„Sprzedaję dług jednostki zgodnie z tytułem egzekucyjnym”, takie ogłoszenia zaczęły pojawiać się coraz częściej na różnych giełdach i aukcjach. Kryzys w rosyjskiej gospodarce spowodował, że wielu obywateli przestało udzielać pożyczek. Ludzie tracą pracę, różne optymalizacje mają miejsce w przedsiębiorstwach, które prowadzą do niższych płac, firmy zaczynają doświadczać trudności z płynnością itp. - wszystko to prowadzi do opóźnień banków. A potem zdarzają się zdarzenia, które można warunkowo scharakteryzować za pomocą jednej frazy: „śnieżka” - grzywny, kary, odsetki, odsetki za zapłatę odsetek, itd. Innymi słowy, dłużnik popada w niewolę, z której nie może wtedy wynoś się.
Podobna sytuacja nie jest rzadka w naszej gospodarce. Banki zgromadziły tak wiele długów, że same nie wiedzą, co z nimi zrobić. Tutaj zdanie jest właściwe - „nie możesz być ułaskawiony”, w którym same organizacje kredytowe nie wiedzą, gdzie lepiej jest wstawić przecinek. Wyjściem jest cesja praw do roszczenia dotyczącego minimalnego kosztu, jaki nowi pożyczkodawcy są gotowi zapłacić. Czy można sprzedać dług osoby fizycznej? Odpowiemy na to pytanie w naszym artykule.
Pojęcie cesji
Co jeśli bank sprzedałby dług osobie fizycznej? Czy ma do tego prawo? Właściwie tak. Dzieje się tak w ramach rosyjskiego prawa, w którym istnieje umowa przeniesienia własności. Podajemy definicję.
Umowa cesji (cesja) to cesja praw do żądania pożyczki lub innego rodzaju umowy długu od jednego wierzyciela do drugiego.
Pierwotny wierzyciel nazywa się cedentem, a nowy nazywa się cesjonariuszem. Bank ma prawo sprzedać dług danej osoby nie tylko innej instytucji kredytowej, ale także dowolnej osobie. Niektórym obywatelom udało się nawet spłacić swoje zobowiązania od banków za pomocą manekinów na kwotę dziesięć razy mniejszą niż dług.
Ograniczenia
Aby sprzedać dług osoby fizycznej na podstawie umowy cesji, zgoda dłużnika nie jest wymagana. Dlatego zwroty: „nie wiedziałem”, „nie zgadzam się”, „nie mam prawa” są absolutnie bezużyteczne. Istnieją jednak ograniczenia, które zabraniają pierwotnym kredytodawcom przekazywania roszczeń: jeżeli umowa pożyczki wyraźnie stanowi, że takich działań nie można wykonać. Od 2017 r. Obowiązują przepisy dotyczące windykatorów: bankom nie można sprzedać długów, jeśli nie ma bezpośredniej zgody w umowie pożyczki. Jeśli nie ma bezpośredniego zakazu, wówczas domyślnie uznaje się, że prawo do roszczenia może zostać przeniesione (wyjątek dotyczą agencji windykacyjnych).
Nie ma znaczenia, że dłużnik regularnie spłaca całą należną kwotę w terminie i w całości. W takim przypadku instytucja kredytowa może przenieść swoje roszczenie na inną osobę, na przykład w przypadku zbliżającej się upadłości.
Jak sprzedać dług osoby fizycznej za pokwitowaniem? Więcej na ten temat w następnym akapicie.
Dług pokwitowania
Paragon jest najprostszą formą umowy pożyczki zawartej z reguły między dwiema osobami. Im bardziej szczegółowe informacje w nim zawarte, tym większe są szanse na odzyskanie długu w postępowaniu sądowym. Możliwe jest również sprzedaż długu osoby fizycznej za pokwitowaniem w ramach obowiązującego prawa cywilnego poprzez zawarcie odpowiedniej umowy cesji.
Kolekcjonerzy i pośrednicy nieufnie podchodzą do takich długów, ponieważ istnieje duże ryzyko niewypłacalności. Najbardziej atrakcyjne dla nich są następujące paragony:
- notarialnie;
- ze szczegółami pożyczkobiorcy i pożyczkodawcy;
- obecność świadków ze wszystkimi danymi na ich temat.
Ceny
Możesz legalnie sprzedać dług osobie fizycznej, jednak wierzycielowi lepiej jest spróbować odzyskać należną kwotę od dłużnika. Faktem jest, że ceny na giełdach i aukcjach są bardzo niskie w przypadku przeniesienia praw do roszczeń. W czasie kryzysu spadły jeszcze bardziej, ponieważ rynek długu jest przesycony. Organizacje kredytowe sprzedają całe portfele wielomilionowego długu za 0,1–1% ich wartości. W rzadkich przypadkach cena sięga 10-15%. Na giełdach indywidualnie możesz negocjować warunki do 50%, a czasem nawet do 80% kwoty długu. Zależy to od perspektywy odzyskania i bardzo problematyczna jest sprzedaż długu osoby zawartej ustnie, ponieważ trudno będzie udowodnić taką transakcję w sądzie.
Czynniki kosztów
Koszt sprzedaży lub nabycia długu zależy od następujących czynników:
- Status w społeczeństwie. Im wyżej osoba zajmuje stanowisko, tym większe są szanse, że można od niego żądać długu. Długy znanych showmanów, aktorów, polityków i innych są szczególnie popularne wśród kolekcjonerów, a dzięki nim możesz wywołać publiczne oburzenie, tworząc skuteczne reklamy dla agencji windykacyjnej.
- Wypłacalność pożyczkobiorcy.
- Należne kwoty.
- Obecność lub brak tytułu egzekucyjnego.
- Zabezpieczenie kredytu.
- Obecność innych pożyczek.
- Możliwość ogłoszenia bankructwa itp.
Sprzedaż długów kolekcjonerom
Zanim umieścisz gdzieś reklamę z napisem „Sprzedam dług osoby prywatnej kolekcjonerom”, musisz przygotować odpowiednie dokumenty. Główna zasada dotycząca giełd i akcji - im więcej pisemnych dowodów i informacji o pożyczkobiorcy, tym lepiej.
Na pierwszym etapie przyszły cesjonariusz otrzymuje wszystkie dokumenty do analizy autentyczności i ewentualnego ryzyka. Zwykle trwa to od kilku dni do kilku miesięcy. Następnie kolekcjonerzy wyrażają swoją cenę.
Ważne jest, aby wiedzieć, że obowiązek powiadomienia dłużnika przed przeniesieniem praw spoczywa na pierwotnym wierzycielu.
Dług wykonawczy
Jeżeli na giełdach pojawią się ogłoszenia z frazą „Sprzedam dług osoby fizycznej na podstawie tytułu egzekucyjnego”, nie gwarantuje to jeszcze, że dług zostanie spłacony. Jedynym plusem z tytułu egzekucji jest to, że uwierzytelnianie dokumentów nie jest wymagane. Wręcz przeciwnie, wszystko inne jest minusem. Faktem jest, że windykacja w ramach tytułu egzekucyjnego jest ostatnim skutecznym prawnym etapem wpływu. Po tym jest prawie niemożliwe, aby zwrócić należną kwotę zgodnie z prawem. Skuteczność komorników pozostawia wiele do życzenia, ponieważ do tysiąca spraw dotyczących postępowania egzekucyjnego na pracownika. Dlatego długi na nich na aukcjach i giełdach mają najniższą cenę.
Nowe prawo kolekcjonerskie
W 2017 r. Weszła w życie nowa ustawa federalna o działaniach windykacyjnych. Dotyczy tylko osób fizycznych i nie dotyczy długów osób prawnych, a także długów za media.
Nowe prawo mówi, że banki mają prawo do przeniesienia prawa do żądania tylko do agencji windykacyjnych posiadających licencję. Środek ten został wymuszony, ponieważ fala publicznego ruchu antykolektorowego przetoczyła się przez kraj, związana z nielegalnymi działaniami agencji. Państwo nałożyło szereg poważnych wymagań dotyczących uzyskania licencji i nałożyło surowe kary za pracę bez niej. Nie oznacza to jednak, że tylko agencje windykacyjne mają prawo spłacać długi od banków. Każda osoba może kupić przeterminowane długi.
Subtelności i ryzyko związane z umową cesji
Nie zapominaj, że przeniesienie praw do wierzytelności niesie ryzyko, szczególnie dla nabywców - cesjonariuszy. Niektórzy dłużnicy znają luki prawne, które wykorzystują do własnych celów.
Zawierając umowę cesji pierwotny wierzyciel musi powiadomić dłużnika, że miała miejsce nowa transakcja i że musi on teraz spłacić dług wobec innej osoby. Jednak wiele agencji windykacyjnych kupuje dług w jednym portfelu o wartości wielu milionów dolarów. Często bank przypisujący nie zawraca sobie głowy wysyłaniem listów poleconych do dłużników, którzy nie wywiązali się ze swoich zobowiązań. Cena takich aktywów wynosi zwykle 1-2%. Bank musi uwolnić się od niepłynnych aktywów, a kolekcjonerów - żeby zarobić. Przestrzeganie przepisów i informowanie wszystkich jest kosztowne, a agencje polegają na analfabetyzmie prawnym populacji. Jeśli jeden ze stu dłużników płaci, wówczas jego działalność będzie już opłacalna.
Ważne jest, aby wiedzieć, że dłużnik ma prawo nie wypłacać nowego pożyczkodawcy, zanim ten ostatni nie przedstawi dowodu zawarcia umowy przelewu. Jeśli kwota długu jest niewielka (20-50 tysięcy rubli), możesz być pewien, że kolekcjonerzy nie będą dochodzić długów w sądzie, ponieważ takie procesy kosztują je więcej niż kwota zysku.