje społeczne. Tak więc główne i dodatkowe warunki są uważane za treść umowy. Pierwsze obejmują:
- miejsce zatrudnienia;
- funkcje pracy zatrudnionego pracownika;
- czas trwania umowy na czas określony (na przykład zatrudnienie pracownika na pełen etat na urlop macierzyński);
- gwarancje ochrony pracy i bezpieczeństwa;
- obowiązek pracodawcy do zapewnienia bezpieczeństwa pracy w przedsiębiorstwie.
Dodatkowe czynniki, które w razie potrzeby mogą znaleźć odzwierciedlenie w umowie, obejmują:
- zaliczenie okresu stażu lub okresu próbnego ze wskazaniem wysokości wynagrodzenia, początku i końca okresu;
- obowiązki w niepełnym wymiarze godzin;
- potrzeba wstępnego przekwalifikowania, kursów ustawicznych;
- Czas trwania dodatkowych wakacji itp.
Co jeszcze obywatele i cudzoziemcy powinni wiedzieć o umowie?
Procedura i forma zawarcia umowy o pracę reguluje rosyjski kodeks pracy. Do tej pory przedsiębiorcy mogą zatrudniać osoby, które ukończyły 16 lat, aw wyjątkowych przypadkach - 15 lat. Nie tylko obywatele Federacji Rosyjskiej, ale także cudzoziemcy mogą nawiązywać stosunki pracy. Jednocześnie dozwolone jest zatrudnianie nowo przybyłych przedsiębiorców, którzy mają limit na przyciąganie migrantów. Wykorzystanie zagranicznych zasobów pracy nie jest prawnie zabronione, ale niedoskonałość mechanizmu jego wdrażania stwarza znaczne bariery w zatrudnianiu pracowników najemnych, którzy przybyli z zagranicy.
Umowa jest sporządzona w dwóch egzemplarzach i przechowywana z każdej strony. Administracja instytucji wydaje zlecenie na zatrudnienie, z którym zatrudniony pracownik musi zapoznać się z podpisem. Interesującą cechą rejestracji pracownika w przedsiębiorstwie jest fakt, że pracodawca zawarł z nim umowę, która faktycznie umożliwiła obywatelowi wykonywanie obowiązków służbowych. Umowa o pracę została sporządzona lub nie - faktyczne zezwolenie na pracę jest równoznaczne z kodeksem pracy i wykonaniem umowy o wymaganej formie.
Wynajem nieruchomości i zawarcie umowy
Najczęstszym powodem kontaktu z notariuszem jest konieczność zawarcia umowy najmu. Forma tej umowy, a także transakcje kupna i sprzedaży regulują przepisy rosyjskiego kodeksu cywilnego. W przeciwieństwie do umowy, zgodnie z którą nieruchomość sprzedającego staje się własnością kupującego, dzierżawa ma zupełnie inny cel. Na mocy tej umowy dwustronnej leasingodawca gwarantuje, że najemca (najemca) będzie miał swoją własność do czasowego użytkowania i posiadania w zamian za czynsz.Mnogość rodzajów formularzy umów tłumaczy się niepoliczalną różnorodnością możliwych obiektów transakcji. Od tego wyróżnia się następujące umowy:
- wynajem;
- tymczasowe użytkowanie pojazdu;
- długoterminowy i krótkoterminowy wynajem lokali;
- wynajem budynków komercyjnych;
- leasing.
Cechą procedury transakcyjnej jest uwzględnienie w umowie szczegółowego opisu wynajmowanej nieruchomości. Tymczasowy właściciel na koniec umowy zgadza się zwrócić nieruchomość dostarczoną w oryginalnym stanie. Ponadto dochód uzyskiwany podczas korzystania z wynajmowanej nieruchomości stanowi własność najemcy.
Na przykład obywatel mieszkający w wynajętym prywatnym domu ma prawo uprawiać ogrodnictwo i uprawiać ziemię na działce sąsiadującej z domem. Uprawiana uprawa stanie się jej własnością tylko wtedy, gdy prawo do użytkowania tej działki jest określone w umowie najmu.
Warto zauważyć, że nie tylko osoby fizyczne, czyli przeciętni obywatele, ale także organizacje komercyjne, publiczne i organy rządowe mogą brać udział w umowie dotyczącej tymczasowego użytkowania i własności mienia innych osób. Jednocześnie, aby zawrzeć umowę najmu, leasingodawca nie musi być właścicielem, jeżeli przedmiotem transakcji jest ruchomość. Przepisy Federacji Rosyjskiej nie ustanawiają znaczących ograniczeń dotyczących roli najemcy, ale na przykład tylko osoby prawne mogą wynająć przedsiębiorstwo lub zawrzeć umowę najmu.
Sporządzenie dokumentu wymaga obecności obu stron umowy. Najczęściej umowa najmu jest sporządzana na piśmie, chociaż kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej pozwala uniknąć formalności, jeżeli przedmiotem umowy jest ruchomość, a okres najmu nie przekracza jednego roku.
Obowiązki stron przy zawieraniu transakcji najmu
Na wniosek tymczasowego właściciela wynajmujący musi usunąć wszelkie rozbieżności w nieruchomościach opisane w umowie z rzeczywistą sytuacją. W przeciwnym razie najemca ma prawo żądać od właściciela obniżenia czynszu lub rozwiązania umowy. Warto zauważyć, że najemca może zapłacić za nieruchomość udostępnioną nie tylko gotówką. Kwota płatności wypłacana regularnie lub jednorazowo jest wskazana w umowie, ale za obopólną zgodą stron może zostać zastąpiona w całości lub części:
- udział wyników zarządzania najemcami;
- usługi świadczone przez tymczasowego właściciela nieruchomości;
- koszty poniesione przez użytkownika nieruchomości w celu wykonania prac naprawczych.
Strony mogą rozwiązać umowę najmu albo w postępowaniu sądowym, albo w drodze wzajemnego porozumienia. Transakcja jest automatycznie anulowana, jeśli wygasła. Relacje między stronami ustają w przypadku reorganizacji lub likwidacji najemcy - osoby prawnej.
Konosament jako umowa przewozu towarów
Na uwagę zasługuje inny rodzaj umowy cywilnoprawnej - umowa przewozu towarów. Istotą transakcji są zobowiązania przewoźnika do zapewnienia dostawy powierzonych mu towarów w określonym miejscu przeznaczenia i przekazania ich odbiorcy. 
W zamian klient płaci za usługę wykonawcy w wysokości odpowiadającej kwocie zawartej w umowie przewozu. Forma zawarcia tej umowy jest regulowana przez Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej, ale wystarczająca ilość informacji na temat specyfiki transportu towarów zawiera inne akty prawne.
Niezależnie od rodzaju ładunku i połączenia transportowego głównym dokumentem umowy jest list przewozowy. W przypadku jego braku przewoźnik nie przyjmuje ładunku do transportu. W niektórych przypadkach obecność kompetentnie wykonanego listu przewozowego pozwala uznać transakcję za zakończoną.Przy zawieraniu umowy ważnym momentem jest odpowiedzialność jej uczestników za integralność i bezpieczeństwo przewożonego obiektu - ładunku. Formalnym zakończeniem transakcji jest wydrukowanie listu przewozowego przy dostawie towarów do określonego miejsca przeznaczenia.
Jeżeli w procesie transportu planowanych jest udział kilku pojazdów, każdy transfer towarów musi być poprzedzony osobną fakturą. Będąc wygodnym narzędziem transakcyjnym, list przewozowy służy jako najprostsza forma cywilnej umowy o przewóz towarów. Pomimo terminowości zawarcia transakcji i, jak się wydaje, świadczenia standardowej usługi, często pojawiają się trudności w procesie transportu z powodu następujących czynników:
- przy ograniczonym okresie trwałości przewożonych towarów wymagane będzie świadectwo potwierdzające jego jakość;
- w przypadku, gdy ładunkiem są zwierzęta gospodarskie, drób, inne zwierzęta - do transportu należy uzyskać świadectwo weterynaryjne, a także świadectwo kwarantanny;
- w przypadku przepływu produktów ropopochodnych, zboża i innych produktów wymagany jest certyfikat jakości.
Zgodnie z ustaloną formą umowa przewozu musi zawierać fundamentalnie ważne warunki. Na przykład najważniejsze punkty to:
- rodzaj przewożonego ładunku;
- dostępność pakietu dokumentacji uzupełniającej;
- wcześniej ustalona trasa odlotu;
- koszty paliwa, utrzymanie pojazdu;
- warunki wykonania umowy;
- etapowa wysyłka, jeśli to konieczne;
- odpowiedzialność obu stron z naruszeniem warunków transakcji.
Odpowiedzialność i kary za niewykonanie umowy przewozu
W prawie cywilnym Federacji Rosyjskiej wyraźne określenie praw i obowiązków jej uczestników ma ogromne znaczenie dla umowy. Umowa przewozu nie może być nazywana wyjątkiem: w przypadku naruszenia co najmniej jednego z istotnych warunków transakcji powstaje odpowiedzialność strony winnej. W szczególności rosyjskie przepisy przewidują sankcje za transport towarów, aw razie potrzeby uczestnicy transakcji mają możliwość uzupełnienia zgodnie z ustaleniami. Jeśli weźmiesz pod uwagę ogólne zasady, osoby naruszające zasady staną wobec następujących rodzajów odpowiedzialności:
- Kara za opóźnione dostarczenie towaru przez kontrahenta wynosi 20% opłaty transportowej określonej w umowie.
- Kara za naruszenie warunków załadunku kontenera towarowego wynosi od 1% w wysokości średniej dziennej opłaty do 5% całkowitej kwoty wynikającej z umowy.
- Uszkodzenie ładunku lub zniszczenie z winy przewoźnika - odszkodowanie w wysokości pełnej wartości towaru.
W takim przypadku odpowiedzialność za wykonanie umowy na niewłaściwym poziomie można usunąć z winy strony, jeżeli:
- klęski żywiołowe;
- sytuacje awaryjne;
- operacje wojskowe;
- nieprzewidziane ograniczenia w ruchu;
- siła wyższa;
- inne okoliczności siły wyższej.
Rosyjska praktyka umowna umożliwiła opracowanie procedury wstępnego zatwierdzania niektórych punktów transakcji. W niektórych przypadkach pomaga to uniknąć nieporozumień podczas wykonywania umowy.