W większości przypadków płatność za robociznę następuje zgodnie z ustalonymi taryfami. Ale to nie jedyny sposób na wynagrodzenie pracownika za aktywność zawodową, zwłaszcza jeśli wynik pracy został osiągnięty poprzez wspólne wysiłki. W takim przypadku stosujemy KTU (wskaźnik aktywności zawodowej). Obliczenie tego wskaźnika, a także główne niuanse aplikacji zostaną omówione później.
Definicja
Co rozumie się przez współczynnik aktywności zawodowej i gdzie ma on zastosowanie?
KTU jest wielkością cyfrową, która odzwierciedla ocenę udziału każdego członka zespołu w aktywności zawodowej. Wskaźnik ten służy do stymulowania płatności w zbiorowej formie organizacji pracy, a także do wskazywania wkładu pracowników w wynik pracy.
KTU ma zastosowanie jako współczynnik wagowy dla podziału środków otrzymanych w wyniku pracy zbiorowej.
Najczęstszym zastosowaniem wskaźnika jest praca zespołu. Tutaj wynik osiąga się dzięki wspólnym wysiłkom, a KTU (współczynnik uczestnictwa w pracy, który jest obliczany zgodnie z opracowanymi standardami każdego członka zespołu) pokazuje, który z pracowników pełnił swoje funkcje.
Kryteria
Wskaźnik może się zmniejszać lub zwiększać w zależności od indywidualnego wkładu każdego pracownika, jego wkładu w ogólny wynik. Każda organizacja ma swoje własne kryteria współczynników. Procedura określania i stosowania współczynnika partycypacji pracowniczej powinna być poddana spotkaniu brygady z wykonaniem odpowiedniego protokołu.
Kiedy stosunek maleje? Są to takie przypadki, jak:
- nieprzestrzeganie nakazów zarządzania;
- naruszenie technologii w produkcji;
- nieprzestrzeganie ustalonego planu i wskaźników;
- wadliwa praca lub niska jakość;
- naruszenie dyscypliny;
- naruszenie warunków ochrony pracy;
- wykonywanie pracy bez instrukcji, wstęp;
- użycie wadliwego sprzętu;
- niewłaściwe użycie sprzętu itp.
Czy współczynnik kodu rośnie? Są to przypadki:
- wyrażenie inicjatywy, działalności;
- rozwiązanie odpowiedzialnego zadania;
- wykonanie pracy w krótkim czasie;
- patronat itp.
Przy stosowaniu KTU dopłaty są rozdzielane jako:
- premia za wykonanie pracy przekraczającej ustaloną normę;
- premia z tytułu zmian regulacyjnych;
- oszczędności na wynagrodzeniach dzięki zwolnieniu pracowników.
Gdzie nie stosować
Głównym warunkiem zastosowania współczynnika jest kolektywność siły roboczej. KTU (współczynnik partycypacji pracy), którego obliczenia nie dokonuje się przy poszczególnych płatnościach, nie można stosować przy obliczaniu:
- odszkodowanie za szkodę;
- nadgodziny;
- dopłaty do pracy w święta i weekendy;
- dopłaty za nocną zmianę;
- współpłatności za zarządzanie zespołem lub działem;
- zasiłki kwalifikacyjne;
- Premia za profilowanie;
- wszystkie rodzaje świadczeń.
Kto instaluje? Podział środków
Prawo pracy nie reguluje jednoznacznych pozycji dotyczących naliczania zarobków zgodnie z KTU (współczynnik uczestnictwa w pracy). Obliczenia są wykonywane w wygodny sposób, najważniejsze jest to, że nie ma sprzeczności z przepisami prawa i innymi dokumentami regulacyjnymi.
Ważne jest, aby wiedzieć, że bez względu na sposób podziału zarobków kwota, którą otrzymuje każdy członek kolektywu pracy, nie może być mniejsza niż kwota ustalona w taryfie za taką pracę wykonywaną przez określony czas.
W zależności od formy płatności współczynnik stosuje się w:
- System pozataryfowy. Kwota do zapłaty jest dzielona przez liczbę pracowników, a następnie średni współczynnik równy jeden powinien zostać dostosowany na podstawie KTU.
- Podział według taryfy. Każdy pracownik otrzymuje stałą kwotę pieniężną zgodnie z taryfami, a pozostałe pieniądze powinny zostać podzielone z uwzględnieniem współczynnika.
Obliczanie: wzór
Procedura obliczania KTU opiera się na zastosowaniu systemu o ustalonych parametrach, w którym każdemu przypisany jest punkt. Każdy członek brygady lub wydziału jest oceniany na podstawie wszystkich parametrów, otrzymując określoną liczbę punktów za wszystkie parametry. Następnie dodaje się liczbę punktów.
Aby zastosować formułę, musisz znać dokładną liczbę pracowników w zespole lub dziale, na które zostanie podzielony całkowity udział. Obliczeń można dokonać w następujący sposób:
CTU = (0/1 + 2 + 3 + ........ + n) * N, gdzie:
- KTU jest współczynnikiem uczestnictwa w pracy;
- 0 - ocena parametru przypisana do każdego członka zespołu;
- 1 + 2 + 3 + ... .. + n - suma punktów;
- N to liczba pracowników w zespole lub dziale.
Rozważ cechy obliczania współczynnika. Załóżmy, że istnieje zespół, w którym dla każdego członka opracowywane są parametry oceny pracy. Główne kryteria:
- Złożoność pracy (bardzo ciężka praca - 3 b., Umiarkowana praca - 2 b., Lekka praca - 1 b.).
- Obciążenie tymczasowe (maksymalnie 3 pb, średnie obciążenie 2 pb, minimum 1 pb).
- Pracuj ze sprzętem (1 b. Dla każdego rodzaju sprzętu).
- Konserwacja narzędzi lub sprzętu (2 b. W każdym przypadku).
- Jakość pracy (1 pb za kontrolę i zgodność).
- Odpowiedzialność za sumę (do 3 punktów, z których można zdobyć punkty w przypadku naruszenia)
Możesz obliczyć wszystko ręcznie lub skorzystać z programu Exel.
Przykład obliczeniowy
Jak obliczyć KTU (wskaźnik aktywności zawodowej)? Dajemy przykład. Na przykład w zespole jest 5 osób, które produkują części. Na wdrożenie planu zespół postawił 1000 jednostek monetarnych.
Pierwszy pracownik zrealizował swój plan i przestrzegał wszystkich zasad. Jego CTU jest równa jeden. Drugi pracownik przekroczył plan o jedną czwartą i przestrzegał wszystkich zasad. Jego CTU wynosi 1,25. Trzeci pracownik wprowadził normę, ale z jego powodu maszyna się zepsuła, co zatrzymało pracę. Ponadto spóźniał się kilka razy. Jego CTU wynosi 0,5. Czwarty pracownik naprawił maszynę, za którą otrzymał dodatkowe punkty. Jego całkowita KTU wynosi 1,6. Piąty pracownik został zmuszony do wzięcia urlopu w ostatnim dniu pracy. W związku z tym pracował mniej niż inni. Jego CTU wynosi 0,65.
Teraz wykonujemy obliczenia: 1+1,25+0,5+1,6+0,65 = 5.
W przypadku płatności pozataryfowych kwota zostanie rozdzielona w następujący sposób: 1000/5 = 200. Tak więc każdy pracownik powinien:
- 1 - 200 jednostek;
- 2 - 200 * 1,25 = 250 jednostek;
- 3 - 200 * 0,5 = 100 jednostek;
- 4 - 200 * 1,6 = 320 jednostek;
- 5 - 200 * 0,65 = 130 jednostek.
Okazuje się, że płatności na rzecz każdego członka brygady są rozdzielane zgodnie z jego pracą.