Procesy gospodarcze stanowią delikatną równowagę między podażą i popytem, całkowitą produkcją i sprzedażą. Im bardziej stabilna jest ta równowaga, tym bardziej harmonijnie przebiega rozwój gospodarki narodowej i rośnie dobrobyt ludności.
Ale są wahania w gospodarce kraju z rynkowym systemem stosunków handlowych. Są cyklicznie powtarzane. Taki ruch determinuje fazy cyklu gospodarczego. Każdy trend w rozwoju zarządzania krajowego przechodzi przez te etapy. Biorąc pod uwagę taki ruch, można dokładniej przewidzieć sytuację finansową i gospodarczą państwa w różnych momentach i skorygować negatywne konsekwencje możliwych skoków.
Jazda na rowerze
Fazy cyklu gospodarczego istnieją z powodu nierównomiernych procesów w gospodarce narodowej. Po wzrostach następują recesje i odwrotnie. Sekwencja faz rozwoju gospodarczego jest cykliczna. Począwszy od 1825 r., Zgodnie z tym scenariuszem, każdy kraj się porusza. W tym roku wybuchł pierwszy kryzys finansowy i gospodarczy na dużą skalę.
Produkcja najpierw się rozszerza, a następnie zawiesza. Czasami spadek aktywności gospodarczej jest po prostu ogromny. Wzrost ustąpił fazie recesji w cyklu gospodarczym. Jest to charakterystyczne dla każdego ruchu trendu w dobrobycie gospodarki kraju. Ten ruch nazywa się cyklicznym. Ma charakterystyczną cechę. Ruch funkcji cyklicznej zachodzi w spirali, a nie w kole. Dlatego ogólna tendencja prowadzi do wzrostu dobrobytu społeczeństwa.
Jaki jest cykl koniunkturalny?
Teoria cykli ekonomicznych bada zachowanie systemu w różnych punktach krzywej rozwoju gospodarki narodowej. Pozwala to ustalić przyczyny wahań i przewidzieć je w przyszłości.
Cykl gospodarczy jest głównym przedmiotem teorii rozwoju krajowej działalności gospodarczej. Reprezentuje wahania wskaźników aktywności. Należą do nich PNB, łączna sprzedaż, poziom cen, bezrobocie, liczba inwestycji, wykorzystanie mocy produkcyjnych.
W jednym cyklu krzywa rozwoju trendu przechodzi przez określone etapy. To są fazy. Cykl gospodarczy ma 4 główne punkty: boom, recesja, kryzys, ożywienie. Cykliczność przyczynia się do regulacji procesów w systemie i ich zgodności ze zmieniającymi się warunkami utrzymania domu. Wszystkie wibracje są różne. Ale pętle mają wiele wspólnego.
Przyczyny fluktuacji
Teoria cykli ekonomicznych bada przyczyny, które mogą powodować wahania systemu. Istnieje wiele czynników, które mogą zaburzyć równowagę. Należą do nich naturalne fluktuacje, wojny, rewolucje, wybory, niewystarczająca konsumpcja i wzrost liczby ludności. Istotny jest również nastrój inwestorów, dostępność innowacji technologicznych i innowacji.
Wszystkie istniejące przyczyny można zredukować do jednej. Jest to niezgodność między zagregowane zapotrzebowanie i oferta. Jeden czynnik ulega zmianie, a drugi pozostaje niezmieniony. Z tego powodu powstają fazy cyklu, które charakteryzują się pewnymi cechami.
Faza aktywności
Jednym z etapów cyklu jest kryzys finansowy i gospodarczy. Nazywa się to także kurczeniem się, recesją. Kryzys ma pewne cechy. Początkowo spada konsumpcja. W tym przypadku podaż rośnie, zapasy się kumulują. Aby wdrożyć je szybciej, firma jest zmuszona obniżyć cenę. Potem spadają wielkości produkcji. Wiele firm bankrutuje lub upada. Zmniejszenie produkcji prowadzi do bezrobocia i niższych dochodów.Poziom życia pogarsza się. Zwykli ludzie i organizacje zaczynają szukać źródeł dodatkowego finansowania. Dlatego stopa kredytu rośnie, opłata za korzystanie z pożyczonego kapitału.
Kryzys 1929–1933 został uznany za najsłynniejszą recesję w cyklu gospodarczym. Objął wiele krajów i doprowadził do rzeczywistego spadku dochodów ludności o 58%.
Depresja
Szczyt kryzysu obserwuje się w fazie dochodzenia do dna - najniższego punktu spadku aktywności produkcyjnej. Nazywa się to również depresją.
Faza recesji cyklu koniunkturalnego dobiega końca. Jest punkt zwrotny. Poziom cen stabilizuje się, a spadek produkcji zatrzymuje się. Akcje spółek wracają do normy, a proces kredytowy stabilizuje się. Działalność gospodarcza w tym momencie jest tak niska, że spada nawet popyt na pożyczony kapitał.
W dolnej części cyklu największy stopa bezrobocia. Przezwyciężenie kryzysu przyczynia się do stabilizacji cen. Proces wzrostu rozpoczyna się w tym momencie.
Faza rewitalizacji
Wzrost gospodarczy następuje w fazie ożywienia. Stopniowo wzrasta produkcja. Aktywność biznesowa przedsiębiorstw rośnie, ludzie otrzymują więcej pensji, otwierają się nowe miejsca pracy.
Populacja zwiększyła siłę nabywczą. Prowadzi to do wyższych cen. Aby sprostać rosnącemu popytowi, firmy kupują nowy sprzęt. Z tego powodu rośnie zapotrzebowanie na pieniądze. Oprocentowanie pożyczki znowu się podnosi.
W tym okresie gospodarka nieuchronnie zbliża się do poziomu sprzed kryzysu. Ponieważ cykliczność jest procesem rozwojowym, wkrótce faza wzrostu doprowadzi gospodarkę narodową do poziomu, który osiągnęła w poprzednim cyklu. I zaczyna się ostatni etap.
Faza boomu
Faza ożywienia cyklu gospodarczego prowadzi system do góry. Osiąga poziom rozwoju sprzed kryzysu i go przekracza. Ten etap nazywa się ekspansją, ekspansją, boomem. W tej chwili bezrobocie jest minimalne. Wzrost dochodów gospodarstw domowych. W związku z tym siła nabywcza przedsiębiorstw ustala najwyższe ceny dla swoich produktów. Produkcja odbywa się na granicy jego możliwości. Popyt przewyższa podaż.
Kontynuuje to do najwyższego punktu cyklu. W nim cena jest ustalona na tak wysokim poziomie, że konsumpcja zaczyna spadać. Znowu pojawiają się problemy ze sprzedażą. To początek nowej fazy cyklu koniunkturalnego. Wchodzi w punkt recesji.
Wszystkie te procesy przyczyniają się do pojawienia się cykliczności. Jednak prawidłowość takich wahań jest charakterystyczna tylko dla gospodarki rynkowej. W mieszanym systemie zarządzania przedsiębiorstwem sekwencja jest zepsuta. Niektóre funkcje fazowe również uległy zmianom.
Odmiany cykli
Sekwencja faz cyklu gospodarczego jest najczęściej taka sama. Ale długość samego okresu, podczas którego następuje całkowita zmiana punktów na krzywej aktywności biznesowej, jest inna. Istnieją stulecia, klasyczne, krótkie i długie cykle.
W pierwszym przypadku fazy zastępują się na ponad sto lat. Długie cykle obejmują 50–70 lat. Klasyczne odmiany trwają 10-12 lat. Jeśli spadek aktywności gospodarczej w długim i średnim cyklu zbiega się, zachodzą najbardziej destrukcyjne procesy dla gospodarki.
Średnie wahania związane są z masową odnową środków trwałych. Najkrótsze cykle trwają tylko 2-3 lata.
Alokacja różnych rodzajów długości fal związana z wykorzystaniem różnych rodzajów kapitału w gospodarce. Czas trwania faz jest bardzo różny. Zależy to od przyczyn kryzysu, a także od cech charakterystycznych kraju.
Powinien także rozróżniać wibracje cykliczne i niecykliczne. W pierwszym przypadku zmieniają się wszystkie wskaźniki w istniejących sektorach. Niecykliczne wahania wpływają tylko na kilka branż i wskaźniki ekonomiczne.Ich charakter jest lokalny i wiąże się z innymi przyczynami, które nie wpływają na ogólną działalność gospodarczą (na przykład towary sezonowe, zwiększony popyt przed świętami itp.).
Po przestudiowaniu faz cyklu gospodarczego można dokonać bardziej adekwatnego prognozowania w zakresie wahań działalności gospodarczej. Pozwala to ograniczyć destrukcyjny charakter kryzysu i podnieść linię wzrostu produkcji.
