Roszczenie dotyczące egzekucji lub orzeczenia jest specjalną formą przedstawienia określonych roszczeń materialnych lub prawnych powoda przeciwko pozwanemu. Jego celem nie jest stwierdzenie istnienia praw, ale nakłonienie pozwanego do podjęcia określonych działań lub, przeciwnie, nakłonienie pozwanego do bezczynności.
Pozew o wydanie orzeczenia sądowego musi być koniecznie wykonany; ponadto możliwe jest również wykonanie orzeczenia sądowego siłą. Jest to możliwe, jeśli pozwany zareaguje nieprawidłowo - opóźnia lub nie chce wykonać orzeczenia sądu. Oczywiście, zanim zostanie podjęta decyzja w sprawie zobowiązań pozwanego, sąd kompleksowo bada prawa przysługujące powodowi w odniesieniu do wymogu jakiegokolwiek działania pozwanego. Dopiero po tym pozwany otrzymuje roszczenie o zasądzenie.
Temat
Przedmiotem takiego pozwu jest głównie powód, dla którego powód rozpoczął daną rozprawę, co jest właśnie podstawą decyzji sądu. Roszczenie o orzeczenie jest we wszystkich przypadkach przywróceniem naruszonego prawa powoda, które jest przedmiotem procesu. Z konieczności ma na celu ochronę, która różni się na przykład od roszczeń o uznanie, gdy przedmiotem są same w sobie stosunki prawne lub materialne. W takim przypadku zabezpieczenie roszczenia gwarantuje wykonanie orzeczenia. Wynika to z faktu, że wyrok zawsze opiera się na pewnych faktach, które są absolutnie specyficzne w przypadku naruszenia praw powoda, a także na faktach potwierdzających działania pozwanego, jeżeli ten nie wypełnia swoich obowiązków lub narusza uzasadnione interesy lub prawa powoda. Roszczenie wykonawcze musi koniecznie zawierać wymagania powoda wobec pozwanego do podjęcia określonych działań lub powstrzymania się od nich, a zabezpieczenie roszczenia gwarantuje wykonanie orzeczenia. Dlatego mają inną nazwę - zawsze jest synonimem roszczeń egzekucyjnych.
Prawie wszystkie rodzaje roszczeń o rozstrzygnięcie sprawy, które są rozpatrywane przez sądy wszystkich szczebli, odpowiadają klasyfikacji władzy wykonawczej, ponieważ są głównym narzędziem ochrony prawnej obywateli i zawsze wpływają na najróżniejsze aspekty stosunków materialnych i prawnych. Mogą na przykład wymagać od pozwanego zwrotu długu, opuszczenia przestrzeni życiowej, opłacenia alimentów, usunięcia przeszkód przy wchodzeniu do mieszkania i wielu innych rzeczy. Ponadto roszczenie o orzeczenie, którego przykład zostanie podany poniżej, będzie koniecznie kompleksowo rozpatrzone przez sąd. Jest to sprawa właściciela rzeczy lub mienia, w której zwraca się do sądu o odzyskanie go z posiadania osób nieupoważnionych lub eksmisję z mieszkania będącego własnością osoby nieuprawnionej, która osiedliła się niezgodnie z prawem, a także jeśli utracił prawo pobytu w tej dzielnicy mieszkalnej. I może być wiele takich przykładów.
Złożenie pozwu
Kodeks postępowania cywilnego Federacji Rosyjskiej nie wyróżnia żadnych specjalnych wymagań dotyczących roszczeń egzekucyjnych. Rodzaje roszczeń o udzielenie zamówienia są zbyt zróżnicowane, aby istniały indywidualne zasady. Są wspólne dla wszystkich. Wnioski należy składać w sądzie do przedstawiciela powoda lub do samego powoda, muszą one być sporządzone na piśmie i spełniać wszystkie wymogi w formie określonej w Kodeksie postępowania cywilnego Federacji Rosyjskiej (art. 131). Jednocześnie niektóre dokumenty są przekazywane do już sporządzonego i podpisanego pozwu, którego wykaz znajduje się w Kodeksie postępowania cywilnego Federacji Rosyjskiej (art. 132). Ci, którzy zamierzają złożyć wniosek o przyznanie nagrody, muszą dokładnie zapoznać się z tymi artykułami.W sądzie wszystkie przychodzące roszczenia są rozpatrywane w ciągu pięciu dni roboczych, po czym sędzia podejmuje decyzję. Albo roszczenie zostaje przyjęte do produkcji i na tej podstawie zostaje wszczęte postępowanie cywilne lub roszczenie zostaje odrzucone.
Należy pamiętać, że w każdym razie sędzia ma do tego prawo - może odrzucić pozew, a wniosek nie zostanie przyjęty, może zwrócić powód do rewizji lub może nawet pozostawić go bez ruchu. Czyni to nie z własnej woli, ale ściśle w oparciu o przepisy Kodeksu postępowania cywilnego Federacji Rosyjskiej, w szczególności artykuły od 134 do 136. Najszerszy zakres konfliktów, zarówno materialnych, jak i prawnych, ujawnia roszczenia egzekucyjne. Dlatego nie ma roszczenia o przyznanie przykładu jedynego prawdziwego wykonania. W każdym pozwie powód w sposób najbardziej szczegółowy, otwarty i zrozumiały musi podać wszystkie okoliczności zaistniałej sytuacji i własne wymagania. Muszą mieć na celu przywrócenie uzasadnionych interesów i naruszonych praw. To ostatnie różnią się między sobą w procesie o uznanie i o przyznanie. Poniższą próbkę można uznać za jedną z możliwych opcji napisania takiego oświadczenia.
Pozew
Sprawiedliwość pokoju (dalej wskazano numer działki, dzielnicę, miasto).
Powód: nazwisko, imię i patronim.
Adres: nazwa miasta, ulica, numer domu, budynek, mieszkanie, w którym mieszka powód.
Strona pozwana: nazwisko osoby, imię i nazwisko lub nazwa organizacji.
Adres: nazwa miasta i szczegółowy adres pocztowy respondenta.
Oświadczenie o ochronie praw (na przykład konsument).
Ponadto powód szczegółowo opisuje sytuację, w której naruszono jego prawa. Na przykład w dniu takiego i takiego miesiąca i takiego i takiego roku nabył niektóre towary w sklepie należącym do pozwanego. Podana jest pełna nazwa towaru, jego wartość zgodnie z załączonym rachunkiem gotówkowym. Wskazano również okres gwarancji na ten produkt, również zgodnie z załączoną kartą gwarancyjną. Następnie wskazana jest data awarii tego produktu, aby można było dokładnie ustalić, że okres gwarancji jeszcze się nie skończył, szczegółowo opisano charakter usterki i przyczyny niemożności jej dalszego użycia. W takim i takim miesiącu tego i takiego roku powód przekazał towar do naprawy (wskazana jest dokładna nazwa i adres organizacji naprawy, co potwierdza również załączony paragon na paragonie do naprawy). Produkt nie został naprawiony w wyznaczonym czasie, dlatego organizacja napraw wyznaczyła nowy termin robót, który również nie został ukończony z takich i takich powodów. Jednak zgodnie z prawem prawa konsumentów muszą być chronione (klauzula 1, art. 20): okres na usunięcie wad towaru nie może przekraczać czterdziestu pięciu dni. W tym przypadku prawo zostało naruszone.
Należy przypomnieć, że to orzeczenie jest wzorem procesu w sądzie cywilnym, dotyczy jednej konkretnej sprawy i wzajemnie należy odpowiednio opisać inne okoliczności.
Główna część oświadczenia
Jeżeli wymagania konsumenta nie zostaną spełnione w terminach określonych w artykułach od 20 do 22 włącznie z „Ustawą o ochronie praw konsumenta”, w tym drugim przypadku znajduje się artykuł 18. Potwierdza to prawo konsumenta do wysuwania innych roszczeń według własnego wyboru. Może odmówić przyjęcia towaru i domagać się odszkodowania za straty, które zostały mu spowodowane przez fakt, że pozwany sprzedał mu produkt o nieodpowiedniej jakości, a wady tego towaru nie zostały uzgodnione z konsumentem. Dlatego konsument ma prawo zwrócić się do tej organizacji lub do tej osoby z pisemnym roszczeniem i żądaniem zwrotu całej kwoty zapłaconej czekiem. Należy podać dokładną datę płatności.
Jednak pieniądze na zakupione i okazały się wadliwe towary nie zostały zwrócone.Dziesięć dni później, zgodnie z tym samym prawem (art. 22), jeśli sprzedawca nie zaspokoi żądania kupującego, będzie musiał również zapłacić karę dzienną, to znaczy karę - jeden procent wartości towarów. Ponadto sprzedawca jest zobowiązany do zrekompensowania kupującemu szkody niemajątkowej, co przede wszystkim polega na tym, że kupujący nie mógł wykorzystać zakupionego produktu zgodnie z jego przeznaczeniem, co spowodowało pewien dyskomfort. Rolę odgrywa także fakt, że stracono dużo czasu i pojawiły się niedogodności z powodu bardzo długiego czasu, gdy musiałem poprosić sprzedawcę o wypełnienie jego obowiązków określonych przez prawo, a najważniejszą niedogodnością jest to, że wszystkie okazały się niejednoznaczne.
Zakończenie roszczenia
W oparciu o wszystkie powyższe i odpowiednio wymogi Ustawy Federacji Rosyjskiej „O ochronie praw konsumentów” (art. 23, 22, 20, 18, 15, 13, 4) proszę: o odzyskanie od pozwanego kosztów tego produktu na korzyść powoda (wskazanie kwoty na czeku); odzyskać od pozwanego przepadek w kwocie (wskazać), odzyskać od pozwanego na rzecz powoda odszkodowania z tytułu szkody niemajątkowej (wskazać kwotę). Całkowita cena roszczenia jest taka i taka. W załączeniu: obliczenie kary za każdy dzień opóźnienia w płatności po wymogu zwrotu kwoty głównej wartości towarów; kopia pozwu; kopia paragonu; kopia karty gwarancyjnej; kopia paragonu z organizacji naprawczej dotycząca odbioru towarów (wszystkie z datą odbioru); kopia roszczenia.
Coś takiego to pozew o orzeczenie w postępowaniu cywilnym. Oczywiście wszystkie opisy powinny odnosić się do ściśle określonego przypadku i opisywać konkretne okoliczności.
Klasyfikacja
Przeanalizowaliśmy próbkę roszczenia o przyznanie tylko jednej gałęzi prawa. I takie spory są klasyfikowane znacznie szerzej. Roszczenia najczęstsze w postępowaniu sądowym różnią się pod względem merytorycznym. Mogą odnosić się do pracy, mieszkania, rodziny i wielu innych. Każda sekcja tej klasyfikacji ma swoje własne podsekcje. Na przykład podstawą roszczenia o wydanie orzeczenia jest prawo cywilne. Następnie możemy od nich odróżnić:
- roszczenia wynikające z odrębnych umów - leasing, leasing itp .;
- odnoszące się do ochrony praw własności;
- roszczenia o naruszenie praw autorskich;
- w sprawie przywrócenia praw spadkowych.
Wszystkie dotyczą spraw cywilnych. Jest to klasyfikacja merytoryczna, która pomaga ustalić prawidłowy przedmiot nagrody.
Na pierwszym etapie jest to najważniejsze, ponieważ określa się zakres i kierunek ochrony sądowej, przedmiotowy skład sporu i jego właściwość, ujawnia się specyfikę czynności procesowych oraz cechy konkretnego sporu. Proceduralny atrybut prawny może również mieć własną klasyfikację, ponieważ powodowie mają zupełnie inne cele, zgodnie z treścią każdego roszczenia. Roszczenia o orzeczenia w prawie cywilnym są niezwykle rzadkie, z wyjątkiem drobnych szczegółów. Z treści sporu, jego celu zależy zarówno sposób ochrony prawa, jak i sam charakter orzeczeń sądowych. Oznacza to, że powód formułuje to, co chce otrzymać w drodze postanowienia sądu. Proces prawny dzieli roszczenia na trzy typy:
- po rozpoznaniu (które są nazywane instalacją);
- w sprawie przyznania (wykonawczego);
- transformacyjny (nie są uniwersalne).
Istota nagrody
Najczęstszym pozew w praktyce sądowej jest pozew o zasądzenie w postępowaniu cywilnym. Przedstawia wymagania powoda, których przedmiotem będą tak charakterystyczne metody ochrony, jak obowiązkowe lub dobrowolne wykonywanie obowiązków przez pozwanego, potwierdzone orzeczeniem sądu. Zwracając się do sądu z prośbą o ochronę swoich praw, powód w pierwszej kolejności prosi o uznanie przysługującego mu spornego prawa i przyznanie pozwanemu wykonania określonych czynności lub, przeciwnie, powstrzymanie się od wykonania określonych czynności. Każdy spór łączy te dwa wymagania, co jest ich charakterystyczną cechą. Uznanie spornego prawa i późniejsze przyznanie się do wykonania obowiązków pozwanego.
Forma ochrony zawsze zależy od charakteru naruszenia praw, o które powód występuje o ochronę.Dlatego roszczenie o przyznanie zasiłku podlega tej klasyfikacji tylko wtedy, gdy ochrona prawa jest realizowana wyłącznie poprzez przyznanie pozwanemu określonych działań lub powstrzymanie się od nich. Roszczenie o orzeczenie w postępowaniu arbitrażowym może dotyczyć sporów gospodarczych i innych spraw wynikających ze stosunków cywilnoprawnych, stosunków administracyjnych lub public relations, spraw dotyczących upadłości, kontroli sądowej, skarg i tak dalej. Decyzja jest potwierdzona tytułem egzekucyjnym. Właśnie dlatego same roszczenia często nazywane są wykonawczymi.
Podstawa działania
Podstawą przyznania są wyłącznie fakty prawne. Mogą wskazywać na pojawienie się prawa (czysto fakty: na przykład zawarcie transakcji lub poświadczenie testamentu), lub odwrotnie, naruszenie określonego prawa (na przykład niewypełnienie zobowiązań po wygaśnięciu umowy).
Mogą tu być niezliczone przykłady: od roszczenia o odzyskanie wartości akcji po proces o eksmisję z określonej przestrzeni życiowej i przeniesienie oskarżonego do miejsca jego rejestracji. Wniosek o uznanie (administracyjny) ma zupełnie inny cel. Ustanawia pewność prawa i eliminuje jego dyskusyjność. Oskarżony, do którego wniesiono ten pozew, nie może być zmuszony do podjęcia określonych działań, tzn. Powód nie uzyska żadnej korzyści z pozytywnej decyzji sędziego.
Poprzedni pozew
Jednak procesy dotyczące instalacji mają swoje własne zadania, które mają bezwarunkową i najważniejszą wartość. Pozew o uznanie stwierdza brak lub istnienie spornego prawa, a także w wielu przypadkach służy jako najpewniejszy sposób ochrony naruszonych praw, jeśli konieczne jest nie tylko ustalenie spornego stosunku prawnego, ale także wyeliminowanie naruszeń subiektywnych praw powoda. Jeżeli wniosek o uznanie jest spełniony, roszczenie zostaje zaspokojone przez sąd. Oznacza to, że jego prawa zostaną przywrócone. Jednocześnie jednak nikt nie zobowiązuje pozwanego do podjęcia określonych działań w stosunku do powoda. Chociaż wartość roszczeń o uznanie jest bardziej prawdopodobna o wartości profilaktycznej, z pewnością służą one jako sposób ustalenia zarówno spornego cła, jak i spornego prawa. W końcu kwestionowanie niektórych praw z pewnością stworzy zagrożenie ich naruszeniem w przyszłości.
Zgłaszane są roszczenia o uznanie, aby zapobiec zagrożeniu dla praw powoda. Bardzo często akcja wyszukiwania poprzedza nagrodę. Szczególnie wskazujące są przypadki, w których te stwierdzenia są ze sobą powiązane. W niniejszej sprawie sąd, zaspokajając wniosek o uznanie, nie może zaspokoić wniosku o przyznanie zasądzenia. Roszczenia dotyczące rozpoznania mają własną klasyfikację, która jest również bardzo rozgałęziona. W końcu okoliczności powodujące złożenie takiego roszczenia mogą mieć wiele opcji. Jednym z najczęstszych rodzajów są spory o uznanie pozytywnego (w przypadku uznania uznania spornego prawa) i negatywnego (gdy sąd stwierdzi brak stosunków prawnych).
Czy istnieją kombinezony konwersji?
Teoretycy w prawie cywilnym procesowym omawiają istnienie roszczeń przekształcających, to znaczy trzeciego rodzaju zgodnie z ich klasyfikacją. Powinny one mieć na celu rozwiązanie lub zmianę istniejącego stosunku prawnego między powodem a pozwanym. Może się to zdarzyć z różnych powodów i można to osiągnąć na różne sposoby, w tym w wyniku jednostronnego wyrażenia woli powoda. Przykłady pokazują, że prawie wszystkie doskonałe akty sądowe dotyczące roszczeń, które teoretycznie są przedstawiane jako przekształcające, zasadniczo albo uwzględniają roszczenia, albo roszczenia o uznanie. Tak więc ustanowienie ojcostwa lub rozwodu - roszczenia o uznanie i podział majątku nabytego razem - pozew o orzeczenie. Większość wiodących prawników uważa, że w tej klasyfikacji powinny być tylko dwie sekcje, określone wyłącznie przez cel proceduralny.
Teraz nauka o prawie cywilnym procesowym twierdzi, że nie ma potrzeby podkreślania takich transformacyjnych procesów sądowych jako niezależnej instytucji. Istnieje wiele powodów. Przede wszystkim sądy nie mają funkcji eliminowania praw na podstawie własnego orzeczenia, a także tworzenia praw i obowiązków, zwłaszcza jeśli obie strony nie miały ich przed procesem. Spełnione są tylko roszczenia o uznanie i orzeczenia, mimo że w literaturze prawniczej znajdują się odniesienia do istnienia procesów grupowych lub ochrony nieokreślonego kręgu osób, a także pośrednich, to znaczy roszczeń pochodnych. Podstawą klasyfikacji są nadal spory o wyraźnym charakterze chronionych interesów. W pozwie zbiorowym dochodzi do syntezy dwóch pojęć proceduralnych naraz - reprezentacji i współudziału, dlatego też ten typ wyróżnia się w tej klasyfikacji. Proceduralnym środkiem ochrony interesów powoda jest sąd, do którego przeniesiono określone roszczenie, ze szczególnym wskazaniem powoda i pozwanego.