Organy podatkowe często obwiniają indywidualnych przedsiębiorców i organizacje o nieuzasadnione ulgi podatkowe. Ponieważ wynikiem takich zarzutów są poważne konsekwencje planu finansowego dla podatników, prawie zawsze bronią oni swojej własnej niewinności w sądownictwie. Czasami takie podejście pociąga za sobą sukces, ale często dzieje się inaczej. Zależy to przede wszystkim od tego, które decyzje zostały wydane przez sądy w sprawie tych sporów oraz innych równie ważnych kwestii, które rozważymy w praktyce sądowej nieuzasadnionych ulg podatkowych.
Sprzedaż nieruchomości
Musisz więc wiedzieć, że sprzedaż nieruchomości po cenach niższych niż standardowe, rynkowe, nieupoważnione osoby fizyczne lub prawne nie prowadzi do nieuzasadnionych korzyści podatkowych. Jeżeli Federalna Służba Podatkowa i Podatkowa nie udowodni, że struktura sprzedała jednostkom powiązanym nieruchomości znacznie niższe niż ceny rynkowe, różnicy między faktyczną kwotą transakcji a rzeczywistą wartością nieruchomości nie można uznać za korzyść podatkową, która jest nieuzasadniona i wiąże się z niedoszacowaniem podatku płatności zgodnie z uproszczonym systemem opodatkowania, VAT i podatku dochodowego. Taki jest wniosek Sądu Najwyższego Federacji Rosyjskiej.
Znaczenie sporu
Rozważymy zatem odpowiednią praktykę sądową dotyczącą nieuzasadnionych korzyści podatkowych. Anap zarejestrowany w Anapa złożył pozew do sądu arbitrażowego w sprawie unieważnienia wyniku sprawy IFTS, co wiąże się z pociągnięciem go do odpowiedzialności za przestępstwo podatkowe. Przestępstwo to zostało wyrażone w tym, że w latach 2010–2012. podatnik przeprowadził szereg operacji związanych ze sprzedażą nieruchomości na rzecz obywateli. Co więcej, ceny tych obiektów zgodnie z umowami kupna i sprzedaży zostały nieznacznie obniżone przez organizację, sądząc po standardowym poziomie na rynku nieruchomości.
Fakt ten został ujawniony podczas kontroli podatkowej. Tak więc pracownicy Federalnej Służby Podatkowej, opierając się na art. 95 Kodeksu podatkowego obowiązującego w Rosji, dostrzegli potrzebę ekspertyzy, a rzeczoznawcy zauważyli informacje dotyczące odchyleń cen transakcyjnych sprzedaży spornych obiektów LLC od poziomu cen na rynku. W rezultacie Federalna Służba Podatkowa skorzystała z przepisów art. 40 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej, określając kwotę dochodu z tych operacji podlegających opodatkowaniu, na podstawie ceny rynkowej wyalienowanej nieruchomości. W związku z tym FTS zażądał od podatnika zapłaty zaległości i grzywien zgodnie z art. 122. Ponadto inspektorzy doszli do wniosku, że dochody LLC, obliczone na podstawie całkowitej wartości nieruchomości na rynku, przekraczają maksymalną wartość przewidzianą w art. 346.13 akapit czwarty. Dlatego IFTS doszedł do wniosku o utracie przez podatnika prawa związanego ze stosowaniem uproszczonego systemu podatkowego i pojawieniu się potrzeby z tego powodu płacenia podatków zgodnie z ogólnym systemem podatkowym.
Decyzja sądowa
Zbadamy, czy rozpatrywany przypadek dotyczy nieuzasadnionej ulgi podatkowej. Decyzją trybunałów arbitrażowych pierwszej instancji, która nie uległa zmianie decyzją apelacyjnego sądu arbitrażowego, roszczenie podatnika zostało częściowo zaspokojone.Sędziowie unieważnili kwestionowaną decyzję dotyczącą struktury podatkowej dotyczącą ustalenia nieuzasadnionej korzyści podatkowej. Niemniej sądy arbitrażowe instancji kasacyjnej unieważniły te akty sądowe i przekazały sprawę do ponownego rozpatrzenia organom sądowym pierwszej instancji. Warto zauważyć, że arbitrzy podkreślili obecność istotnych naruszeń w procesie rozpatrywania sprawy pod względem prawa procesowego i materialnego, co miało znaczący wpływ na wynik sprawy. Tak więc, podczas kontroli Kolegium Sądowego ds. Sporów Gospodarczych Sądu Najwyższego Federacji Rosyjskiej w ramach nadzoru, wydał decyzję z 01.12.2016 r. Decyzja kasacyjna została przez niego odwołana. W rezultacie przywrócono akty sądowe niższych instancji.
Należy wyjaśnić, że arbitrzy w procesie decyzyjnym dotyczącym niewypłacalności opinii Federalnej Służby Podatkowej nie ujawnili żadnych podstaw do stwierdzenia, że istnieje współzależność między obywatelami kupującymi nieruchomości a podatnikiem. Stało się tak pomimo faktu, że Federalna Służba Podatkowa twierdziła: stosunki między stronami miały znaczący wpływ na warunki transakcji, a tym samym na ekonomiczne wyniki ich realizacji. Z tego powodu sędziowie doszli do wniosku, że nie było możliwe wykorzystanie danych cen rynkowych dla nieruchomości przedstawionych podczas kontroli. Ponadto sądownictwo odmówiło Federalnej Służbie Podatkowej uwzględnienia wniosku o przeprowadzenie dochodzenia sądowego w celu ustalenia wartości rynkowej nieruchomości, która została wyobcowana. Arbitrzy wyjaśnili to faktem, że badanie nie było w stanie uzupełnić braków i wyeliminować niedociągnięć, które wystąpiły w strukturze podatkowej podczas kontroli.
Odpowiedź Sądu Najwyższego
Sąd Najwyższy w pełni zgodził się z wnioskami kolegów i dodał, że zgodnie z ogólną zasadą konsekwencje działalności organizacji o charakterze podatkowym są określone dokładnie na podstawie zawartych przez nią transakcji, a obliczenie podatków, które jest stosowane na podstawie cen rynkowych zamiast tych uzgodnionych przez strony transakcji, może miejsce tylko w sytuacjach określonych przez prawo obowiązujące w kraju. W omawianym okresie uprawnienia Federalnej Służby Podatkowej związane z weryfikacją prawidłowego wykorzystania cen w ramach funkcji kontrolnych w zakresie kompletności obliczania podatków zostały podyktowane przez art. 40 kodeksu podatkowego. Zgodnie z jego normami cenę ustaloną przez strony transakcji można zakwestionować pod względem podatkowym tylko w przypadkach określonych w drugim akapicie tego artykułu, w szczególności:
- w sprawie transakcji dokonywanych przez osoby współzależne;
- w sprawie operacji barterowych (giełdowych);
- ze znaczną fluktuacją poziomu cen w stosunku do cen stosowanych przez podatnika w odniesieniu do jednorodnych (identycznych) produktów handlowych w dość krótkim czasie.
Zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym w paragrafie 13 wspólnej uchwały Plenum Naczelnego Sądu Arbitrażowego i Plenum Sądu Najwyższego z dnia 11.11.1999 r., W innych przypadkach struktura podatkowa nie ma prawa kwestionować ceny towarów, usług, pracy, która jest wskazana bezpośrednio w transakcji przez strony . Oprócz braku dowodów na współzależność kupujących i sprzedających, kontrola nie wykazała znaczenia wahań poziomu cen w stosunku do cen, które podatnik zastosował do jednorodnych (innymi słowy identycznych) nieruchomości w krótkim okresie czasu. W związku z tym organ Federalnej Służby Podatkowej nie miał podstaw przewidzianych w Kodeksie podatkowym, aby zakwestionować ceny stosowane przez podatnika przy sprzedaży nieruchomości,Na podstawie której firma określiła podstawę opodatkowania (dochód) i wypełniła obowiązek podatkowy.
Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej zauważyły, że jedyna różnica między ceną stosowaną przez podatnika a ogólnym poziomem na rynku nie pozwala na sprawdzenie, czy jego działania mają na celu unikanie podatków. Z tego powodu ustalenia organów sądowych w postępowaniu odwoławczym i pierwszej instancji można uznać za prawidłowe.
Transakcja płatnicza
Następnie rozważamy identyfikację okoliczności nieuzasadnionych ulg podatkowych, płacąc za transakcję za pomocą rachunków między osobami fizycznymi. Warto dodać, że osoby te muszą być od siebie zależne. W każdym razie takie dostosowanie prowadzi do nieuzasadnionych ulg podatkowych związanych z podatkiem VAT.
Organizacja, która poprzez rozliczenie weksli z osobami powiązanymi (współzależnymi), tworzy przypadek, zgodnie z którym źródłem zwrotu podatku jest zewn. koszt z budżetu państwa nie jest generowany, ważność kosztów transakcji nie jest oczekiwana i nieobecna, a przekazane rachunki, w ten czy inny sposób, są zwracane zgodnie z umowami pożyczkowymi, spełnia kryteria nieuzasadnionej ulgi podatkowej, sztucznie obniżając podatek VAT. Dlatego ta struktura powinna zostać ukarana. Taką decyzję podjął Sąd Arbitrażowy Dystryktu Ural.
Istota sporu
Przeanalizujmy znaczenie sporu, który posłużył jako przykład nieuzasadnionej ulgi podatkowej zgodnie z kodeksem podatkowym Federacji Rosyjskiej. Organizacja zwróciła się do trybunałów arbitrażowych z oświadczeniem do IFTS w sprawie unieważnienia jej wniosku o pociągnięciu do odpowiedzialności w zakresie płatności podatkowych, który jest przewidziany w ust. 1 art. 122 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej w formie grzywny za niezapłacenie podatku w wyniku innego niepiśmiennego obliczenia podatku VAT, a zatem naliczania odsetek, a także propozycji obniżenia kwoty podatku VAT, która jest nadmiernie zadeklarowana do zwrotu z budżetu.
Zdaniem ekspertów służby podatkowej przestępstwo to wyraża się w tym, że podatnik przeprowadził szereg transakcji finansowych i biznesowych, które doprowadziły do sztucznej sytuacji, zgodnie z którą wnioskodawca miał formalne prawo do skorzystania z odliczeń podatkowych, co służy jako dowód odbioru podatnik nieuzasadniona korzyść podatkowa. Transakcje te zostały dokonane w związku z nabyciem nieruchomości i opłaceniem rachunków. Podczas kontroli podatkowej specjaliści z Federalnej Służby Podatkowej ujawnili, że istnieją fakty związane z przekazywaniem tych samych rachunków przez pośredników. Ponadto znaleziono materiały wskazujące na brak prawidłowych, innymi słowy, opartych na rzeczywistych rozliczeniach transakcji gospodarczych między podmiotami zaangażowanymi w przenoszenie rachunków.
Osąd
Przeanalizujemy proces udowodnienia nieuzasadnionej ulgi podatkowej. Decyzja organów sądowych pierwszej instancji o spełnieniu wymogów podatnika została odrzucona. Orzeczenie arbitrażowego sądu apelacyjnego nie zmieniło tej decyzji. Sąd arbitrażowy w swojej decyzji z 02.21.2017 r. Zgodził się z wnioskami kolegów. Tak więc skarga kasacyjna została odrzucona.
Arbitrzy zauważyli oznaki nieuzasadnionej ulgi podatkowej. Służba podatkowa wykazała współzależność osób, które uczestniczyły w operacji biznesowej. Podatnik zastosował odliczenie w przypadku transakcji gospodarczej związanej z nabyciem nieruchomości, ponieważ formalnie przestrzegano wymogów określonych artykułów Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej (169, 171 i 172). Organom podatkowym udało się udowodnić organom sądowym, że kompleks operacji związanych ze sprzedażą konstrukcji w toku, przede wszystkim wskazuje na spójność działań pierwotnego sprzedawcy i innych uczestników łańcucha.Głównym celem, który służył jako jedno z kryteriów nieuzasadnionej ulgi podatkowej podatnika, jest nieuiszczenie podatku VAT do budżetu państwa z transakcji biznesowej związanej z transakcją oraz zwrot podatku VAT z budżetu.
Niedyskrecja jako przyczyna nieuzasadnionego zysku
W jakich innych przypadkach można wysłać list FTS dotyczący nieuzasadnionych ulg podatkowych? Warto zauważyć, że przyczyną tego może być również brak należytej staranności. Nominalny charakter działalności gospodarczej kontrahentów struktury oznacza, że podatnik nie wykazał należytej staranności w procesie zawierania umów z formalnie zarejestrowanymi firmami, które nie prowadzą rzeczywistej działalności gospodarczej. Takie transakcje mogą wystąpić po otrzymaniu nieuzasadnionej ulgi podatkowej. Taką decyzję podjął Moskiewski Sąd Arbitrażowy.
Jakie jest znaczenie argumentu?
Organizacja odwołała się do trybunałów arbitrażowych z roszczeniem do IFTS w sprawie unieważnienia decyzji dotyczącej ścigania za wykonanie przestępstwa podatkowego. Należy zauważyć, że przewinienie podatnika polegało na zawarciu umowy z dziesięcioma kontrahentami, których praca okazała się fikcyjna. Tak więc, zgodnie z wynikami kontroli podatkowej typu wyjścia, zgodnie ze wszystkimi rodzajami płatności i opłat podatkowych dotyczących podatnika, postanowiono pociągnąć go do odpowiedzialności zgodnie z art. 122 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej. Warto dodać, że sama firma wskazała, że absolutnie wszystkie wydatki związane z relacjami z tymi dostawcami zostały naliczone w procesie obliczania podatku dochodowego i odpowiednich odliczeń z tytułu podatku zewnętrznego. wartość, ponieważ transakcje były nieprawidłowe.
Jaką decyzję podjął sąd?
Decyzją trybunałów arbitrażowych pierwszej instancji, a także decyzją sądu apelacyjnego, który nie zmienił się, roszczenie zostało odrzucone. Sąd kasacyjny wydał orzeczenie Sądu Arbitrażowego, który utrzymał w mocy te akty sądowe.
Po zapoznaniu się z materiałami sprawy, starannym sprawdzeniu zgodności wniosków, odmawiając zaspokojenia roszczeń, arbitrzy oparli się przede wszystkim na dowodach przedstawionych przez służby podatkowe potwierdzające, że powód otrzymał nieuzasadnione korzyści podatkowe. Warto zauważyć, że sądy dokonały oceny dowodów dostarczonych przez strony na związek między strukturą a jej kontrahentami, w szczególności:
- umowa;
- faktury;
- informacje o pracownikach;
- wyciągi z rachunków w instytucjach bankowych dotyczące odbioru i późniejszego przepływu pieniędzy;
- informacje o lokalizacji konstrukcji;
- przesłuchania świadków.
W rezultacie wyciągnięto wniosek dotyczący nominalnego charakteru pracy kontrahentów powoda. Wskazuje to na brak należytej staranności w procesie zawierania umów z organizacjami zarejestrowanymi formalnie i nieprowadzącymi faktycznej działalności finansowej i gospodarczej. Głównym celem jest uzyskanie nieuzasadnionych ulg podatkowych. Jednocześnie arbitrzy zastosowali podejście prawne przedstawione w uchwale plenum Najwyższego Sądu Arbitrażowego Federacji Rosyjskiej z 12.10.2006. W rezultacie zaskarżona decyzja organów podatkowych została uznana za uzasadnioną i zgodną z prawem.
Ostatnia część
Podsumowując, należy zauważyć, że pojęcie nieuzasadnionej ulgi podatkowej implikuje taką korzyść, gdy inspektorzy udowodnią, że podatnik nie wykazał należytej staranności w swoich działaniach. Jednocześnie został powiadomiony o nielegalnych operacjach popełnionych przez kontrahenta z powodu przynależności i współzależności (pismo Federalnej Służby Podatkowej z 11 lutego 2010 r. Pod nr 3-7-07 / 84).
Warto zauważyć, że praktyka sądowa rozważana w tym artykule jest daleka od wszystkich sytuacji, które mogą mieć znaczenie dzisiaj. Tak więc, na przykład, podział działalności jest nieracjonalny. W tym systemie widoczność działań kilku osób w szczególności obejmuje niewłaściwe postępowanie jednego podatnika. Otrzymanie nieuzasadnionych korzyści osiąga się dzięki wykorzystaniu narzędzi stosowanych w stosunkach cywilnoprawnych, które formalnie są zgodne z obowiązującymi przepisami.