Gospodarka kraju to „ciemny las”, który jest trudny do zrozumienia dla zwykłego człowieka. Ludzie zwykle mają ogólne pojęcie o tym, nie chcąc wchodzić w szczegóły. Nie jest im łatwo zrozumieć, czym jest szara strefa. Podobne akty w nauce mają wiele definicji, ich funkcji, czynników, form itp.
Światło na cieniu
Co to jest szara strefa? Warto zauważyć, że jest to przede wszystkim całość niektórych manipulacji w działalności gospodarczej, które nie zostały zarejestrowane przez oficjalnie upoważnione działy. W rzeczywistości jest to proces nielegalnych i niezgodnych z prawem wydarzeń. Wiadomo, że szara strefa obejmuje trzy segmenty: nieformalny, przestępczy i fikcyjny.
Funkcjonowanie tego rodzaju działalności zwykle następuje z powodu interwencji rządu. Wtedy rozmiar i dynamika są już zdeterminowane liczbą reform przeprowadzonych przez państwo. Na przykład szara strefa zależy bezpośrednio od opodatkowania, korzyści publicznej zapewnianej przez władzę i, oczywiście, od stabilności gospodarki jako całości.
Znaki naruszeń
Oczywiste jest, że skala szarej strefy może być zupełnie inna. Wszystko zależy od uczestników tego procesu, a także od transakcji i innych działań. Jednak znaki prawie zawsze pozostają takie same. Jeśli obiekt państwowy uchyla się i odmawia naprawy transakcji, przedsięwzięcia prowadzonego przez oficjalną instytucję lub jeśli umyślnie zniekształca warunki zawarcia i wykonania tej umowy, można śmiało stwierdzić, że uczestniczy w szarej strefie.
Segmenty
Wspomnieliśmy już, że szarej strefie można przypisać trzy segmenty: nieformalny, przestępczy i fikcyjny. Teraz analizujemy je bardziej szczegółowo. Pierwszy typ obejmuje najbardziej legalny typ - „szary rynek”. Można go więc przypisać zestawowi działań, których wymiary są ukryte przez właścicieli. Przykładem jest nauczanie w domu, zatrudnienie bez rejestracji, wynajem mieszkań, domów itp. Zasadniczo takie działania są dozwolonymi operacjami gospodarczymi.
Kolejny segment należy przypisać „czarnemu rynkowi”. Nieformalna gospodarka jest zabroniona przez prawo w prawie każdym kraju na świecie. Może to obejmować handel narkotykami, prostytucję, ściąganie haraczy, przemyt i inne.
Ta ostatnia jest fikcyjną gospodarką. Obejmuje to przekupstwo, indywidualne przywileje, korzyści i podobne rodzaje działalności, które powstają na podstawie korupcji.
Istnieje inny, mniej oficjalny segment - „gospodarka białych kołnierzyków”. Ten typ jest chyba najczęstszy wśród tych, którzy rzekomo prowadzą uczciwy biznes. Tak więc taka nielegalna działalność oznacza, że uczciwi „biali” pracownicy tworzą warunki, w których dochód jest rozdzielany potajemnie. Zwykle ci sami pracownicy umysłowi, kierownicy działów itp. Kierują tym procesem.
Charakterystyka pracowników umysłowych
Ta gospodarka ma swoje własne cechy. Charakteryzuje się następującymi czynnikami:
- Osoby uczestniczące w takich operacjach są przedstawicielami stanowiska kierowniczego mającego wpływ na środowisko biznesowe i sferę zarządzania.
- Na pierwszy rzut oka wszystkie działania mają podstawę prawną, zarządzaną przez ekonomistów i menedżerów.
- Teoretycznie ten segment szarej strefy jest przestępstwem, za którego popełnienie często używają nielegalnych metod i oficjalnego stanowiska.
- Zazwyczaj takie naruszenia występują przy dobrym sprzęcie technologicznym.
Tło historyczne
Oczywiście, szara strefa nie pojawiła się wczoraj. W krajach rozwiniętych wyniósł on 12% PKB, gospodarki w okresie przejściowym miały 23%, a kraje rozwijające się mogły pochwalić się 39%. W ZSRR na początku lat 70. XX wieku udział szarej strefy wynosił zaledwie 3-4% PKB. Najprawdopodobniej wynika to z reżimu państwa, ponieważ podobne wskaźniki zaobserwowano w totalitaryzmie. Potem przyszedł kryzys. Wskaźniki wzrosły 3-4 razy.
Rosja podczas swojego rozwoju do końca wieku miała wskaźniki 27%. Kilka lat później odsetek ten zaczął spadać, ale walka z szarą strefą się nie skończyła. Obecnie głównym problemem jest niejasność granicy między oficjalnym a nielegalnym biznesem. Wynika to z faktu, że wiodące firmy działają w dwóch kierunkach: legalnym i nieoficjalnym.
Jaki jest powód
Najpierw krótko przeanalizowaliśmy przyczyny szarej strefy. Teraz warto przestudiować je bliżej. Wzrost i funkcjonowanie „zakazanego owocu” zależy bezpośrednio od państwa, a raczej od jego interwencji. Tak więc, jeśli kraj zaczyna regulować różne obszary działalności w różnym zakresie, wówczas pojawiają się problemy z gospodarką. Tak więc wielkość opodatkowania i skuteczność tej administracji znacząco wpłyną na dynamikę wzrostu szarej strefy.
Nie można także zapominać o skali przekupstwa i zorganizowanych okrucieństwach, które wpływają na działalność „cienia”. Ci, którzy zamierzają zorganizować swój biznes, uciekają się również do zamkniętych zajęć. Wynika to z faktu, że cały mechanizm biurokratyczny jest obciążony i pełen korupcji. Dlatego uniknięcie wchodzenia w „cień” jest niemożliwe. Uderzającym przykładem jest to, że już pod koniec ubiegłego wieku, aby zorganizować swój biznes w Rosji, konieczne było zwrócenie się do 54 organizacji. Równolegle: w Finlandii wszystko można rozwiązać dzięki 5 instancjom.
Wszyscy wiedzą, że przy zakładaniu firmy bardzo ważne jest utworzenie kapitału początkowego. Tak więc szara strefa w Rosji w latach 90. umożliwiła to przy minimalnych wydatkach, ponieważ oficjalnie przedsiębiorca powinien był płacić szalone podatki.
Kryzys stał się także głównym powodem rozwoju nieformalnego finansowania. Kiedy gospodarka narodowa cierpi na „depresję”, liczba bezrobotnych rośnie w kraju, a poziom życia klas średnich gwałtownie spada. Ci, którzy ucierpieli w wyniku kryzysu, próbują dojść do siebie przy pomocy małych firm. To z kolei ponownie prowadzi do biurokratycznych problemów i kosztów transakcyjnych. Tak więc drobni przedsiębiorcy są zmuszani do uczestnictwa w relacjach z cieniem lub nieoficjalnie prowadzą działalność.
Funkcje
Warto powiedzieć, że szara strefa jest raczej kontrowersyjnym procesem w polityce. Jego funkcje mogą być albo stabilizujące dla finansów, albo destabilizujące. Taka klasyfikacja odnosi się tylko do „szarej strefy”, ponieważ inne opcje relacji z cieniem są nielegalne.
Tak więc funkcja stabilizująca działa skutecznie na jakość towarów. Wynika to ze zwiększonej konkurencyjności. Potrzebny jest także więcej pracowników. W ten sposób gospodarka nieformalna działa jako stabilizator społeczny, wygładza linię nierówności dochodów i eliminuje napięcia społeczne w społeczeństwie.
Druga strona tej monety może zaszkodzić państwu i jego społeczeństwu. Wynika to z kryminalizacji działalności gospodarczej. Warto pamiętać, że odmowa opodatkowania prowadzi do zniszczenia budżetu państwa. Wpływa to nie tylko na gospodarkę kraju, ale także na inne obszary.
Metodologia
Warto zauważyć, że metody szarej strefy mogą determinować zakres jej funkcjonowania i dystrybucji. Warto jednak pamiętać, że sama koncepcja takich relacji zależy od polityki kraju. A jeśli na „szarym rynku” można znaleźć przynajmniej niektóre pozytywne aspekty, oszustwo może jedynie doprowadzić do szkód dla państwa i jego społeczeństwa. Dlatego walka z szarą strefą jest tak ważna. Ale na początek należy określić zasięg szalejącej „katastrofy”.
Tak więc pierwszą metodą jest monetarysta. Jest to związane z pewnym założeniem, w którym można argumentować, że do płatności wykorzystuje się gotówkę, a zwłaszcza duże rachunki. Analizując sytuację tej metody, należy zauważyć wzrost ciężaru właściwego gotówki. I oczywiście wzrost liczby rachunków o wysokich nominałach. Metodę tę zastosowano już wcześniej, na początku lat 90. w Rosji. Następnie państwo przeprowadziło reformę, dzięki której było w stanie wycofać nielegalny kapitał poprzez wymianę banknotów o wysokim nominale.
Kolejna metoda pochodzi z Włoch - Palermo. Jest to dość proste i łatwe do sprawdzenia. Aby określić uczestnika „cienia”, możesz przeanalizować stosunek jego zadeklarowanego dochodu, wielkość zakupionych towarów i usług w całym kraju. Pod koniec lat 90. Rosja starała się monitorować i kontrolować wszystkie najważniejsze transakcje, zwłaszcza te związane z nieruchomościami.
Trzecią metodą jest analiza zatrudnienia. Jeśli w kraju występuje wysoka stopa bezrobocia, można założyć, że osoby te są zaangażowane w relacje ukryte. Tę drugą metodę można przypisać czynnikom technologicznym. Ta opcja badania szarej strefy zależy od dynamiki zużycia energii i danych dotyczących przemysłowego przedsiębiorstwa towarów i usług. Przykładem tej analizy jest sytuacja, która miała miejsce w latach 90. Tak więc liczba zarejestrowanych towarów i usług spadła o 40%, ale zużycie energii elektrycznej - tylko o 25%. Proces ten pokazał zatem istnienie relacji cienia w Rosji.
Tematy
Warto zauważyć, że teoretycznie w naukach ekonomicznych nie ma określonej koncepcji ani klasyfikacji dla podmiotów relacji w cieniu. Niemniej jednak w praktyce można wyróżnić trzy grupy.
Pierwszy to ci, którzy należą do czarnego rynku. Zwykle obejmuje to handlarzy narkotyków, wynajętych zabójców, alfonsów i innych przestępców. Obejmuje to także tych, którzy należą do władzy państwowej, ale praktykują korupcję, morderstwa itp. Druga grupa „ukrywała” małych biznesmenów. Są to przedsiębiorcy, którzy wiedzą, czym jest szara strefa i polują w tym sektorze. Trzeci „przestępcy” to ludzie zatrudnieni i pracujący w różnych dziedzinach, zarówno fizycznych, jak i psychicznych. Zazwyczaj podmioty te mają nielegalny dochód.
Czynniki
Problemy szarej strefy wiążą się z rozwojem czynników, które przyczyniają się do jej rozwoju. Pierwszy jest ekonomiczny. W większym stopniu dotyczy to podwyżek podatków, kryzysu systemu finansowego, upadku gospodarki narodowej, problemów z prywatyzacją, a także odmowy rejestracji organizacji przez podmioty.
Drugi czynnik to społeczność. Szara strefa państwa zależy od obniżenia poziomu życia środkowej warstwy populacji, pojawienia się ukrytych działań, dużej liczby bezrobotnych i zorientowania społeczeństwa na nielegalne dochody. Może to również obejmować problemy z rozkładem PKB.
Czynnik prawny w znaczący sposób wpływa na relacje w tle z powodu niedoskonałego prawodawstwa i problemów z dokumentami. Również nieskuteczne organy ścigania, które nie mogą kontrolować ani ignorować nielegalnych działań przestępczych.
Rosja i kraje świata
Szara strefa w Rosji i innych krajach jest dość zróżnicowana, ponieważ wszystko zależy bezpośrednio od polityki i społeczeństwa państwa.Nasz kraj ma wysoki poziom uczestników nielegalnych procesów. Ministerstwo Finansów zaproponowało przeprowadzenie płatności bezgotówkowych dla wszystkich transakcji o wartości ponad 600 tysięcy rubli. Podobne doświadczenie zastosowano wcześniej we Włoszech. Teraz tutaj obliczenie 2 tysięcy euro w gotówce nie jest możliwe. Należy zauważyć i korzyści wynikające z zamiany płac na konto karty. Pracownicy rządowi, którzy mają finanse za granicą, mogą je stracić, ponieważ rząd zdaje sobie sprawę, że ukrywanie pieniędzy w innych krajach jest nielegalne. Oznacza to unikanie podatków.
Doświadczenie wykorzystane w USA ma również zastosowanie do Rosji. Rząd amerykański wie, czym jest szara strefa, i dlatego stworzył specjalną organizację. Ujawnia unikanie podatków od pieniędzy, które później zostały wywiezione za granicę. Rosyjscy bankierzy będą zobowiązani do przedstawienia dokumentów lub czeków potwierdzających płatność. A na Łotwie myślą o zorganizowaniu pewnego mechanizmu, który mógłby stworzyć bazę klientów, którzy wydali ponad dwa tysiące dolarów w gotówce. Jeśli kupujący zdecyduje się nie płacić kartą, ale mając do dyspozycji środki, jest zobowiązany do przedstawienia sprzedawcy paszportu, aby mógł zarejestrować dane osobowe. Tutaj na Łotwie postanowiono zmusić wszystkich mieszkańców do zdeponowania oszczędności ponad 20 tysięcy dolarów na koncie karty.
Szara strefa Unii Europejskiej jest również kontrolowana przez głowy państw. W Hiszpanii stawki skutecznego opodatkowania uległy poprawie, a skarbiec został uzupełniony o prawie 2 miliardy euro. Włochy zatwierdziły również płatności kartami towarów i usług w wysokości dwóch tysięcy euro. W Wielkiej Brytanii istnieje organizacja o składzie 200 agentów, którzy pracują nad weryfikacją wysokich dochodów. Podczas kryzysu Grecja zobowiązała się również do walki z tymi, którzy odmawiają płacenia podatków.
Szwajcaria, najbardziej rozwinięty kraj w Europie, ma obecnie niski odsetek szarej strefy - zaledwie 7,5% PKB. Ale teraz staje przed problemem nielegalnych pracowników. Wynika to zwłaszcza z migracji mieszkańców Azji. Teraz kraj podejmuje trudniejsze działania w celu schwytania nielegalnych imigrantów, a pracodawca, który utrzymuje takie osoby w swojej organizacji, zostanie ukarany zgodnie z prawem.