Niemal każda międzynarodowa firma jest dzisiaj taką organizacją, która obecnie jest główną i siłą napędową procesu tak zwanej internacjonalizacji gospodarki na świecie, a dotyczy to zarówno regionalizacji, jak i globalizacji. Sugeruje to, że dominacja we współczesnej światowej gospodarce kilkuset największych korporacji transnarodowych determinuje podstawowe proporcje światowej sprzedaży i produkcji.
Co to jest
Sam termin „przedsiębiorstwo wielonarodowe” pojawił się jako kompromis osiągnięty w procesie negocjowania mandatu działań ONZ w kwestii ustalenia granic różnych monopoli międzynarodowych w dowolnych krajach rozwijających się. W szczególności w 1974 r. Próbowali terminologicznie oddzielić własne międzynarodowe firmy od konkretnych firm zachodnich, których cechy formalne były dość podobne do firm w krajach rozwijających się, ale miały dwie dość ważne cechy wyróżniające:
- Źródło pochodzenia kapitału. W przeważającej większości przypadków pochodzenie kapitału pochodziło z tego samego kraju, a zatem przedrostek „trans” mógł bardzo dobrze odzwierciedlać główny kierunek działalności danej spółki w odniesieniu do określonej centrali.
- Skala bazy technologicznej i finansowej, a także możliwość prawnej, politycznej lub innej ochrony operacji. Następnie takie dystansowanie polityczne zaczęło z czasem zanikać, w wyniku czego międzynarodowe monopole różnych krajów nieustannie zaczęto nazywać „ponadnarodowymi”.
Zgodnie z definicją samej Organizacji Narodów Zjednoczonych, firma wielonarodowa jest firmą działającą na arenie międzynarodowej, która działa w dwóch lub więcej krajach, a jednocześnie zarządza tymi jednostkami z określonego centrum (lub kilku).
Jednocześnie warto zauważyć, że eksperci ONZ odnoszą się do różnych międzynarodowych firm prowadzących działalność handlową lub produkcyjną, a głównym parametrem tej definicji jest to, że ich działalność jest prowadzona poza granicami pewnego państwa. W rzeczywistości jednak takiej definicji trudno nazwać wyczerpującą, ponieważ w tym przypadku nie bierze się pod uwagę najważniejszych cech tego nowoczesnego podmiotu międzynarodowego, który mógłby go odróżnić od innych podmiotów międzynarodowej działalności gospodarczej i gospodarki międzynarodowej. Z tego powodu, zanim zrozumiesz, czym jest firma międzynarodowa, warto zdecydować o głównych cechach takich organizacji.
Korporatyzm
Takie firmy są stowarzyszeniem prywatnej spółki macierzystej, a także oddziałów i kapitału znajdujących się w kraju macierzystym, które do niego należą, ale w rzeczywistości znajdują się w innych krajach.
Firmy międzynarodowe, których listę uzupełniają najbardziej wpływowe organizacje, mogą działać w dowolnej liczbie krajów, ale w zależności od skali ich działalności zaczynają wpływać na światową gospodarkę na różne sposoby.
Podział takiej spółki jest stosunkowo niezależnym przedsiębiorstwem działającym w gospodarce tego kraju, a jednocześnie bierze udział w umacnianiu zewnętrznych stosunków gospodarczych w celu zapewnienia celów i kierunków zgodnych z interesem spółki dominującej. Ponadto takie jednostki, w zależności od ich statusu prawnego, mogą działać jako oddziały, stowarzyszenia lub spółki zależne.
Oddział
Warto zauważyć, że gałąź firm międzynarodowych jest wyjątkowa w tym łańcuchu.Lista takich działów obejmuje różne organizacje, dla których utworzenia spółka dominująca przeznacza własne środki, a z kolei krajowy przedsiębiorca bierze udział w tworzeniu spółki, a następnie rejestruje ją jako krajowy podmiot prawny, zyskując w ten sposób szerokie możliwości pracy w tym kraju, a także udział w zagranicznych stosunkach gospodarczych.
Wszelkiego rodzaju relacje zarządcze, finansowe i wiele innych relacji tej jednostki ze spółką dominującą są mniej lub bardziej przejrzyste, ale ze względu na fakt, że ta firma ma status krajowy, spółka macierzysta ma wiele zalet.
Jakie są te korzyści?
Warto zauważyć kilka pozytywnych aspektów wykonywania takiej pracy:
- Doskonała znajomość lokalnych warunków gospodarczych, a także aktualnego ustawodawstwa kraju i praktyki wpływu rządu na pracę prywatnych przedsiębiorców.
- Osobiste więzi różnych przywódców krajowych, a także innych odpowiedzialnych pracowników, pozwalają im dopasować swoje działania do ram i kierunków obecnej polityki państwa.
W ostatecznym rozrachunku w gospodarce kraju przyjmującego gałąź ta, jako cudzoziemiec, zaczyna działać jako krajowy podmiot gospodarczy, co pozwala mu znacznie zmniejszyć ryzyko polityczne i handlowe.
W ten sam sposób działa strategia lokalizacji oddziałów, która zapewnia ich maksymalne zbliżenie do zasobów pracy, technologicznych, naturalnych, finansowych i innych, a także pozwala na stosowanie zaawansowanych technologii do zarządzania oddziałami, które zapewniają większą niezależność w zakresie marketingu. Zapewnia również koncentrację i centralizację przepływów finansowych i zarządzanie środkami pieniężnymi. Na przykład dość często międzynarodowe firmy na świecie preferują tak zwany schemat zarządzania oddziałami. Jednostki mogą działać jako oddziały, stowarzyszenia lub jednostki zależne, w zależności od ich statusu prawnego.
Niezależnie od tego, jak działa oddział, który jest zarządzany przez międzynarodowe firmy (przykłady powyżej), zawsze jest to immanentna część korporacji, która wykonuje przypisane funkcje w swoim kraju. Ponadto tworzenie takich jednostek może odbywać się wyłącznie w kolejności ustalonej przez obowiązujące ustawodawstwo kraju przyjmującego.
Linia spółki dominującej określa również przełom między oddziałami należącymi do międzynarodowych firm. Przykłady pracy takich jednostek pokazują, że determinuje to ogólny stopień prawnej niezależności oddziału, a także sztywność kontroli nad jego pracą przez główną siedzibę.
Spółka zależna
W takim przypadku brany jest pod uwagę podmiot prawny posiadający własne saldo. Utworzenie takich organizacji daje możliwość zapewnienia zarządzania tą jednostką przez spółkę dominującą, a zgodnie z prawem nie może być odpowiedzialna za działalność spółki zależnej poza ceną nominalną pakietu kontrolnego, który zawiera. Pomiędzy spółką zależną a spółką dominującą można zawierać wszelkie transakcje, które spełniają podstawowe interesy tej ostatniej spółki. Wszystkie zyski spółki zależnej mogą być sztucznie skoncentrowane w spółce dominującej, nawet w takim stopniu, że taka jednostka będzie częściowa lub nawet całkowicie zbankrutowana.
W ten sposób globalna lub rosyjska międzynarodowa firma może zdać sobie sprawę z możliwości systemu partycypacji kapitału i może być wielostopniowa, co pozwala spółce dominującej, która znajduje się na szczycie całej piramidy, zapewnić kontrolę nad ogromnymi funduszami.W przeważającej większości przypadków organizacja macierzysta zachowuje ponad 50% udziałów lub jednostek tego oddziału, w wyniku czego ma ona prawo (co jest najczęściej praktykowane) do zapewnienia pełnej kontroli nad swoją działalnością, tj. Do odwołania lub powołania przeważającej większości członków organów zarządzanie i administracja.
W stosunku do swoich oddziałów globalne międzynarodowe firmy mogą również stosować bardziej znaczący system partycypacji w porównaniu do spółek zależnych, aby uzyskać scentralizowaną kontrolę nad całą pracą takiej organizacji. W takim przypadku w kraju przyjmującym zaczynają powstawać różne oddziały spółki macierzystej lub działające tam spółki zależne zaczynają przekształcać się w pełnoprawne oddziały. W szczególności sytuacja ta miała miejsce w przypadku spółek zależnych różnych amerykańskich korporacji transnarodowych po zakończeniu drugiej wojny światowej.
Wśród wyróżniających cech takiego oddziału warto podkreślić, że wszystkie jego udziały należą do spółki dominującej, co pozbawia go prawa osoby prawnej, a także jakiejkolwiek niezależności ekonomicznej. W ten sposób najczęściej budowana jest działalność firm międzynarodowych.
Spółki stowarzyszone
Trzecia wersja jednostek to tak zwani współpracownicy. W tym przypadku międzynarodowe firmy i korporacje mają tylko 10–50% ogólnej liczby akcji i jednostek, co sprawia, że kontrola nad ich pracą jest nieco ograniczona w porównaniu z innymi oddziałami.
Tak więc system korporacyjny takich spółek oparty jest na systemie partycypacji, którego głównym znaczeniem jest to, że spółka akcyjna posiada papiery wartościowe innych oddziałów, na podstawie których zapewniona jest wieloetapowa zależność dużej liczby innych organizacji od jednostki dominującej. Z tego powodu międzynarodowe korporacje (TNC) mogą osiągnąć przeplatanie kapitału w korporacjach, a następnie pompować zyski ze swoich oddziałów.
Rynek krajowy
Bardzo ważny jest obecność specjalnego międzynarodowego rynku krajowego w TNCO, który pojawia się w wyniku różnych specjalnych powiązań gospodarczych między oddziałami a organizacją macierzystą. Regulacja tego rynku jest prowadzona przez liderów spółki dominującej i, odpowiednio, wszystkich jej oddziałów na różne sposoby, w tym handel wymienny, ceny transferowe, planowanie i wiele innych. W wyniku tego przeważająca większość operacji finansowych, handlowych i formalnie międzynarodowych staje się przedsiębiorstwami wewnątrzgrupowymi.
Monoetniczność
Inną cechą wyróżniającą korporacje transnarodowe jest to, że zarówno małe, jak i duże międzynarodowe firmy mają przewagę kapitału w danym kraju ojczystym. Na tej podstawie w literaturze specjalistycznej i na przykładach praktycznych zachowano definicję, że TNK należą do określonego kraju. W zdecydowanej większości przypadków pakiet kontrolny znajduje się w rękach spółki macierzystej z siedzibą w kraju pierwotnym.
W przeciwieństwie do korporacji transnarodowych, korporacje międzynarodowe mogą mieć rdzeń międzynarodowy, tzn. Pakiet kontrolny należy do kilku stanów jednocześnie.
Monopol
W tym przypadku mówimy o monopolu i międzynarodowym charakterze firmy. Ta cecha determinuje system, a także sposób, w jaki działają w globalnej gospodarce, a także dostępność okazji do przekształcania MEO i MRI w obszarach, które zapewniają możliwość zapewnienia wiodącej pozycji na głównych rynkach, a tym samym ostatecznie generują zysk z całego zaawansowanego kapitału.
TNK i ich praca na rynku międzynarodowym
Społeczność światowa bardzo uważnie obserwuje, w jaki sposób wzmacniane są międzynarodowe firmy międzynarodowe.Chodzi o to, że korporacje transnarodowe mogą nie tylko pozytywnie, ale także negatywnie wpłynąć na gospodarkę krajów przyjmujących. Światowa praktyka obejmuje ogromną liczbę przykładów tego, że jeśli pewne rzeczy są korzystne dla korporacji transnarodowych, nie musi to oznaczać, że są one korzystne dla gospodarki krajowej kraju przyjmującego i eksportujących. Jednak siła, jaką posiada każda wielonarodowa firma, rodzaje jej działalności i dostępne narzędzia pozwalają całkowicie zignorować takie rozbieżności. Możemy zatem powiedzieć, że obecnie współczesne TNC są praktycznie niekontrolowane, co jest dość poważnym problemem, który starają się rozwiązać od ponad 30 lat.
Już w 1972 r. Po raz pierwszy pojawiło się Centrum ONZ, które zajmowało się wyłącznie korporacjami transnarodowymi. Głównym celem tej jednostki było zbadanie działalności firm międzynarodowych, a także ich wpływu na gospodarkę światową i krajową, w wyniku czego opublikowano dość dużą ilość informacji na temat wiodących korporacji transnarodowych, a tym samym zidentyfikowano najważniejsze trendy w ich rozwoju.
W końcu, po takich spostrzeżeniach, wyłonił się wniosek, w którym uznano ogromną siłę TNC, w wyniku czego społeczność światowa ma bardzo ograniczone możliwości wpływania na nie. W szczególności raport specjalny Rady Ekonomiczno-Społecznej ONZ zawiera zapis, że władza skoncentrowana w rękach korporacji transnarodowych, a także faktyczne lub potencjalne wykorzystanie tej władzy, może zmienić popyt i znacząco zmienić wartości, w tym zdolność wpływania na życie ludzi oraz prowadzenie polityk różnych rządów. Z tego powodu wielu zaczęło martwić się swoją rolą we współczesnym świecie.
Wraz z początkiem dekolonizacji ONZ, podobnie jak inne międzynarodowe firmy, zaczęły poszukiwać nowych sposobów osiągnięcia nowego międzynarodowego porządku gospodarczego, aby kraje wolne od ucisku kolonialnego i zaczęły się rozwijać mogły to robić bez żadnych ograniczeń. Jednocześnie MOP, ONZ, UNESCO i szereg innych organizacji międzynarodowych ostatecznie doszły do wniosku, że dla normalnego rozwoju krajów trzeciego świata potrzebna była dodatkowa pomoc zewnętrzna, w wyniku czego konieczne było znalezienie kompromisu między wprowadzeniem kapitału zagranicznego (zwłaszcza w postaci korporacji transnarodowych) a rozwojem kraje.
W regulowaniu pracy międzynarodowych korporacji w krajach rozwiniętych gospodarki rynkowej istotną rolę miała odegrać „Karta obowiązków i praw ekonomicznych państw”, której utworzenie miało się odbyć w 1972 r. Zgodnie z drugim artykułem tej karty, każde państwo miało prawo:
- Zapewnienie kontroli i regulacji inwestycji zagranicznych w granicach jurysdykcji krajowej zgodnie z jej przepisami ustawowymi i wykonawczymi. Zgodnie z ich priorytetami i celami krajowymi żaden kraj nie może zostać zmuszony do otrzymania jakichkolwiek korzyści z inwestycji zagranicznych.
- W pełni kontroluj i reguluj pracę korporacji transnarodowych w granicach dostępnej jurysdykcji krajowej, a jednocześnie podejmuj środki, aby takie działania nie były sprzeczne z jej normami, przepisami ustawowymi i wykonawczymi, a także w pełni zgodne z polityką społeczną i gospodarczą państwa. Ponadnarodowe korporacje nie mogły w żaden sposób ingerować w wewnętrzne sprawy krajów przyjmujących.
Jednak z inicjatywy Stanów Zjednoczonych rola tej karty stopniowo spadała, aw 1993 r. Centrum Organizacji Narodów Zjednoczonych przestało działać, co przekształciło się w inny departament, a kraje przyjmujące zgodziły się osłabić kontrolę nad działalnością takich korporacji, a także stworzyć bardziej sprzyjające warunki Dopuszczenie BIZ.
