Duże wydatki, z jednorazowym odpisem, mogą radykalnie zwiększyć koszty i spowodować straty dla firmy. Aby wydatki były równomiernie zaliczane do kosztów, tworzone są rezerwy na przyszłe wydatki.
Definicja
Z reguły rezerwy na przyszłe wydatki są tworzone przez organizację w celu przyszłego podziału zarezerwowanych środków na przyszłe wydatki przedsiębiorstwa. W przyszłości fundusze te mogą być równomiernie odpisywane w koszty produkcji przedsiębiorstwa.
Tworzenie takich rezerw w spółce jest regulowane przez PBU. Przedsiębiorstwo może tworzyć rezerwy na wypłaty przyszłych urlopów pracowniczych, wypłaty premii na podstawie wyników roku lub premii za długi okres służby, na modernizację środków trwałych. Ponadto można utworzyć rezerwy na pokrycie przyszłych wydatków na przygotowawcze prace sezonowe, naprawy głównych aktywów wynajmowanych przez firmę lub rekultywacja terenu i inne środki środowiskowe. Osobno warto zwrócić uwagę na rezerwy na serwis gwarancyjny.
Rozliczanie rezerw
Informacje o statusie i przepływie utworzonych rezerw powinny znaleźć odzwierciedlenie na koncie pasywnym 96 „Rezerwy na przyszłe wydatki” w planie kont. Rachunkowość analityczna w organizacji prowadzona jest osobno dla każdego rodzaju rezerw. Narastanie funduszy rezerwowych znajduje odzwierciedlenie na rachunku 96, podczas gdy rachunki debetowe do rozliczania wydatków na jedną lub drugą produkcję są odzwierciedlone w debecie (rachunki 20–29). W przypadku faktycznych wydatków i płatności dokonywanych na koszt funduszy rezerwowych konto 96 jest obciążane w korespondencji z kontami odzwierciedlającymi odpisywane wydatki (konto 08, 10, 23, 70 i inne).
Konto 96 „Rezerwy na przyszłe wydatki” jest syntetyczne. W przedsiębiorstwie można otworzyć na nim subkonta. Na przykład subkont 1 „Rezerwa na przyszłe wakacje”, subkont 2 „Rezerwa na usługi gwarancyjne”, subkont 3 „Inne rezerwy” i inne. Firma ma prawo ustalić listę subkont i prowadzić rejestr rezerw na przyszłe wydatki zgodnie z polityką rachunkowości.
Typowe zapisy księgowe
Jak wspomniano wcześniej, naliczone rezerwy przyszłych wydatków i płatności znajdują odzwierciedlenie na rachunku 96. Na przykład naliczenie rezerwy na przyszłe wydatki z tytułu budowy kapitału jest obciążane na konto 08 i zapisywane na koncie 96. Rezerwę na rezerwę na wypłaty urlopów lub premii za usługi długoterminowe zapisuje się na koncie 96 na rachunki 20 (dla pracowników produkcji podstawowej), 23 (dla pracowników produkcja pomocnicza), 25 i 26 (dla personelu ogólnego i kierowniczego).
Obciążenie rachunku 96 odejmuje utworzone wcześniej rezerwy z kredytu na rachunku 23 na remont pomocniczych urządzeń produkcyjnych. Zalicza się środki na poczet urlopu lub premię za starszeństwo rachunki 70 do obciążenia rachunku 96.
Bilans
Od 2011 r. Rezerwy na przyszłe wydatki są ujmowane w bilansie jako suma szacowanych długoterminowych zobowiązań. W bilansie w tych wierszach wyświetla się saldo kredytu na rachunku 96. W nowej formie salda rezerwy na oszacowane krótkoterminowe zobowiązania są zwykle odzwierciedlone w osobnej linii.
Jednak od 2011 r. Nie wszystkie rezerwy zostaną odzwierciedlone w bilansie jako szacowane zobowiązania. Na przykład rezerwy na naprawy środków trwałych należy teraz odpisać na inne wydatki. W związku z tym szacowane obowiązki zostaną uwzględnione jako koszty płacenia pracownikom urlopu i premie pieniężne za lata pracy, a także koszty obsługi gwarancyjnej.
Tworzenie rezerw na wynagrodzenia urlopowe
Organizacja ma prawo samodzielnie ustalić warunki i metody oceny własnych zobowiązań w zakresie rachunkowości i ustalić je zgodnie z zasadami swojej polityki rachunkowości. Organizacja może tworzyć rezerwy na podstawie zatwierdzonego harmonogramu urlopów pracowniczych.
Przyrost funduszy rezerwowych może być przeprowadzany co miesiąc lub co kwartał. Pierwsza opcja jest preferowana, ponieważ jest najbardziej niezawodna i pozwala zgromadzić rezerwę na wypłatę wynagrodzenia za urlop, ponieważ pracownicy zyskują prawo do dni urlopu.
Istnieją dwie opcje określania konkretnego rozmiaru rezerwy na odliczenia. Pierwsza opcja polega na tym, że organizacja może obliczyć kwotę odliczeń do rezerwy (RO), przyjmując za podstawę wielkość funduszu płac pracowników organizacji (PAY) na miesiąc lub kwartał. W wielu organizacjach zwyczajowo ustala się go na 2,33 dni urlopu na każdy miesiąc pracy pracownika.
Następnie formuła jest następująca:
RO = (FOT + wartość składek ubezpieczeniowych) / 28 dni * 2,33 dni.
Druga opcja określania kwoty odliczeń gotówkowych do rezerwy polega na osobnym obliczeniu kwoty dla każdego pracownika. Aby to zrobić, musisz znać dzienne zarobki pracownika (SZ) i liczbę dni urlopu, z których pracownik może skorzystać (UP). Następnie formuła będzie wyglądać następująco:
PO = SZ * PRZED.
W takim przypadku łączna kwota odliczeń rezerwy jest sumą kwoty PR dla każdego pracownika powiększoną o wysokość składek ubezpieczeniowych. Ta metoda jest bardziej złożona, ale jednocześnie najbardziej niezawodna i umożliwia dokładniejszą ocenę kwoty odliczeń rezerwowych.
Tworzenie rezerw na serwis gwarancyjny
Organizacja samodzielnie ustala wartość szacowanego zobowiązania na podstawie doświadczenia w obliczaniu podobnych zobowiązań lub ekspertyz.
Na krótko zobowiązania gwarancyjne Rezerwa (na 1 rok lub krócej) jest naliczana w łącznej kwocie zobowiązań. W przypadku zobowiązań z tytułu gwarancji długoterminowych (dłuższych niż 1 rok) kwota rezerwy naliczana jest według wartości zdyskontowanej, która jest obliczana poprzez pomnożenie kwoty zobowiązania, która będzie musiała zostać spłacona przez współczynnik dyskontowy.
Prawidłowe i rzetelne rozliczenie szacunkowych zobowiązań, w tym rezerw na przyszłe wydatki, odgrywa ważną rolę dla każdej organizacji, ponieważ pozwala prawidłowo wyszczególniać wydatki i zarządzać nimi bardziej wydajnie.
