Znaczenie słowa „depozyt” jest dość szerokie. Jest stosowany w różnych dziedzinach - zarówno ekonomicznych, jak i niegospodarczych. Najpierw porozmawiamy o tym pierwszym, a następnie o drugim. Ale najpierw podajmy definicję.
Słowo „escrow” jest terminem pochodzenia łacińskiego. W tłumaczeniu oznacza „leżę”, „wychodzę”. Depozyt to termin używany w odniesieniu do całego procesu przechowywania.
Kilka znaczeń tego słowa
Ma kilka znaczeń. Jednym z najczęstszych jest bezpieczne przechowywanie kosztowności i dokumentów (w sensie ogólnym). Inną ważną kwestią jest procedura składania różnych umów międzynarodowych. W tym drugim sensie escrow jest terminem stosowanym w prawie międzynarodowym.
Depozyt w prawie międzynarodowym
Reprezentuje wdrożenie odpowiedniej procedury przez misje dyplomatyczne państwa w kraju, w którym ma być przechowywane ten dokument. Należy zauważyć, że depozyt określonej kategorii może być dokonany tylko po zawarciu specjalnego protokołu. Musi być podpisany przez depozytariusza i przedstawiciela państwa deponującego.
Rodzaje depozytów w gospodarce
Obecnie wyróżnia się kilka jego gatunków. Wymieniamy główne. To jest:
- zdeponowanie kosztowności;
- przechowywanie dzieł sztuki;
- depozyt gotówkowy (wynagrodzenie lub inne dochody).
Ponadto wyróżnia się następujące odmiany:
- depozyt globalny (to wtedy, gdy akcje lub aktywa są przekazywane do przechowywania przez instytucję bankową do innego banku, podczas gdy nie ma prawa do ich częściowego wycofania);
- administracyjne, gdy akcje lub aktywa są zdeponowane w banku, który działa jako agent maklera papierów wartościowych lub klienta.
Należy zauważyć, że istnieją również numerowane depozyty. W takim przypadku nazwa klienta przenoszącego kosztowności do instytucji bankowej jest ukryta. Zamiast tego używany jest specjalny numer.
Umowa umowna
Należy zauważyć, że w dowolnej formie escrow jest zorganizowanym procesem przeprowadzanym poprzez przetwarzanie niezbędnych dokumentów zgodnie z jasno określonymi zasadami. Umowa umowna służy do potwierdzenia przeniesienia dowolnej wartości do przechowywania. Miejsce i warunki depozytu zależą od przedmiotu umowy. Ponadto zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne mogą występować jako strony.
Wpłata gotówkowa
Najpopularniejszym rodzajem jest wpłata gotówkowa. Polega na przekazaniu środków do zdeponowanej instytucji bankowej. Istnieją dwie opcje ich przechowywania: na żądanie i pilne. Różnią się tylko warunkami i terminem wypłaty środków. Deponent deponuje określoną kwotę na specjalnym rachunku depozytowym. Następnie organizacja kredytowa przekazuje mu dokument zwany certyfikatem depozytowym. Ten dokument potwierdza fakt deponowania środków.
Depozyty na żądanie
Jeśli depozyt został złożony na żądanie, deponent ma możliwość wycofania środków w dowolnym momencie. Konieczne jest jedynie przedstawienie urzędnikowi banku powyższego dokumentu (certyfikat depozytowy). Jednocześnie odsetki naliczone w okresie przechowywania nie są tracone.Środki otrzymane przez bank od deponenta są przechowywane na rachunku czekowym lub rachunku bieżącym. Zazwyczaj są one wykorzystywane do pokrycia bieżących wydatków ludności lub do rozliczeń między różnymi organizacjami.
Pilny depozyt
Pilny depozyt kwoty środków oznacza przekazanie ich do przechowywania do określonej instytucji kredytowej na określony czas. Termin ten jest wcześniej uzgadniany przez strony. Jest to wskazane w umowie. Należy zauważyć, że przy dokonywaniu depozytu gotówkowego tego rodzaju naliczane są odsetki wyższe. Pilność pozwala bankom z wystarczającą dokładnością zaplanować, w jaki sposób fundusze te mogą zostać wykorzystane w ich obiegu. Dlatego stawki na takich kontach są wyższe. Ponadto pilne rachunki charakteryzują się niższymi kosztami utrzymania, co również wpływa na wysokość wynagrodzenia otrzymywanego przez inwestora. Jeśli jednak klient zdecyduje się wypłacić środki z wyprzedzeniem, odsetki zostaną utracone.
W niektórych krajach (na przykład w Stanach Zjednoczonych) pilne certyfikaty depozytowe są powszechne. Mogą być swobodnie przekazywane do dealerów określonej instytucji kredytowej lub inwestorów z utratą zainteresowania.
W przypadku, gdy kilku klientów decyduje się na wspólne przeniesienie dokumentów lub innych wartości do instytucji bankowej, istnieje taki rodzaj depozytu jak wspólny.
Komórka banku
W wąskim znaczeniu, deponowanie środków w bankach oznacza przechowywanie ich w specjalnej komórce. Jednocześnie organizacja kredytowa nie może ich wykorzystywać w formie inwestycji klientów. W związku z tym te ostatnie nie są oprocentowane. Komórka zapewnia bezpieczeństwo podczas dokonywania ważnych transakcji.
Mechanizm wyrzucania
Ten mechanizm służy do zabezpieczenia transakcji między dwiema stronami. Są to głównie rozliczenia papierów wartościowych sporządzane przy kupnie i sprzedaży nieruchomości. Były agent to niezależna osoba. Wykonuje umowę podczas transakcji między obiema stronami. Depozyt bankowy jest obecnie popularną formą mechanizmu wypłaty. Polega ona na rezerwacji pewnej kwoty środków w komórce bankowej (w niektórych przypadkach na specjalnej) konto powiernicze). W przypadku depozytu bankowego w tym przypadku sporządzana jest umowa trójstronna.
Tylko jeśli sprzedawca spełni wszystkie wymagania, może wypłacić należne mu środki. Instytucja bankowa jest zobowiązana zwrócić pieniądze kupującemu, jeżeli z tego czy innego powodu sprzedawca nie był w stanie spełnić wszystkich warunków umowy.
Przedmiotem depozytu mogą być dokumenty, papiery wartościowe i fundusze bezgotówkowe. W Europie i USA taka praktyka jest szczególnie powszechna.
Depozyty rezerw obowiązkowych
Banki są głównymi pośrednikami finansowymi działającymi w gospodarce. Są kanałem, przez który nastąpiły zmiany rynek pieniężny zamieniają się w zmiany na rynku towarowym. Banki są pośrednikami finansowymi. Z jednej strony akceptują depozyty (tj. Depozyty), przyciągając w ten sposób środki od deponentów. Z drugiej strony przekazują te środki podmiotom gospodarczym (gospodarstwom domowym, firmom) w określonym odsetku. Innymi słowy, udzielają pożyczek.
Tak więc banki komercyjne przyjmują od klientów kosztowności do przechowywania. Jednak sami przenoszą je do obowiązkowego depozytu w banku centralnym. Jest to konieczne, aby zapewnić regulację płynności całego systemu bankowego.
Jak ustala się stopę depozytową? Rozwiązując ten problem, Bank Rosji opiera się na tym, w jaki sposób należy wpłynąć na wielkość i strukturę podaży pieniądza w państwie. Ta ostatnia obejmuje fundusze ludności i rezerwy bankowe. Te ostatnie określają zdolność systemu bankowego do tworzenia depozytów, a środki publiczne są główną ofertą pieniądza.
Kiedy rezerwy są zdeponowane, Bank Rosji nie nalicza od nich odsetek. Środki te są zwracane, jeżeli instytucja kredytowa zostanie zlikwidowana lub ogłoszona upadłość. W przypadku niespełnienia wymogów rezerwowych Bank Rosji może je odliczyć konto korespondencyjne złamał prawo instytucji kredytowej. W takim przypadku depozyt jest dokonywany w bezsprzeczny sposób. Kwota niespłaconych środków jest przekazywana na rachunek Banku Rosji. Ponadto w instytucji sądowej nałożona jest grzywna. Jego wielkość określa Bank Rosji.
Co to jest współczynnik depozytów?
Pokazuje, w jaki sposób środki są rozdzielane między gotówkę a depozyty. Wskaźnik ten oblicza się jako stosunek gotówki do łącznej kwoty wszystkich dostępnych depozytów. Należy zauważyć, że wskaźnik kredytowy gospodarki państwa będzie tym niższy, im wyższy wskaźnik rezerw obowiązkowych i wyższy odpowiedni wskaźnik.
Jeśli mówimy o złożu jako całości, poza jego związkiem ze sferą ekonomiczną, możemy wyróżnić jeszcze kilka jego rodzajów. Porozmawiamy o nich teraz.
Depozyt dokumentów
Ten rodzaj depozytu polega na umieszczeniu dokumentu w globalnej sieci informacyjnej dokumentu w formie elektronicznej. Jest wdrażany, aby ludzie mogli uzyskać bezpłatny dostęp do informacji na zasadach non-profit. Zazwyczaj termin ten dotyczy czasopism recenzowanych, które publikują elektroniczne kopie przemówień na konferencjach lub artykułach. Często stosuje się go również do raportów prezentowanych w repozytoriach lub innych ogólnie dostępnych archiwach w celu zwiększenia częstotliwości cytowania i wykorzystywania, a także ogólnej dostępności tych dokumentów.
Depozyt jest jedną z dwóch głównych metod zapewniania bezpłatnego dostępu. Drugi to darmowa publikacja w różnych czasopismach należących do domeny publicznej. Depozyt ten jest czasem określany jako „zielony”. Publikacja w ten sposób nazywana jest „złotą ścieżką” do uzyskania bezpłatnego dostępu. Około 91% wszystkich recenzowanych czasopism zapewnia wsparcie autorom, którzy składają kopie swoich prac.
Depozyt prac naukowych
Odbywa się to na podstawie decyzji rady redakcyjnej i wydawniczej lub akademickiej uniwersytetów, instytutów badawczych, rad redakcyjnych i wydawniczych komisji redakcyjnych oraz wydawców zbiorów i czasopism. Podjęta przez nich decyzja staje się ważna po zatwierdzeniu jej przez szefa organizacji.
Praca zostaje zdeponowana po opublikowaniu jej streszczenia i opisu bibliograficznego w indeksie „Kultura informacyjna”. Należy zauważyć, że średni okres publikacji wynosi od czterech do pięciu miesięcy. Z tej metody publikacji korzystają nauczyciele, doktoranci, studenci i inni specjaliści zajmujący się kulturą. Prace naukowe, które przeszły procedurę depozytu, są utożsamiane z publikacjami. Są one brane pod uwagę przy obronie pracy doktorskiej i magisterskiej.
Należy zauważyć, że autorzy zachowują prawa wynikające z praw autorskich, ale nie twierdzą, że otrzymują tantiemy. Na wszystkich uniwersytetach w kraju, wyspecjalizowanych instytutach badawczych, serwisach informacyjnych o sztuce i kulturze, które współpracują z krajowymi, regionalnymi i regionalnymi bibliotekami naukowymi, obowiązują zasady przetwarzania i procedura składania dokumentów do złożenia. Na żądanie autora, w oparciu o wyniki procedury, otrzymuje on specjalne zaświadczenie o tej operacji.
