Dwa pojęcia - „inflacja” i „deflacja” - są nierozerwalnie ze sobą powiązane i odnoszą się do ekonomicznej sfery ludzkiej działalności. Reprezentują jednak zjawiska całkowicie przeciwne. Deflacja to wzrost ceny pieniądza, inflacja to obniżenie ceny. Zarówno pierwszy, jak i drugi mają ogromny wpływ na poszczególnych obywateli, państwa, a nawet na międzynarodowe stosunki gospodarcze i polityczne.
Co oznacza termin „deflacja”?
Zjawisko to w gospodarce oznacza wzrost siły nabywczej waluty. Charakterystyczne cechy deflacji to:
- niższe ceny za wszystko w gospodarce kraju (im wyższy wskaźnik deflacji, tym silniejsze ceny spadają);
- regularne przeliczanie cen towarów i usług;
- niższe płace oparte na aprecjacji waluty.
Ogólnie, same pojęcia inflacja i deflacja były używane wyłącznie w środowisku akademickim aż do drugiej połowy XX wieku. Ale w okresie powojennym zaczęły pojawiać się w literaturze naukowej. To wtedy teoria ekonomiczna zaczęła się szeroko rozwijać i przenikać masy. Keynes, amerykański ekonomista, był wybitną postacią, która studiowała prawa deflacji. Pod wpływem jego rozumowania słowa „inflacja” i „deflacja” zaczęły pojawiać się coraz częściej w mowie codziennej.
Powody deflacji
Aby odpowiedzieć na pytanie, czym jest deflacja, w prostych słowach należy zbadać jej przyczyny. Współcześni ekonomiści identyfikują trzy główne przyczyny deflacji w gospodarce:
- Wartość pieniądza. Wraz ze wzrostem kosztów produkcji rośnie wartość pieniądza. Dotyczy to korzystania z naturalnych pieniędzy, tj. pieniądze o dowolnej zawartości materialnej, najczęściej złota, rzadziej w innym standardzie, na przykład niemiecka marka była wspierana przez ziarno.
- Koszt towaru. Cena towarów na rynku z pewnością spadnie z powodu zwiększyć wydajność pracy. Jednocześnie koszt pieniędzy jest na stałym poziomie.
- Niedobór pieniędzy. W postaci sztucznego wzrostu wartości pieniądza przejawia się zmniejszenie podaży pieniądza. Deflacja jest zatem konsekwencją wycofania przez bank centralny pewnej ilości banknotów z obiegu. Osiąga się to na różne sposoby, na przykład poprzez podniesienie stawki podatkowej, zapobieganie wzrostowi płac, obniżanie wydatków budżetu państwa itp. Działania te prowadzą do obniżenia inflacji ze względu na sztuczny wzrost wartości waluty.
Z punktu widzenia konsumenta
Dla konsumenta (tj. Zwykłego obywatela) taki stan rzeczy w gospodarce jest zjawiskiem dość pozytywnym. Weźmy na przykład prostego pracownika, Vasyę. W styczniu otrzymał pensję w wysokości 1000 rubli. Za te pieniądze kupił 3 torby ziemniaków. W lutym Vasya otrzymał te same 1000, ale z powodu wzrostu kosztu pieniędzy udało mu się zakupić 1 dodatkową torebkę cebuli i 3 torebki ziemniaków. W przypadku braku obniżki płac Vasya jest zadowolony ze wszystkiego, a nawet zaczyna oszczędzać pieniądze. Zatem dla konsumentów deflacja jest szansą na poprawę ich samopoczucia w przypadku braku wzrostu podatków i niższych wynagrodzeń.
Z punktu widzenia producenta
Dla producenta sytuacja z deflacją jest dokładnie odwrotna. Sytuacja rozwija się, na przykład, przedsiębiorca wziął pożyczkę z banku na rozwój własnego biznesu w wysokości 1000 rubli. Zaczyna produkować ziemniaki. W styczniu sprzedał ziemniaki za 5 rubli. W lutym, po wzroście ceny pieniądza, sprzedaje już nie po 5, ale po 4 ruble za kilogram.Jeśli spojrzysz na otrzymany zysk, na pewno spadnie. Pożyczka w wysokości 1000 rubli z pewnością wzrośnie cena. W ten sposób pożyczkobiorca da taką samą kwotę pieniędzy, ale tutaj jej wartość z różnicą kilku miesięcy, a nawet lat będzie bardzo różna.
Deflacja to kryzys, przynajmniej dla producenta. A ponieważ żyjemy dzisiaj w relacjach rynkowych, będzie to miało wpływ na cały system gospodarczy państwa. Dlatego deflacja dla systemu finansowego jest nawet bardziej niebezpieczna niż inflacja.
Negatywne skutki dla gospodarki
Wybitny ekonomista dzisiejszego Wassel David, analizując deflację w gospodarce państw, wskazał 4 główne punkty jej negatywnego wpływu:
- Okresowe obniżanie wynagrodzeń pracowników.
- Ze względu na rozwój ram prawnych w większości krajów przedsiębiorcy będzie trudno zwalniać zwolnionych pracowników, w wyniku czego poniesie dodatkowe koszty, co doprowadzi do ogólnego spadku zysków.
- Konsument, zauważając proces stałego spadku cen towarów, odroczy zakupy do jutra.
- Zjawisko to jest wysoce niepożądane dla dłużników i banku centralnego.
Przykłady deflacji w historii świata
Zjawisko to nie jest nowe, towarzyszy rozwojowi gospodarczemu od kilku dziesięcioleci. Deflacja (przykłady tego można znaleźć) stanie się jasna, jeśli choć trochę zagłębisz się w studium rozwoju gospodarczego niektórych krajów.
Wielka depresja. W 1929 r. Na nowojorskiej giełdzie nastąpił katastrofalny upadek, ogromna liczba banków zbankrutowała, a deponenci stracili oszczędności. Wszystkie te wydarzenia doprowadziły do bezprecedensowej deflacji, a przyczyną tego było sztuczne wzdęcie „bańki kredytowej”, a następnie jej pęknięcie.
Innym uderzającym przykładem jest „stracona dekada” w Japonii. Pod koniec lat 80. ubiegłego wieku państwo przeprowadziło sztuczny wzrost popytu na nieruchomości, co doprowadziło do bezprecedensowego wzrostu cen. Na przykład teren pod pałacem cesarskim oceniono na równi z całym krajem w Kalifornii. Przez długi czas nie mogło dojść do aprecjacji, a po „pęknięciu” sztucznej bańki spekulacyjnej rozpoczęła się seria bankructw banków i kapitału kredytowego. Następnie rząd japoński ponownie próbował nadmuchać bańkę, ale banki i duży kapitał przemysłowy nie chciały już więcej stawać na tym samym prowizji. W rezultacie dzisiaj w Japonii praktycznie nie ma popytu na grunty i nieruchomości, chociaż jest tam bardzo niewiele wolnych terytoriów, ich cena spada z roku na rok.
W rezultacie odpowiedź na pytanie, czym jest deflacja, w prostych słowach, nie jest taka trudna. W skrócie - jest to wzrost wartości pieniądza, sztuczny, poprzez wycofanie z obiegu pewnej ilości podaży pieniądza lub w naturalny sposób, poprzez wzrost produkcji. Zarówno w pierwszym, jak i drugim przypadku proces ten wpłynie zarówno na konsumenta, jak i producenta, dotykając kieszeni zwykłego obywatela i całego państwa.
