Bezrobocie, które do niedawna wydawało się problemem „gnijącego” kapitalizmu, mocno wkroczyło w nasze życie, stając się najczęstszym zjawiskiem. Jego istota jest oczywista dla wszystkich i wszystkich, ponieważ zawarta jest w samej nazwie: bezrobocie - oznacza znalezienie bez pracy tych, którzy mogą i chcą pracować. Analogicznie, stopa bezrobocia to liczba osób bez pracy podzielona przez całkowitą liczbę osób sprawnych fizycznie. W rzeczywistości nie wszystko jest takie proste, ponieważ nie każdy, kto jest bezrobotny i chce pracować, jest klasyfikowany jako bezrobotny. Ponadto istnieją różne rodzaje bezrobocia. Mogą płynnie przenikać się nawzajem pod wpływem katastrof politycznych, gospodarczych, naturalnych i innych, zmieniając w ten sposób kryteria oceny pełnosprawnych obywateli, którzy nie są zaangażowani w proces pracy.
Jak powstało bezrobocie
U zarania naszej cywilizacji zatrudnienie ludności, nie licząc słabych, wynosiło 100%. Obliczenia w tamtych czasach były proste: tyle próbowałem, tyle dostałem bogactwo Gdy tylko pojawiły się pieniądze i podział pracy, powstał rynek. Teraz, aby jeść, można było nie polować i nie hodować niczego, ale po prostu kupić to, co było potrzebne. Wymagało to pieniędzy. Oprócz metod kryminalnych był tylko jeden sposób na ich zdobycie - zarabianie pieniędzy. Oznacza to, że zależność ludzi od dostępności pracy jako źródła utrzymania pojawiła się i powoli rosła.
Ta zasada została zachowana do dziś. Na początku było niewielu mokasynów, ale czas mijał, miasta mnożyły się, a liczba ludności rosła. Przedsiębiorstwa tamtych lat nie były już w stanie zapewnić miejsc pracy dla wszystkich, a jedyni robotnicy nie konkurowali z potężniejszymi stowarzyszeniami przemysłowymi, zamknęli działalność i uzupełnili szeregi nie zbudowanych. Tak więc liczba tych, którzy nie mogli sprzedać swojej pracy, stopniowo rosła, a dziś stała się problemem globalnym.
Kto jest winny?
Wiele osób uważa, że właściciele przedsiębiorstw, którzy odcinają personel i wyrzucają ludzi na ulice, a także migranci, którzy przybyli do zamożnych krajów z ubóstwa i oferują swoje usługi za darmo, są odpowiedzialni za wzrost bezrobocia, tym samym pozbawiając rdzennych obywateli godnej pracy. Wszystko to prawda, ale przyczyny bezrobocia są znacznie szersze. Jak dowiedzieli się ekonomiści, popyt na pracę zależy bezpośrednio od produkcji towarów i usług w kraju, a ściślej od wskaźnika ich wartości rynkowej (PKB). Jego spadek automatycznie pociąga za sobą wzrost bezrobocia. Zjawisko to ma nawet nazwę - prawo Ouken.
Niektórzy ekonomiści uważają, że zatrudnienie spada wraz ze wzrostem zamożności. Oznacza to, że im lepiej żyjemy, tym więcej możemy sobie pozwolić, tym chętniej rodzimy dzieci, zwiększając populację. Dzieci dorastają, starzy ludzie umierają później i żyją dłużej z lepszym życiem, jest nadmiar rynku z nadmierną siłą roboczą, innymi słowy bezrobociem, w którym zaczynamy żyć gorzej. To z kolei wpływa na naszą wypłacalność, czyli im gorzej żyjemy, tym mniej możemy sobie pozwolić. Dlatego znaczna część wytwarzanych towarów i usług nie jest kupowana, a zatem przedsiębiorcy są zmuszeni do ograniczenia produkcji, a wraz z nią stanów. Okazuje się takie błędne koło, określające postulat, że bezrobocie jest nieuniknione.
A może co jest winne?
Oprócz problemów na rynku pracy spowodowanych przez samą pracę istnieją również przyczyny bezrobocia, które nie są zależne od czynnika ludzkiego.Jednym z głównych jest niekontrolowany postęp technologiczny. U ich podstaw leży błogosławieństwo, ponieważ pozwala korzystać z nowych technologii, zapewniać maksymalny komfort i inne radości. Ale z drugiej strony poprawa procesów technologicznych (robotyzacja) nieuchronnie doprowadzi do wzrostu bezrobocia, ponieważ bardziej opłacalne jest utrzymywanie produkcji przez każdego przedsiębiorcę, zamiast, powiedzmy, setek pracowników, ponieważ wiele robotów, które nie strajkują, nie wyjeżdżają na wakacje, nie chorują, może pracować 24 godziny dziennie, bez dodatkowych opłat. Aby je kontrolować, wystarczy zostawić kilku specjalistów wysokiego szczebla, a resztę - za bramą. Przykłady bezrobocia spowodowanego przez roboty występują w każdym kraju. Na przykład w Chinach planuje się zainstalowanie 10 000 inteligentnych samochodów w zestawie znanych gadżetów Apple w Chinach i pozostawienie wystarczającej liczby osób do zarządzania całą żelazną armią.
Przymusowe bezrobocie
W zależności od przyczyn utraty pracy wyróżnia się następujące rodzaje bezrobocia:
- wymuszony;
- naturalne;
- zmarginalizowane.
Przymusowe bezrobocie, jak sama nazwa wskazuje, jest niezależne od samych pracowników i ma miejsce, gdy w społeczeństwie zachodzą zmiany gospodarcze, technologiczne lub polityczne. Trzy podgatunki przymusowego bezrobocia:
- cykliczny;
- strukturalny;
- technologiczny.
Cykliczne bezrobocie - jest to spadek popytu na pracę spowodowany spadkiem (kryzysem) produkcji. Recesje od czasu do czasu (w cyklach) są powtarzane i z reguły są szybko zastępowane przez wzrosty, więc cykliczne bezrobocie jest zawsze krótkotrwałe.
Strukturalne bezrobocie uzyskuje się poprzez eliminację przestarzałych gałęzi przemysłu i niepotrzebnych zawodów, czyli przy zmianie struktury gospodarczej. Tak więc zawód woźnicy, a bardziej współczesnych, operatora telefonicznego, rysownika, stenografa, należy już do przeszłości.
Blisko strukturalnego i technologicznego bezrobocia, które występuje w sytuacjach, w których sama produkcja pozostaje, ale pojawiają się w niej nowe technologie (te same roboty).
Bezrobocie jest naturalne
Te dwa słowa nie wydają się być łączone, ale mimo to istnieje takie pojęcie bezrobocia, które oznacza, że samo bezrobocie jest bardziej winne niż jego konsument.
Mówiąc najprościej, naturalne bezrobocie występuje, gdy sami obywatele z tego czy innego powodu rezygnują z pracy. Istnieją również trzy podgatunki:
- tarcie;
- instytucjonalny;
- dobrowolne.
Bezrobocie frykcyjne - Jest to tymczasowa utrata miejsca pracy związana z uzyskaniem wyższych kwalifikacji, wykształcenia, innego zawodu, zmiany miejsca zamieszkania.
Przez analogię możesz tak myśleć bezrobocie instytucjonalne związany z uczelniami wyższymi. Zjawisko to występuje jednak, gdy ktoś (na przykład związki zawodowe) interweniuje w ustalaniu wynagrodzeń innych niż te, które mogły naturalnie się rozwijać. Innym powodem takiego bezrobocia jest ustanowienie przepisów regulujących prawa osób zwalnianych do otrzymywania świadczeń społecznych, które zmniejszają straty ekonomiczne związane z utratą pracy.
Dobrowolne bezrobocie to, można powiedzieć, styl życia osób, które nie chcą pracować. Innymi słowy, jest to pasożytnictwo, dla którego artykuł można było uzyskać w czasach radzieckich, a teraz nikt nie zwraca na to uwagi.
Bezrobocie jest marginalne
Słowo „marginalność” można wyjaśnić jako zjawisko socjologiczne, gdy dana osoba znajduje się na granicy między istniejącymi statusami społecznymi. Niektórzy ekonomiści definiują pojęcie krańcowego bezrobocia jako bezrobocia w procesie pracy osób niepełnosprawnych i młodzieży.
Inni wyróżniają w nim takie podgatunki:
- sezonowe (obserwowane głównie w rolnictwie, w branży turystycznej);
- młodzież;
- wiejski;
- ukryty (implikuje obecność pracowników na długich wakacjach bez wynagrodzenia, podczas gdy są oni zarejestrowani w miejscu pracy);
- stagnacja - stoją przed nią ludzie, którzy mają bardzo małe szanse na znalezienie pracy, na przykład osoby niepełnosprawne, a także ci, którzy są przyzwyczajeni do życia na zasiłkach i nie chcą niczego zmieniać.
- regionalne, związane z mentalnością niektórych grup ludności, na przykład Romów, wśród których oficjalnie pracuje - mniej niż 1%.
Stopa bezrobocia
Aby to ustalić, należy podzielić liczbę zarejestrowanych bezrobotnych przez liczbę osób pełnosprawnych w kraju. Wydawałoby się, że nie ma nic prostszego, ale nawet tutaj istnieje jego własna klasyfikacja. Ekonomiści identyfikują naturalne i rzeczywiste stopy bezrobocia. Naturalne ma kilka pojęć i odpowiednio ilości:
- Wynagrodzenie i inflacja są na równym poziomie.
- Liczba bezrobotnych i wolnych miejsc pracy jest w przybliżeniu równa.
- Zapewnienie dowolnej liczby wolnych miejsc pracy nie zmniejsza liczby bezrobotnych.
Wszystkie trzy koncepcje są prawdziwe, ale nie odzwierciedlają kompleksowego obrazu tego, co dzieje się z zatrudnieniem ludności w kraju.
Istnieje dokładniejszy rzeczywisty poziom, czyli innymi słowy, faktyczne bezrobocie. Obejmuje całkowitą liczbę bezrobotnych obywateli, w tym pełnosprawnych członków społeczeństwa, którzy nie są zarejestrowani w centrach zatrudnienia i nie mają statusu bezrobocia. W prawdziwym życiu praktycznie niemożliwe jest dokładne oszacowanie faktycznego bezrobocia, ponieważ bardzo trudno jest zidentyfikować i wziąć pod uwagę wszystkich bezrobotnych, jeśli sami tego nie chcą. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku osób, które nie mają stałego miejsca zamieszkania i bez końca migrują z regionu do regionu.
Status bezrobotnego
Jak wspomniano powyżej, nie wszyscy, którzy nie są zaangażowani w pracę, są bezrobotni. Status ten można uzyskać w specjalnych organizacjach zwanych urzędami pracy lub giełdami pracy. Bezrobotni nie są obywatelami:
- nie wymieniony na giełdzie;
- poniżej 16 roku życia;
- emeryci według wieku;
- osoby niepełnosprawne niezdolne do pracy;
- oficjalnie zarejestrowany gdzieś w pracy (choć nie ma);
- zarejestrowany na giełdzie pracy, ale 2 razy odmówił zwolnienia lub przekwalifikowania;
- zarejestrowany na giełdzie pracy, ale nie pojawił się przy kolejnej ponownej rejestracji w dniu wyznaczonym przez pracowników służby zatrudnienia.
- zarejestrował się i spełnił wszystkie wymagania, ale otrzymał nawet jednorazowy dochód, o czym dowiedział się urząd zatrudnienia.
Korzyści
Giełda pracy jest zobowiązana wszystkim, którzy mają status bezrobotnych, do zapewnienia pracy w swojej specjalności, przekwalifikowania w celu zapewnienia pracy lub zasiłku pieniężnego. Jego wielkość nie jest taka sama dla wszystkich i zależy od wysokości wynagrodzenia w ostatnim miejscu pracy. Pierwsze 3 miesiące po rejestracji to 75% poprzedniej pensji, kolejne 4 miesiące - 60%, a następnie - 45%. Tym, którzy nigdy nigdzie nie pracowali, przysługuje minimalny zasiłek.
Bezrobocie społeczne
Kompleksowe ujawnienie tej koncepcji będzie wymagało osobnego artykułu. Krótko mówiąc, możemy powiedzieć, że giełda pracy została stworzona nie tylko z myślą o bezrobotnych, ale także w celu prowadzenia badań społecznych. Jest to konieczne do prawidłowej oceny sytuacji w zakresie zatrudnienia i do dostosowania funkcjonowania samej giełdy. Ankiety pokazują, że wśród bezrobotnych ponad 70% osób z wyższym i specjalnym wykształceniem. Kobiety uważają się za mniej przystosowane do współczesnego życia niż mężczyźni (68% w porównaniu z 43%). Prawie wszyscy zarejestrowani na giełdzie (93%) chcą dostać pracę, ale tylko część (65%) zgadza się na przeprofilowanie, a tylko około 27% respondentów zgadza się na podjęcie pracy z wynagrodzeniem niższym niż poprzednie. Ciekawy fakt: nie mając środków do życia innych niż zasiłek dla bezrobotnych, tylko 1/5 respondentów (18%) zgadza się na podjęcie jakiejkolwiek proponowanej pracy. Reszta woli pozostać bez pracy i czekać na bardziej odpowiednie oferty pracy.
Społeczne konsekwencje bezrobocia
Negatywne aspekty tego zjawiska są łatwe do przewidzenia. To jest:
- rosnące napięcie w społeczeństwie;
- wzrost chorób (nie tylko psychicznych, ale także fizycznych);
- wzrost przestępczości;
- spadek aktywności zawodowej;
- problemy psychologiczne (depresja, agresja, poczucie niższości).
Według statystyk co roku 45 tysięcy bezrobotnych odbiera sobie życie.
Niemniej bezrobocie ma pozytywne konsekwencje:
- dużo wolnego czasu na przydatne działania, na przykład na naukę, hobby, rodzinę;
- przemyślenie koncepcji „pracy” i „miejsca pracy” (wielu długotrwale bezrobotnych zaczyna postrzegać to jako coś bardzo cennego i ważnego).
Wpływ ekonomiczny
Pozytywne skutki bezrobocia dla gospodarki kraju są następujące:
- zapasy siły roboczej dla dalszego rozwoju produkcji;
- strach przed utratą pracy stymuluje poprawę jakości praca, poprawa wydajności, zdrowa konkurencja.
Istnieje tutaj znacznie więcej negatywnych konsekwencji:
- utrata kwalifikacji;
- spadek poziomu życia;
- wzrost finansowych naruszeń prawa;
- wydatki rządowe na zasiłki dla bezrobotnych;
- niedostateczna produkcja (spadek PKB);
- amortyzacja edukacji.
Walka z bezrobociem
Niektórzy „mędrcy” wierzą, że można pozbyć się bezrobocia przy pomocy wojen i epidemii. Bardziej liberalni obywatele sugerują obniżenie pensji tych, którzy pracują, aby zatrudnić więcej pracowników bez przekraczania budżetu. Jak pokazuje praktyka, ten sposób walki z bezrobociem prowadzi do inflacji. Najbardziej skuteczne środki mające na celu zmniejszenie bezrobocia są następujące:
- tworzenie płatnych robót publicznych (podczas Wielkiego Kryzysu w Stanach pomogło to bardzo);
- rozwój gospodarczy, w którym pojawiają się nowe gałęzie przemysłu, aw rezultacie nowe miejsca pracy;
- redystrybucja popytu na siłę roboczą;
- stymulacja małych i średnich przedsiębiorstw;
- zatrudnienie młodych specjalistów;
- protekcjonizm na rynku krajowym;
- wprowadzenie artykułów pasożytniczych.
Niepopularne metody walki obejmują:
- anulowanie zasiłków dla bezrobotnych;
- usunięcie minimum z zakładów i wynagrodzeń;
- powstrzymanie postępu technologicznego.
