W krajach rozwiniętych stowarzyszenia społeczne mają ogromne znaczenie społeczno-gospodarcze i polityczne. Ich istotą może być realizacja szerokiej gamy działań. Stowarzyszenia publiczne mogą wyrażać interesy zarówno małej grupy ludzi, jak i wielkich społeczeństw. Odpowiednie struktury mogą prowadzić działania zarówno lokalne, jak i realizowane w skali globalnej. W Rosji działalność stowarzyszeń publicznych jest regulowana na różnych poziomach źródeł prawa. Najważniejsze przepisy prawne dotyczące tego obszaru są zapisane w Konstytucji Federacji Rosyjskiej. Jakie są inne znaczące niuanse prace publiczne stowarzyszenia w Federacji Rosyjskiej? Jakie rodzaje stowarzyszeń mogą działać w Rosji?
Definicja tego terminu
Co to jest „stowarzyszenie publiczne”? Definicja tego terminu podana jest w prawie rosyjskim. Ustawa federalna „O stowarzyszeniach publicznych” mówi, że rozważane wyrażenie należy rozumieć jako stowarzyszenie działające na terytoriach, które stanowią ponad połowę podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej i mają jednostki strukturalne (na przykład oddziały i przedstawicielstwa). Zgodnie z art. 47 niniejszej ustawy federalnej stowarzyszenie publiczne należy uznać za międzynarodowe, jeżeli przynajmniej jeden z jego wydziałów strukturalnych jest obecny za granicą.
Termin ten można interpretować na inne sposoby. Istnieje więc punkt widzenia, zgodnie z którym stowarzyszenie publiczne należy rozumieć jako dobrowolną, samorządną, nienastawioną na zysk formację, która powstaje z inicjatywy mieszkańców państwa, którzy zdecydowali się zjednoczyć na podstawie wspólnych interesów.
Klasyfikacja stowarzyszeń publicznych
Istnieje wiele powodów klasyfikacji stowarzyszeń publicznych. Może to być cechą grupy społecznej, która odpowiednio konsoliduje swoje działania. Na przykład, jeśli jest to społeczność zawodowa, najprawdopodobniej należy do kategorii stowarzyszeń masowych. Jeśli są miłośnikami kreatywności, będzie to zespół amatorski. Jeśli są zwolennikami zdrowego stylu życia, prawdopodobnie ukształtują ruch społeczny.
Zwyczajowo klasyfikuje się stowarzyszenia publiczne dzieci i młodzieży, organizacje religijne, związki zawodowe, spółdzielnie jako kategorie masowe. Kolejnym kryterium klasyfikacji tego typu organizacji jest skala działalności. Istnieją lokalne stowarzyszenia publiczne działające w określonym mieście lub gminie. Istnieją organizacje regionalne, federalne i międzynarodowe.
Z reguły każda podstawa do klasyfikacji stowarzyszeń publicznych obejmuje podział struktur na dodatkowe grupy. Na przykład, jeśli mówimy o związkach zawodowych, można je sklasyfikować według cech branży, geografii działalności.
Grupy zainteresowań i lobby
Takie skojarzenia jak grupy interesu są bardzo interesujące. Faktem jest, że mogą nie mieć statusu stowarzyszenia publicznego. Ponadto odpowiednie grupy mogą funkcjonować poza wszelkimi wytycznymi ideologicznymi, organami zarządzającymi. Ich rejestracja stanowa jest praktycznie niemożliwa ze względu na fakt, że takie stowarzyszenia zwykle nie mają założycieli.
Taka niepewność statusu z jednej strony nie pozwala takim strukturom powoływać się na prawa stowarzyszeń publicznych, z drugiej strony umożliwia prowadzenie różnych nieoficjalnych działań, chyba że są one prawnie zabronione. To może być lobby. Istnieje wiele jego odmian. Istnieją lobby parlamentarne i rządowe. Te pierwsze mogą mieć kanały wpływu na proces legislacyjny, a drugie na organ wykonawczy.
W niektórych przypadkach przedstawiciele oficjalnych stowarzyszeń publicznych mogą być uczestnikami odpowiedniej komunikacji. Ale ich działalność z reguły jest ograniczona kartą i innymi wytycznymi przyjętymi jako podstawa działalności. Dlatego częściej niż nie, dialog z władzami w formacie lobby jest prowadzony przez osoby, które nie mają zobowiązań wobec oficjalnych struktur publicznych. Ale w praktyce ich zdolność do „lobbowania” za niezbędnymi decyzjami na różnych szczeblach władzy może być znacznie wyższa niż w przypadku stowarzyszeń mających oficjalny status.
Kluby zainteresowań
Kluby wystarczająco blisko grup interesu zaangażowanych w lobby można uznać za formę aktywności społecznej. Ich główną specyfiką jest to, że gromadzą osoby, które początkowo nie wyznaczają zadań związanych z komunikacją z agencjami rządowymi i lobbingiem. W interesujących klubach ludzie komunikują się, bawią się, dyskutują i dyskutują o ważnych wydarzeniach. Takie instytucje najczęściej nie mają oficjalnego statusu - podobnie jak grupy interesów.
Jednocześnie kluby mogą być tworzone przez członków istniejących stowarzyszeń publicznych. Na przykład związek zawodowy z jednej strony może utrwalić działalność informatyków, z drugiej może stać się podstawą organizacji klubu językowego Pascal. Pierwszy obszar działalności może obejmować komunikację o znaczeniu społecznym, drugi - interakcja ludzi połączonych wspólną pasją. Kluby oczywiście mogą mieć również charakter polityczny, ale działania w nich z reguły nie implikują komunikacji z istniejącymi władzami i partiami. Ludzie ograniczają się do swobodnej komunikacji na tematy polityczne, wymiany opinii i dyskusji.
Historyczne odmiany stowarzyszeń publicznych
Rozważ niektóre z najbardziej niezwykłych historycznych odmian stowarzyszeń publicznych.
Wśród nich możemy wyróżnić:
- organizacje antywojenne (pierwsza z nich pojawiła się po drugiej wojnie światowej, aby zapobiec pojawianiu się i rozpowszechnianiu idei wojskowych w społeczeństwie);
- narodowe struktury wyzwolenia (ich działalność ma na celu przezwyciężenie spuścizny kolonializmu);
- ruchy przemysłowe (z reguły są to związki zawodowe pracowników w różnych sferach przemysłowych w krajach rozwiniętych);
- stowarzyszenia środowiskowe;
- stowarzyszenia publiczne dzieci;
- stowarzyszenia młodzieżowe;
- organizacje regionalne (ich działania mogą mieć na celu zachowanie lokalnych kultur, tożsamości, zasad społecznych, które stały się tradycjami na danym terytorium).
Stowarzyszenia publiczne mogą powstać w wyniku postępu technologicznego. Na przykład w przypadku wielu znaków mogą to być grupy w sieciach społecznościowych, forach i innych formatach komunikacji wirtualnej.
Istotne społecznie działania stowarzyszeń
Z reguły w każdym stowarzyszeniu realizowane są pewne społecznie znaczące działania. Mogą to być:
- wsparcie materialne dla potrzebujących;
- pomoc psychologiczna i moralna dla osób znajdujących się w trudnej sytuacji;
- organizacja programów edukacyjnych i adaptacyjnych dla różnych kategorii obywateli;
- wsparcie prawne, udzielanie porad prawnych tym, którzy ich potrzebują;
- środki rehabilitacyjne mające na celu wsparcie grup znajdujących się w trudnej sytuacji społecznej.
Działalność stowarzyszeń publicznych niekoniecznie musi być związana ze świadczeniem pomocy i wsparcia. Często działania odpowiednich struktur są związane z organizacją czasu wolnego, rozrywki, badań, działań środowiskowych. Działania stowarzyszeń publicznych mogą również mieć na celu zapobieganie różnym negatywnym zjawiskom społecznym.
Funkcja społeczna stowarzyszeń publicznych
Działalność stowarzyszeń publicznych w każdym rozwiniętym kraju ma duże znaczenie z punktu widzenia zapewnienia stabilności społeczeństwa i państwa jako całości. Człowiek z natury jest podmiotem zorientowanym na społeczeństwo. Potrzeby ludzi w samorealizacji z reguły implikują ich aktywną komunikację ze społeczeństwem. Wspomniane stowarzyszenia są jednym z najbardziej dostępnych i skutecznych mechanizmów interakcji człowieka ze społeczeństwem. Działania odpowiednich struktur są również przydatne z punktu widzenia rozwoju gospodarczego państwa. Działania organizacji publicznych mogą mieć na celu poprawę regulacji prawnych w niektórych obszarach rozwoju gospodarczego, zwiększenie wydajności pracy poprzez rozwój nowej wiedzy pracowników.
Kto może być założycielem stowarzyszenia publicznego?
W ogólnym przypadku założycielem stowarzyszenia publicznego może być dorosły obywatel lub inna osoba prawna. Członkowie i uczestnicy stowarzyszeń z reguły muszą także być osobami pełnoletnimi. Publiczne stowarzyszenia dzieci mogą obejmować członków i uczestników w wieku 8 lat. Fakt, że obywatel należy do jakiegokolwiek stowarzyszenia lub, przeciwnie, nie należy do żadnego z nich, nie może być podstawą do ograniczenia jego praw i wolności ani do przyznania mu przywilejów i preferencji przez państwo.
Rejestracja państwowa: karta i inne dokumenty
Stowarzyszenia tego typu działające w Federacji Rosyjskiej muszą zostać zarejestrowane przez państwo. Jakie są niuanse tej procedury?
Rejestracja stowarzyszeń publicznych oznacza przede wszystkim zebranie szeregu niezbędnych dokumentów. Wśród nich:
- oświadczenie do podpisania przez upoważniony podmiot - w dwóch egzemplarzach;
- czarter - w 3 egzemplarzach;
- wyciąg z protokołu sporządzonego na kongresie wyborczym;
- informacje o założycielach - w 2 egzemplarzach;
- przyjęcie cła państwowego;
- dokumenty potwierdzające prawo do korzystania z niektórych produktów własności intelektualnej.
Głównym źródłem wykorzystywanym przy rejestracji stowarzyszenia publicznego jest karta. Określa podstawowe informacje dotyczące specyfiki stowarzyszenia, celów jego powstania, zagadnień ideologicznych, struktury instytucji. Z reguły struktury publiczne w swoich działaniach przestrzegają tylko tych sformułowań, które są obecne w karcie.
Państwo może odmówić rejestracji w instytucji, jeżeli: statut stowarzyszenia publicznego jest sprzeczny z prawem Federacji Rosyjskiej, dokumenty nie są w pełni dostarczone, osoby wskazane we wniosku nie mogą być założycielami struktury, dokumenty są fałszywe, nazwa tworzonej organizacji jest nieprawidłowa.
Jeżeli organ rejestrujący odmawia instytucji wpisania informacji na ten temat do odpowiednich rejestrów, decyzję należy uzasadnić na piśmie. Organizacja, której odmówiono rejestracji, może odwołać się od działań określonej jednostki właściwej agencji rządowej do władz wyższych lub w sądzie. Instytucja w dowolnym momencie może ponownie złożyć wniosek o wpisanie informacji do rejestrów państwowych - jeżeli przyczyna, dla której właściwy organ odmówił rejestracji organizacji, zostanie wyeliminowana (na przykład konieczne jest pełne zgromadzenie niezbędnych dokumentów).
Opłata rejestracyjna
Aby zarejestrować stowarzyszenie publiczne, należy wnieść opłatę przewidzianą prawem do budżetu.Jeśli o to chodzi utworzenie osoby prawnej odpowiednia opłata wynosi 4 tysiące rubli. Państwowa rejestracja publicznych stowarzyszeń osób niepełnosprawnych, a także jednostek strukturalnych takich instytucji wiąże się z uiszczeniem opłaty w wysokości 1400 rubli. Zmiany, które mogą być wprowadzone w dokumentach założycielskich odpowiednich organizacji, są również akceptowane przez organy rejestracyjne, z zastrzeżeniem przeniesienia opłaty na państwo - w wysokości 100 rubli. Podobna akcja dla osób prawnych, a także likwidacja takich struktur wiąże się z uiszczeniem opłat państwowych w wysokości 800 rubli.
Prawo do zrzeszania się
Po zbadaniu, czym jest stowarzyszenie publiczne, a także po zapoznaniu się z podstawowymi informacjami dotyczącymi rejestracji takich struktur, zbadamy bardziej szczegółowo, w jaki sposób istota odpowiednich stowarzyszeń ujawnia się w różnych źródłach prawa. Zacznijmy od głównego prawa państwa rosyjskiego - Konstytucji.
Zgodnie z art. 30 tego źródła prawa każdy obywatel Federacji Rosyjskiej ma prawo jednoczyć się z innymi. Takie preferencje obejmują tworzenie na zasadzie dobrowolności różnych stowarzyszeń publicznych w celu ochrony interesów i osiągania celów. Obywatele Federacji Rosyjskiej mają również prawo dołączać do istniejących stowarzyszeń, a także je opuszczać. Stowarzyszenia i organizacje publiczne mogą być tworzone w Rosji bez koordynacji z władzami.
Związki zawodowe
Rozważmy teraz niektóre odmiany stowarzyszeń przewidziane w prawie rosyjskim. Wśród nich są związki zawodowe. Te formy stowarzyszeń publicznych są tworzone przez obywateli, którzy odkrywają wspólny interes w zakresie działalności zawodowej. Związki zawodowe są rejestrowane w celu zapewnienia reprezentacji uczestników w niektórych stosunkach prawnych, a także ochrony ich interesów i praw.
Obywatele powyżej 14 roku życia mogą stworzyć odpowiednie struktury publiczne, jeśli są zatrudnieni. Związki zawodowe są powołane nie tylko do obrony ekonomicznych interesów pracowników. Ich rola polega również na rozwiązywaniu problemów społecznych i politycznych, na przykład w zakresie zapewniania zatrudnienia, terminowej wypłaty świadczeń państwowych oraz polityki legislacyjnej w dziedzinie stosunków pracy.
Metody unijne mogą być bardzo różne. Tak więc działalność odpowiednich struktur może polegać na negocjowaniu, organizowaniu spotkań i pokojowych wiecach. Ale w niektórych przypadkach przywódcy związkowi organizują strajki, demonstracje i różne akty nieposłuszeństwa wobec władzy. Ustawa o publicznych stowarzyszeniach Federacji Rosyjskiej gwarantuje niezależność związków zawodowych od decyzji władz, pozycji pracodawców, partii i innych struktur. Interwencja jakichkolwiek podmiotów w działalności związków zawodowych jest niedozwolona.
Partie polityczne
Jeśli weźmiemy pod uwagę inne powszechne typy stowarzyszeń publicznych, warto oczywiście przestudiować specyfikę partii politycznych. Struktury takie tworzone są w celu zapewnienia udziału obywateli Federacji Rosyjskiej w rządzie poprzez wyrażanie woli politycznej, udział w różnych działaniach, procedury demokratyczne.
Wzywa się partie polityczne do reprezentowania interesów mieszkańców w rządzie. Status stowarzyszeń publicznych odpowiedniego typu z reguły obejmuje tworzenie list zastępczych w wyborach. Członkiem partii może być dorosły obywatel Federacji Rosyjskiej. Przystąpienie do odpowiednich struktur jest dobrowolne, odejście jest takie samo. Jednak obywatel może należeć tylko do jednej partii.
Znaki partii politycznych
Partie polityczne jako odrębne stowarzyszenia publiczne mają wiele cech. Przede wszystkim to jest autonomia - identyfikowalne zarówno w kontekście prawnym, jak i ideologicznym.Stowarzyszenia społeczno-polityczne z reguły tworzą ludzie, dla których pewne ideologiczne przekonania są bliskie, odmienne od tych, które stanowią ideologiczną podstawę pracy innych stowarzyszeń.
Działalność partii politycznych nie jest związana ze sferą handlową. Działania odpowiednich stowarzyszeń opierają się na promocji, otwartości, wyrażaniu opinii i stanowiskach publicznych. W większości przypadków tylko obywatele kraju, w którym stowarzyszenie będzie oddziaływać z władzą państwową, mogą tworzyć partie polityczne. To samo dotyczy członkostwa w odpowiednich organizacjach. Ale w niektórych krajach ustawa o stowarzyszeniach publicznych zezwala obywatelom innych państw na przyłączanie się do partii.
Mechanizmy formowania się partii
Głównym mechanizmem tworzenia partii jest zwołanie zgromadzenia wyborczego. Powinna w niej uczestniczyć minimalna liczba obywateli uprawnionych do przystąpienia do odpowiedniego stowarzyszenia politycznego. W większości krajów europejskich liczba ta wynosi kilkadziesiąt osób. W niektórych przypadkach ustanowienie strony musi zostać przeprowadzone przez specjalną komisję. Jego liczba może być znacznie mniejsza niż w przypadku części składowej.
W pierwszym scenariuszu oczekiwany jest wybór szefa partii, a także jej sekretarza, powstaje protokół w sprawie utworzenia stowarzyszenia. Jednocześnie z reguły uchwala się statut organizacji, który zawiera główne postanowienia programowe, których partia będzie przestrzegać w trakcie działalności politycznej. W Rosji odpowiednie stowarzyszenia muszą być zarejestrowane, ale w wielu innych krajach taka procedura nie jest wymagana.
Organizacje non-profit
Będziemy badać inne rodzaje stowarzyszeń publicznych. Przydatne będzie przestudiowanie istoty organizacji non-profit. Ich zasadniczą różnicą od partii politycznych jest to, że ustanowienie takich struktur nie oznacza udziału obywateli w rządzie. Różnica między organizacjami pozarządowymi a związkami zawodowymi polega na tym, że osoby, które nie są zatrudnione gdzie indziej i nie dążą do osiągnięcia celów związanych z działalnością zawodową, mogą dołączyć do grona tych pierwszych.
Główną motywacją założycieli organizacji non-profit jest ochrona interesów określonych grup społecznych. Ponadto w niektórych przypadkach działalność organizacji non-profit może być związana z polityką. Organizacje non-profit można podzielić na kilka odmian: organizacje, stowarzyszenia, a także instytucje amatorskie.
Cechy pracy stowarzyszeń publicznych za granicą
Przeanalizujmy, jaka jest specyfika działalności stowarzyszeń publicznych za granicą. Mówiąc o związkach zawodowych, można zauważyć, że ich działalność w Rosji i krajach zachodnich jest podobna. Działalność stowarzyszeń publicznych odpowiedniego typu obejmuje ochronę interesów pracowników i pracowników niektórych branż. Jednocześnie praktyczny wpływ związków zawodowych w krajach zachodnich na organy rządowe może być wyraźniejszy niż w Rosji. Tak więc dość często w innych stanach prawa lub poprawki do nich są przyjmowane właśnie w wyniku działalności organizacji zawodowych.
W krajach zachodnich stowarzyszenia przedsiębiorców również odgrywają znaczącą rolę społeczną, na przykład związki pracodawców lub stowarzyszenia przedsiębiorców. Ich wpływ śledzony jest także na poziomie komunikacji z państwem struktury energetyczne. Takie stowarzyszenia mogą mieć silne lobby parlamentarne. Udział stowarzyszeń publicznych na Zachodzie ma również duże znaczenie w sektorze rolnym. Tworzone są związki rolników, które mają również wpływ na procesy legislacyjne i administracyjne.
