Akredytacja państwowa: co to jest?

Co to jest akredytacja państwowa? Ogólnie rzecz biorąc, to słowo przyszło do nas z łaciny. Dosłownie oznacza „budowanie zaufania”. Do tej pory akredytacja zyskała na znaczeniu sprawdzania zgodności z ogólnie przyjętymi normami i potwierdzania określonego statusu. Szczególnie ważna jest akredytacja na poziomie państwowym, zwłaszcza wśród instytucji edukacyjnych. Podobna procedura jest regulowana przez prawo.

Ogólne cechy akredytacji

Ramy prawne dotyczące akredytacji państwowej sektora edukacji są często uzupełniane i wprowadzane są do niego pewne zmiany. Zjawisko to tłumaczy się tym, że funkcje kontrolne i nadzorcze z czasem ulegają poprawie, a rozwój systemu państwowego.

Takie zmiany mają na celu optymalizację usług świadczonych w dziedzinie edukacji. Certyfikacja i akredytacja organizacji naukowych i instytucji edukacyjnych rozpoczęła się w 2010 roku.

Zmiany w przepisach sugerują, że certyfikacja i akredytacja w dziedzinie edukacji będzie przeprowadzana niezależnie od rodzaju i rodzaju organizacji. Te same przepisy przewidują jednak wyjątki. Kontrole te nie dotyczą przedszkolnych instytucji edukacyjnych i sfery dodatkowej edukacji dzieci. Inne struktury prowadzące szkolenie zgodnie ze standardami federalnego standardu edukacyjnego, federalnymi lub ustawowymi wymogami są wymagane do przeprowadzenia odpowiednich procedur.

Ważny niuans

Istnieje ważny niuans związany z akredytacją instytucji państwowych, które obejmują jednostkę realizującą program edukacji przedszkolnej. Pytanie brzmi, czy instytucja powinna przestrzegać procedury oceny zgodności. Zgodnie z obowiązującymi standardami struktura ta jest akredytowana, ale nie obejmuje powyższych programów. Należy zauważyć, że wdrożenie takich programów wymaga specjalnego pozwolenia. Jest to licencja, która uprawnia do prowadzenia działań w ramach edukacyjnych programów przedszkolnych. Do tej kategorii należą również organizacje wspierające dodatkowe programy edukacyjne, a mianowicie domy kreatywności dzieci, szkoły sportowe itp. Dla nich również nie jest udzielana państwowa akredytacja działań edukacyjnych.

Opłata akredytacyjna

Prawo federalne ustanowiło opłatę stanową do uiszczenia jako akredytacja instytucji edukacyjnych. Obowiązek ten stał się substytutem płatności przewidzianej w umowach z organizacjami świadczącymi usługi informacyjne i metodologiczne. Wysokość cła jest regulowana przepisami podatkowymi. Okazuje się, że akredytacja państwowa programów edukacyjnych z prawnego punktu widzenia jest przeprowadzana bezpłatnie, ponieważ jest zawarta w szeregu usług świadczonych kosztem środków budżetowych.

Państwo ustala następujące stawki celne:

1. Wyższe zawodowe instytucje edukacyjne - 130 tysięcy rubli, a także 70 tysięcy na każdy dodatkowy kierunek w organizacji i jej oddziałach, które muszą być uwzględnione w certyfikacie akredytacji.
2. Instytucje wdrażające dodatkowe programy kształcenia zawodowego - 120 tysięcy rubli.
3. Średnie instytucje kształcenia zawodowego - 50 tysięcy rubli.
4. Szkoły podstawowe zawodowe - 40 tysięcy rubli.
5. Inne rodzaje instytucji edukacyjnych - 10 tysięcy rubli.
6. Zmiana statusu i rejestracja nowego certyfikatu będzie kosztować do 70 tysięcy rubli.

W innych przypadkach, na przykład za wydanie tymczasowej licencji, będziesz musiał zapłacić 2 tysiące rubli. Wprawdzie zapłata akredytacji została zastąpiona stałą opłatą do budżetu państwa, ale instytucja ma prawo zawierać umowy z osobami trzecimi w celu świadczenia usług związanych z przygotowaniem do akredytacji.

Niuanse akredytacyjne

Akredytacja państwowa jest dość skomplikowanym i długim procesem. Wymagania obejmują większą uwagę na programy edukacyjne. Dotyczy to przede wszystkim szkół podstawowych, średnich i wyższych. Licencja na te kategorie nie jest wydawana na określone programy, ale na rozszerzone obszary ustanowione przez organ regulacyjny. Taka polityka umożliwia uzupełnianie lub wprowadzanie zmian w projektach bez powiadamiania uprawnionych struktur. Zmiany te są przewidziane w wydanej licencji.

Ustawa „O edukacji” przewiduje akredytację państwową w instytucjach, w których studenci studiują lub kończą studia w ramach niektórych programów w bieżącym roku. Ponadto akredytacja przeprowadzana jest etapami.

Samokontrola i egzamin

Akredytacja obejmuje niezależną ocenę własnych działań instytucji edukacyjnej. Wcześniej procedura samooceny była przeprowadzana głównie w szkołach wyższych. Zasady samooceny są zatwierdzane przez organ wykonawczy na szczeblu federalnym. Opracowuje także strategię edukacyjną.

Akredytacja i wydanie licencji wymagają pewnych procedur mających na celu stwierdzenie zgodności programu nauczania GEF. Weryfikacja podlega również asymilacji absolwentów i studentów tych programów. Ponadto badanie głównych wskaźników funkcjonowania uniwersytetu.

Lista wskaźników jest zatwierdzana na poziomie stanu. Kryteria oceny tych wskaźników oraz rejestrowania rodzaju i rodzaju instytucji są określane przez państwową jednostkę akredytującą. To bardzo ważne. Na przykład w przypadku szkół takim organem jest regionalny departament edukacji lub ministerstwo. Wskaźniki te powinny oczywiście być zaangażowane w sferę edukacyjną, a lista wskaźników musi być uzgodniona z Ministerstwem Edukacji i Nauki.

Wymagane dokumenty

Rozporządzenie w sprawie akredytacji przewiduje procedurę na kilku etapach. Na początkowym etapie kierownik instytucji analizuje działalność instytucji edukacyjnej i sporządza raport z samokontroli. Następnie pakiet dokumentów i wniosek instytucji edukacyjnej o akredytację w ramach niektórych programów są wysyłane do uprawnionych organów. Lista wymaganych dokumentów obejmuje:

1. Kopie statutu instytucji, plany programowe, dla których zostanie przeprowadzona akredytacja, główny program studiów podyplomowych, a także przepisy dotyczące wydziałów i oddziałów.
2. Raport oparty na samokontroli.

Państwowa akredytacja organizacji wyrażona jest w specjalnych dokumentach wydawanych po audycie. Dokumenty wysłane do weryfikacji muszą zostać opisane. Wszystkie kopie muszą być poświadczone notarialnie. Konieczne jest również dołączenie pokwitowania potwierdzającego fakt zapłaty cła państwowego.

Wszystkie powyższe dokumenty muszą być dostarczone w formie papierowej. Dozwolona jest również ich osobista prezentacja lub wysyłka. Możliwe jest dostarczenie dokumentów w formie elektronicznej. Należy zauważyć, że w tej opcji konieczne jest uwierzytelnienie dokumentów podpisem elektronicznym.

Złożenie wniosku i podjęcie decyzji

Akredytacja instytucji edukacyjnych odbywa się przy odpowiednim traktowaniu. W takim przypadku aplikacja powinna zawierać następujące informacje:

1. Pełna nazwa, lokalizacja i podstawa prawna instytucji zgodnie z kartą.
2. Adresy i pełne nazwy oddziałów instytucji, jeśli istnieją.
3. Dane dotyczące wpisu instytucji do jednego rejestru.
4. NIP i inne dane potwierdzające rejestrację instytucji w ewidencji podatkowej.
5. Dane dotyczące poprzedniej akredytacji.
6. Rodzaj i typ instytucji edukacyjnej.
7. Lista programów ubiegających się o akredytację.

Nie później niż 7 dni po otrzymaniu wniosku jednostka akredytująca wysyła instytucji lub powiadamia przedstawiciela, że ​​przedłożone dokumenty są rozpatrywane. Jeśli przesłane dokumenty nie są zgodne z ustalonymi zasadami i listą, instytucja ma dwa miesiące na usunięcie wad.

Akredytacja

Akredytacja odbywa się w formie kilku wydarzeń, a mianowicie:

1. Ocena jakości świadczonych usług edukacyjnych i zgodność prezentowanych programów z wymogami federalnego standardu edukacyjnego
2. Omówienie wyników uzyskanych podczas audytu.
3. Podejmowanie decyzji o przedłużeniu lub odmowie przedłużenia akredytacji.
4. Wpisanie instytucji do specjalnego rejestru.
5. Wydanie specjalnego certyfikatu akredytacji państwowej dla instytucji.
6. Powiadomienie organów wykonawczych o wynikach audytu na piśmie.

Wskaźniki

Jeśli chodzi o kryteria i wskaźniki, za pomocą których przeprowadzana jest akredytacja, są one ustalane przez organizację, która przeprowadza weryfikację. Ponadto istnieją kluczowe wskaźniki wspólne dla wszystkich jednostek akredytujących:

1. Zgodność przedstawionych planów z programami szkoleniowymi.
2. Wsparcie regulacyjne.
3. Ocena jakości procesu edukacyjnego.
4. Zgodność ze standardami struktury organizacyjnej instytucji.
5. Poziom, na którym instytucja otrzymuje niezbędne materiały dydaktyczne.
6. Opinie studentów, pracowników i absolwentów na temat procesu uczenia się.

Teraz wiadomo, że jest to akredytacja państwowa.