Ten artykuł próbuje odpowiedzieć na „zagadkę” związaną z ustawodawstwem i prawami człowieka. Mianowicie - kto jest faktycznym właścicielem? Jakie ma prawa i obowiązki oraz jak może się ukryć lub zdradzić, dlaczego są one konieczne i w jakich przepisach można przechowywać ograniczenia dla takiego kręgu osób. Spróbujemy rozważyć wszystkie te kwestie tutaj.
Wprowadzenie
Kto jest faktycznym właścicielem? Jest to osoba w formie właściciela lub pewnej grupy takich osób, która poprzez bezpośrednią lub pośrednią interwencję może wpłynąć na decyzję osoby prawnej, a nawet ją kontrolować. Właścicielem faktycznym może być osoba niewymieniona w dokumencie tytułowym. Będzie jednak bezpośrednim właścicielem istniejących aktywów i będzie mógł otrzymywać świadczenia z uwagi na wpływ na organizację.
Beneficjenci osób prawnych to podmioty, które najczęściej ukrywają się przed prawem, zakrywając łańcuchy nominowanych spółek i ich zarządu. Można to wykorzystać do prania pieniędzy uzyskanych nielegalnie. Legalni właściciele wykorzystują to zjawisko w planie podatkowym.
Właściciel odsetek w Rosji
Kim jest faktyczny właściciel, dowiedzieliśmy się, ale kiedy stało się to legalne? W Federacji Rosyjskiej przedmiot ten został prawnie zapisany w prawie dopiero w 2013 r., A podejście do tego terminu zapożyczono z ogólnego systemu prawnego. Przed wprowadzeniem tego do prawa w literaturze wykorzystano pojęcia takie jak podmiot stowarzyszony lub kontrolujący, a także zainteresowane strony. Jeśli chodzi o dostępność możliwości wpływania na proces podejmowania decyzji przez osoby prawne, mają one ogólny opis. Jednak wszystkie zawierają pewną liczbę funkcji, co nie pozwala dokładnie określić znaczenia tego pojęcia.
Pojęcie ostatecznego beneficjenta
Zawsze istnieje ostateczny faktyczny właściciel. Jest to osoba fizyczna, która ma organizację beneficjenta. Prawo do posiadania firmy może przysługiwać nie tylko akcjonariuszom i zarządcom nominowanym, ale także innym organizacjom. Osoba, która faktycznie jest właścicielem organizacji, która ma udział w różnych firmach i jest nazywana ostatecznym beneficjentem.
Różnica między beneficjentem a beneficjentem
Ustawa federalna nr 115 umożliwia rozróżnienie podobnych zjawisk, takich jak faktyczny właściciel i beneficjent. Mają kilka wspólnych cech, na przykład oba mogą czerpać korzyści z działań aktywów. Jednak całkowity udział właściciela w spółce wynosi co najmniej 25%, co daje mu prawo do kontrolowania i zarządzania, jeśli nie jest kompletne, to co najmniej pozwalając wpływać na decyzję organizacji. Takie firmy zobowiązują się, pod pewnymi warunkami, do dostarczenia danych, które pomogą w walce z przestępczością i terroryzmem, legalizacji nielegalnie pozyskanego kapitału itp. Pozwala to na podjęcie środków w celu zapobiegania oszustwom finansowym.
Prawo federacyjne
Ustawa federalna z dnia 7 sierpnia 2001 r. (Nr 115-ФЗ), obejmująca kwestie związane z zwalczaniem legalizacji kapitału uzyskanego za pomocą środków przestępczych i terroryzmu finansowego, zdecydowała, że faktyczny właściciel jest osobą fizyczną, zdolną do interwencji, zarówno pośrednią, jak i bezpośrednią , kontroluj i posiadaj jur. twarz w postaci klienta. Daje to jedną charakterystyczną cechę między pojęciami, które zbadaliśmy powyżej. Mianowicie: faktyczny właściciel podmiotu prawnego to podmiot, który nie ma w Federacji Rosyjskiej szeregu praw ani obowiązków wynikających z jego stanowiska.
Rejestr
Wykorzystanie wpływu pośredniego lub bezpośredniego znajduje zastosowanie w realizacji dowolnych transakcji, a także w zdolności do wpływania na ich warunki, przebieg transakcji finansowych itp. Istnieje szereg innych czynników, według których dana osoba może zostać zaklasyfikowana jako beneficjent rzeczywisty.
Maj 2014 r. Był miesiącem, w którym organy specjalne opracowały możliwość wprowadzenia rejestru obejmującego faktycznych właścicieli. Było to spowodowane koniecznością zidentyfikowania ostatecznych właścicieli w celu wzmocnienia środków zwalczania przestępców finansowych.
Identyfikacja
Identyfikacja właściciela odsetek jest niezbędnym środkiem do lepszego zarządzania zasobami pieniężnymi kraju. Ważne jest, aby stale aktualizować dane dotyczące takich podmiotów. Jeżeli nie można ustalić ostatecznego beneficjenta, organ wykonawczy w organizacji może zostać wyznaczony na właściciela. Wynika z tego, że identyfikacja może mieć wpływ na prawie każdą strukturę organizacyjną z kontami bankowymi. Każda organizacja kredytowa podejmuje wiele wysiłków, przy pomocy których oczekuje znalezienia ostatecznych właścicieli firm. Takie cele obejmują znalezienie informacji z dowolnego źródła.
Wykorzystanie danych
Identyfikacja beneficjentów rzeczywistych poprzez zebranie wszelkich praktycznie istotnych informacji jest niezbędna do zwiększenia skuteczności prawodawstwa w dziedzinie prania pieniędzy i innych aktywów przez przestępców. Walka z działalnością podmiotów terrorystycznych jest również jednym z ważnych punktów, które wymagają transferu danych.
W 2013 r. Wprowadzono pojęcie cła, przewidujące przymus przekazywania informacji na wniosek struktur bankowych. Ponadto bank jest zmuszony przekazać Rosfinmonitoring informacje o ostatecznym właścicielu klientów osobistych, który ma prawo nałożyć grzywnę w wysokości do pięciuset tysięcy rubli za odmowę dostępu do tego rodzaju danych.
Beneficjenci banku to jeden z ważnych problemów współczesnego prawa podatkowego. Ponieważ osoby te, będące beneficjentami, nie mogą ujawnić swojej tożsamości w prawie z udziałem przekraczającym 25%, nie można postawić ich przed wymiarem sprawiedliwości, ponieważ ukrywają się. Uzyskanie tych danych jest niezwykle trudne.
Bardzo często duże konto otwiera osoba, która ma jedynie prawo do podpisywania dokumentów, ale w rzeczywistości jest właścicielem typu tytułu. Dlatego konieczne jest podjęcie środków w celu zwiększenia kontroli nad działaniami beneficjenta.
Wprowadzenie do ustawodawstwa pojęcia przedmiotowego przedmiotu spowodowało powstanie takiego dokumentu jako kwestionariusza beneficjenta rzeczywistego. Jest wykorzystywany w bankowości do identyfikacji wszystkich właścicieli konkretnej firmy, w tym końca, prawdopodobnie osób fizycznych.
Ćwicz za granicą
Praktyka za granicą nie stworzyła jeszcze jasnego mechanizmu, dzięki któremu można by wyeliminować istniejące sprzeczności wynikające z niejednoznaczności w interpretacji listy prawnych możliwości i uprawnień, które determinowałyby posiadacza rzeczywistej własności.
Definicja pojęcia właściciela, podzielonego na dwa rodzaje podmiotów, mianowicie kierownika i założyciela zgodnie z dokumentami, prowadzi do utraty granic, co pozwala określić znaczenie odpowiedzialności za firmę.
Z historii wiadomo, że po raz pierwszy wspomniano o nim w 1966 r. W protokole podpisanym przez przedstawicieli władz amerykańskich i brytyjskich i stanowiącym uzupełnienie traktatu dwustronnego zawartego w 1945 r.
Znalezienie informacji o beneficjentach rzeczywistych jest jednym z głównych zadań przepisów podatkowych każdego kraju.
W Stanach Zjednoczonych tego typu właściciele nie mają jasno zdefiniowanej definicji, ale można uznać, że jest to jednostka, która może znacząco wpływać na działalność organizacji w dowolnej formie, wydawać zamówienia i zarządzać procesem głosowania, wykorzystując akcje. Ten typ osoby zobowiązuje się do ujawnienia danych osobowych w przypadku, gdy udział jej zasobów w wartościowych dokumentach przekroczy pięć procent. Jednak do jakiej kategorii właścicieli się odnosi, sam jest wybierany indywidualnie przez podmiot.
W Chinach istnieje termin „faktyczny menedżer”, który w pewnym sensie odpowiada faktycznemu właścicielowi. Osoba ta może wywierać faktyczny i praktyczny wpływ na działalność spółki, ale nie będzie akcjonariuszem. Kontrola odbywa się za pośrednictwem szeregu powiązań inwestycyjnych określonych przez umowy lub kontrakty.
Zgodnie z opisem tego terminu prawo duńskie uznaje podmiot, który jest w stanie dysponować wpływami w drodze niezależnej decyzji. Taka osoba nie jest pośrednia.
Zgodnie z trzecią dyrektywą UE, fizyczne. osobę, która w pełni kontroluje klientów lub osoby fizyczne, wykorzystując ich zdolność do samodzielnego dokonywania transakcji, można uznać za właściciela rzeczywistego. Kolejnym warunkiem koniecznym do nadania osobie statusu ostatecznego właściciela powinno być dysponowanie ponad 25% akcji.
FATF definiuje osobę rozważaną w artykule jako osobę fizyczną mającą prawo do kontrolowania działalności organizacji lub firmy.
Możliwości prawne i obowiązki
Beneficjenci mają szereg praw, które prawo chroni, ale przypisuje im się także listę obowiązków.
Beneficjent może chronić prawo do własności swojej nieruchomości, sporządzając umowy dotyczące zarządzania trustem. Nieprzestrzeganie klauzul umownych spowoduje powstanie odpowiedzialności zarówno dla beneficjenta, jak i wykonawcy typu nominalnego.
Ostateczny właściciel aktywów, w celu zapewnienia ochrony mienia, powinien określić warunki umowy o ustanowieniu zastawu na nieruchomości powiernika transakcji. Działania, które nie spełniają oczekiwań beneficjenta, pozwalają mu angażować inne osoby w biznesie.
Dokonując tego rodzaju transakcji, można wskazać specjalne gwarancje w fundacji bankowej zbudowanej na ściśle określonych warunkach. Wyjątkiem mogą być umowy między beneficjentami a zleceniodawcami lub beneficjentami. Gwarantem może być tylko osoba fizyczna.
Głównym celem umowy jest przymus zapłaty znacznych roszczeń zleceniodawcy na rzecz beneficjenta zgodnie z jego pisemnymi instrukcjami. Pożyczkodawca musi zawsze działać jako odbiorca gwarancji. Beneficjent ma prawo wyboru rodzaju gwarancji.
Możliwości prawne wierzycieli przy zawieraniu umów na podstawie gwarancji bankowej zapewniają im prawo do terminowej spłaty zadłużenia. Podstawą jest terminowe spełnienie warunków przekazania towarów i aktywów.
Jeżeli beneficjent ma korzyść o charakterze materialnym, może zażądać wypełnienia zobowiązań od gwarantów, zarówno z przyczyn, jak i bez, w zależności od wcześniej określonych warunków umowy. Wszelkie roszczenia można jednak zgłaszać wyłącznie do upływu czasu przeznaczonego na wypełnienie zobowiązań gwaranta. Poręczenie musi powiadomić zleceniodawcę o podjęciu określonych działań, a także zbadać możliwe uzasadnienia wynikające z wymagań beneficjenta.
Podsumowując
Analizując kwestię zdefiniowania pojęcia właściciela posiadającego faktyczną własność, badając, w jaki sposób różni się on od podobnych terminów i określając znaczenie gromadzenia danych, możemy teraz jasno określić, kto jest faktycznym właścicielem.