Jaka jest stopa dyskontowa?

Inwestowanie jest koniecznością, jeśli chcesz zwiększyć swoje bogactwo. Nie ma znaczenia, czy jest to przedsiębiorstwo, czy finanse osobiste. Jedną z podstawowych koncepcji inwestowania jest stopa dyskontowa. Spójrzmy, co to jest i jakie metody obliczeniowe istnieją.

Definicja

Przed podjęciem decyzji o zainwestowaniu w konkretny projekt inwestorzy chcą uzyskać wstępną ocenę jego skuteczności, aby wybrać najbardziej opłacalną opcję. Aby to zrobić, skorzystaj z rabatu lub dyskonta - sposobu na określenie wartości pieniądza w określonym momencie.

Chodzi o to, że kwota, którą mamy dzisiaj, jest zawsze taka sama w przyszłości. Z grubsza mówiąc, dziesięć tysięcy rubli dzisiaj to ponad miesiąc, a nawet więcej rok później.

Dzieje się tak z trzech powodów:

• Inflacja stale zmniejsza siłę nabywczą pieniądza (dziś można kupić towary warte dziesięć tysięcy rubli więcej niż miesiąc później).
• Dostępna kwota może generować dochód (na przykład, jeśli oddasz ją do oprocentowania w banku).
• W przyszłości zawsze istnieje ryzyko braku pieniędzy.

Stopa dyskontowa to kwota zysku, jaką inwestor mógłby uzyskać z inwestycji alternatywnej. Z jego pomocą porównuje się kilka projektów inwestycyjnych i wybiera najciekawszy z nich.

Jak obliczyć zniżkę?

Obliczanie kosztów projektów inwestycyjnych jest jednym z najtrudniejszych zadań finansowych. Dla wielu przedsiębiorstw jest to koniecznością - na przykład dla tych, które przygotowują raporty zgodnie z MSSF, ponieważ tam trzeba wskazać wartość firmy i inwestycji, biorąc pod uwagę wpływ czynnika czasu.

Istnieje wiele różnych metod obliczeniowych. Jednak ich istota sprowadza się do następującej formuły:

Wartość pieniądza w przyszłości = Wartość pieniądza w teraźniejszości / (stopa dyskontowa 1+) x termin

Najtrudniejszym obliczeniem jest określenie oferty. Spójrzmy na najprostszy przykład - lokowanie pieniędzy w banku na odsetki. Trzy banki oferują różne stawki: 7%, 9% i 12%. Tutaj, nawet bez formuły, widać, że najbardziej opłacalną opcją inwestycyjną jest ta druga.

Ale jak to zrozumieć, bardziej opłaca się zainwestować dziesięć tysięcy rubli w projekt, który zamieni je w piętnaście tysięcy w ciągu 18 miesięcy, lub postawić bank na ten sam okres z odsetkami? Jak ustalić, czy skuteczne jest przyciąganie pożyczonych środków do udziału w inwestowaniu, czy lepiej ograniczyć się do korzystania z własnych?

Przy obliczaniu stopy dyskontowej zawsze należy brać pod uwagę wartość inflacji. Innymi słowy, nawet jeśli pieniądze są po prostu na rachunku bieżącym i nie są wykorzystywane w żaden sposób, zostanie do nich zastosowana stopa dyskontowa równa bieżącej stopie inflacji, co z czasem obniży kwotę.

Ustanawianie normy

Jest to podstawowy punkt w obliczeniach. Stopa dyskontowa (stopa dyskontowa) jest wielkością zwrotu, który można by uzyskać, gdyby inwestor zastosował alternatywną metodę inwestycji. Przykładem jest oprocentowanie depozytu w banku. W takim przypadku możemy powiedzieć, że stopa dyskontowa jest równa.

Jeśli rentowność projektu jest niższa niż przyjęta jako norma, wówczas inwestor odmawia uczestnictwa, jeśli jest wyższy, wówczas podejmuje pozytywną decyzję. Czego użyć jako podstawowego parametru, każde przedsiębiorstwo decyduje samodzielnie.

Tożsamość „stopa bankowa = stopa dyskontowa” nie zawsze jest używana. Punktem wyjścia może być:

• rentowność wszelkich papierów wartościowych;
• subiektywne wskaźniki oparte na ekspertyzie specjalistów finansowych przedsiębiorstwa;
• poziom ryzyka inwestycyjnego i stopa wzrostu inflacji;
• koszt kapitału obniżony do średniej.

Najważniejsze jest to, że stopa dyskontowa to zwrot z kapitału zainwestowanego w niedrogie instrumenty inwestycyjne na rynku przy minimalnym poziomie ryzyka, dostosowanym do bieżącej stopy inflacji.

Na stopę wpływ mogą mieć różne czynniki: odsetki bankowe, dostępność różnych instrumentów inwestycyjnych, zmiany stawek podatkowych i inflacji oraz wiele innych.

Wewnętrzna stopa dyskonta

Jest to taki wskaźnik, przy którym efekt finansowy inwestycji wynosi zero. Instrukcje znajdują się w formie skrótu IRR.

Innymi słowy, wskaźnik ten pokazuje, że właściciel nie poniesie strat z tytułu tych inwestycji. Osobliwy próg rentowności. Wewnętrzna stopa dyskontowa (wzór) wygląda następująco:

0 = ⁿilość_{t = 1} x CFt / (1 + IRR)^t - IC, gdzie:

• CFt - przepływy pieniężne przedsiębiorstwa przez określony czas;
• IC - koszty, które poniesie inwestor, jeśli zainwestuje w projekt;
• t jest okresem czasu.

Dlatego jeśli wewnętrzna stopa zwrotu jest wyższa niż koszt, taki projekt należy uznać za atrakcyjny. Jeśli poniżej, musisz odmówić wzięcia w nim udziału. Zatem wewnętrzna stopa dyskontowa jest punktem wyjścia w analizie projektu.

Metody obliczania stopy dyskontowej

Istnieje co najmniej dziesięć metod obliczeniowych. Są wśród nich tacy, którzy wykorzystują osąd ekspertów, rentowność, model dywidendy i inne. Najczęstsze i najmniej pracochłonne są dwie metody obliczeniowe:

• powiększony;
• kumulatywny.

Pierwszy jest również nazywany metodą ważonego średniego kosztu. Wzór na obliczenia obejmuje koszt nie tylko kapitału własnego badanego przedsiębiorstwa, ale także przyciągniętego (pożyczonego).

Powiększona metoda obliczania stawki

Wzór jest następujący:

WACC = Re (E / V) + Rd (D / V) (1 - tc), gdzie:

• Re - stopa zwrotu z kapitału własnego, który jest własny;
• E - koszt sprawiedliwość firmy pod względem rynkowym;
• D jest kosztem pożyczonego kapitału w ekwiwalencie rynkowym;
• V jest sumą E i D;
• Rd to koszt pożyczki;
• Tc jest bieżącą stawką podatku dochodowego.

Obliczanie stopy zwrotu z kapitału własnego

Z kolei wskaźnik Re oblicza się również ze wzoru:

Re = Rf + β (Rm - Rf), gdzie:

• Rf - stawka, przy której można uzyskać dochód w sposób niewymagający ryzyka. Taki instrument jest tradycyjnie uważany za inwestycję w obligacje rządowe.
• β jest współczynnikiem, który pokazuje wahania wartości akcji danego przedsiębiorstwa w stosunku do wartości rynkowej akcji przedsiębiorstw działających w podobnym segmencie. Jeżeli parametr jest równy jedności, oznacza to, że zmiana wartości akcji danego przedsiębiorstwa zbiega się z ogólnymi zmianami charakterystycznymi dla tego segmentu. Jeśli współczynnik wynosi więcej niż jeden, wówczas wzrost cen akcji tego przedsiębiorstwa wyprzedza konkurencję, jeśli mniej niż jeden, wręcz przeciwnie, jest opóźniony.

Część wzoru zawarta w nawiasach symbolizuje premię za ryzyko rynkowe. Innymi słowy, jest to różnica w zwrotach między giełdą a obligacje rządowe. Do obliczeń weź dane statystyczne z długiego okresu czasu.

Wadą tej metody jest to, że może ją stosować tylko te spółki, które w formie prawnej należą do spółek akcyjnych. Ponadto do obliczeń wymagana jest znaczna ilość danych statystycznych przez długi okres.

Łączny sposób

Aby obliczyć za pomocą tej metody, używana jest następująca formuła:

Stopa dyskontowa = stopa minimalna + inflacja + premia za ryzyko.

Jako stopę minimalną stosuje się stopę zwrotu z inwestycji w rządowe papiery wartościowe. Premia za ryzyko - podobna do wskaźnika opisanego we wzorze na powiększony koszt. Istnieje jednak wiele innych sposobów obliczania takiej premii.

Wytyczne zalecają uwzględnienie ryzyka niewiarygodności partnerów, ryzyka, że ​​planowane przychody nie zostaną w ogóle osiągnięte, a także ryzyka kraju. Ostatni wskaźnik można znaleźć w specjalnych tabelach, które zawierają oceny każdego kraju, obliczone przez organizacje ekspertów.

Sprawdziliśmy więc, jaka jest stopa dyskontowa. Wzór na obliczanie go powyżej nie jest jedynym. Postawiliśmy tylko na najprostsze metody obliczeń. Temat badania skuteczności projektów inwestycyjnych jest znacznie bardziej złożony i głębszy, wymaga głębszego zanurzenia w materiale (co jest po prostu niemożliwe w ramach jednego artykułu) i długofalowej praktyki.