Pas arktyczny to strefa klimatyczna zajmująca bieguny planety. Charakteryzuje się wyjątkowo niskimi temperaturami i szczególnymi zjawiskami naturalnymi: zorzą polarną, nocami i dniami polarnymi, tworzeniem się garbów i lodu.
Największy obszar pasa arktycznego znajduje się na Antarktydzie, rozciągając się na cały kontynent. Na północy planety obejmuje północną część kontynentu euroazjatyckiego i północnoamerykańskiego, wyspę Baffin, Grenlandię, półwysep Taimyr, archipelag Novaya Zemlya, wyspę Svalbard i inne wyspy Oceanu Arktycznego. Częściowo obejmuje najbardziej wysunięte na północ obszary Oceanu Atlantyckiego i Pacyfiku.
Klimat
Miejsca te charakteryzują się stałym klimatem. Niskie temperatury to główna cecha wyróżniająca pas arktyczny. Temperatura w styczniu i lipcu jest ujemna, nawet do zera powietrze prawie nigdy się nie nagrzewa. Wskaźniki meteorologiczne tego obszaru są powodowane przez masy zimnego powietrza. Promienie słoneczne padające na planetę pod kątem nie ogrzewają wiecznej zmarzliny.
Szczególnie ciężkie zimy na Antarktydzie. Na radzieckiej stacji Wostok zarejestrowano tutaj rekordowo niską temperaturę -89 ° C. Jak dotąd liczba ta pozostaje rekordowa.
Opady na biegunach planety są bardzo małe - mniej niż 250 mm rocznie. Pas arktyczny zajmują pustynie arktyczne i antarktyczne. Są wielokilometrową powłoką lodowców.
Dzień i noc
Większość ziemian przyzwyczajona jest do tego, że godziny dzienne trwają od połowy do jednej trzeciej dnia. Noc i dzień przez pół roku to powszechne zjawisko charakterystyczne dla terytoriów należących do strefy arktycznej. Temperatura w styczniu i lipcu, której amplituda wynosi około 50 okołoC, prawie nigdy nie wzrasta powyżej zera. Jej wydajność waha się od -10 do -60 okołoC, czasami spada do -70 lub nawet niżej. Nachylenie osi planety powoduje to unikalne zjawisko, charakterystyczne wyłącznie dla biegunów. Dlatego półroczne dzień i noc nazywane są biegunowymi.
Lód
Pasowi arktycznemu brakuje błyskotliwego luksusu. Jego piękno jest surowe i powściągliwe, ale czy to nie jest prawdziwa wielkość? Naukowcy z Arktyki i Antarktydy piszą o tych miejscach, nie żałując wyrazów w najwyższym stopniu. Ogromne lodowe pustynie, iskrzące góry lodowe, dryfujące garby i zdradziecki lód - wszystko to powoduje jednocześnie strach i podziw.
Lód stanowi płaskorzeźbę Antarktydy, najbardziej wysuniętego na południe kontynentu. Obejmują większość bieguna północnego. Arktyka, śpiewając Rozhdestvensky w najbardziej poruszających terminach, jest zajęta przez potężne lodowce. Większość Oceanu Arktycznego składa się z lodu. Ich sezonowe topnienie jest charakterystyczne tylko dla południowych szerokości pasa, graniczących z kontynentem euroazjatyckim. Lato na tych szerokościach geograficznych jest krótkie, ale nadal istnieje. W tym czasie przybrzeżne lody kontynentalne zaczynają topnieć, tracąc do 10% objętości. Wraz z nadejściem zimy wszystko wraca do normy.
Flora i fauna
Jak monumentalna jest natura pasa arktycznego, jego mieszkańcy są tacy wspaniali. Szczyt łańcucha pokarmowego stanowi niebezpieczny drapieżnik - niedźwiedź polarny. Wędruje nawet do osiedli ludzkich; często widują go na przykład mieszkańcy Spitsbergenu i Nowej Zemlyi. Prawdziwy król Arktyki, nie ma ani jednego naturalnego wroga, z wyjątkiem człowieka. Dziś ta bestia jest pod ochroną, ekolodzy obserwują liczbę populacji.
Ogromne wieloryby, morsy i narwale znajdują się w tych częściach. Strefy przybrzeżne to ulubiona siedziba fok.
W strefie polarnej jest więcej skromnych mieszkańców. Na przykład lemingi to zwinne gryzonie, które nie boją się niskich temperatur. W niektórych obszarach występują ogromne stada jeleni. Najbardziej niebezpiecznymi drapieżnikami po niedźwiedzie polarnym są wilki i lisy polarne - lisy polarne.
Pas arktyczny nie może się pochwalić ogromną różnorodnością flory. Ale nawet kwiaty rosną tutaj! Mak polarny i skalnica znajdują się w południowych szerokościach pasa. A w niektórych miejscach w górach można nawet znaleźć szarotki.
Największe znaczenie mają porosty i mchy, obejmują one obszary niezajęte przez lodowce.
Powietrze nasycone tlenem to kolejna cecha, która charakteryzuje pas arktyczny. Temperatura latem i zimą na południowej granicy rzadko jest dodatnia, ale piękne powietrze i czysta woda są najlepszymi czynnikami rozwoju mieszkańców królestwa wody. W wodach arktycznych jest ogromna ilość cennych ryb.
