Nominał to zmiana wartości nominalnej waluty w danym kraju. Najczęściej ta procedura jest inicjowana po znacznej inflacji. Ten los nie ominął Rosji w swoim czasie. Wejdźmy głębiej w istotę denominacji i dowiedzmy się, jak została przeprowadzona w naszym kraju.
Pojęcie nominału
Przede wszystkim dowiedzmy się, co oznacza ta koncepcja. Nominał to obniżka ceny nominalnej jednostki banknotu. Często przeprowadza się to po hiperinflacji. W takim przypadku nazwa banknotu może się zmienić lub pozostać taka sama.
Przede wszystkim wartość nominalna waluty jest zmniejszona ze względu na fakt, że w obliczeniach łatwiej jest operować dziesiątkami, setkami, tysiącami, a nie milionami, miliardami, a czasem bilionami jednostek banknotów. Ponadto teza dotyczy zarówno działalności makroekonomicznej, jak i stylu życia ludzi. Zatem nominał jest rodzajem uproszczenia w obliczeniach między podmiotami gospodarczymi.
Ale to nie jedyna korzyść z reformy monetarnej. Ponadto nominał jest czynnikiem, który często przyczynia się do stabilizacji gospodarki. W końcu po tej procedurze, gdy krajowa waluta staje się nominalnie droższa, ludzie zaczynają w nią wierzyć, co jest rodzajem zapobiegania skutkom paniki. Ludność, niepewna co do jednostki monetarnej swojego kraju, stara się ją jak najszybciej sprzedać, co powoduje dalszy upadek. Przeciwnie, brak paniki pomaga wzmocnić walutę krajową. Niestety, denominacja nie zawsze przyczynia się do zakończenia panicznych nastrojów. W przyszłości zobaczymy to na konkretnych przykładach.
Ale oczywiście wszelkie nominały muszą być przeprowadzone po zatrzymaniu hiperinflacji, a nie podczas niej, w przeciwnym razie procedura ta traci wszelkie znaczenie.
Nominał w różnych krajach świata
W całej historii świata denominacja w różnych stanach była przeprowadzana niezliczoną ilość razy. Nie ma sensu opisywać każdego z przypadków. Zastanówmy się nad najważniejszymi z nich w XX i XXI wieku.
Jednym z pierwszych znaczących nominałów w XX wieku była reforma monetarna w Niemczech w 1923 roku. Po I wojnie światowej Niemcy ponieśli porażkę, Republika Weimarska przechodziła ciężkie czasy, gospodarka spadała, a hiperinflacja szalała. Ale bliżej połowy lat dwudziestych sytuacja była mniej więcej stabilna. Przywódcy republiki postanowili mianować Reichsmark z bilionem do jednego.
W 1944 r. Drachmę wyznaczyła Grecja. Wymiana została przeprowadzona w tempie 50 miliardów dram starego modelu na jeden.
Większość innych nominałów pochodzi już z lat po II wojnie światowej. Tak więc w 1946 r. Na Węgrzech nastąpiła wymiana przedwojennej waluty Pengyo na forint. Ponadto kurs wymiany wynosił 4,1029: 1. Jest to prawdopodobnie przypadek największego nominału w historii świata.
Na początku lat pięćdziesiątych reformy monetarne przeprowadzono w innych krajach tzw. Demokracji ludowej - w Bułgarii i Polsce. Ponadto w Bułgarii nominację powtórzono ponownie w 1962 r. Ale w tych stanach wszystko było znacznie skromniejsze w porównaniu z wersją węgierską.
W 1958 r. Frank francuski był denominowany w skali od 100 do 1. W tym samym tempie denong wietnamski był denominowany w 1979 r.
W latach 1980–1984 lira izraelska została wymieniona na nową walutę, szekel (10: 1). Ale inflacja w tym kraju nie zatrzymała się, a jedynie nasiliła. Dlatego już w latach 1985–1986 przeprowadzono nową reformę monetarną, podczas której szekel został wymieniony na nowy w wysokości 1000: 1.
Po upadku reżimów socjalistycznych w Europie Wschodniej i przewrotach gospodarczych związanych z tym zjawiskiem denominację przeprowadzono w Macedonii (1993), Polsce (1995), Bułgarii (1999) i Rumunii (2005). Również w 2005 r. Przeprowadzono reformę monetarną w Turcji, aw 2008 r. W Wenezueli.
Przede wszystkim z nazwą w XX wieku „szczęśliwą” Brazylią. W latach 1967–1994 waluta była denominowana 5 razy. I za każdym razem zmieniała się nazwa waluty: Cruzeiro, New Cruzeiro, Cruzado, New Cruzado, Cruzeiro Real, Brazilian Real.
Ale w XXI wieku rekord brazylijski wyraźnie prześladuje Zimbabwe. W latach 2006–2009 dolar tego kraju był trzykrotnie denominowany. Ostatnim razem dokonano wymiany z bilionem do jednego.
Nominał w przestrzeni poradzieckiej
Po rozpadzie ZSRR wszystkie byłe republiki radzieckie wprowadziły własne waluty. Ale w tym czasie gospodarki tych krajów były bardzo niestabilne, więc w przyszłości banknoty te musiały być denominowane. Niektóre państwa, takie jak Ukraina, wprowadziły konkretnie tymczasową walutę w celu przeprowadzenia reformy monetarnej w przyszłości.
Spośród 15 byłych republik radzieckich 11 w różnych okresach wyznaczyło waluty: Łotwa (1993), Litwa (1993), Mołdawia (1993), Uzbekistan (1994), Białoruś (1994, 2000), Gruzja (1995), Ukraina (1996) , Tadżykistan (2000–2001), Azerbejdżan (2006), Turkmenistan (2009). Wielokrotna reforma monetarna miała miejsce nie tylko w Estonii, Kazachstanie, Kirgistanie i Armenii.
Ale bardziej interesuje nas denominacja w Rosji. Jak doszło do tego procesu i co go spowodowało? Poniżej znajduje się jego istota i rok nominału. Ale najpierw spójrzmy na historię.
Historia reform monetarnych w ZSRR i Rosji
Ograniczamy się tylko do XX wieku.
Po raz pierwszy rubel został nominowany w ZSRR w latach 1922–1924. Następnie dokonano wymiany według stawki dziesięciu tysięcy do jednego. W 1947 r. Przeprowadzono kolejną reformę monetarną. Chociaż ze względu na szereg niuansów nie wszyscy eksperci uważają to za prawdziwe określenie. Była to raczej procedura podatkowa. Ale jednocześnie wymianę przeprowadzono w tempie od 10 do 1. Fakt ten prowadzi do przekonania, że przynajmniej formalnie była to nazwa rubla. Rok 1961 dał krajowi kolejną nazwę. Stało się to w tym samym tempie co poprzedni. To był ostatni taki incydent w Związku Radzieckim.
Tło i przyczyny nominału z 1998 roku
Po rozpadzie ZSRR, podobnie jak we wszystkich innych republikach radzieckich, które uzyskały niepodległość, w 1992 r. Wprowadzono w Rosji własną walutę, rubel rosyjski. W pierwszej połowie lat 90. fala hiperinflacji ogarnęła kraj. Rubel amortyzował się tysiące razy. Tak zwany Czarny wtorek jest szczególnie wskazujący w tym względzie, gdy w październiku 1994 r. Krajowa waluta spadła z 3081 do 3926 rubli za dolara w ciągu jednego dnia.
Ale od połowy lat 90. sytuacja gospodarcza w kraju zaczęła się stabilizować. Już w czerwcu 1996 r. Zaczęto podnosić kwestię przyszłej reformy monetarnej. Według wielu ekspertów nominał rubla był nieunikniony. Obieg banknotów o wartości nominalnej setek tysięcy był raczej niewygodny, a ponadto przypomniał ekonomicznie najtrudniejsze czasy dla Rosji.
Proces nominału
W sierpniu 1997 r. Prezydent Federacji Rosyjskiej Borys Jelcyn wydał rozkaz przeprowadzenia reformy monetarnej w przyszłym roku. Tak więc rok 1998 jest rokiem denominacji w Rosji. Już w styczniu rozpoczęła się wymiana walut w stosunku 1000 jednostek starych banknotów na 1 nowy rubel. Ponadto, aby nie wywoływać nadmiernego podniecenia, wymianę prowadzono do 2002 r. Wprowadzono również metalowe grosze. 1 grosz był równy dziesięciu rublom starego modelu.
Konsekwencje nominału
Nominacja w Rosji z pewnością miała pozytywny wpływ. Jego wynikiem było uproszczenie rachunkowości i rozliczeń między obywatelami i organizacjami, a także wzrost zaufania do rubla wśród ludności.
Niestety nominał nie był w stanie rozwiązać wszystkich problemów gospodarczych Rosji tego okresu.Z powodu nieuzasadnionej polityki finansowej i kredytowej w tym samym 1998 r. Federacja Rosyjska została zmuszona do przyznania się do niewypłacalności. Następnie nastąpiła inflacja i dewaluacja rubla. Nadal jednak proces deprecjacji waluty krajowej nie był porównywalny z tempem z początku lat 90-tych.
W 2000 roku rosyjska gospodarka weszła w stabilną fazę, która doprowadziła do umocnienia denominowanego rubla.
Prawdopodobieństwo przyszłego nominału
Po tym, jak rubel znacznie się umocnił w pierwszej połowie 2000 roku, zaczęły krążyć plotki, że powinien on być denominowany w stosunku 1000 do 1. Ale już w przyszłym roku rosyjski prezydent Władimir Putin wyraźnie stwierdził, że nie będzie denominacji.
Po wybuchu kryzysu gospodarczego w Rosji w 2014 r. I dewaluacji rubla w stosunku do wiodących walut światowych ponad dwukrotnie, rozmowy między politykami i ekonomistami zaczęły krążyć, że po kryzysie rubel można było denominować. Ale jak dotąd rzeczy nie posunęły się dalej niż rozmowy i plotki.
