W naszym kraju prawie nie ma osoby, która nie wie o tak pięknym słynnym pomniku, jakim jest Admiralicja Główna w Petersburgu. Jest w swojej formie, która utrwala pamięć o epoce rosyjskiego klasycyzmu. Admiralicja w Petersburgu to kompleks budynków znajdujących się na wyspie o tej samej nazwie. Jest uważany za jedno z arcydzieł architektury stolicy północnej, które zyskało światowe uznanie. Będąc dominującym miastem, budynek Admiralicji w Petersburgu jest uzupełnieniem ulicy Gorokhovaya, a także Nevsky i Voznesensky Avenue.
Tło
Nawet po tym, jak wojska rosyjskie, pokonawszy szwedzkich najeźdźców nad brzegiem Newy, zwróciły wszystkie sąsiednie ziemie, zagrożenie nowymi atakami pozostało aktualne. Dlatego w Petersburgu zaczęli pospiesznie wznosić fortyfikacje wojskowe. Wejście do Newy z zatoki zostało zablokowane przez pistolety Twierdzy Piotra i Pawła oraz strzelców z Wyspy Wasiliewskiej, a wieża twierdzy Kronshlot została zbudowana w pobliżu wyspy Kotlin. Ponadto u ujścia rzeki postanowiono wykorzystać nowo wybudowaną stocznię jako kolejny punkt obrony.
Konstrukcja
5 listopada 1704 r., Zgodnie z zapisem z dziennika sądowego, ustanowiono Admiralty House. Jego długość wynosiła dwieście, a szerokość wynosiła sto sążni. Stocznia została zbudowana przez tysiące robotników, którzy przyjechali tu z Wołogdy, Ustyuga, Belozerska i Kargopolu. Budowę przeprowadzono dokładnie w miejscu, w którym dziś znajduje się Admiralicja. W Petersburgu, według projektu Piotra Wielkiego, który sam planował stocznię, zbudowano pierwszy dom o tej samej nazwie. Podobnie jak obecna budowla została stworzona przez tak zwany pokój - w formie litery „P”, otwierającej się w kierunku rzeki.
Jednak same jednopiętrowe drewniane budynki nie mogły stać się fortecą. Dlatego postanowiono otoczyć budynek liniami obronnymi. W listopadzie 1705 r. A. Menshikov został poinformowany, że budowa twierdzy została „ukończona”. Teraz był otoczony ziemnymi wałami, rowami, przez które budowano mosty zwodzone, i bastionami z bronią.
Miejsce docelowe
Admiralicja w Petersburgu odegrała niezwykle ważną rolę dla miasta jako węzła obronnego. To z nim rozpoczęło się formowanie centrum północnej stolicy. Faktem jest, że zgodnie z wymogami fortyfikacyjnymi tej epoki nie wolno wznosić konstrukcji z murów fortecy w odległości trzystu sążni, aby pod ich osłoną wróg nie był w stanie się zbliżyć. Dlatego przyległe terytorium w ogóle nie zostało zbudowane, a pozostałe niezabudowane działki ostatecznie przekształciły się w główne place Sankt Petersburga: mówimy o Pałacu, Senacie i Admiralicji.
Opis
Warsztaty, magazyny i przystanie znajdowały się na rozległym terenie otwartym nad rzeką Newą. Centralna część budynku w 1711 r. Została ozdobiona wieżą. A po częściowej przebudowie konstrukcji w związku z utworzeniem Admiralty College, żelazna iglica wzniosła się nad nią do wysokości ponad pięćdziesięciu metrów. Ten symbol, dzięki któremu wielu rozpoznaje budynek Admiralicji w Petersburgu, został zwieńczony pozłacanym jabłkiem i wiatrowskazem. Podczas wzrostu poziomu wody w Newie na wieży zapalono światła jako sygnał zbliżającej się katastrofy.
Stocznia Admiralicji stała się największym przedsiębiorstwem w mieście. Już w 1715 r. Pracowało tu prawie dziesięć tysięcy poddanych.Początkowo w stoczni budowano tylko małe statki: rząd spieszył się z powiększeniem floty ze względu na nieustające wypadki Szwedów. Pierwszy osiemnastostrzałowy okręt został wystrzelony w kwietniu 1716 roku. Po prawie stuleciu zburzone ziemne mury w pobliżu budynku ówczesnej Admiralicji zostały zburzone, zasypiając kanał i jego ściany. A w miejscu alei, gdzie dziś są posągi Herkulesa i Flory, urządzili bulwar. W tamtych latach Admiralicja w Petersburgu była ulubionym miejscem spacerów wielu mieszkańców Petersburga.
Architekt
Ale z bulwaru nie było już widać starej stoczni. Im bardziej centrum stolicy północnej było budowane i organizowane, tym bardziej brzydkie były jego drewniane budynki. Admiralicja w Petersburgu, której zdjęcia z czasów były w muzeum, postanowiono odbudować. Jednak żaden z zagranicznych architektów pracujących w mieście nie podjął się tego zadania. Następnie utalentowanemu architektowi I. Korobovowi powierzono wykonanie projektu, który, zachowując poprzedni układ, zmienił drewniane budynki na kamienne.
Nowy wygląd
Drugi budynek Admiralicji, ukończony w 1738 r., Stał do początku ubiegłego wieku. W tym czasie Neva „ubrała się w granit”, po jego prawej stronie słynny Pałac Zimowy błyszczał blaskiem, a na drugim wzniesiono Jeźdźca z Brązu. Było jasne, że skromna admiralicja dla centrum miasta znów wymaga restrukturyzacji. Już trzeci nowy budynek wzniesiono w latach 1806–1823. według projektu genialnego rosyjskiego architekta A. Zacharowa. Po opracowaniu planu Korobowa stworzył taką triumfalną strukturę, jak Admiralicja w Petersburgu, zdjęcie, na którym zabiera do domu prawie każdy turysta przybywający do stolicy Północnej.
Mistrz doskonale rozwiązał powierzone mu zadanie: stworzył kolosalną strukturę, która była jednolita pod względem artystycznym i wizualnym.
Ciekawe fakty
Główna fasada tego pomnika architektonicznego ma długość 407, a bok ustawiony pod kątem prostym i idący do rzeki ma po 163 metry. Ogólne wymiary, jakie ma dziś admiralicja w Petersburgu, są nieco mniejsze niż te, które pierwotnie przewidziano w projekcie. Powód jest następujący: kiedy budynek od strony Pałacu Zimowego został ukończony w formie szkicu, rozkaz Aleksandra Pierwszego natychmiast zniszczył część wzniesionego budynku, który zasłaniał widok cesarza z jego mieszkania w pałacu przy ujściu rzeki Newy. A potem Zacharow musiał spełnić żądanie króla i wycofać się na długość.
Kiedy Leningrad przeżywał trudne dni oblężenia podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, iglica Admiralicji została przykryta osłoną, aby nie mogła służyć jako przewodnik dla nazistów. Ta praca pod ostrzałem została przeprowadzona przez grupę miejskich wspinaczy. Podczas blokady nazistowskiej budynek Admiralicji, który nie miał statusu obiektu o znaczeniu wojskowym, został poważnie uszkodzony. Na niego spadło osiemnaście wybuchowych bomb i prawie sześć tuzinów pocisków. A podczas klęski nazistów pod Leningradem przez żołnierzy radzieckich, wśród trofeów schwytano broń, która miała znacznik z ustawieniami celowniczymi specjalnie dla admiralicji.