Tworzenie rządów prawa wiąże się z kształtowaniem jego podstawowych zasad. Jedna z nich mówi o podziale władzy. W rzeczywistości rosyjskiej Zgromadzenie Federalne jest organem ustawodawczym, rząd rosyjski jest organem wykonawczym, a sądownictwo sprawuje Najwyższy, Konstytucyjny, Najwyższy Arbitraż i inne sądy Federacji Rosyjskiej.
Utworzenie organu przedstawicielskiego w Rosji
Istnienie parlamentaryzmu w Rosji można zaobserwować od momentu powstania państwowości. Pod księciem znajdowały się ciała doradcze. Najpierw działała Duma Bojarska, a później Katedra Zemsky. Rady utworzone przez Piotra Wielkiego, Senat i Synod również służyły jako ciała doradcze i przedstawicielskie.
W klasycznej formie europejskiej parlament pojawił się w Imperium Rosyjskim na początku XX wieku. Manifest wyborczy do Dumy Państwowej z 1905 r. Położył podwaliny pod reprezentację ludności stanu. Wybrany Najwyższy ZSRR ZSRR na swój sposób kontynuował podjętą przez siebie inicjatywę.
W latach dziewięćdziesiątych Zgromadzenie Federalne powstało w nowoczesnej formie. Rok 1993 był narodzinami nowego władza zgodnie z Konstytucją przyjętą 12 grudnia.
Ramy prawne
W obecnej wersji ustawy o wyższej mocy prawnej odrębny piąty rozdział jest poświęcony podstawom działalności, formacji i strukturze Zgromadzenia Federalnego. Wynika z rozdziału, który przedstawia opis uprawnień i działań Prezydenta Federacji Rosyjskiej. Wskazuje to na znaczenie roli i miejsca prawodawcy w struktura władzy.
Artykuł 94 Konstytucji Rosji stawia znak równości między dwoma pojęciami: Zgromadzenie Federalne jest parlamentem. Zawiera także jego główne cechy: jest zarówno organem ustawodawczym, jak i przedstawicielskim, aw 1994 r. Opracowano i przyjęto konstytucyjną ustawę o Zgromadzeniu Federalnym.
Każda izba zatwierdza własny porządek pracy, decyduje o kwestiach związanych z wewnętrzną rutyną działań. Rozporządzenie określa wewnętrzną strukturę Dumy Państwowej i Rady Federacji, rozwiązuje się procedurę posiedzeń, komunikację parlamentarzystów z wyborcami, przesłuchania parlamentarne, ramy prawne, inne kwestie dotyczące działalności. W celu stabilnego działania obu izb stworzono aparat, w którym pracują urzędnicy.
Organ ustawodawczy i przedstawicielski
Artykuł 94 Konstytucji Federacji Rosyjskiej mówi, że Zgromadzenie Federalne jest organem władzy ustawodawczej. Oznacza to, że wszystkie przepisy Federacji Rosyjskiej stają się takie po rozpatrzeniu i zatwierdzeniu przez parlament. W inny sposób inicjatywa legislacyjna nie może przekształcić się w prawo.
Uznanie Zgromadzenia Federalnego przez organ przedstawicielski wskazuje na zasadę jego tworzenia. Reprezentacja ludu wyraża się w przebiegu wyborów. Wola polityczna ludności kraju daje wybranym prawo decydowania o losie całego państwa.
Tylko obecność znaków parlamentaryzmu świadczy o rzeczywistej podstawie organu legislacyjnego i przedstawicielskiego. To jest:
- ustanowienie instytucji kolegialnej;
- działania wybranych osób są budowane na bieżąco i opłacane;
- Istnieją określone prawem formy, metody, uprawnienia i zadania wybranej izby.
Struktura Zgromadzenia Federalnego
Zgromadzenie Federalne Federacji Rosyjskiej składa się z dwóch głównych elementów. Artykuł 95 Konstytucji charakteryzuje dwie izby Zgromadzenia Federalnego. Górna izba Rady Federacji składa się z dwóch przedstawicieli z przedmiot federacji. Jeden jest wysyłany z oddziału wykonawczego, drugi jest zalecany przez elekta. Dziś Federacja Rosyjska ma odpowiednio osiemdziesiąt pięć podmiotów, sto siedemdziesiąt osób - łączna liczba członków Rady Federacji.
Duma Państwowa pełni funkcje izby niższej. Ma pewną liczbę miejsc: czterysta pięćdziesiąt. Jego członkowie są wybierani na pięć lat. Każdy obywatel Rosji w wieku powyżej 21 lat ma prawo zostać deputowanym do Dumy Państwowej. Jednocześnie dana osoba nie ma prawa być członkami obu domów. Ponieważ praca zastępcy jest finansowana na bieżąco, musi on porzucić inne płatne działania. Wyjątkiem jest praca twórcza, na przykład dydaktyczna, naukowa. Przepisy te są zapisane w art. 95, 96, 97 Konstytucji Rosji.
Funkcje Rady Federacji
Jest to regularnie działający organ. Do jego funkcji należą uprawnienia określone w art. 102. Rada Federacji:
- Zatwierdza zmiany w granicach podmiotów Rosji.
- Potwierdza dekrety Prezydenta Rosji w sprawie wprowadzenia stanu wyjątkowego lub stanu wojennego.
- Wzywa do wyborów prezydenckich.
- Akceptuje rezygnację prezydenta.
- Decyduje o użyciu wojsk rosyjskich poza Rosją.
- Powołuje Prokuratora Generalnego Federacji Rosyjskiej i sędziów Najwyższego Sądu Arbitrażowego Federacji Rosyjskiej, Sądu Najwyższego Federacji Rosyjskiej i Sądu Konstytucyjnego Federacji Rosyjskiej.
- Powołuje przewodniczącego Izby Obrachunkowej i połowę jej audytorów, akceptuje ich rezygnację.
Rada Federacji Zgromadzenia Federalnego bezbłędnie analizuje ustawy federalne zatwierdzone przez Dumę Państwową w odniesieniu do szeregu kwestii opisanych w artykule 106:
- Zatwierdzenie budżetu federalnego, podatków i opłat.
- Emisja pieniędzy i finanse, cła, kredyt, waluta, regulacja.
- Zatwierdzenie i wypowiedzenie umów międzynarodowych Rosji.
- Status i ochrona granicy państwowej.
- Zagadnienia wojny i pokoju.
Funkcje są wykonywane przez utworzone komitety i komisje. Na prośbę czasu powstają nowe. Obecnie istnieje szesnaście komitetów, w tym: nowo utworzony komitet do spraw samorządu lokalnego, do spraw finansowych i prawnych.
Funkcje Dumy Państwowej
Duma Państwowa wybrana przez naród rozpoczyna swoją działalność trzydziestego dnia po wyborach. Pierwsze spotkanie prowadzi najstarszy zastępca. Wraz z początkiem swojej pracy moc Dumy poprzedniego zgromadzenia wygasa. Prezydent Rosji może zaplanować pierwsze posiedzenie wcześniej niż trzydzieści dni.
Funkcje izby niższej są określone w art. 103:
- Ufaj lub nie ufaj rządowi Federacji Rosyjskiej.
- Uzgodnij kandydaturę zaproponowaną przez Prezydenta Federacji Rosyjskiej na stanowisko premiera.
- Przyjęcie rocznego sprawozdania z działalności rządu.
- Powołanie i odwołanie prezesa Centralnego Banku Rosji, przewodniczącego izby obrachunkowej i połowy audytorów, komisarza ds. Praw człowieka.
- Prasa oskarża prezydenta o usunięcie go z urzędu.
- Ogłoś amnestię.
Członkostwo w Radzie Federacji
Konstytucja Rosji określa procedurę formowania każdej izby. Chociaż Zgromadzenie Federalne jest organem przedstawicielskim, wyborcy nie mogą wpływać na tworzenie jego izby wyższej. Składa się z elit politycznych mających chronić interesy swojego regionu.
Rada Federacji działa w dwóch sesjach: wiosną od stycznia do lipca i jesienią od września do grudnia. Spotkania odbywają się co najmniej 2 razy w miesiącu przez jeden lub więcej dni, w razie potrzeby częściej. Każdy członek ma prywatne miejsce w sali konferencyjnej.
Zastępca Dumy Państwowej
System proporcjonalny do większości stanowi podstawę Dumy Państwowej. Jedna sekunda ogólnej liczby posłów jest wybierana w okręgach jednomandatowych. Kandydat z największą liczbą głosów jest uważany za zwycięzcę. To znak większościowego systemu.
System proporcjonalny to stosunek głosu wyborcy do liczby zastępców miejsc w Dumie. Drugą połowę deputowanych niższych izb tworzą partie polityczne, które przekroczyły siedmioprocentową barierę uczestnictwa w wyborach. Proporcjonalnie do oddanych głosów uzyskują określoną liczbę miejsc w Dumie Państwowej.
Inicjatywa ustawodawcza
Artykuł 104 Konstytucji gwarantuje prawo inicjatywa ustawodawcza. Zgodnie z tym rozporządzeniem Zgromadzenie Federalne ma prawo zaproponować nowy projekt ustawy. RF, Prezydent Rosji, wybrane ciała podmiotów Rosji. Sąd Konstytucyjny Federacji Rosyjskiej i Sąd Najwyższy Federacji Rosyjskiej są uprawnieni do zgłaszania wniosków wyłącznie w kwestiach dotyczących ich właściwości.
Bez konkluzji rządu rosyjskiego nie można wysunąć inicjatyw dotyczących budżetu federalnego. Dotyczy to pytań o zniesienie lub wprowadzenie podatków, kwestię pożyczek państwowych, transformację zobowiązań finansowych państwa.
Etapy stanowienia prawa
Rachunek jest przekazywany do Dumy Państwowej. Posłowie dyskutują, rozwijają i akceptują. Następne pięć dni po zatwierdzeniu ustawy przez Dumę są przekazywane do rozpatrzenia Radzie Federacji. Czternaście dni to okres, w którym izba wyższa musi wydać werdykt „zatwierdzony - niezatwierdzony”. Jeżeli połowa członków zagłosuje za przyjęciem, przyjęta ustawa zostaje przekazana prezydentowi (pięć dni na przekazanie, czternaście na podpisanie). Jeśli Rada Federacji nie zatwierdzi ustawy, projekt jest przesyłany do rewizji do Dumy Państwowej. Jeśli głowa Rosji nie podpisze ustawy, Zgromadzenie Federalne (obie izby) ponownie rozważy jej postanowienia.
Duma Państwowa ma prawo przyjąć ustawę bez zgody Rady Federacji tylko w jednym przypadku, jeżeli po ponownym rozpatrzeniu głosuje za nią 2/3 posłów. W ten sam sposób, kiedy prezydent powraca, aby sfinalizować ustawę przyjętą przez Zgromadzenie Federalne, przechodzi w poprzedniej wersji, jeśli przemawia za nim dwie trzecie całkowitej liczby jej członków. Głowa państwa zostanie zmuszona do podpisania i upublicznienia jej w ciągu siedmiu dni.
Cechy rosyjskiego parlamentaryzmu
Szczególną cechą parlamentaryzmu jest obecność wolnego mandatu zastępcy. Poseł do Zgromadzenia Federalnego nie jest związany swoją działalnością z wolą wyborców. W wykonywaniu władzy kierują się ograniczeniami prawnymi i osobistymi pomysłami. Wyborcy nie mogą odwołać parlamentarzysty, który nie wypełnił swoich obowiązków wobec elektoratu. Ich wpływ jest ograniczony tylko tym, że mogą odmówić mu zaufania i nie zostać wybranymi ponownie na nową kadencję.
W grudniu każdego roku wysyła się wiadomość od prezydenta do Zgromadzenia Federalnego. Ta tradycja rozwinęła się zgodnie z Konstytucją z 1993 roku. Po raz pierwszy przesłanie prezydenta do Zgromadzenia Federalnego zostało wypowiedziane w lutym 1994 r.
Wyniki 2015 roku zostały podsumowane w dorocznym przemówieniu prezydenta Putina. W takich przypadkach Zgromadzenie Federalne powinno zbierać się w całości w swoich dwóch izbach. Oprócz głównego organu ustawodawczego istnieją inne wyższe organy i goście różnych szczebli.
Dzisiejsza rzeczywistość pokazuje brak prawdziwego sprzeciwu wobec większości konstytucyjnej dominującej w Dumie Państwowej. Wszystkie projekty ustaw zainicjowane przez prezydenta lub rząd przechodzą przez struktury legislacyjne i nabierają mocy prawnej.
