Federacja Rosyjska jest państwem o federalnej strukturze terytorialnej. Oznacza to, że Konstytucja ściśle rozróżnia władze państwowe i lokalne. Władze centralne i podlegające państwu mają możliwość wykonywania swoich funkcji osobno. Dlatego możemy powiedzieć, że regionom daje się swobodę działania. Sposób działania systemu władzy państwowej i samorządu lokalnego zostanie opisany w artykule.
Problem korelacji zarządzania centralnego i regionalnego
Zgodnie z art. 1 głównego prawa kraju naród rosyjski jest jedynym źródłem władzy w Rosji. Swoją moc ćwiczy na dwa sposoby: bezpośrednio i pośrednio. W pierwszym przypadku chodzi o wybory i referendum. Pośredni udział wymaga jednak wzmocnienia pozycji poszczególnych urzędników i utworzenia organów samorządu stanowego i lokalnego.
Aby sprostać interesom ludności niektórych regionów, w Federacji Rosyjskiej istnieją organy samorządu lokalnego. Działają w ścisłej zgodności z art. 72 rosyjskiej konstytucji, który opisuje wspólne uprawnienia podmiotów i federacji.
Ciała podmiotów mają zatem pewną niezależność w podejmowaniu szeregu decyzji. „Centrum” zachowuje jednak kilka lokalnych kanałów, wśród których warto podkreślić przyjęcie przepisów dotyczących samorządu lokalnego, mianowanie lokalnych przedstawicieli, rozwój programów finansowych i przydzielanie poszczególnych zadań gminom.
Konstytucja w sprawie podziału funkcji między władzami publicznymi a samorządami lokalnymi
Warto zwrócić uwagę na artykuły 71 i 72 rosyjskiej konstytucji. Artykuł 71 ustanawia wyłączne uprawnienia federacji. To uregulowanie kwestii struktury federalnej, polityki zagranicznej, własności federalnej i innych problemów krajowych.
Artykuł 72 dotyczy kwestii ogólnej jurysdykcji. Tak więc systemy samorządu lokalnego i pozarządowego powinny wraz z federacją realizować następujące funkcje:
- ochrona praw i wolności człowieka;
- wdrożenie organów ścigania w kraju;
- ochrona środowiska;
- zarządzanie przyrodą;
- kwestie wychowania i edukacji itp.
W rzeczywistości różnorodność działań regionalnych jest niezwykle duża. To jest zasada federalizmu.
Struktura wykonawcza
Najważniejszą gałęzią systemu władzy państwowej jest ogół organów wykonawczych. Są oni obdarzeni autonomią operacyjną, wykonują czynności wykonawczo-administracyjne, są formowani przez „centrum” i są kontrolowani przez rząd. Jeśli mówimy o funkcjach organów wykonawczych, to wszystko jest proste: jest to kontrola nad wdrażaniem administracji publicznej. Warto zauważyć, że można to wyrazić w różnych formach. Dlatego sama gałąź wykonawcza ma bardzo szeroką i różnorodną strukturę.
Głównym organem rozważanego systemu jest rząd rosyjski. Obejmuje wiele ministerstw, które wykonują własne uprawnienia w ramach swoich kompetencji. Jeśli mówimy o kompetencjach typu terytorialnego, warto zwrócić uwagę na władze międzyregionalne, regionalne i lokalne.Organy wykonawcze w podmiotach wyrażane są w formie administracji, rządów podmiotów, urzędników (burmistrza, gubernatora, prezydenta republiki itp.). W ten sposób państwo i samorząd w systemie władzy wykonawczej budowane są bardzo harmonijnie i skutecznie.
Znaki władzy wykonawczej
Aby optymalnie zrozumieć, jak dokładnie funkcjonuje system wykonawczy państwa i samorządu, warto zwrócić uwagę na jego główne cechy. Specjaliści w dziedzinie prawa wyróżniają następujące cechy organów wykonawczych:
- Najwyższym ogniwem systemu władzy wykonawczej jest rząd rosyjski. Jest to ciało kolegialne pod przewodnictwem przewodniczącego rządu (premiera). Przedmiotem władzy reprezentowanego organu jest administracja państwowa oraz kontrola i nadzór niższych, podlegających władz.
- Ustanowiono wyraźne granice systemu, aby zachować zgodność z zasadą podziału władzy. W celu zapewnienia kontroli i równowagi władza wykonawcza może być ograniczona. Tak więc niektóre jego decyzje mogą zostać anulowane przez Prezydenta, jeśli okażą się sprzeczne z obowiązującymi przepisami.
- Cały system jest zjednoczony pod względem kompetencji i uprawnień. Zakres uprawnień organów jest w przybliżeniu taki sam. Zarówno rząd, jak i władze regionalne muszą działać ściśle zgodnie z prawem.
Wszystkie przedstawione znaki wskazują, że system rządowy i samorządowy w Rosji jest zbudowany w ścisłej zgodności z normami prawa.
Funkcje organów wykonawczych
Niezależnie od tego, czy centralna czy regionalna jest jedną lub drugą instancją oddziału wykonawczego, większość funkcji tutaj zawsze będzie wyglądać mniej więcej tak samo. Warto więc zauważyć:
- regulamin wewnętrzny i egzekwowanie przepisów administracyjnych;
- realizacja działań o charakterze kierowniczym, których celem jest kontrola wdrażania przepisów;
- realizacja państwowego programu politycznego w określonej sferze publicznej;
- funkcje kontroli administracyjnej;
- egzekwowanie prawa, bezpieczeństwo w środowisku publicznym i cywilnym;
- licencjonowanie, certyfikacja, rejestracja i inne funkcje wykonawcze;
- praca nad wsparciem informacyjnym systemu państwowego;
- zapewnienie ścisłej interakcji między samorządem lokalnym a administracją publiczną itp.
Należy również zauważyć, że często władze lokalne w Federacji Rosyjskiej są tworzone przy pomocy organów wykonawczych lub ich przedstawicieli. Takie zjawiska najlepiej pokazują, jak zachodzi interakcja między władzami państwowymi i lokalnymi.
System organów przedstawicielskich
Głównym organem w systemie władzy przedstawicielskiej (ustawodawczej) jest oczywiście dwuizbowy parlament. W Federacji Rosyjskiej organ ten zwany jest również Zgromadzeniem Federalnym, które składa się z dwóch izb: państwowej. Rada Dumy i Federacji. 
W regionach mogą być ustanowione reprezentatywne władze. Otrzymują różne nazwy: rada deputowanych, rada regionalna, regionalny organ przedstawicielski itp. Na spotkaniach podejmowane są decyzje dotyczące przyjęcia lokalnych przepisów ustawowych i wykonawczych.
Przedstawiciele i samorządy lokalne
Jakie są relacje między systemem legislacyjnym rządu a samorządem lokalnym? Warto zwrócić uwagę na ustawę federalną nr 37 „Lokalna administracja państwowa (samorząd)” z 2003 r. Stwierdza, że albo szef administracji regionu (organ wykonawczy), albo osoba wyznaczona na podstawie umowy może zostać szefem instancji samorządowej. Najczęściej stają się zastępcami lokalnego organu przedstawicielskiego.Nawiasem mówiąc, samego szefa administracji powołuje prawodawca regionalny. Takie połączenia w całym rozważanym systemie są gwarantem efektywnej pracy różnych organów.
Samorząd lokalny w regionach
Nieco więcej szczegółów warto powiedzieć o samym systemie samorządu lokalnego w regionach. Niestety w Federacji Rosyjskiej istnieje wiele problemów z tym systemem. Na przykład w kraju wciąż brakuje jednolitej teorii samorządu lokalnego. Z tego powodu odpowiednie organy są tworzone całkowicie swobodnie - bez uwzględnienia jakichkolwiek wymagań i postaw. Osobno warto zwrócić uwagę na problemy związane z finansowaniem, ze słabością wsparcia informacyjnego, z brakiem wyraźnego rozróżnienia między samorządem państwowym i lokalnym itp.
Oczywiście przyjęto ustawę federalną „O samorządach lokalnych i samorządach”. Jednak pomimo pewnych zasad i wymagań określonych w tym akcie normatywnym sam system nadal nie jest w pełni rozwinięty. Problem relacji między rozważaną strukturą a władzą państwa zostanie omówiony poniżej.
Stosunek stanu do samorządu lokalnego
Lokalnym organom samorządowym może przysługiwać szereg uprawnień państwowych. Ich wdrożenie będzie jednak podlegać ścisłemu nadzorowi przedstawicieli i organów wykonawczych. Systemu samorządu regionalnego nie można nazwać państwem. Przeciwnie, zgodnie z prawem jest to struktura niepaństwowa, ponieważ działa w imieniu organizacji lub stowarzyszeń publicznych, a także zwykłych obywateli. Paradoksalnie jednak przedstawiciele rządu wchodzą w system samorządu.
Artykuł 132 rosyjskiej konstytucji określa zasady organizacji samorządu lokalnego. Warto tutaj zauważyć:
- dostępność budżetu i lokalne podatki;
- obecność narządów typu obieralnego;
- własność własna;
- zapewnienie porządku;
- brak przedłożenia jakiejkolwiek gminie.
Następnie powinniśmy porozmawiać o możliwych sposobach modernizacji omawianego systemu.
Modernizacja strukturalna samorządu terytorialnego
Większość rosyjskich ekspertów prawnych od dawna mówi o potrzebie reformy w dziedzinie lokalnego prywatnego zarządzania. Pierwszy problem związany jest z tzw. Modelem „rozliczeniowym”. Polega ona na tworzeniu dużej liczby małych podmiotów typu komunalnego. Nietrudno zgadnąć, ile trudności przynosi ten model. Oto problemy w rozwiązywaniu szeregu problemów, osłabienie bazy finansowej i oddalenie terytorialne. Według niektórych uczonych model „okręgowy”, który obejmuje tworzenie dość dużych gmin, jest znacznie bardziej wydajny i praktyczny..
Niektórzy eksperci nazywają ten problem zasadą wolności w tworzeniu organów samorządowych. Dlatego prawnicy mówią o potrzebie zmiany art. 132 Konstytucji i odpowiedniego prawa federalnego. Ale czy zasada wolności naprawdę stanowi problem? Problem jest kontrowersyjny, dlatego nie wszyscy mówią o modernizacji w tym obszarze.
Poprawa strony finansowej samorządu lokalnego
Tak więc system organów państwowych w Rosji działa stosunkowo płynnie: na poziomie konstytucyjnym funkcje centralne i lokalne są rozdzielone, ustalona przejrzysta struktura wszystkich gałęzi władzy, wypracowane sposoby modernizacji. Jedynym problemem uznanym przez wielu ekspertów są relacje między samorządem a państwem i rządem w regionach.
Oprócz trudności ze strukturą systemu warto zauważyć obecność problemów ze sferą fiskalną. Niestety, dziś lokalne budżety nie są zrównoważone, ich niezależność nie jest wzmocniona.Nie ma metod opracowywania procedur zarządzania tymi budżetami.
Jeśli ustawodawcy zwrócą uwagę na wszystkie przedstawione problemy, system samorządowy szybko i jakościowo zacznie się poprawiać.
Wzmocnienie kontroli nad systemem samorządu lokalnego
Ważnym problemem jest obecnie również bierność prawna ludności rosyjskiej. Tymczasem pilnie potrzebna jest publiczna kontrola nad państwowymi i niepaństwowymi systemami władzy. W przypadku jego braku powstaje wiele problemów, w tym niewłaściwe wykorzystywanie subwencji, nadużywanie władzy przez urzędników, tworzenie zagrożeń dla praw i wolności człowieka itp. 
System zarządzania państwowego i lokalnego, jakkolwiek zmodernizowany, będzie naprawdę skuteczny tylko wtedy, gdy zostanie ustanowiona silna i skuteczna kontrola ludności.