Wszelkie stosunki prawne między organizacjami lub obywatelami związane z różnymi transakcjami finansowymi są regulowane poprzez zawieranie umów na piśmie. W ten sposób strony omawiają wykazy wzajemnych praw i obowiązków, a także rodzaje odpowiedzialności za ich niespełnienie. Jednym z tych rodzajów odpowiedzialności i sposobem zapewnienia wypełnienia zobowiązań jest przepadek, którego koncepcja jest zapisana w Kodeksie cywilnym Federacji Rosyjskiej.
Istota tego środka sankcyjnego
Zgodnie z postanowieniami art. 330 karą jako sposób na wykonanie zobowiązania jest kwota pieniężna ustalona przepisami prawa lub warunkami umowy, którą dłużnik musi zapłacić wierzycielowi w przypadku niewypełnienia lub nienależytego wykonania odpowiednich zobowiązań, nawet jeśli działania te nie spowodowały strat poszkodowanego.
Wysokość kary pieniężnej jest ustalana na podstawie norm prawnych lub warunków umowy. Wskazana kwota zostanie wypłacona bezawaryjnie, jeżeli zostanie to ogłoszone przez wierzyciela. Jeżeli kara jako sposób na wypełnienie obowiązku jest wymierzona w formie grzywny, procedura jej ściągania jest ustalana według standardów cywilnych i podatkowych.
Kwota określonej płatności zgodnie z Kodeksem cywilnym Federacji Rosyjskiej jest ustalana na podstawie całkowitej kwoty długu i okresu niewykonania określonego w umowie o działanie. Jeżeli przestępca w formie dobrowolnej odmówił zapłaty kwoty zadeklarowanej przez stronę poszkodowaną, konieczne jest wniesienie pozwu do sądu w celu odzyskania długu siłą.
Różnice i podobieństwa między karą a depozytem (zastaw)
W prawie cywilnym istnieją dwa sposoby zapewnienia spełnienia obowiązku: przepadek i zastaw, które często są mylone. Podobieństwo tych pojęć jest następujące:
- ich płatność podlega odrębnej umowie w formie dokumentu pisemnego;
- oba miary są wyrażone w gotówce;
- w przypadku odmowy zapłaty wskazanej kwoty dobrowolnie sąd może zmusić winnego do dokonania niezbędnych płatności na rzecz wierzyciela.
Różnice w pojęciach są następujące:
- pierwszy może zostać odzyskany w przypadku niespełnienia lub złej jakości wykonania zobowiązań, a drugi - w przypadku niespełnienia warunków umowy;
- brak pisemnej zgody na odzyskanie kary pociąga za sobą niemożność jej ściągnięcia, aw odniesieniu do kaucji - nie daje prawa do powołania się na zeznania świadków przy rozpatrywaniu sprawy w sądzie;
- pierwszy jest w dużej mierze środkiem bezpieczeństwa, a drugi jest nośnikiem funkcji bezpieczeństwa i płatności;
- kara będąca sposobem na spełnienie obowiązku może zostać zmniejszona na mocy orzeczenia sądu, a depozyt jest opłatą stałą.
Obie te koncepcje są stosowane w różnych obszarach stosunków prawnych między obywatelami lub organizacjami jako sposób ochrony interesów stron.
Kara jako sposób na spełnienie obowiązków: jej rodzaje i funkcje
Konkretny rodzaj i kwota opłaty zostaną określone na podstawie funkcji konkretnego środka sankcyjnego i zakresu szkód wyrządzonych przez kontrahenta. Na przykład, jeśli dostawca dopuścił opóźnienie w dostawie lub krótką dostawę towarów, kontrahent musi zapłacić kwotę określoną w warunkach transakcji między stronami.W przypadku wymiany rzeczy dobrej jakości przez sprzedającego na żądanie kupującego, w przypadku zagubienia są one odzyskiwane od drugiej strony.
Artykuł 394 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej definiuje cztery rodzaje przepadków:
- alternatywa;
- kredyt;
- pole karne;
- wyłączne.
Zastosowanie któregokolwiek z powyższych środków sankcyjnych i jego wysokość zależy od tego, jaki rodzaj kary nakłada się za niektóre stosunki prawne.
Alternatywa
Ten rodzaj kary jako sposób na wypełnienie zobowiązania implikuje możliwość wyboru opcji kompensacji za przedmiot stosunku umownego, którego dotyczy. W pisemnej umowie konieczne jest określenie warunku, że istnieje kilka opcji wypłaty odszkodowania za naruszenie kluczowych warunków transakcji.
Jeżeli określony warunek jest zawarty w umowie, rodzaj przyznanej rekompensaty można ustalić w odniesieniu do strony winnej. W takim przypadku sama ofiara wybiera sposób, w jaki chce otrzymać odszkodowanie: zapłacić odszkodowanie lub odzyskać karę zgodnie z prawem, której wysokość jest ustalana w zależności od ceny umowy. Jeżeli poszkodowany wybiera drugą metodę odszkodowania, strona winna jest zobowiązana do zapłaty naliczonej kwoty w sposób określony przez same ofiary.
Kara potrącenia
Zgodnie z przepisami rosyjskiego prawa cywilnego, aby odzyskać odszkodowanie za karę jako sposób na wykonanie zobowiązania, jeżeli jest to sankcja kredytowa, jest to możliwe tylko w wysokości nieobjętej tym środkiem. Oznacza to, że jeśli strona poszkodowana otrzymała narosłe płatności za opóźnienie od strony winnej, wówczas ma prawo do otrzymania odszkodowania za straty tylko w pozostałej wysokości.
Na przykład strony zawarły umowę dostawy, a kupujący nie zapłacił należnej kwoty w terminie. W związku z tym dostawca poniósł straty w wysokości stu tysięcy rubli. Umowa zawiera warunek zapłaty grzywny w przypadku naruszenia istotnych warunków umowy w wysokości trzydziestu tysięcy rubli. Zatem karę potrącenia można odzyskać w wysokości siedemdziesięciu tysięcy.
Jeżeli umowa nie zawiera warunku dotyczącego stosunku strat poniesionych do naliczonej kary, stosuje się odpowiednią sankcję finansową.
Kara umowna
Grzywna jest kolejnym sposobem egzekwowania obowiązków w zakresie klasyfikacji przepadków. Istota tego środka sankcyjnego jest następująca: strona poszkodowana ma prawo dochodzić od strony, która naruszyła warunki umowy, zarówno poniesionych strat, jak i grzywny jednocześnie. Prawo to jest przewidziane w art. 622 rosyjskiego kodeksu cywilnego i art. 13 ustawy o ochronie praw konsumentów.
Na przykład strony zawarły umowę o dostawy. W takim przypadku za opóźnienie w dostarczeniu rzeczy w ramach umowy karę towarową jako sposób na wykonanie zobowiązań oblicza się w następujący sposób: jeśli wystąpią straty w wysokości stu tysięcy rubli i kara w wysokości dziesięciu tysięcy, łączna kwota płatności wyniesie sto dziesięć tysięcy rubli.
W przypadkach, gdy jednym z podmiotów stosunku umownego jest indywidualny przedsiębiorca lub osoba prawna, zastosowanie kary jako sankcji w postaci kary lub grzywny jest obowiązkowe. Podstawą windykacji jest decyzja organów kontroli podatkowej, jeśli kwota długu spółki wynosi do pięćdziesięciu tysięcy rubli, a dla indywidualnych przedsiębiorców - do pięciu tysięcy. Jeśli kwoty przekraczają wskazane wartości, musisz udać się do sądu, aby otrzymać odszkodowanie.
Kara typu Exclusive
Przy stosowaniu tego środka sankcyjnego kara dotyczy tylko przepadku, którego warunek jest zawarty w umowie zawartej przez strony. W takim przypadku straty powstałe w wyniku naruszenia warunków umowy nie podlegają zwrotowi.
W przypadku takiej kary strona poszkodowana jest uprawniona do otrzymania tylko tych odszkodowań, które są wyraźnie przewidziane w transakcji. Dlatego jeśli ten rodzaj przepadku ma miejsce, najlepiej współpracować z zaufanymi kontrahentami.
Procedura windykacji przepadków
Zgodnie z uchwałą wydaną na posiedzeniu plenum Najwyższego Sądu Arbitrażowego Federacji Rosyjskiej nr 63 w sprawie przepadku jako sposobu na wypełnienie zobowiązań, okres windykacji można obliczyć od momentu, gdy strona umowy spełni warunki umowy.
Odbiór w ramach umowy jest konieczny w czterech etapach:
- Ustalenie faktu istnienia warunku zapłaty kary w umowie. W razie jego braku obowiązują ogólne przepisy rosyjskiego prawa cywilnego.
- Obliczanie wartości odzyskiwalnej poprzez obliczanie okresu opóźnienia i odsetek za każdy dzień.
- Próba pokojowego rozwiązania sporu poprzez przesłanie pisemnej skargi.
- Sądowe rozstrzygnięcie sprawy (jeżeli sprawa nie została rozstrzygnięta na trzecim etapie).
Rozwiązywanie sporów sądowych
Zgodnie z normami prawa cywilnego sąd określa wysokość grzywny lub kary na podstawie liczb wskazanych w pozwie. Najczęściej proces ten zajmuje trochę czasu ze względu na złożoność i potrzebę dostarczenia dodatkowych dowodów.
Roszczenia składane są co do zasady w miejscu rejestracji pozwanego. Powód musi przedłożyć sądowi wykaz dowodów uzasadniających zgodność z prawem odzyskania długu od osoby, która naruszyła warunki umowy.
Przed złożeniem wniosku strona poszkodowana musi zapłacić cło państwowe, którego wysokość jest obliczana na podstawie kwoty kary. Jeżeli wszystkie dowody zostaną uznane przez sąd za prawdziwe i zostanie podjęta pozytywna decyzja, pozwany zostanie obciążony kwotą długu, zapłaconą opłatą i innymi wydatkami o charakterze proceduralnym (na przykład płatność za usługi przedstawiciela).
Przepadek jest rodzajem zobowiązania, które zaleca się spłacić w postępowaniu przygotowawczym. Jeżeli sprawa zostanie wniesiona do sądu, za każdy dzień od początku opóźnienia do ostatecznej decyzji kwota kary wzrasta.