Ryzyko audytu: koncepcja, poziomy, obliczenia

Audyt jest rodzajem licencjonowanej firmy. Przeprowadzają to certyfikowane niezależne podmioty fizyczne i prawne. Celem tego działania jest potwierdzenie wiarygodności deklaracji podatkowych, finansowych i księgowych w celu zmniejszenia ryzyka informacyjnego do akceptowalnego poziomu. Pozwala to firmie i zainteresowanym stronom na bardziej efektywne wykorzystanie danych. Rozważ bardziej szczegółowo ten obszar i przeanalizuj koncepcję ryzyka audytu.

Podstawowe zasady

Powyższa definicja odzwierciedla:

1. Jedynym celem tego ćwiczenia jest potwierdzenie wiarygodności raportowania.
2. Wymagania dotyczące prowadzenia działalności - dostępność licencji i certyfikatów.
3. Warunkiem jest praca niezależnych podmiotów.

Audyt sprawozdań finansowych to kontrola przeprowadzana przez kompetentną organizację, po której serwis wyraża opinię o poziomie wiarygodności danych zawartych w dokumentach księgowych.

Niezależność wykonawców

Jest to określone przez:

1. Stosunek umowny ustalony między firmą lub indywidualnym specjalistą a klientem. To pozwala audytorowi wybrać klienta według własnego uznania i nie zależy od zamówień różnych agencji rządowych.
2. Możliwość odmowy wydania wniosku klientowi przed wyeliminowaniem stwierdzonych niedociągnięć.
3. Swoboda wyboru biegłego rewidenta lub podmiotu spółki.
4. Niemożność przeprowadzania kontroli podczas relacji biznesowych lub rodzinnych z klientem, które wykraczają poza zakres umowy dotyczącej czynności kontrolnych.

Prawo zabrania audytorom angażowania się w działalność finansową, handlową i inną działalność niezwiązaną z audytami, konsultacjami i innymi usługami dozwolonymi przez standardy. Cel środków określają akty prawne zapewniające regulację tego obszaru, zobowiązania umowne specjalisty i klienta.

Ogólna charakterystyka procedury

Audyt jest przeprowadzany dla:

1. Potwierdzenie wiarygodności przedłożonych raportów lub oświadczenie o ich niespójności.
2. Monitorowanie zgodności z prawem i regulacjami, za pomocą których regulacje dotyczące zasad sprawozdawczości i rachunkowości, kapitału własnego i zobowiązań, metodologii oceny wykorzystywanych aktywów.
3. Ustalenie kompletności, dokładności i rzetelności odzwierciedlenia w dokumentacji wyników finansowych, przychodów i wydatków w przedsiębiorstwie przez pewien okres.
4. Identyfikacja rezerw na najbardziej efektywne wykorzystanie własnych środków obrotowych i trwałych, pożyczek i innych zasobów finansowych.

Cele audytu mogą być uzupełnione zadaniami określonymi w umowie z klientem. Mogą to być w szczególności:

• Opracowanie środków mających na celu poprawę rentowności przedsiębiorstwa.
• Analiza poprawności naliczenia podatku.
• Optymalizacja kosztów i wydajności i tak dalej.

Zadania specjalistów

W swoich działaniach audytorzy:

• Analizują przygotowywanie raportów i księgowości, zgodność transakcji biznesowych z wymogami prawa, a także pomagają w przywracaniu informacji.
• Zapewniają niezbędne zalecenia dla najbardziej efektywnego planowania i kalkulacji podatkowej.
• Doradza w wielu kwestiach związanych ze sprawozdawczością i rachunkowością.
• Dokonaj oceny eksperckiej i analizy wyników ekonomicznych.
• Wyjaśniają kwestie prawne i finansowe, technologiczne i środowiskowe, doradzają w zakresie zarządzania, marketingu.
• Pomoc w opracowaniu dokumentacji części.
• Świadczenie usług informacyjnych.

Ryzyko i istotność badania w trakcie badania

Podczas analizy specjaliści nie zawsze są w stanie zidentyfikować niedokładności i odchylenia zgłaszanych danych od rzeczywistej sytuacji. Prawdopodobieństwo to nazywa się ryzykiem kontroli. Pozwala subiektywnie ustalić możliwość uznania, że ​​zgodnie z wynikami audytu raportowanie:

1. Może zawierać niewykryte znaczące zniekształcenia po potwierdzeniu jego wiarygodności.
2. Obejmuje znaczne niedokładności, podczas gdy tak naprawdę nie są.

Specjalista powinien wykorzystać swój profesjonalny osąd w analizie takiego prawdopodobieństwa. W związku z tym powinien opracować procedury zmniejszające ryzyko audytu. Występujące prawdopodobieństwo działa jako przedmiot ubezpieczenia. Podstawą jego wystąpienia jako całości jest możliwa nieefektywność systemu księgowego, kontrola wewnętrzna klienta, ryzyko niewykrycia błędów w dokumentacji.

Wymagania dotyczące analizy prawdopodobieństwa i jego elementów

Ustanowiono je w regule federalnej nr 8, zatwierdzonej dekretem rządowym nr 405. Standard nie określa optymalnego ryzyka kontroli. Kwestię tę ujawniają przepisy bezpośrednio związane z pracą konkretnego specjalisty lub firmy. W praktyce ryzyko audytu w wysokości 5% uważa się za optymalne. Oznacza to, że pięć na sto opinii podpisanych przez ekspertów zawiera nieprawidłowe dane dotyczące kwestii spornych. Niższy poziom ryzyka badania może negatywnie wpłynąć na konkurencyjność firmy przeprowadzającej analizę dokumentacji.

Główne metody

Ryzyko związane z działalnością kontrolną identyfikowane jest ilościowo i jakościowo. W pierwszym przypadku stosuje się następujący model: Ra = Rnm * Rk * Rngdzie:

• Rn oznacza prawdopodobieństwo niewykrycia;
• Rnm - ryzyko nieodłączne;
• Rk to ryzyko funduszy kontrolnych.

W praktyce model ten można wykorzystywać na różne sposoby:

1. Przy ustalaniu wartości elementów specjalista może określić poziom istotności i ryzyko audytu.

2. Poprzez przesunięcie nacisku na wartość prawdopodobieństwa niewykrycia i odpowiednią liczbę niezbędnych dowodów. Ta metoda jest uważana za najbardziej skuteczną. W takim przypadku model będzie wyglądał następująco:

Rn = Ra / (Rnm * Rk).

3. Śledzenie związku między stopniem prawdopodobieństwa i jego elementami, jakością i ilością informacji uzupełniających.

Metoda jakości

W takim przypadku określenie ryzyka audytu opiera się na wiedzy klienta, odpowiednim doświadczeniu i na podstawie danych sprawozdawczych z ogólnych lub określonych kategorii operacji. Zidentyfikowana wartość jest następnie wykorzystywana w planowaniu wydarzeń. Jeśli wskaźniki ryzyka kontroli zostaną określone na etapie planowania, a podczas analizy dokumentów specjalista otrzymał dodatkowe informacje, może zmienić wskaźniki zidentyfikowane na etapie przygotowawczym.

Główne elementy

Ocena ryzyka audytu odbywa się poprzez analizę kompleksu jego składników. Rozważmy je bardziej szczegółowo. Nieodłącznym ryzykiem jest narażenie pozostałych funduszy lub grup transakcji tego samego rodzaju na zakłócenia, które mogą być istotne przy braku pewnych środków zapewniających zgodność. Zgodnie ze wskazaną powyżej zasadą federalną specjalista wykonujący prace analityczne opiera się na własnym profesjonalnym osądzie na etapie planowania. To pozwala mu wziąć pod uwagę następujące czynniki:

1. Wiedza i doświadczenie kierownictwa firmy, która analizuje dokumentację, zmienia skład aparatu administracyjnego na określony czas.
2. Niezwykła presja na strukturę zarządzania klienta.
3. Charakter działań przeprowadzanych przez klienta.
4. Czynniki wpływające na branżę, w której pracuje klient.

Etap przygotowawczy

W trakcie planowania analizy dokumentacji specjalista musi zrównoważyć ryzyko istotności i audytu. Pierwszy element jest ustawiony dla sald kont i grup operacji tego samego typu. Korelacja jest przeprowadzana, gdy pojawiają się przesłanki do sporządzenia sprawozdania finansowego lub przy założeniu, że ryzyko związane z badaniem w odniesieniu do określonej przesłanki będzie wysokie. W analizie specjalista musi wziąć pod uwagę szereg czynników. W szczególności obejmują one:

1. Konta klientów, które są potencjalnie podatne na zniekształcenie.
2. Złożoność wyciągów, na których opiera się rozliczanie transakcji i innych zdarzeń i które mogą wymagać zaangażowania eksperta.
3. Wartość subiektywnego osądu, niezbędnego do ustalenia sald na rachunkach klientów.
4. Ekspozycja na aktywa sprzeniewierzenia lub straty.
5. Koniec skomplikowanych i nietypowych operacji, zwłaszcza koniec okresu sprawozdawczego.
6. Zdarzenia niepodlegające normalnemu przetwarzaniu.

Narzędzia zgodności

Ryzyko związane z metodami kontroli to prawdopodobieństwo, że zniekształcenie, które może wystąpić w odniesieniu do funduszy lub grup transakcji tego samego rodzaju pozostających na rachunkach i które będzie znaczące, nie zostanie wyeliminowane w odpowiednim czasie ani zidentyfikowane i skorygowane za pomocą systemów rachunkowości i nadzoru wewnętrznego. Wskaźniki można scharakteryzować jako wysokie, jeżeli analiza systemów księgowych i nadzoru zarządczego jest niepraktyczna lub ich funkcjonowanie jest nieskuteczne. Należy zauważyć, że ryzyko audytu związane z kontrolą wewnętrzną jest zawsze obecne. Wynika to z obecnych ograniczeń systemów rachunkowości i nadzoru zarządczego. Wskaźnik można scharakteryzować jako średni w następujących przypadkach:

1. Specjalista ma dowody na to, że określone narzędzia przyczyniają się do zapobiegania, wykrywania, konserwacji i późniejszej korekty znacznych zakłóceń.
2. Audytor planował przetestować kontrole w celu potwierdzenia analizy.

W dokumentacji roboczej specjalista powinien wskazać:

1. Zrozumienie systemów rachunkowości i nadzoru.
2. Analiza tych elementów.
3. Uzasadnienie oceny ryzyka.

Im mniejszy wynik, tym więcej argumentów musisz podać.

Przetwarzanie informacji

Reguła federalna zawiera metody dokumentowania informacji związanych z systemami rachunkowości i kontroli wewnętrznej. W szczególności dostarczane są kwestionariusze, opisy narracyjne, schematy blokowe i listy. Testy środków obejmują:

• Kierunek wniosków.
• Obserwacja
• Sprawdzanie dokumentacji.
• Ponowne użycie kontroli.

W trakcie badania skuteczności stosowania metod nadzoru zarządczego specjalista bierze pod uwagę kolejność i model ich wdrażania. W jego pracy ważne jest również ustalenie, kto z nich korzystał. Na podstawie wyników testu oblicza się ryzyko audytu narzędzi nadzoru zarządzania. Specjalista musi ustalić, czy jest zgodny ze wstępnymi wskaźnikami i jak wykryta różnica może wpłynąć na nadchodzące prace analityczne.

Prawdopodobieństwo niewykrycia

Rodzi to ryzyko, że procedury zaplanowane przez audytora nie pozwolą skorygować zakłóceń w pozostałych środkach na rachunkach lub w grupach operacji. Może mieć wartość niezależną lub złożoną (z saldami dla innych pozycji).Opracowując podejście do prowadzenia prac analitycznych, specjalista bierze pod uwagę wstępne środki, podczas których zidentyfikowano ryzyko audytu. Biorąc pod uwagę, że powinien mieć minimalne akceptowalne wskaźniki, powinien zaplanować nadchodzące procedury analityczne. Niezależnie od tego, jakie będzie nieodłączne ryzyko audytu i stopień, w jakim środki nadzoru kierownictwa podlegają zniekształceniu, specjalista powinien podjąć pewne środki w odniesieniu do środków i kategorii operacji pozostawionych na rachunkach.

Informacje zwrotne

Istnieje między prawdopodobieństwem niewykrycia a kompleksem, który obejmuje nieodłączne ryzyko audytu i narażenie na zniekształcenie kontroli. Wysoki stopień dwóch ostatnich elementów agregatu zobowiązuje specjalistę do prowadzenia prac analitycznych w sposób szczególny. W szczególności musi zmniejszyć prawdopodobieństwo niewykrycia (w jak największym stopniu). Może więc doprowadzić ogólne ryzyko badania do akceptowalnej wartości. Przy minimalnych wskaźnikach specjalista może przyznać większe prawdopodobieństwo niewykrycia. Co więcej, może uzyskać optymalną wartość ogólnego ryzyka.

Zaplanuj zmiany

Wycena pozycji może ulec zmianie w trakcie procesu audytu. W związku z tym należy wprowadzić niezbędne zmiany w planowanych procedurach. Jeśli audytor musi zmniejszyć ryzyko niewykrycia, powinien:

1. Przejrzyj podjęte środki, jednocześnie przewidując zwiększenie ich liczby lub zmianę ich treści.
2. Wydłuż czas realizacji zamówienia.
3. Aby zwiększyć objętość zaznaczonych próbek.

Pod koniec pracy specjalista powinien ustalić, czy wstępne wskaźniki zostały potwierdzone. Jeżeli biegły rewident stwierdzi, że nie może zmniejszyć ryzyka nieujawnienia dotyczącego odpowiednich pozycji bilansowych lub grup transakcji tego samego rodzaju do optymalnego minimalnego wskaźnika, może to służyć jako podstawa do opracowania zmodyfikowanej opinii.

Ważna uwaga

Audytor powinien zapewnić taki sam poziom zaufania. Jest to konieczne, aby w odniesieniu do sprawozdań finansowych sporządzonych zarówno przez małe, jak i duże podmioty gospodarcze mógł wyrazić bezwarunkowo pozytywną opinię. Należy zauważyć, że pewna liczba mechanizmów kontrolnych, które można zastosować w przypadku dużych podmiotów, jest nieodpowiednia w przypadku małych przedsiębiorstw. Na przykład w małych firmach księgowość może być prowadzona przez ograniczoną liczbę osób. Mogą wypełniać obowiązki zarówno przetwarzania, jak i przechowywania dokumentacji. Rozdzielenie funkcji pracowników może być zatem ograniczone lub może być całkowicie nieobecne.

Ryzyko audytu: przykłady

W celu praktycznego zilustrowania powyższych informacji bierzemy hipotetyczną firmę, która świadczy usługi turystyczne. Średnia liczba pracowników wynosi około 50 osób. Świadczenie usług w dziedzinie rekreacji jest główną działalnością. Ponadto firma zajmuje się transportem pasażerów, zapewnia miejsca parkingowe i wynajmuje nieruchomości. Firma jest dość popularna w swoim regionie, ale zimą ponosi straty z powodu braku popytu na usługi. W dziale księgowości jest trzech specjalistów. Jednym z nich jest kasjer. Główny księgowy dokonuje obliczeń podatkowych, wypełnia czasopisma, zamówienia, sporządza raporty, prowadzi statystyki i księgę główną.

Prawie wszystkie dokumenty są wykonywane ręcznie. Zamówienia na czasopisma są wypełniane w programie Microsoft Excel. Pierwszy księgowy dokonuje rozliczeń wynagrodzeń, świadczeń społecznych, wykonuje inne obliczenia z innymi pracownikami. Monitoruje również przepływ materiałów, z wyjątkiem paliw i smarów oraz żywności, środków trwałych, IBE. Praca jest zautomatyzowana do absolutnego minimum.Kasjer monitoruje wdrażanie i wykorzystanie dostarczonych kuponów, paliwa i smarów oraz produktów spożywczych. W firmie brakuje działu audytu wewnętrznego i komitetu audytu. Pracownicy używają specjalnych mediów drukowanych, bez komputerów. Główny księgowy nie prowadzi prac metodologicznych. Pracownicy dokonują okresowego przeglądu literatury. Firma nie ma harmonogramu przepływu pracy i nie ma systematycznej pracy z lokalnymi przepisami. Aby obliczyć poziom istotności, za główne uznano następujące wskaźniki:

1. Koszty ogółem.
2. Wielkość sprzedaży brutto.
3. Rezerwy i kapitał.
4. Rachunki do zapłaty.

Ponieważ firma sprzedaje usługi rekreacyjne, wielkość sprzedaży będzie uważana za najważniejszy wskaźnik. Stopień znaczenia wynosi 5. Ponadto wiadomo, że zimą firma ponosi straty. Pod tym względem drugim ważnym wskaźnikiem jest kwota długu. Jego stopień znaczenia jest również 5. Równie ważne jest prawidłowe odzwierciedlenie wydatków. Jego stopień znaczenia wynosi 4. Nie ma istotnych zmian w kapitale własnym. Dlatego ma stopień 1. Ponieważ wartość służąca do ustalenia poziomu istotności pod względem całkowitych wydatków praktycznie pokrywa się z wartością obliczoną, wartość tego wskaźnika będzie niska (3). Znaczne odchylenia odnotowuje się w zadłużeniu.

W związku z tym wskaźnikowi temu przypisuje się wartość 1. W odniesieniu do innych elementów wartość będzie wynosić 2. Ryzyko nieodłączne w przedsiębiorstwie wynosi 50%. Wskazuje to na mierną organizację rachunkowości. Ponieważ w przedsiębiorstwie nie ma usługi audytu, ryzyko kontroli aktywów wynosi 100% lub 1. Wskaźnik ten w żaden sposób nie wpływa na zmniejszenie ogólnej wartości. Prawdopodobieństwo niewykrycia zostało oszacowane przez firmę audytorską na 17,99%. Wartość ta wynika z niewystarczającego doświadczenia w pracy z przedsiębiorstwami o tym profilu jako całości. Ogólne ryzyko badania, biorąc pod uwagę powyższe wskaźniki, wyniosło 6,65%. Optymalna wartość to 5%. Zmniejszenie wskaźnika można osiągnąć poprzez przyciągnięcie specjalisty, który ma duże doświadczenie w sprawdzaniu dokumentacji w przedsiębiorstwach o podobnym profilu, przeprowadzając ciągłą, a nie selektywną analizę.