Wiodący makroproces tradycyjne społeczeństwo do nowoczesnej, zwanej modernizacją. Aby wyjaśnić, czym jest modernizacja, należy wziąć pod uwagę różne znaczenia, na które głównie składa się ta koncepcja.
Trzy znaczenia
Po pierwsze, termin ten stosuje się do wewnętrznego rozwoju krajów Ameryki Północnej i Europy Zachodniej, odnoszących się do współczesnego europejskiego czasu.
Czym jest modernizacja w drugim znaczeniu? Nadrabiamy zaległości w modernizacji praktykowanej w krajach, które nie należą do pierwszej grupy, ale do niej dążą.
Trzecia wartość mówi o procesach ewolucyjnych w najbardziej zmodernizowanych społeczeństwach (Ameryka Północna i Europa Zachodnia). Ta koncepcja jest interpretowana jako ciągły proces modernizacji, to znaczy wprowadzania innowacji i wdrażania reform prowadzących do budowy społeczeństwo postindustrialne.
Pojawienie się koncepcji
Antropolodzy - Taylor, Herskovitz, White, Kroeber, którzy badali ewolucję tradycyjnych lokalnych kultur, zaczęli badać archaiczne, czyli tradycyjne formy ludzkiego współistnienia. Zidentyfikowali dwie jego główne formy, za pomocą których wyjaśniono istotę modernizacji, skorelowaną z ogólnymi klasycznymi procesami modernizacji. Jest to po pierwsze postępowa ewolucja, która przebiega liniowo przez etapy: od prostego społeczeństwa do coraz bardziej złożonego. Wiele napisano o tym w Anglii - Spencer, Lebok, McLennan, Fraser, Taylor, w Niemczech - Lippert, Weitz, Bastian, we Francji - Leturno, w USA - Morgan.
Po drugie, słynny naukowiec Eisenstadt rozważał nieco inaczej, czym jest modernizacja. Napisał, że jest to również wieloliniowy rozwój różnych typów kultur, w których procesy modernizacyjne są specyficzne, a co za tym idzie, nowoczesność jest zróżnicowana. Rozważał tę ewolucję społeczeństwa przez pryzmat realizacji różnorodnych, ale przez samą historię uwarunkowanych typów.
Historia
Słowo „nowoczesny” zostało po raz pierwszy użyte w Europie pod koniec piątego wieku, rozróżniając chrześcijańską teraźniejszość od pogańskiej przeszłości. Następnie treść koncepcji wielokrotnie się zmieniała. Dopiero epoka Oświecenia nadała mu znaczenie w pełni zgodne ze współczesnym. Spontanicznie aktualizowany obecny duch czasu i to, co pomaga temu procesowi, jest uważane za nowoczesne, nowoczesne. W związku z tym w związku z przyspieszeniem ruchu społeczeństwa na tej ścieżce w New Age rozwinęła się europejska cywilizacja nowoczesności, która radykalnie różniła się od tradycyjnych społeczeństw.
Zmiany nastąpiły w wyniku pojawienia się protestanckiej etyki pracy, rozwoju gospodarki rynkowej, systemu prawnego i biurokracji. Proces ten nie jest szybki, zajęło Europie kilka stuleci, aby poczuć, czym jest modernizacja, aby przetrwać angielską rewolucję przemysłową, upolitycznienie i umocnienie burżuazji, a także zdobycie władzy w wyniku rewolucji: angielskiej, amerykańskiej i francuskiej. Naukowcy doszli do wniosku, że modernizacja w zasadzie nie może mieć końca, procesy te trwają do dziś i będą trwać tak długo, jak długo będą istnieć społeczności ludzkie.
Zasady współczesnego społeczeństwa
We współczesnym społeczeństwie współistnieje kilka podstawowych instytucji, przynajmniej cztery: gospodarka rynkowa, konkurencyjna demokracja, komunikacja masowa i ogólny dobrobyt. Podstawą autonomicznego społeczeństwa jest gospodarka rynkowa, z którą wszystkie granice są przekraczane i powstaje społeczeństwo otwarte.Współczesne społeczeństwo znacznie różni się od tradycyjnego, ponieważ opiera się na innych zasadach. Najważniejsze z nich to:
- prawo wyborcze;
- legalność;
- uniwersalne prawa obywateli;
- instytucje zmiany społecznej;
- kultura świecka;
- sekularyzacja społeczeństwa;
- urbanizacja
- autonomia podsystemów;
- racjonalizacja;
- dominacja gospodarki rynkowej;
- biurokratyzacja;
- profesjonalizacja;
- umiejętność czytania i pisania;
- media;
- wzrost mobilności zawodowej i społecznej.
W nowoczesnym społeczeństwie obywatele mają niezbywalne prawa - społeczne, polityczne i obywatelskie. Postęp technologiczny i rewolucja naukowa doprowadziły do powstania społeczeństwa narodowego z różnych społeczności lokalnych już w XVII wieku. Nowoczesna modernizacja poszła jeszcze dalej. Społeczeństwo staje się ponadnarodowe.
Program modernizacji
Charakterystyczne cechy zmodernizowanego nowoczesnego społeczeństwa to: w polityce - konstytucyjno-demokratyczne państwo, w budowaniu państwa - państwo narodowe, w nauce i edukacji - autonomiczna nauka, w ekonomii - kapitalizm. Transformacje modernizacyjne są uniwersalne. Poziom organizacji społeczno-kulturowej w społeczeństwie, dzięki modernizacji, przechodzi od industrializmu do postindustrializmu w gospodarce, od autorytarnego do reżim demokratyczny w polityce przejście od prawa zwyczajowego do prawnego.
Samo uzasadnienie ładu świata przenosi się ze świętości na świecką, w filozofii monoistyczna perspektywa staje się pluralistyczna, czystość gatunku znika w sztuce: jedność stylistyczna zmierza do polystylistyki, a w nauce obiektywizm zastępuje antropizm. Zwolennicy teorii modernizacji są przekonani, że taki program przyniesie ludzkości absolutną poprawę warunków życia i życia społecznego. Konwergencja i modernizacja są uważane za niezbędne, nieodwracalne, endogenne i korzystne procesy.
Etapy
Na swojej drodze transformacje modernizacyjne muszą sukcesywnie przechodzić przez określone etapy (etapy). Na przykład od tradycyjnego poprzez przejście do nowoczesnego. Lub od tradycyjnego do etapu warunków wstępnych do rozpoczęcia pomiarów, a następnie po rozpoczęciu ciągłego wzrostu aż do dojrzewania i osiągnięcia kresu konsumpcji masowej. Tutaj najczęściej bierze się pod uwagę kontrast między światem „pierwszym” i „trzecim”, kierując się eurocentryzmem procesu historycznego, biorąc pod uwagę ścieżkę najróżniejszych narodów do racjonalizmu i centralizmu gospodarczego.
Jeśli chodzi o etapy, jako punkty wyjścia tej ścieżki, rozważono dwie radykalnie różne koncepcje. Klasyczna ewolucja - idea stopniowego wyzwolenia ludzkości od ignorancji i strachu w osiąganiu wyższych poziomów cywilizacji. Dyfuzyjny - gdy modernizacja jest planowana i przeprowadzana z góry poprzez reformy i innowacje podejmowane przez elitę władzy lub (częściej) poprzez interakcję między społeczeństwem lepiej rozwiniętym a społeczeństwem mniej zmodernizowanym.
Rodzaje procesów modernizacyjnych
Kraje transformujące postrzegają rozwój krajów cywilizacji zachodniej jako przykład i rozumieją modernizację jako bezpośredni i dokładny transfer obcych norm, modeli pracy i wypoczynku, różnorodnych wartości i instytucji państwowych na ich ziemię.
Społeczeństwa niezachodnie mogą wykorzystywać zarówno proces ewolucyjny (endogeniczny), jak i dyfuzyjny (egzogenny) w procesie modernizacji. Klasyfikacja będzie dość rozgałęziona. Endogeniczny typ modernizacji określa się jako proces o dynamice społeczno-kulturowej: zbiór wewnętrznych przyczyn, samorozwoju, samoreformacji społecznej (Ameryka Północna, Europa Zachodnia).
Dogonić i wyprzedzić
Łapanie gatunków (adaptacyjnych) jest praktykowane przez państwa, które nie są z tym związane, zaczynając od adaptacyjnej reakcji na dynamikę kultury społecznej współczesnych krajów według rodzaju „wyzwania-odpowiedzi”. W tym miejscu należy zauważyć samoregenerację, zainicjowaną w celu osiągnięcia wewnętrznych celów (w tym przezwyciężenia luk technologicznych i utrzymania niezależności), która jest również podzielona na podgatunki.
- Modernizacja obronna: wzmocnienie państwa za pomocą potencjału militarnego i politycznego (należy wziąć pod uwagę, że tylko pierwsze narody modernizujące mogą samodzielnie podążać własną ścieżką bez odczuwania presji zewnętrznej, wszystkie pozostałe są dotknięte ochroną i awangardą modernizacji).
- Liberalna modernizacja: zmiana społeczeństwa i wyzwolenie człowieka, zapożyczanie samych procesów, przez które przeszły kraje zachodnie: genealogia instytucji, wartości, norm i wzorców zachowań.
Opieka zewnętrzna
Ten rodzaj modernizacji obejmuje transformację systemu społeczno-kulturowego z udziałem jednego lub więcej stanów cywilizowanej nowoczesności Zachodu, a suwerenności najczęściej nie zachowuje się. Tutaj również współistnieją dwa podgatunki.
- Częściowa odpowiedzialność spoczywa na polityce kolonialnej, gdy kolonie służą interesom metropolii, rozwijając jeden lub więcej potrzebnych sektorów, pozostawiając resztę bez rozwoju. Na przykład w 1949 r., Po zakończeniu brytyjskich rządów kolonialnych, w Indiach pozostało mniej niż jeden procent tych, którzy znają litery aborygenów, i wszystko, co było możliwe, zostało zabrane z Anglii do wartości.
- Odpowiedzialność systemowa, gdy w pełni zmodernizowane państwa będą patronować terytoriom zacofanych krajów. Na przykład Japonia lub Niemcy po drugiej wojnie światowej.
Cały ten schemat jest oczywiście warunkowy, ponieważ praktyka przedstawia najbardziej zróżnicowane przeplatanie procesów modernizacyjnych.
Przykłady
Tutaj możesz zobaczyć, jak przebiega modernizacja edukacji i gospodarki w Rosji. Od lat 90. ubiegłego wieku ogromna liczba koncepcji, programów, reform, innowacji upadła na społeczeństwo - wszystkie były czysto komercyjne. W wyniku tych pożyczek (bardzo drogich) kraj nie spodziewał się niczego pocieszającego w ciągu ostatniego ćwierćwiecza. A wszystko dlatego, że modernizacja jako taka nie była przewidziana, ponieważ nie leżało to w interesie „cywilizowanych” państw, które wprowadziły ją w naszym kraju. Całkowicie niepotrzebne plany, które obejmowały na przykład modernizację gospodarki, zostały przepełnione, a niezbędne całkowicie się nie powiodły.
Liczba szkół średnich w ostatniej dekadzie spadła o piętnaście tysięcy, szkoła wyższa stała się czarnym rynkiem sprzedaży dyplomów (ile przerażających filmów znajduje się w Internecie, gdzie odnoszący sukcesy absolwenci, tacy jak Rosyjski Państwowy Uniwersytet Humanitarny, nie mogą odpowiedzieć na najprostsze pytania dotyczące zatrudnienia: czym jest modernizacja, dewaluacja, nominał, z którego składają się nawet rezerwy złota i walut obcych kraju). Szkolnictwo podstawowe, średnie i zawodowe jest w opłakanym stanie. Wszystko dlatego, że priorytety się zmieniły. Wcześniej w naszym „niezmodernizowanym” kraju dobrze traktowali i kształcili oraz wykształcili się, nie świadcząc usług za darmo. W ten sposób duchowa treść pracy socjalnej została zniszczona. Ale nastąpiła modernizacja społeczeństwa, która znacznie poszerzyła zasób słownictwa i nauczyła się tolerancji.