Odpowiedzialność administracyjna i karna małoletnich

Administracyjny i karny odpowiedzialność małoletnich należą do najważniejszych środków wzmacniających praworządność. Działają jako reakcja społeczeństwa na działania stanowiące zagrożenie. Następnie rozważamy, jakie cechy ma odpowiedzialność administracyjna i karna nieletnich.

Współczesne rzeczywistości

Odpowiedzialność nieletnich za prawo karne stanie się skuteczna tylko wtedy, gdy zasada jej indywidualizacji będzie konsekwentnie wdrażana. Jednocześnie jego praktyczne wdrożenie będzie zależeć od tego, czy sąd będzie miał możliwość zastosowania określonych środków przewidzianych w prawie w praktyce. Do tej pory sytuacja jest taka, że ​​władze mają bardzo ograniczony wybór jednego lub drugiego przymusu. To z kolei prowadzi do nieuzasadnionego powszechnego stosowania środków dla nieletnich, takich jak więzienie. Tymczasem większość badaczy dochodzi do wniosku, że nie może poprawić skazanego. Pozbawienie wolności działa jedynie jako „szkoła doskonalenia opanowania przestępczości”. Faktem jest, że przebywając w odpowiednich miejscach, osoby skazane tracą pozytywne relacje z rówieśnikami i krewnymi. W zamian uzyskują połączenia w świecie przestępczym, które są zachowywane podczas wyzwolenia. Często przyczynia się to do kontynuacji nielegalnej działalności nieletnich.

Rozwiązywanie problemów

Biorąc pod uwagę powyższe, szczególne znaczenie ma obecnie kwestia opracowania zestawu środków karnych dla nieletnich, którzy popełnili nielegalne działania. System ten powinien mieć teoretyczne uzasadnienie i praktyczne znaczenie. Opracowanie takiego kompleksu jest konieczne przede wszystkim, aby wykluczyć pierwszeństwo pozbawienia wolności, ponieważ środek ten, jak żaden inny, wpływa na życie małoletniego, z reguły wprowadza znaczące negatywne zmiany w jego zachowaniu.

Podstawa prawna

Po ustaleniu minimalnego obniżonego wieku odpowiedzialności karnej nieletnich, autorzy norm uważają, że z tego progu osoba jest w stanie dostrzec taki lub inny zakaz i kierować się ograniczeniem w swoim zachowaniu. Biorąc jednak pod uwagę specyfikę tego zagadnienia, praktyczne wdrożenie tego przepisu jest zwykle sformalizowane i ma charakter pośredni. W takim przypadku wskazane jest, aby zgodzić się z opinią Luneeva. Uważa, że ​​dążąc do mniej lub bardziej odpowiednio uogólnionego odzwierciedlenia relacji w sferze przestępczej, prawodawca znacznie upraszcza złożoną aktywność umysłową.

Metody narażenia

W Kodeksie karnym Federacji Rosyjskiej odpowiedzialność karna nieletnich nie przewiduje żadnych specjalnych środków. Pod wieloma względami są one podobne do stosowanych u dorosłych. Jednak odpowiedzialność karna nieletnich została podsumowana w sześciu punktach:

1. W porządku.
2. Praca obowiązkowa.
3. Pozbawienie możliwości angażowania się w jakąkolwiek działalność.
4. Prace korekcyjne.
5. Kara pozbawienia wolności na czas określony.
6. Aresztowanie

Prawo zawiera przepisy zakazujące niektórych rodzajów odpowiedzialności karnej. W szczególności nieletni nie mogą zostać skazani na dożywocie, karę śmierci.

Specyfika systemu

Odpowiedzialność karna małoletnich w Federacji Rosyjskiej, przewidująca środki zapobiegawcze od łagodnego do surowego, kieruje sądy do konieczności dogłębnej analizy okoliczności sprawy. Przy identyfikowaniu przyczyn przestępstwa należy wziąć pod uwagę specyfikę osobowości nastolatka. W rezultacie sąd musi wyznaczyć środek, który stałby się na tyle skuteczny, aby naprawić winnego. Jednocześnie odpowiedzialność karna nieletnich powinna pomóc w zapobieganiu przyszłym naruszeniom i przywrócić sprawiedliwość publiczną.

Cel środków

Zgodnie z kodeksem odpowiedzialność karna nieletnich jest niezbędna do realizacji dwóch głównych zadań. Jednocześnie kwestia przywrócenia sprawiedliwości publicznej znajduje się na pierwszym miejscu. Druga pozycja to bezpośrednia korekta winy osoby. W PEC priorytety są ustalane nieco inaczej. Tak więc, po pierwsze, celem jest poprawienie sprawców, a po drugie - zapobieganie nowym przestępstwom zarówno przez skazanych, jak i innych obywateli.

Przywracanie sprawiedliwości: opinia eksperta

Jak zauważyło kilku autorów, cel ten powinien określać przypadki, w których stosowana jest odpowiedzialność karna nieletnich. Ponadto wdrożenie zadania odzyskiwania powinno odbywać się na wszystkich etapach mianowania, a następnie stosowania środków przymusu. Tak więc, na przykład, małoletni, który popełnił nielegalne działanie związane z mieniem, sąd skazał go na przymusową pracę, kierując się powyższym celem. Praktyczna realizacja tego zadania jest jednak możliwa na etapie realizacji działania. W związku z tym pomysł wprowadzenia przywrócenia sprawiedliwości publicznej w PEC jako celu środka wykonawczego należy uznać za uzasadniony i produktywny. Niektórzy autorzy proponują zastąpienie zasady sprawiedliwości współmiernością kary. Ich zdaniem odpowiedzialność karna małoletnich powinna być zindywidualizowana na wszystkich etapach jej wdrażania. Dlatego, jak sugerują ci autorzy, nie ma potrzeby wymyślania nowych przepisów. W tym przypadku wskazane jest dostosowanie istniejących celów poprzez dodanie celu ustanowienia sprawiedliwości publicznej w PEC.

Cechy odpowiedzialności karnej małoletnich

Niepowodzenie osoby w wieku 18 lat stanowi okoliczność łagodzącą. Należy to jednak wziąć pod uwagę w połączeniu z innymi czynnikami. Odpowiedzialność karna i kara nieletnich również podlegają okolicznościom obciążającym. Ustawodawca uzasadnia to stanowisko faktem, że nieosiągnięcie wskazanego powyżej progu nie może działać jako „supermiękczący” czynnik winy. Odpowiedzialność karna nieletnich za przestępstwa przewiduje 4 środki obowiązkowe i 2 - mieszane. Pierwsze obejmują:

1. Uwięzienie
2. Praca obowiązkowa.
3. Aresztowanie
4. Prace korekcyjne.

Takie środki, jak pozbawienie możliwości angażowania się w jakąkolwiek działalność i grzywnę, mogą zostać przyznane jako podstawowe lub dodatkowe. Zależy to od jakości ich zastosowania w artykułach, w sprawie których ścigane są nieletnie.

W porządku

Z uwagi na fakt, że definicja szeregu środków zapobiegawczych, warunki ich stosowania i warunki w wielu aspektach pokrywają się z tymi samymi typami przypisanymi dorosłym, konieczne jest podkreślenie specyfiki odpowiedzialności karnej nieletnich. W szczególności powinieneś zastanowić się nad grzywną. W rozumieniu art. 88 Kodeksu karnego, środek ten stosuje się do małoletniego, jeżeli ma on majątek lub dochód, który może zostać pobrany. Jednak w praktyce nastolatek z reguły nie ma bazy materialnej.Ta okoliczność znacznie ograniczyła możliwość zastosowania tego środka. Ustawa federalna nr 162 zmieniła i zmieniła kodeks karny. Zgodnie z przepisami aktu normatywnego nastolatek może zostać ukarany grzywną, jeżeli nie ma majątku lub dochodu, którego można by dochodzić. Wymóg ten znacznie rozszerza krąg sprawców, do których można zastosować najłagodniejszą miarę.

Zakaz działalności

Kara ta jest stosowana w przypadkach, gdy drobny, legalnie wykonujący jakąkolwiek działalność (na przykład sprzedaż gazet, rzemiosła, lodów, polowanie jest dozwolony na Dalekiej Północy od 14 roku życia itd.) Popełnia nielegalne działania. Jednak, jak pokazuje praktyka sądowa, środek ten w ogóle nie jest stosowany.

Praca obowiązkowa

Kara ta również nie została właściwie zastosowana w praktyce. Praca obowiązkowa mianować na okres od 40 do 160 godzin. Ta odpowiedzialność karna nieletnich objawia się jako realizacja przez skazanych społecznie przydatnej wolnej działalności w czasie wolnym od szkoły lub pracy głównej. Prawo określa ograniczenia czasu pracy. Czas trwania aktywności zależy od wieku. Tak więc dla skazanych, którzy nie ukończyli 15 lat, ich czas trwania wynosi nie więcej niż 2, a dla tych, którzy mają od 15 do 16 - 3 godzin dziennie. Odpowiedzialność karna małoletnich w tej formie jest stosowana w miejscu zamieszkania sprawców.

Trudności z aplikacją

W obcych krajach praca obowiązkowa jest uważana za karę, która jest stosowana jako środek alternatywny, zastępujący inne, bardziej rygorystyczne metody (na przykład uwięzienie lub aresztowanie). W prawie krajowym pozycja ta była odizolowana od pracy korekcyjnej. Jednocześnie otrzymał bardziej rygorystyczne sformułowanie poprzez ustanowienie standardów opracowania i bezpłatnie. We współczesnej praktyce wykonawczej istnieje szereg trudności z wdrożeniem tego środka. Przede wszystkim należy powiedzieć o ograniczonym zakresie pracy obowiązkowej. Wynika to z niskiego zainteresowania podmiotów gospodarczych przyciąganiem skazanych, ponieważ przedsiębiorstwa powinny w tym celu przekazywać środki do budżetu.

Po drugie, podczas wprowadzania tej kary i nałożenia jej wykonania na odpowiednie służby penitencjarne nie uwzględniono poziomu ich zatoru. Ponadto warunki i procedura wdrażania tego środka wymagają bardziej szczegółowych i pełnych regulacji. Przepisy prawne należy dostosować do międzynarodowych standardów prawnych. Przy wyznaczaniu i stosowaniu tej kary należy również wziąć pod uwagę subiektywny moment braku chęci pracy więźnia. Okoliczności te w praktyce znacznie ograniczają zdolność sądów do nakładania środków niezwiązanych z pozbawieniem wolności.

Prace korekcyjne

Są oni mianowani na okres do jednego roku. Ustalono również minimalny okres dwóch miesięcy. Jednocześnie stosuje się potrącenia z wynagrodzeń w wysokości 5-20%. Ten rodzaj kary można przypisać osobom, których głównym zajęciem jest praca w organizacjach i przedsiębiorstwach, niezależnie od formy własności. Procent zatrzymania określa się zgodnie z sytuacją finansową, obecnością rodziny (w szczególności rodziców).

Osiągnięcie skuteczności realizacji tego działania jest możliwe tylko pod warunkiem zapewnienia odpowiedniej kontroli nad procesem wdrażania. Ta funkcja jest przypisana do KDN w administracjach miejskich (regionalnych). Trzeba jednak powiedzieć, że nie ma szerszych perspektyw na wykorzystanie pracy korekcyjnej jako środka zapobiegawczego dla nieletnich. Wynika to nie tylko z istnienia pewnych ograniczeń przewidzianych w prawie regulującym korzystanie z pracy dzieci.Faktem jest, że w warunkach bezrobocia często nie można spotkać menedżera gotowego zatrudnić nieletniego. Obiektywnie udział tej kategorii obywateli w procesie produkcyjnym jest bardzo mały.

Aresztowanie

Kara ta jest uważana za stosunkowo nową w krajowej praktyce wykonawczej. Aresztowanie jest przyznawane osobom, które ukończyły 16 lat przed wydaniem wyroku przez sąd. Czas zatrzymania wynosi 1-4 miesiące. Charakter prawny aresztowania uważa się za podobny do pozbawienia wolności. Decyzją sądu skazany ma ograniczony wybór zawodu i swobody przemieszczania się. Miejscem jego pobytu jest specjalna instytucja zlokalizowana w miejscu zamieszkania sprawcy. Krótki okres aresztowania nie pozwala liczyć na prowadzenie skutecznej pracy edukacyjnej. Jednak sama nieuchronność izolacji ma działanie zapobiegawcze na ustalony, choć stosunkowo krótki okres. Aresztowanie jest udzielane pod dwoma warunkami. Pierwszy to wiek 16 lat. Jest to wyraźnie określone w przepisach. Akt niezgodny z prawem może zostać popełniony wcześniej, ale do czasu podjęcia decyzji przez sąd osoba skazana musi mieć 16 lat. Drugim warunkiem jest stopień i charakter niebezpieczeństwa stwarzanego przez sam czyn i osobę za niego odpowiedzialną. Aresztowanie powinno być stosowane w przypadkach, w których małoletni musi być odizolowany od środowiska, które przyczyniło się do popełnienia przestępstwa. Środek ten stosuje się również w przypadkach, gdy niemożliwe jest wdrożenie innych metod oddziaływania. Na przykład nie można zastosować grzywny, korekcji lub pracy przymusowej, ponieważ nastolatek nie jest zatrudniony, nie chce tego robić, nie ma stałego miejsca zamieszkania i tak dalej. W przypadku poważniejszych przestępstw aresztowanie zarządza się tylko w pewnych (wyjątkowych) okolicznościach.

Uwięzienie

Jest to najsurowsza kara kryminalna dla nieletniego, pomimo faktu, że warunki pobytu w długoterminowej izolacji dla tych osób są uważane za preferencyjne. Rozwiedli się ze znanym środowiskiem, zespołem produkcyjnym lub szkołą. To oczywiście negatywnie wpływa na ich rozwój moralny i psychiczny. Pozbawienie wolności osoby dorosłej jest uważane za ostateczność. Powinien być stosowany, gdy sąd uzna, że ​​inna metoda wywierania wpływu nie przyniesie niezbędnego skutku. Tak więc małoletni zostaje skazany na karę pozbawienia wolności, gdy popełnia szczególnie poważne przestępstwo, aw niektórych przypadkach - przestępstwa o średniej i lekkiej grawitacji.