W trakcie działalności handlowej między przedsiębiorcami występują różne relacje. Ich konsekwencją może być zobowiązanie dłużne. Wskazuje zaangażowanie pożyczone fundusze do obiegu. Następnie rozważamy bardziej szczegółowo, co stanowi zobowiązanie dłużne. 
Aspekt prawny
Zgodnie z art. 307 § 1 Kodeksu cywilnego, zobowiązaniem jest stosunek cywilny, zgodnie z którym jedna osoba musi wykonać pewne czynności na korzyść innej lub powstrzymać się od niej. W pierwszym przypadku może to być wykonanie pracy, przeniesienie własności, wypłata pieniędzy i tak dalej. W ramach tego stosunku prawnego wierzyciel może żądać wykonania zobowiązania nałożonego na dłużnika.
Ogólna charakterystyka
Zobowiązania umowne mogą powstać w wyniku działań osób nie przewidzianych przez prawo. Jednocześnie jednak nie powinny one być sprzeczne z przepisami prawa, jeżeli w ich wyniku powstają warunki regulowane przez ogólne zasady i normy Kodeksu cywilnego.
Klasyfikacja
Wewnątrz umowa w jedną stronę zobowiązanie dłużne może powstać tylko w stosunku do osoby, która zawarła umowę. Przepis ten został ustanowiony w art. 155 GK. W szczególności może to być działanie w czyimś interesie bez nakazu. Obowiązki mogą wynikać z przyjmowania aktów przez władze publiczne. Należą do nich na przykład przepisy administracyjne organów państwowych i struktur samorządowych. Zobowiązanie dłużne może również opierać się na fakcie wyrządzenia szkody innym osobom lub niesprawiedliwe wzbogacenie na ich koszt. Okoliczności te mogą powstać w wyniku działań zarówno osób prawnych i obywateli, jak i władz publicznych, w tym w przypadku przyjęcia lokalnych lub innych aktów sprzecznych z ustawodawstwem i innymi normami. 
Podstawą mogą być również okoliczności prawne - zdarzenia. Zgodnie z Art. 307 Zgodnie z klauzulą 2 Kodeksu cywilnego obowiązki wynikają wyłącznie z faktów bezpośrednio określonych przez prawo. Ta klasyfikacja ma ogromne znaczenie praktyczne. Niektóre obowiązki są określone przez wolę stron lub według uznaniowych norm Kodeksu cywilnego, podczas gdy inne powstają głównie na podstawie bezwzględnych przepisów.
Księgowość
Informacje o tych obowiązkach organizacji powinny znaleźć odzwierciedlenie w bilansie zobowiązań (formularz nr 1) oraz w załączniku (formularz nr 5). Jednak ani w ustawie federalnej regulującej procedurę księgową, ani w odpowiednim przepisie nie ma interpretacji tego wskaźnika. W związku z tym najbardziej odpowiednie jest odwołanie do MSSF (standardy międzynarodowe). Zgodnie z nimi zobowiązania klasyfikuje się jako element bezpośrednio związany z oceną sytuacji finansowej spółki.
Działają również jako część zobowiązania wynikającego z poprzednich zdarzeń, którego spłata jest spodziewana ze względu na zbycie zasobów. Ponadto obowiązki wynikają z bezpośrednich zdarzeń lub innych transakcji. Wszystkie powyższe pozwalają stwierdzić, że w przeciwieństwie do punktu widzenia prawa cywilnego, zgodnie z którym rozważany element stosunków prawnych stanowi warunek wykonania lub niewykonania czynności, podejście księgowe charakteryzuje je jako konsekwencje takiego czy innego zachowania, w wyniku którego zachodzi potrzeba dysponowania zasobami. Zgodnie z tym przepisem jako zobowiązania organizacji należy uznać:
- Zobowiązania dłużne (pożyczki i pożyczki, zadłużenie i inne).
- Fundusze własne, które nie są uwzględnione w kapitale (przychody przyszłych okresów, rezerwa na przyszłe wydatki i tak dalej).
Zobowiązania, które kupujący ma wobec sprzedającego, muszą zostać uznane, biorąc pod uwagę datę bezpośredniego nabycia produktu lub przeniesienia własności, ale nie w momencie wejścia w życie umowy dostawy.
Rodzaje zobowiązań dłużnych
W sprawozdaniach finansowych stosuje się następujące kategorie:
- Krótko i długoterminowo.
- Wygasła i pilna.
- Niezabezpieczone i zabezpieczone.
Zasady rachunkowości wymagają rozsądnej spłaty zadłużenia.
Funkcje naprawcze
Większość zobowiązań dłużnych powinna znaleźć odzwierciedlenie w wyciągach w kwotach wynikających z dokumentacji sprawozdawczej organizacji i uznanych przez nią za prawidłowe. Wyjątek stanowią rozliczenia z budżetem i bankami. Muszą być skoordynowane z odpowiednimi strukturami. Zobowiązania dłużne są uwzględnione w kwocie długu głównego. Wyjątkiem w tym przypadku są pożyczki i fundusze kredytowe. Są one rejestrowane wraz z kwotą odzwierciedlającą odsetki od zobowiązań dłużnych. 
Pożyczkę można uzyskać poprzez wystawienie rachunku lub emisji obligacji. W takim przypadku zobowiązania mogą zostać rozpoznane z uwzględnieniem odsetek należnych od zadłużenia. Środki zakupione w walucie obcej są przeszacowywane według kursu wymiany. Odzwierciedlają się w rublach.
Wymagania
Sprawozdanie finansowe wskazuje na brak warunków ujmowania dochodu w ramach świadczenia usług, wykonywania pracy i sprzedaży produktów. Należą do nich:
- Przedsiębiorstwo ma prawo do otrzymywania dochodów wynikających z konkretnej umowy lub w inny sposób potwierdzonych.
- Możliwość ustalenia kwoty zysku.
- Zaufanie, że w wyniku konkretnej operacji korzyści ekonomiczne organizacji wzrosną.
- Przeniesienie własności, zbycia, użytkowania lub własności towarów na nabywcę z przedsiębiorstwa, akceptacja przez klienta wyniku pracy, fakt świadczenia usługi.
- Możliwość określenia wydatków, które zostały lub zostaną poniesione zgodnie z operacją.
Jeżeli w odniesieniu do środków pieniężnych lub innych aktywów, które organizacja otrzymała jako płatność, co najmniej jeden z powyższych warunków nie jest spełniony, znajduje to odzwierciedlenie w sprawozdaniach finansowych. Wraz z tym wskazany jest termin zobowiązań dłużnych. Po wygaśnięciu fundusze są obciążane zgodnie z danymi inwentarza, pisemnym uzasadnieniem i zleceniem (zleceniem) kierownictwa przedsiębiorstwa w odniesieniu do dochodów nieoperacyjnych. 
Zobowiązania dłużne Federacji Rosyjskiej
Istnieją trzy formy ich wyrażania. Są one zapisane w art. 2 Prawo federalne regulujące zobowiązania z tytułu długu publicznego. Te formularze są następujące:
- Pożyczki otrzymane przez rząd.
- Pożyczki udzielone w drodze emisji papierów wartościowych w imieniu rządu.
- Inne formy gwarantowane przez organ.
W szczególności zobowiązania z tytułu długu publicznego są określone w kodeksie budżetowym. W szczególności zapewnia następujące formularze:
- Umowy i umowy zawarte w imieniu Rosji ze spółkami kredytowymi, zagranicą i międzynarodowymi organizacjami finansowymi na ich korzyść.
- Rządowe papiery wartościowe emitowane w imieniu Federacji Rosyjskiej.
- Umowa gwarancyjna, gwarancja zapewniająca spełnienie warunków przez osoby trzecie.
- Odnowienie zobowiązań osób trzecich w zakresie długu publicznego.
- Umowy i porozumienia, w tym międzynarodowe, dotyczące restrukturyzacji i przedłużenia warunków.
Podobnie można wyrazić zobowiązania dłużne regionu lub gminy. Jednak dla MO ostatnia z podanych form (umowy międzynarodowe i traktaty) jest wyjątkiem.Jednocześnie obowiązki gmin, w odróżnieniu od państwowych, można wyrazić w formie odnowienia długów podmiotów prawnych w gminnych, zgodnie z aktami prawnymi władz lokalnych. Przepisy dotyczące metod obrotu papierami wartościowymi są zapisane w art. 4 odpowiedniej ustawy federalnej.
Specyfika kodeksu budżetowego
Po wprowadzeniu w 2000 r. Zobowiązania dłużne Rosji odpowiadają formom określonym w art. 98. W szczególności wykorzystanie pożyczek rządowych wynika z niewystarczających środków budżetowych. Przed przyjęciem ustawy federalnej regulującej kwestię krajowego długu publicznego Rosji bezpośrednia wskazówka o możliwości pokrycia deficytu poprzez wprowadzenie pożyczonych środków została zawarta w ustawie RSFSR, która regulowała podstawy struktury i procesu budżetowego w tym kraju.
Ale później przyjęta wyżej wspomniana ustawa federalna o długu publicznym rozwiązała najpierw tę kwestię kompleksowo. Jednocześnie należy przypomnieć, że do 26 kwietnia 1995 r. - do momentu przyjęcia nowej wersji ustawy „O banku centralnym Rosji” - pożyczki były udzielane rządowi bezpośrednio przez bank centralny. Organizacja ta wykorzystała zarówno środki własne, jak i potrącenia z innych komercyjnych banków i instytucji kredytowych jako zasoby. Płatności te z kolei stanowiły część kwot środków pozyskanych od osób prawnych i obywateli zgodnie ze standardami przekazywania do banku centralnego w celu przechowywania, a także bezpłatnych (tymczasowych) depozytów ludności w oddziałach Sbierbanku w kwotach określonych w umowach rocznych.
