Czym jest partnerstwo w wierze? Prawa inwestora wiary

Partnerstwo w wierze to związek o określonym składzie subiektywnym. Ta społeczność jest tworzona dla zysku. Może prowadzić wszelkie legalne działania biznesowe. Niektóre z jego typów wymagają licencji. Następnie zastanów się, co stanowi partnerstwo w wierze.

Funkcja

Członkowie takiego partnerstwa prowadzą działalność przedsiębiorczą w imieniu swojej organizacji i mają określone obowiązki majątkowe. Wraz z nimi uwzględniono jednego lub kilku współpracowników - komendantów. Niosą ryzyko wydatków związanych z działalnością społeczności, w granicach ich wkładów. Ci uczestnicy spółki komandytowej nie prowadzą działalności gospodarczej w imieniu stowarzyszenia.

Specyfika

Osoba może zawrzeć tylko jedno partnerstwo w wierze. Pełne partnerstwo ma inny subiektywny skład. Jest to główna cecha różniąca dwa wskazane skojarzenia. Zatem pełny członek wspólnoty wyznaniowej nie może wejść pełne partnerstwo jak i odwrotnie. Kodeks cywilny stanowi główny dokument, na podstawie którego odbywa się tworzenie i prowadzenie działalności stowarzyszenia. Przed jej przyjęciem spółka cywilna została zarejestrowana jako przedsiębiorstwo bez tworzenia osoby prawnej. Takie społeczności mogłyby istnieć do 1 lipca 1995 r.

Nazwa marki

Musi zawierać nazwiska wszystkich członków oraz zwrot „spółka partnerska w wierze” („spółka komandytowa”) lub nazwisko przynajmniej jednego członka z dodatkiem tych warunków lub słowa „i spółka”. Nazwa firmy stowarzyszenia może zawierać nazwę (nazwę) podmiotu przekazującego dane. W takim przypadku staje się pełnym przyjacielem.

Liczba członków

Powinno być ich więcej niż dwa. Tylko organizacje komercyjne i (lub) indywidualni przedsiębiorcy mogą występować jako pełnoprawni uczestnicy. Prowadzą działalność w imieniu firmy. Maksymalne i minimalne kwoty kapitału nie są określone. Wynika to z charakteru obowiązków ustanowionych przez partnerstwo w sprawie wiary. Członkowie są odpowiedzialni za swoją własność osobistą.

Organy zarządzające

Regulację przedsiębiorstwa sprawują pełnoprawni partnerzy. Można przewidzieć sytuacje, w których niektóre decyzje zapadają większością głosów. W takich przypadkach umowa fundacji spółki komandytowej określa procedurę głosowania. Z reguły, chyba że umowa stanowi inaczej, każdy członek ma tylko jeden głos. Umowa partnerska zapewnia każdemu członkowi, który ma zobowiązania majątkowe, bez względu na to, czy jest uprawniony do prowadzenia działalności stowarzyszenia, czy też nie, zapoznanie się z dokumentacją społeczności. Odmowa tego prawa lub ograniczenia w jego realizacji, w tym za zgodą członków spółki, są uważane za nieważne.

Porządek obrad

Każdy pełny partner ma możliwość działania w imieniu przedsiębiorstwa. Umowa może również ustanawiać wspólne prowadzenie działalności lub powierzanie tego konkretnym członkom społeczności. W pierwszym przypadku przy zawarciu każdej transakcji konieczna jest zgoda wszystkich innych osób wchodzących w skład stowarzyszenia. W przypadku udzielenia upoważnienia do prowadzenia działalności gospodarczej poszczególnym uczestnikom, pozostali członkowie muszą posiadać od nich pełnomocnictwo do prowadzenia działalności w imieniu spółki.

Relacje ze stronami trzecimi

W ich ramach partnerstwo nie może odnosić się do niektórych postanowień zawartych w statucie stowarzyszenia. W szczególności mówimy o tych, które ograniczają uprawnienia członków firmy. Wyjątkiem będą przypadki, w których stowarzyszenie udowodni, że osoby trzecie wiedziały lub powinny były wiedzieć, że podmiot ten nie ma uprawnień do działania w imieniu społeczności.

Partnerstwo w wierze: charakterystyka obowiązków

Członkowie społeczności muszą:

• Wnoszenie udziałów w kwotach, w kolejności, na warunkach i składzie, które są przewidziane przez prawo i dokumenty ustawowe.
• Weź udział w działaniach firmy zgodnie z warunkami umowy.
• Powstrzymaj się od dokonywania transakcji w ich interesie (lub stronach trzecich) i osobiście, podobnych do tych zawieranych przez przedsiębiorstwo, bez zgody innych członków.
• Nie ujawniaj poufnych informacji o działalności stowarzyszenia.

Partnerzy niekompletni muszą wnieść wkład do kapitału zakładowego. Działanie to jest potwierdzone wydanymi przez niego certyfikatami.

Możliwości stron

Pełnoprawni partnerzy mogą:

• Otrzymuj informacje o działalności firmy, zapoznaj się z księgami rachunkowymi i inną dokumentacją w sposób określony w umowie.
• Weź udział w prowadzeniu działalności gospodarczej.
• Opuść społeczność w dowolnym momencie, niezależnie od zgody innych członków.
• Weź udział w podziale dochodów.
• Aby otrzymać część majątku spółki, która pozostaje po uregulowaniu zobowiązań pożyczkowych lub jego wartość w momencie likwidacji.

Prawa inwestora spółki osobowej w wierze:

• Aby uzyskać odpowiednio część przychodów spółki z jej udziału w kapitale zakładowym.
• Zapoznaj się z raportem rocznym i bilansem przedsiębiorstwa.
• Przekaż swój udział lub jego część innemu członkowi firmy o tym samym statusie lub stronie trzeciej. W takim przypadku jego członkostwo w przedsiębiorstwie wygasa.
• Wyjdź ze spółki na koniec roku budżetowego i otrzymaj swój wkład w sposób określony w umowie.

Zamów podział zysków i koszty

Wydatki i dochody są rozdzielane między uczestników partnerstwa z wiarą proporcjonalnie do ich udziałów w kapitale. Inne warunki i procedury mogą zostać określone w umowie. Niedozwolone jest usuwanie żadnego członka z podziału kosztów i zysków. W niektórych przypadkach firma może ponieść straty. Jeżeli w wyniku tego wartość aktywów netto społeczności spadnie i stanie się niższa niż kapitał zakładowy, wówczas zysk uzyskany między uczestnikami nie zostanie podzielony na określony czas. Ta miara obowiązuje do momentu, gdy wartość aktywów ponownie przekroczy kwotę zgromadzonego kapitału.

Funkcje wykonywania obowiązków

Niektórzy pełnoprawni partnerzy mogą być założycielami. Jeśli nie, to odpowiadają na równi z innymi osobami. Jednocześnie ponoszą odpowiedzialność za zobowiązania, które powstały przed ich wejściem do spółki. Firma odpowiada za całość posiadanego mienia. W niektórych przypadkach to nie wystarczy. W takich sytuacjach wierzyciel ma prawo do zgłaszania roszczeń każdemu pełnemu członkowi lub wszystkim jednocześnie w związku z wykonywaniem zobowiązań. Po zbyciu obowiązuje pewien okres czasu, podczas którego dana osoba jest uważana za obciążoną. Tak więc pełny partner, który opuścił społeczność, jest odpowiedzialny za zobowiązania, które powstały przed tym wydarzeniem w ciągu dwóch lat od daty zatwierdzenia raportu z zakończonych działań za rok, w którym zakończył członkostwo.

Dokumentacja

Umowa zakładowa działa jako dokument główny. Podpisują wszystkie osoby - członkowie stowarzyszenia. Umowa stowarzyszenia musi zawierać następujące informacje:

• Lokalizacja społeczności.
• Nazwa firmy
• Informacje o składzie i wielkości kapitału zakładowego.
• Od łącznej kwoty akcji wniesionych przez inwestorów.
• Konsekwencje dla członków stowarzyszenia w przypadku naruszenia obowiązków.
• O procedurze, warunkach, składzie, wysokości składek.

Zgodnie z warunkami umowy strony zobowiązują się do utworzenia osoby prawnej, ustalenia procedury, zgodnie z którą będą prowadzić wspólne działania w celu utworzenia spółki. Umowa określa również warunki przekazania stron przez spółkę majątku do spółki, procedurę podziału kosztów i dochodów, zarządzanie przedsiębiorstwem, zakończenie członkostwa.

Kolejność konwersji

Prawo ustanawia pewne formy przedsiębiorczości, które związek partnerski może przyjąć na wiarę. W szczególności związek można przekształcić w:

• Spółka akcyjna.
• Pełne partnerstwo.
• LLC.

Podstawą transformacji jest zgoda członków. Działania te są przeprowadzane w sposób określony przez prawo.

Funkcje korporacyjne

Należy zauważyć, że partnerstwo biznesowe wiara jest jedną z najrzadszych form prowadzenia działalności gospodarczej w Rosji. Wynika to z faktu, że aby stworzyć tego rodzaju przedsiębiorstwo i prowadzić działalność na zasadach określonych w umowie, wszystkie strony tych relacji muszą mieć bardzo wysoki stopień zaufania. Muszę powiedzieć, że za granicą takie formy prowadzenia działalności gospodarczej są znacznie lepiej rozwinięte. Tam partnerstwo na rzecz wiary lub podobne formy stowarzyszeń są bardziej rozpowszechnione. Najwyraźniej na Zachodzie, ze względu na czas trwania relacji rynkowych, strony nauczyły się bardziej sumiennie podchodzić do swoich obowiązków i ufać partnerom.

Likwidacja

W art. 61 ust. 2 wymienia przyczyny, zgodnie z którymi rozwiązanie stowarzyszenia. W szczególności likwidacja jest możliwa poprzez:

• Decyzja uczestników lub upoważnionego organu. Likwidacja może wynikać z upływu okresu, na który spółka została utworzona na podstawie wiary. A także osiągnięcie celu, dla którego został utworzony.
• Decyzją sądu. Likwidacja taka jest przeprowadzana, jeżeli przedsiębiorstwo zakłada rażące naruszenie prawa, jeżeli jest to śmiertelne, przy wykonywaniu czynności bez niezbędnej koncesji oraz w innych przypadkach.

Rozwiązanie spółki może być również związane z jej upadłością.

Wniosek

Spółka komandytowa to oryginalna rosyjska nazwa tej formy prowadzenia działalności gospodarczej. W historii kraju takie przedsiębiorstwa były kiedyś dość powszechne. Jednak z biegiem czasu, pod wpływem różnych czynników, ta forma prowadzenia działalności gospodarczej zniknęła w tle. Spółka komandytowa to międzynarodowa nazwa takich społeczności. Jak wspomniano powyżej, takie stowarzyszenia można dość często znaleźć za granicą. W rzeczywistości partnerstwo w wierze jest uważane za rodzaj kompletności. W tej formie przedsiębiorstwa dozwolony jest obrót kapitału różnych członków.

W szczególności dotyczy to własności pełnych partnerów i stron trzecich. Regulacja działalności odbywa się zgodnie z prawem. Ponadto w przypadku partnerstwa z wiarą stosuje się przepisy dotyczące pełnego partnerstwa. Ta procedura i warunki zarządzania działalnością takich stowarzyszeń nie są sprzeczne ze szczegółową treścią przepisów. Umowa jest jedynym dokumentem składowym. W ustawodawstwie są obecne bezwzględne normy nakazanie obowiązkowego tworzenia wspólnego kapitału. Ponadto akty prawne regulujące tę emisję nie określają wymagań dotyczących jej minimalnej wielkości, a także stosunku akcji dla uczestników - deponentów i partnerów.