Pojęcie atrybucji polega na zrozumieniu i prawidłowym postrzeganiu własnego zachowania. Obejmuje także sposób, w jaki manifestują się inni ludzie. Cechy charakterystyczne charakteryzowane przez tę koncepcję nie są wyraźnie rozróżniane. Nie są w polu percepcji. To znaczy atrybucja - są to cechy przypisywane ludziom na podstawie logicznych wniosków i intuicji. Koncepcja wskazuje również na wynik, który może nie odpowiadać rzeczywistości. Zawsze istnieje również możliwość, że analiza będzie niepoprawna.
Co to jest przypisanie?
Wszystko zaczęło się od chęci wyjaśnienia przez ludzi motywów własnego zachowania i zachowania innych ludzi. Wkrótce termin ten został rozszerzony, dzięki czemu możliwe było wyjście poza pierwotne ramy.
Przypisanie to przypisanie osobie różnych właściwości psychologicznych na podstawie jej obserwacji. Tutaj mogą mieć miejsce nawet nieświadome wnioski na temat kogoś, a także przyczyny zachowania.
Atrybucja jest teraz nie tylko definicją cech własnego zachowania. Reprezentuje szereg cech psychologicznych, które można skierować na inne przedmioty. W każdym razie atrybucja jest głównym mechanizmem postrzegania społecznego.
Przypisanie przyczynowe
Przypisywanie przyczynowe jest pojęciem w psychologii, które powstało z prób wyjaśnienia motywów zachowania własnego i innych. Ale wkrótce ten termin został rozszerzony. Współczesna psychologia ma na celu identyfikację przyczyn zachowań, którym towarzyszy przypisywanie różnego rodzaju cech.
Przyczynowe przypisanie jest pojęciem w psychologii wprowadzonym przez psychologa F. Haidera. Czasami musisz przewidzieć czyjeś zachowanie, ale nie ma na to wystarczających danych. Dlatego motywy i cechy danej osoby są często przemyślane. Również cechy różnego rodzaju (nie reprezentowane w dziedzinie percepcji) można przypisać społeczności i grupie społecznej.
Ponadto przypisywanie przyczynowe jest w psychologii przykładem wyjaśnienia działań, myśli, uczuć innej osoby. Poszukiwanie przyczyn wyjaśniających zachowanie jednostki. Jak wykazały badania, każda osoba woli szereg programów przyczynowości. Oznacza to, że wyjaśnia zachowanie innych, kierując się zwykłymi wzorcami. Ponadto każda osoba ma swój własny zestaw systemów i opcji. Istnieją również pewne osobiste techniki przyczynowości, które wyjaśniają zachowanie innych ludzi.
Potrzeba przypisania
Informacje, które można uzyskać poprzez obserwację, są niewystarczające. Nie wystarczy pełna interakcja człowieka z tym, co się dzieje. Dlatego takie informacje należy „uzupełnić”.
Wszystko dzieje się, aby przewidzieć działania danej osoby w przyszłości. Aby dokonać przypisania, można wykorzystać zespół lub osobę.
Zrozumienie zachowania kogoś innego może być trudne. Za ten brak wrażliwości, wiedzy psychologicznej lub po prostu informacji. W rezultacie zachowanie innych ludzi podlega spekulacji.
Typy atrybucji
Ludzie, którzy rozwinęli osobistą atrybucję, koncentrują się na znalezieniu winowajcy tego, co się stało. Jeśli przypisujemy przyczynę sytuacji konkretnej osobie, przejawia się przypisywanie osobowości w psychologii. Przykłady nie są skomplikowane: „Nie mieliśmy czasu przybyć na czas, ponieważ spóźniłeś się na pociąg”.
Jeśli dana osoba ma szerokie uznanie, często obwinia czynniki zewnętrzne. Poszukiwanie konkretnej osoby go nie interesuje.
Motywacyjne przypisywanie jest obwinianiem podmiotu. Szkło spadło i rozbiło się, tak jak na krawędzi stołu. Przyczyną może być również wina samej ofiary.
Błędy percepcji
Badanie atrybucji przyczynowej doprowadziło do zidentyfikowania różnych wzorców, które prowadzą do błędów percepcji. Warto zauważyć, że ludzie tłumaczą sukces osób postronnych i osobiste niepowodzenia za pomocą atrybucji sytuacyjnej. Zwykle staramy się traktować siebie bardziej miękko i lojalnie niż w stosunku do osób z zewnątrz. Aby jednak przeanalizować ich sukcesy i porażki innych, stosuje się osobistą atrybucję w psychologii. Taka jest osobliwość ludzkiej psychiki.
Interesujący jest również fakt, że powód sukcesu jest zwykle związany z własnymi zasługami. Ale okoliczności winią za niepowodzenie. Osoba uważa, że odnosi sukcesy, ponieważ jest pracowita i mądra. A jego porażka nastąpiła wyłącznie z winy czynników zewnętrznych.
Ale jeśli chodzi o inną osobę, wówczas przypisanie w psychologii komunikacji objawia się odwrotnie. Przykład: miał szczęście, jest podstępem i podstępem, związek tej osoby z przywódcą nie jest formalny. Lub jego niepowodzenia wiążą się z lenistwem, niewystarczającą ilością umysłu.
Uznanie autorstwa podczas oceny podwładnych
Sprzeczne przypisywanie atrybucji jest typowe dla każdej organizacji. Dotyczy to głównie różnych sytuacji, a mianowicie istniejących uprzedzeń.
Jeśli poprosisz menedżerów o omówienie przyczyn nieefektywności podwładnych, wówczas powołują się głównie na czynniki wewnętrzne jako przyczyny. Polegają na braku wysiłku i umiejętności. Jednocześnie czynniki zewnętrzne, takie jak niewystarczające wsparcie, są wskazywane przez nich znacznie rzadziej. Zatem dokonuje się ponownej oceny wpływu poszczególnych czynników na zachowanie innych ludzi. Wyniki te wskazują na tendencję do niedoceniania wpływu sytuacyjnego i wyolbrzymiania wpływu poszczególnych czynników.
Uznanie dla kierownictwa
Jeśli zwrócimy się do menedżerów z prośbą o określenie ich nieefektywności, większość wybiera brak wsparcia, czyli zewnętrzny czynnik sytuacyjny. Wynika to z tendencji menedżerów na różnych poziomach do odmawiania odpowiedzialności w danej sytuacji. Podobne podejście jest również godne uwagi w przypadku przyjęcia odpowiedzialności za sukces. Atrybucja w psychologii jest cechą, która przejawia się w ocenie własnych działań menedżerów.
Nastąpił wzrost wydajności pracy przy jednoczesnej poprawie poziomów wsparcia. Nie uważali, że ich umiejętności, a także chęć ciężkiej pracy były istotnymi czynnikami. Jednak w odniesieniu do podwładnych nalegali na znaczenie tych aspektów.
Ale ludzie z rozwiniętym poczuciem empatii szybko rozumieją uczucia innych. Ponadto zwykle uważają takie zachowanie za własne.
Oznacza to, że przypisywanie jest spekulacją zachowania kogoś innego w przypadku braku dodatkowych informacji. Wszyscy staramy się uzyskać jak najlepszy pomysł rozmówcy lub zespołu na podstawie niektórych danych. Ale z ich niewystarczającą liczbą powstaje przypisanie, które może odpowiadać rzeczywistości lub być z nią sprzeczne. Podobne punkty należy wziąć pod uwagę.
