Interakcja obywateli między sobą, a także z organizacjami i władzami zawsze wiąże się z pojawieniem się stosunków prawnych. Struktura takiej komunikacji jest raczej skomplikowana, ale dość logiczna. Jakie są jego funkcje? Porozmawiamy o tym. Tak więc temat naszej dzisiejszej rozmowy: „Relacja prawna: koncepcja, typy, elementy”.
Co to jest stosunek prawny?
Prawnicy rozumieją stosunek prawny jako sposób interakcji osób o statusie obywateli, organizacji lub władz w różnych kombinacjach, co implikuje powstanie praw i obowiązków przewidzianych w umowie lub przepisach prawa dla stron. Rozważ szczególną strukturę takiej komunikacji.
Struktura relacji
Głównymi elementami stosunków prawnych są podmioty, przedmiot, a także treść. Ta struktura komunikacji obowiązuje w odniesieniu do każdej branży prawnej - prawa handlowego, cywilnego, podatkowego, administracyjnego.
Niektóre elementy stosunku prawnego można scharakteryzować za pomocą szeregu istotnych kryteriów, których spełnienie staje się głównym czynnikiem uczestnictwa w odpowiedniej interakcji. W szczególności dotyczy to przedmiotu. Rozważmy ten aspekt bardziej szczegółowo.
Kryteria uczestnictwa podmiotu w stosunkach prawnych
Podmiot może stać się stroną stosunków prawnych tylko wtedy, gdy posiada własność taką jak osobowość prawna. W jego strukturze są dwa elementy - zdolność prawna i zdolność prawna. W odniesieniu do pierwszego elementu osobowości prawnej: dotyczy zdolności danej osoby do posiadania określonych praw i obowiązków.
Zdolność prawna jest praktyczną szansą dla jednostki na uzyskanie odpowiedniego statusu prawnego. Można zauważyć, że osobowość prawna często obejmuje taki element, jak czyn niedozwolony - właściwość, która charakteryzuje zdolność podmiotu stosunków prawnych do odpowiedzialności za naruszenia prawa.
Uczestnicy stosunków prawnych z punktu widzenia prawa są uważani za podmioty prawa. Jednak nie zawsze oznacza to, że są oni automatycznie rozpoznawani jako faktyczni uczestnicy danej komunikacji. Aby obywatel mógł być uważany za pełnoprawny podmiot stosunków prawnych, musi uświadomić sobie osobowość prawną zagwarantowaną przez prawo.
Rodzaje tematów
Teraz przestudiujemy bardziej szczegółowo podstawowe elementy stosunków prawnych. Podmioty mogą być obywatelami, to znaczy osobami. Mają osobowość prawną zagwarantowaną prawem na mocy przepisów Konstytucji Federacji Rosyjskiej. Obywatele, jako pełnoprawni uczestnicy komunikacji, ponoszą prawa i obowiązki podczas zawierania transakcji między sobą lub innymi uczestnikami stosunków prawnych, a także w trakcie wykonywania różnych prawnie istotnych działań.
Te lub inne rodzaje podmiotów, które są częścią relacji, są często określone przez określoną gałąź prawa. Można zauważyć, że obywatele należą do tych uczestników komunikacji, które mogą mieć znaczenie w każdym obszarze interakcji między osobami fizycznymi a osobami prawnymi.
Specyfika przedmiotów w różnych gałęziach prawa
Na przykład w prawie administracyjnym przedmiotem relacji są najczęściej władze państwowe i gminne. Głównymi elementami stosunków pracy są pracodawca w statusie osoby prawnej lub indywidualnego przedsiębiorcy, a także pracownik. Wszystkie mają status podmiotów komunikacji. W podatkowych aspektach relacji mogą być zarówno agencje rządowe (takie jak Federalna Służba Podatkowa), jak i prywatne organizacje lub osoby fizyczne.W prawie cywilnym elementami stosunków prawnych są najczęściej osoby fizyczne i przedsiębiorstwa handlowe.
Subiektywna struktura stosunków prawnych
Rozważ ten aspekt komunikacji prawnej jako jego subiektywną strukturę. Tworzą ją osoby, które uczestniczą w określonym stosunku prawnym. Wśród nich z pewnością będą podmioty uprawnione i zobowiązane. Jaka jest ich specyfika?
Upoważnionym przedmiotem stosunków prawnych jest taki, w odniesieniu do którego pewne działania powinny być wykonywane w jego interesie, na podstawie umowy lub na mocy wymogów prawnych. Oznacza to, że ta strona jest nosicielem praw. Z kolei podmiotem zobowiązanym jest ten, który musi wykonać na rzecz osoby upoważnionej pewne działania przewidziane w umowie lub przepisach ustawowych.
Znaczenie faktów prawnych
Studiując koncepcję i elementy stosunku prawnego, warto zbadać istotę fakty prawne. Zauważyliśmy powyżej, że przedmiot prawa nie zawsze domyślnie ma status uczestnika w odpowiedniej komunikacji. Aby to zrobić, musi zrealizować swoją osobowość prawną. Głównym mechanizmem, za pomocą którego takie działania są przeprowadzane, jest działanie faktów prawnych. Ich funkcją jest aktywowanie przepisów prawa, które określają obowiązki uczestników stosunków prawnych, a także ustanawiają dla nich prawa przewidziane przez prawo.
Fakty prawne występują w trzech głównych odmianach. Rozważ je. Po pierwsze, stanowienie prawa. Może to być na przykład zawarcie transakcji na dostawę materiałów budowlanych między dwiema organizacjami. Zaraz po podpisaniu odpowiedniej umowy oznacza to, że stosunek prawny zaczął być wdrażany. Po drugie, są to fakty prawne. Wśród nich - przedłużenie lub dostosowanie warunków podpisanej umowy. Po trzecie, są to faktyczne fakty - na przykład anulowanie umowy między przedsiębiorstwami.
Inną podstawą klasyfikacji faktów prawnych jest sklasyfikowanie ich jako działań lub zdarzeń. Podmioty prawa, jako elementy stosunku prawnego, mogą zacząć oddziaływać na fakt, że popełniły jakąkolwiek czynność, na przykład podpisując umowę lub z przyczyn bezpośrednio od nich niezależnych. Na przykład, jeśli termin składania raportów podatkowych jest odpowiedni, przedsiębiorca musi wysłać odpowiednie dokumenty do Federalnej Służby Podatkowej, w przeciwnym razie agencja nałoży grzywnę przewidzianą przez prawo.
Rodzaje czynności prawnych
W odniesieniu do działań jako różnorodnych faktów prawnych mogą one być zgodne z prawem lub pociągać za sobą przestępstwo. Kryteria klasyfikowania niektórych działań uczestników stosunków prawnych do tego lub innego rodzaju, a także określania poziomu odpowiedzialności za określone osoby, zależą ponownie od specyfiki gałęzi prawa. Na przykład, jeśli pracownik pracujący w laboratorium naukowym przypadkowo rozleje odczynniki, w wyniku czego powierzchnia pulpitu stanie się bezużyteczna, najprawdopodobniej ucieknie się od upominania ustnego kierownika (ponieważ umowa o pracę może stwierdzać, że specjaliści nie są odpowiedzialni w takich przypadkach ) Ale jeśli student robi to samo, laboratorium może poprosić go o naprawienie szkody.
Akty prawne i działania
Uzasadnione działania obejmują czyny i czyny. Głównym kryterium różnic między nimi jest to, że pierwszy rodzaj działania ma na celu wywołanie pewnych konsekwencji prawnych, a drugi zwykle nie charakteryzuje się tym znakiem, ale towarzyszy mu pojawienie się pewnych praw lub obowiązków. Może mieć miejsce podwójna interpretacja aktów, wszystko zależy od konkretnych precedensów.
Na przykład pracownik, który zdecydował się opuścić firmę z własnej woli, z jednej strony korzysta z odpowiedniego prawa, które gwarantuje Kodeks pracy Federacji Rosyjskiej. I w tym sensie złożenie wniosku do obsługi personelu będzie czynnością.W tym samym czasie osoba, również zgodnie z przepisami Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej, będzie musiała przepracować jeszcze 2 tygodnie w swojej firmie przed odejściem. Z pewnością pracodawca poprosi go o wykonywanie funkcji o zwiększonej intensywności. W tym sensie jego wniosek o obsługę kadr stał się aktem prawnym - pracownik nie złożył go w celu współpracy z firmą przez dwa tygodnie przy podwójnym obciążeniu, choć zakładał, że pracodawca zainicjuje ten mechanizm na podstawie przepisów Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej.
Specyfika transakcji
Ustawa jest rodzajem czynności prawnej wspólnej dla wszystkich gałęzi prawa - pracy, administracji i podatków. W prawie cywilnym stosuje się specjalny podgatunek danego instrumentu - transakcję. Reprezentują one zakontraktowane działania, którym towarzyszy swobodne wyrażanie woli każdej ze stron zaangażowanych w stosunek prawny. Transakcje mogą mieć na celu ustanowienie praw lub obowiązków, ich zmianę lub wypowiedzenie. Najczęściej są one popełniane przez strony stosunku prawnego w celu uzyskania rezultatu w interesie podmiotowym, ale jest całkiem możliwe, że w celu zaspokojenia potrzeb stron trzecich.
Można zauważyć, że prawo rosyjskie dopuszcza takie działanie jak transakcje w jedną stronę. Może to być na przykład nakaz powołania osoby na określone stanowisko. To prawda, że tego rodzaju działania prawne nadal nie są charakterystyczne dla prawa cywilnego, w którym stosuje się umowy dotyczące udziału dwóch lub więcej stron, ale dla siły roboczej.
Jeśli dwie lub więcej stron bierze udział w transakcjach, są one najczęściej definiowane jako umowy lub porozumienia. Jednocześnie odpowiednia komunikacja może sugerować, że badani mają różne interesy, ale przy pomocy transakcji dochodzą do porozumienia w sprawie kluczowych stanowisk i znajdują kompromis, jednocześnie zapewniając mu zgodność z prawem.
Istota przedmiotów stosunków prawnych
Elementy stosunków prawnych są również przedmiotem odpowiednich komunikatów. Do takich współczesnych prawników należą świadczenia. Występują w dwóch odmianach. Po pierwsze materiał. Jest to inny rodzaj własności, wartości, pieniędzy. Po drugie to dobra niematerialne. Mogą one obejmować na przykład wszelkie użyteczne działania jednej osoby względem drugiej na podstawie ich prawnie ustalonej umowy.
Elementy przedmiotów relacji prawnych mogą zatem obejmować transakcje, których przedmiotem jest własność, własność intelektualna, praca, usługi. Wiele zależy również od konkretnej branży prawnej. Wśród tych, w których znaleziono prawie wszystkie elementy (skład stosunku prawnego), wymieniono prawo cywilne. Rozważ bardziej szczegółowo specyfikę danej komunikacji.
Cechy relacji obywatelskich
Jakie są cechy wyróżniające prawa cywilnego? Wśród nich:
- izolacja podmiotów stosunków prawnych (wzajemna niezależność), co wyraża się zarówno w aspekcie majątkowym, jak i cechach organizacyjnych;
- podmioty jako elementy treści stosunków prawnych mają równy status, nie ma między nimi podporządkowania;
- dyspozycyjność przepisów prawa cywilnego regulujących odpowiednią komunikację (zakłada to, że główne fakty prawne powstają w wyniku subiektywnej woli uczestników w formie transakcji)
Kryteria te odróżniają na przykład prawo cywilne od prawa pracy, które obejmuje jedynie podporządkowanie się podmiotom (pracodawca może wydawać pracownikowi polecenia), a także znaczną liczbę norm prawnych, które są obowiązkowe. Na przykład normy Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej zabraniają pracodawcy zwalniania pracowników bez jednoznacznych powodów, które ponadto muszą zostać uznane za ważne przez specjalną komisję.Z kolei pracownik ma również wiele obowiązków określonych w przepisach prawa pracy.
Treść stosunków prawnych
Elementy struktury stosunków prawnych są również reprezentowane przez treść komunikatów. Współcześni prawnicy definiują to jako zgodne z prawem zachowanie podmiotów, które wykonują swoje prawa i ponoszą odpowiedzialność. Treść relacji może obejmować na przykład przeniesienie przez jedną osobę jakiejś wartości materialnej na inną lub wykonanie określonej pracy dla niego.
Prawo podmiotowe i obowiązek prawny
Przeanalizowaliśmy podstawowe elementy strukturalne stosunku prawnego. Jak zapewne zauważyłeś, każdy z nich charakteryzuje się szeregiem istotnych niuansów. Na przykład w odniesieniu do treści stosunków prawnych w jej strukturze znajdują się dwa najważniejsze elementy, a mianowicie prawo podmiotowe i obowiązek prawny. Rozważmy ich istotę bardziej szczegółowo.
Prawo podmiotowe jest możliwym scenariuszem zachowania uczestnika w stosunkach prawnych. Wyraża się to w możliwości wykonywania przez niego określonych czynności, a także w dopuszczalności wymogu z jego strony określonego prawem lub umową przez inne podmioty komunikacyjne. Ponadto prawo subiektywne obejmuje zdolność uczestnika stosunków prawnych do ubiegania się o ochronę jego interesów przez osobę trzecią - na przykład w sądzie.
Co to jest obowiązek prawny? Jest to najczęściej rozumiane jako niezbędne zachowanie uczestnika w stosunkach prawnych, które polega na spełnieniu kryteriów prawa subiektywnego. Może to przejawiać się w potrzebie wykonywania określonych czynności (na mocy prawa lub umowy) lub, odwrotnie, powstrzymania się od niektórych działań, ponieważ w przeciwnym razie mogą zostać naruszone interesy innych uczestników komunikacji. Obowiązek prawny oznacza również odpowiedzialność podmiotu za możliwe przestępstwa.
