Zobowiązanie dodatkowe jest szczególnym rodzajem zobowiązania. Obejmuje trzy strony. Pierwszy to wierzyciel, drugi to główny dłużnik, a trzeci to dodatkowy obligatoryjny (zależny). Zakres stosowania tych relacji został znacznie rozszerzony w nowym ustawodawstwie. Zapewnia to większą niezawodność obrotu nieruchomościami. Następnie rozważamy bardziej szczegółowo, co stanowi zobowiązanie dodatkowe. 
Program odpowiedzialności
Zobowiązanie dodatkowe można opisać następująco:
- Strona zobowiązana nie spełniła wymogów.
- Wierzyciel wnosi roszczenie do głównego dłużnika.
- Uczestnik obowiązany odmawia spełnienia wymagań lub nie udziela odpowiedzi na odwołanie w rozsądnym terminie.
- Wierzyciel jest uprawniony do wystąpienia z wnioskiem do osoby ponoszącej odpowiedzialność uzupełniającą.
- Strona dodatkowa musi, przed spełnieniem wymogu, powiadomić o tym głównego zobowiązanego. Jeżeli wniesiono przeciwko niemu pozew, uczestnik zależny powinien wnieść głównego dłużnika do sprawy.
Dodatkowe prawa strony
Z uwagi na fakt, że podmiot ponoszący odpowiedzialność uzupełniającą, w odpowiednich przypadkach, zastępuje stronę zobowiązaną, może zgłosić sprzeciw wobec roszczeń wierzyciela, w tym również tych, które zostały już przedstawione. Mogą mieć znaczący wpływ na wynik sporu. Jednocześnie zobowiązanie dodatkowe dłużnika zostaje podwojone. 
Podstawy wystąpienia
Dopuszczenie odpowiedzialności dodatkowej może nastąpić w przypadkach przewidzianych przez prawo. Tak więc w art. 75 ust. 1 kodeksu cywilnego uwzględniono stosunki prawne w spółce osobowej. Zgodnie z aktem normatywnym odpowiedzialność uzupełniającą zapewnia własność własna uczestników takiego stowarzyszenia z tytułu istniejących zobowiązań. Ten formularz ma również miejsce przy zawarciu umowy gwarancji. W przypadku niewłaściwego spełnienia lub uchylenia się przez dłużnika od spełnienia wymogów, wierzyciel przyciąga poręczyciela - dodatkową osobę odpowiedzialną. Przepis ten jest zapisany w art. 363 Kodeks cywilny. W takich sytuacjach wierzyciel jest zobowiązany najpierw przesłać roszczenia głównemu dłużnikowi, a dopiero potem drugiemu (jeżeli pierwszy uniknie podjęcia jakichkolwiek działań). W ten sposób można określić podstawowe warunki, na których powstaje dodatkowy obowiązek. Zobowiązanie dodatkowe powstaje, gdy:
- główny zobowiązany uczestnik odmawia spełnienia wymagań;
- wierzyciel nie otrzymał odpowiedzi od pierwotnego dłużnika w wyznaczonym (rozsądnym) terminie.
Wymienione warunki są zapisane w art. 399 ust. 1. Postępowanie w sprawie wstępnego roszczenia uznaje się za spełnione, jeżeli wierzyciel wysłał pisemne roszczenie do głównego dłużnika i nie otrzymał odpowiedzi w rozsądnym terminie lub odmówiono mu udzielenia zgody. 
Ograniczenia
Nawet przy spełnieniu powyższych warunków odpowiedzialność dodatkowa nie powstaje we wszystkich przypadkach. Tak więc na przykład wierzyciel nie może zwrócić się do dodatkowej strony, jeżeli zaspokojenie roszczenia można zrealizować poprzez potrącenie roszczeń wzajemnych lub bezsporne odzyskanie środków od głównego dłużnika. Przepis ten jest zapisany w art. 399 ust. 2. Takie ograniczenie wynika z faktu, że wierzyciel w takich przypadkach ma możliwość bez szczególnych trudności zaspokojenia swoich roszczeń bez uciekania się do dodatkowego uczestnika.Nie może więc wystąpić z roszczeniem po odmowie pierwotnego dłużnika, jeśli ten drugi ma roszczenie wzajemne o zapłatę większej kwoty. Jednocześnie termin płatności już nadszedł, a termin przedawnienia nie upłynął. W takim przypadku wierzyciel, bez zgody pierwotnego dłużnika, może spłacić swoje roszczenie na koszt kontrahenta w drodze potrącenia.
Zobowiązanie do regresji
Odpowiedzialność dodatkowa przewiduje prawo dodatkowej osoby do przedstawienia wymogu zwrotu pierwotnego zobowiązania. Realizacja tej możliwości jest dozwolona, jeżeli przestrzegana jest ustanowiona procedura spełniania wymagań wierzyciela. W szczególności, jak wspomniano powyżej, dłużnik zależny musi wcześniej powiadomić zleceniodawcę o swoich zamiarach.
Ramy prawne
Procedura stosowania odpowiedzialności dodatkowej została określona w art. 399. Przypadki jego wystąpienia obejmują ponad 15 artykułów. W szczególności, zgodnie z prawem, na Federację Rosyjską nakłada się dodatkowy obowiązek dotyczący długów przedsiębiorstw państwowych, członków spółdzielni - w odniesieniu do wymagań przedstawionych stowarzyszeniu, właściciela - w przypadku roszczeń złożonych wobec instytucji i tak dalej. 
Odpowiedzialność zależna LLC
Do 2009 r. Mało interesowała się uprawnionymi organami regulacyjnymi i wierzycielami. Powodem tego był brak niezbędnych przepisów. Przed przyjęciem ustawy o bankructwie nie zapewniono dodatkowej odpowiedzialności szefa, księgowego i innych osób. W związku z tym uprawnienia organów nadzorczych i możliwości wierzycieli były dość ograniczone.
Odpowiedzialność uzupełniająca dyrektora nie wynikała z faktu, że wszystkie jego działania wykonywał nie we własnym imieniu, ale w imieniu organizacji. W związku z tym niemożliwe było bezpośrednie wymaganie od niego wypełnienia zobowiązań. Wraz z przyjęciem ustawy prawa tych osób znacznie wzrosły. W szczególności filia odpowiedzialność założyciela szef i inni urzędnicy w procesie upadłości. Prawo zawiera listę podmiotów, wobec których powstaje obowiązek. W związku z tym zgodnie z nowym rozporządzeniem powstaje odpowiedzialność dodatkowa:
- założyciel;
- Przewodniczący komisji likwidacyjnej;
- Przywództwo
- członkowie organu zarządzającego;
- spółka zarządzająca;
- członkowie zarządu;
- inne osoby kontrolujące.
Sfera polityczna
Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej jest daleki od jedynego dokumentu normatywnego przewidującego powstanie zobowiązania dodatkowego. Jest to zapisane w innych aktach. W szczególności oddziały regionalne i zarejestrowane oddziały partii politycznej są odpowiedzialne za zobowiązania związane z nieruchomościami, którymi dysponują. W niektórych przypadkach może to nie wystarczyć. W takich sytuacjach partia polityczna ponosi dodatkowe obowiązki. 
Stowarzyszenia zawodowe
Zgodnie z ich dokumentami założycielskimi ustanawia się obowiązek organizacji do wypłaty odszkodowań. Są one zdefiniowane w odpowiedniej ustawie federalnej. Jednocześnie na uczestników związku zawodowego powstaje odpowiedzialność dodatkowa. Odnosi się to odpowiednio do obowiązków organizacji.
Inne obszary
Osoby, które podpiszą prospekt emisyjny papierów wartościowych, jeżeli zostaną uznane za winne, ponoszą dodatkową odpowiedzialność za szkody wyrządzone właścicielowi przez emitenta. Szkody mogą powstać w szczególności w wyniku obecności fałszywych informacji, niekompletnych lub wprowadzających w błąd inwestorów, potwierdzonych przez sygnatariuszy. Instytucje należące do Rosyjskiej Akademii Nauk Rolniczych ponoszą odpowiedzialność za swoje własność i środki, które otrzymały w wyniku dochodowej działalności. Jeśli te zasoby nie są wystarczające, powstaje kolejny obowiązek.W szczególności Akademia ponosi bezpośrednią odpowiedzialność uzupełniającą. 
Charakterystyczne cechy
Konieczne jest jasne zrozumienie różnicy między zobowiązaniem dodatkowym a odpowiedzialnością za osobę trzecią. Ta ostatnia nie jest powiązana z żadnym cywilnym stosunkiem prawnym z wierzycielem, który w związku z tym może zgłaszać żądania tylko w granicach umowy. Zgodnie z warunkami umowy i prawa nie przewiduje się egzekucji pożyczkodawcy wobec osoby trzeciej, która nie wykonała należycie lub uchyliła się od zobowiązania. Z kolei dłużnik odpowiada przed wierzycielem za wskazane działania innego obywatela. Na przykład wykonawca może przypisać część pracy podwykonawcy.
W takim przypadku odpowiedzialność za niewykonanie zobowiązania ponosi klient w pierwszej kolejności. Podwykonawca w tym przypadku działa jako strona trzecia. Nie uczestniczy w ogólnej umowie, ale wykonuje tylko część pracy. Jeśli nie zostanie spełniony, klient ponosi odpowiedzialność wykonawcy. On z kolei po wypełnieniu obowiązku ma prawo dochodzić roszczeń od podwykonawcy. Jeżeli klient otrzymuje rekompensatę za straty, kontrahent może dochodzić odszkodowania od strony trzeciej. Ponadto prawo przewiduje inne sprawy. Na przykład odpowiedzialność wobec klienta może ponosić bezpośrednio kontrahent, czyli strona trzecia. W takim przypadku główne obowiązkowe wymagania nie są przedstawione. 
Specjalna okazja
Zobowiązanie dodatkowe należy również odróżnić od zobowiązania, które dłużnik ponosi wobec swoich pracowników. Jest to przewidziane w art. 402 GK. Pracownicy to osoby pozostające w stosunku pracy z dłużnikiem. W takim przypadku działania pracowników mające na celu wypełnienie obowiązków najemcy uważa się za własne. Jeżeli w powyższym przykładzie wykonawca jest osobą prawną, wówczas będzie odpowiedzialny wobec klienta w przypadku, gdy jego pracownicy niewłaściwie wykonają czynności przewidziane w umowie. W takim przypadku pracownicy nie są stronami trzecimi. Każda osoba prawna ma prawo uczestniczyć w związku cywilnym za pośrednictwem własnych pracowników. Ich działania będą zatem uważane za działania samego podmiotu prawnego.
