W 2008 r. Google po raz pierwszy wydało system operacyjny Android, który natychmiast podbił serca miłośników gadżetów. Programiści uczynili nowy system operacyjny wolnym i otwartym oprogramowaniem. Oprócz tego szybki rozwój „Androida” był spowodowany szeroką polityką wsparcia dla programistów. Tak więc setki wolnych programistów rzuciło się w sferę rozwoju.
W tym czasie napisano wiele podręczników na temat tworzenia aplikacji na iOS, ale poważnych podręczników dla Androida było niewiele.
Działanie systemu operacyjnego Android oparte jest na jądrze Linux. Każda aplikacja działa na osobnej maszynie wirtualnej. Ich kod dla systemu Android jest napisany w języku programowania Java wysokiego poziomu. Jeśli jednak chcesz stworzyć produkt, który bezpośrednio korzysta z dostępu do urządzeń lub potrzebujesz maksymalnej wydajności, używasz NDK - zestawu programistycznego dla C ++.
W tej chwili oficjalny sklep Google Play zawiera około 2 milionów produktów, ponieważ każdy może dziś stworzyć aplikację mobilną.
Jak stworzyć własną aplikację
Do pisania kodu programu dla aplikacji „Android” służy specjalne środowisko programistyczne. Od czasu stworzenia systemu operacyjnego do programowania używane są produkty Eclipse i IntelliJ IDEA. Aby to zrobić, wydano wtyczki specjalnie zaprojektowane do tworzenia aplikacji na Androida. Jednak po wydaniu oficjalnego środowiska programistycznego od Google - Android Studio, wtyczki przestały być obsługiwane, a programowanie odbywa się teraz głównie w tym pakiecie oprogramowania.
Aby Android Studio działało w systemie, musi mieć Java Development Kit - darmowy zestaw programistyczny, który zawiera kompilator kodu Java, biblioteki i środowisko wykonawcze JRE. Oprócz JDK, aby utworzyć aplikację, musisz pobrać zestaw Android SDK - zestaw komponentów do programowania bezpośrednio na Androida, zawierający zestaw aplikacji do testowania i debugowania. Za pomocą tych narzędzi do automatyzacji napisanie pierwszego programu jest tak proste, jak utworzenie aplikacji Vkontakte.
Środowisko programistyczne
Przede wszystkim instalowana jest nowa wersja JDK, którą można pobrać z oficjalnej strony Oracle. Następnie instalowane jest Android Studio, które można pobrać ze strony developer.android.com. Po instalacji środowisko będzie mogło samodzielnie pobrać zestaw Android SDK, przeprowadzając użytkownika przez wszystkie niezbędne kroki.
Przed utworzeniem aplikacji warto zrozumieć, w jaki sposób zaimplementowano jej pobieranie i działanie. Po konwersji kodu programu na specjalny kod bajtowy środowisko tworzy archiwum z rozszerzeniem .APK. Zawiera:
- kod źródłowy aplikacji znajduje się w plikach DEX;
- dodatkowe zasoby znajdujące się w folderze zasobów;
- zasoby do wyświetlenia;
- głównym plikiem archiwum jest AndroidManifest, który zawiera uprawnienia do aplikacji, wymagania dotyczące wersji, listę klas zaangażowanych w pracę itp.
Po uruchomieniu aplikacji maszyna wirtualna Dalvik lub system Art działający od wersji „Android 5.0” tworzy osobny proces, w którym kod wykonywalny jest kompilowany na bieżąco.
Pierwsze kroki
Przed utworzeniem aplikacji Android Studio oferuje kilka opcji rozwoju wydarzeń. Musisz wybrać pierwszy - utwórz nowy projekt Android Studio.
Następnie program poprosi o podanie nazwy przyszłej aplikacji, domeny firmy i fizycznej lokalizacji projektu na dysku komputera.
W następnym oknie musisz wprowadzić minimalną wersję Androida, na której aplikacja może działać.Przy wyborze różnych opcji poniższy opis wskaże, jaki procent urządzeń z bieżącymi ustawieniami jest zarejestrowanych w Google Play. To pozwala wybrać największą grupę odbiorców dla Twojego produktu. Ponieważ każdy może tworzyć nowe aplikacje, konkurencja w tym obszarze jest ogromna. Im więcej zasięgu, tym lepiej.
W następnym kroku system wprowadzi kilka standardowych schematów układu dla aplikacji. Są odpowiedzialni za lokalizację komponentów na ekranie. Najłatwiejszą opcją do stworzenia aplikacji na Androida jest pusty znacznik. Po kliknięciu przycisku Dalej program przeniesie programistę bezpośrednio do edytora kodu.
Programowanie anatomii dla Androida
Aby samodzielnie utworzyć aplikację, musisz zrozumieć strukturę projektu. W lewym oknie znajduje się hierarchia elementów przyszłego programu. Sekcja główna aplikacji zawiera wszystkie podkatalogi aplikacji.
Folder manifestów zawiera główny plik dowolnego programu dla systemu Android - AndroidManifest. Zawiera wiele informacji technicznych dotyczących aplikacji. W większości przypadków nie trzeba go edytować ręcznie, ponieważ SDK najczęściej automatycznie generuje niezbędne linie i ich parametry.
Folder java zawiera główny kod źródłowy. Pliki z rozszerzeniem .java znajdują się tutaj. W nich nastąpi większość rozwoju.
Folder res zawiera kilka podfolderów z zasobami. Podciągalny podkatalog przeznaczony jest do plików graficznych niezbędnych do wizualnego projektu. Układ zawiera pliki z rozszerzeniem .xml, które określają charakterystykę i rozmieszczenie elementów na ekranie - przyciski, pola tekstowe, przełączniki itp. Wewnątrz mipmapy ikony aplikacji są kopiowane w kilku rozdzielczościach w celu optymalizacji na różnych przekątnych ekranu. To z tego folderu zostanie zrobione zdjęcie, aby utworzyć ikonę na pulpicie gadżetu. Katalog wartości określa stałe wartości okresowo niezbędne dla aplikacji. Na przykład kody kolorów, linie często występujących przycisków i opisów, cechy stylu.
Sekcja Skrypty stopniowania służy do przechowywania informacji o usługach. Jest potrzebny do systemu montażu projektu Gradle, który na podstawie wprowadzonych parametrów zbierze i skompiluje projekt.
Kod bezpośredni
Przed utworzeniem aplikacji w VK należy ukończyć kurs przynajmniej powierzchownego szkolenia w zakresie jego interfejsu API i języka. Również tutaj musisz wstępnie pogłębić swoją znajomość języka Java.
Główna klasa tworzona domyślnie nazywa się MainActivity.java. To od niego aplikacja rozpocznie pobieranie na urządzenie. Android Studio automatycznie wygenerowało kod niezbędny do pierwszego uruchomienia.
Przed utworzeniem aplikacji musisz zrozumieć podstawowe zasady i zrozumieć, co jest napisane.
Górna linia pakietu odpowiada za lokalizację plików projektu. Import pokazuje nam, które biblioteki zostały załadowane.
Klasy i metody
Sama klasa zaczyna się od publicznego specyfikatora dostępu. Służy do różnicowania praw do korzystania z klas. Słowo public oznacza, że MainActivity.java jest otwarte i może być używane z innych miejsc w projekcie. Następnie pojawia się słowo kluczowe klasy, jego nazwa i najciekawsze rozszerzenie. Termin ten oznacza, że bieżąca klasa dziedziczy po działaniu. I tak otrzymuje wszystkie swoje metody i pola.
Ciało klasy jest ogrodzone nawiasami klamrowymi. Wewnątrz są metody i pola, które składają się na strukturę całego kodu.
@Override to adnotacja, która ostrzega środowisko, że metoda po nim zostanie zastąpiona. Oznacza to, że musisz pobrać go z klasy nadrzędnej i dodać zmiany, które są unikalne dla tego kodu. Zatem mechanizm dziedziczenia działa w Javie.
Po adnotacji następuje specyfikator chronionego dostępu, co oznacza, że dostęp do tej metody można uzyskać zarówno w tej klasie, jak i od spadkobierców, i nigdzie indziej.
Słowo kluczowe void wskazuje rodzaj metody, a raczej, co powinna zwrócić w wyniku pracy. Ten typ wskazuje, że nic nie zwraca, a jedynie wykonuje to, co jest w ciele.Metody mogą mieć typy String, int, double i inne, w zależności od wartości.
Nazwa OnCreate to nazwa zastąpionej metody z klasy nadrzędnej Activity. Aby pokazać systemowi wykonawczemu, że nazywa się dokładnie to, co jest potrzebne, super słowo kluczowe jest dodawane do treści za pomocą wywołania OnCreate.
Kolejna linia jest nie mniej interesująca. Metoda setContentView () „mocuje” plik znaczników do klasy MainActivity.java, mówiąc mu, jak powinien wyglądać ekran tego działania.
Wyświetl
Pliki znaczników odpowiadają za to, jakie elementy będą znajdować się na ekranie. Zawierają ciągi znaków z parametrami określającymi wartości stałe lub zmienne. Ten język znaczników jest wykonany zgodnie ze specyfikacją XML. Dlatego format deklaracji parametrów jest ściśle ustandaryzowany.
Aby poprawnie utworzyć aplikację na Androida, musisz trochę dowiedzieć się o znacznikach. Sam Android Studio uprzejmie wygenerował prosty plik.
Elementy ekranu
Kontener główny znacznika w tym przypadku to RelativeLayout, co oznacza, że wszystkie elementy w nim zostaną umieszczone względnie. Zawiera dwa parametry - android: layout_width = "match_parent" i android: layout_height = "match_parent". Pierwszy to szerokość kontenera RelativeLayout, a drugi to jego wysokość. Stała match_parent oznacza, że oba wskaźniki muszą odpowiadać elementowi nadrzędnemu, a zatem element będzie się rozwijał na pełnym ekranie.
Następnie w RelativeLayout osadzony jest TextView, który jest niczym więcej niż zwykłą etykietą.
Ma znane parametry layout_width i layout_height, których atrybut to wrap_content, co oznacza wokół treści. Oznacza to, że wymiary elementu zostaną dostosowane do ilości tekstu.
Poniższe dwie opcje wskazują wyrównanie tekstu w elemencie.
Parametr wypełnienia przyjmuje wartość cyfrową w celu wcięcia etykiet z folderu zasobów wartości.
Najważniejszym parametrem napisu jest linia z tekstem. Można go wprowadzić bezpośrednio do atrybutu, ale nazywa się to kodem stałym i jest uważany za nieprawidłowy, ponieważ może to znacznie skomplikować lokalizację aplikacji. Warto zwrócić uwagę na fakt, że dane, które należy wyświetlić, a mianowicie ciąg tekstowy, są również pobierane z pliku strings.xml w folderze wartości.
Pierwsze uruchomienie
Natywny emulator urządzenia z Androidem wymaga po prostu nadprzyrodzonej wydajności. Możesz na nim uruchomić aplikację lub pobrać i zainstalować alternatywny analog o nazwie Genymotion.
Aplikację uruchamia się, naciskając zielony przycisk Uruchom w panelu sterowania Android Studio. Jeśli podczas montażu projektu nie zostaną znalezione żadne błędy, aplikacja uruchomi się i przywita świat.
Wnioski
Teraz stało się jasne, jak stworzyć aplikację mobilną.
Programowanie na Androida jest trochę łatwiejsze niż na iOS. Cena konta programisty jest niższa niż Apple. Całe niezbędne oprogramowanie jest bezpłatne i działa na wielu platformach. Przed utworzeniem aplikacji na iOS, podobnie jak w Androidzie, musisz opanować język programowania. Platforma nabiera tempa, wypuszczane są nowe wersje, dlatego rozwój aplikacji mobilnych staje się coraz ważniejszy.