Forma własności to gatunek, który charakteryzuje się przedmiotem i cechami jego związku z przedmiotem. Bezpośrednio sama interakcja zależy od rodzaju systemu społeczno-gospodarczego. Każdy przedmiot i przedmiot z kolei odpowiada specjalnym formom. Kryteria są dość zróżnicowane i można je sklasyfikować według wielu kryteriów: praw własności, metod zawłaszczenia itd. Zastanówmy się, jaka może być forma własności. 
Ogólna klasyfikacja
Rozróżnia się dwie kategorie w zależności od rodzajów systemów społeczno-ekonomicznych i zgodnie z rodzajem związku między przedmiotem a przedmiotem: własność publiczna i indywidualna. Oni z kolei są również klasyfikowani. W publikacjach ekonomicznych pojęcia „własności ogólnej” i „własności indywidualnej” są używane dość często. Niemniej jednak warunki te są uważane za dość abstrakcyjne i zbiorowe. Definicje te sugerują podstawowe cechy podstawowych typów w formie uogólnionej. Własność istnieje w różnych systemach społeczno-ekonomicznych, od prymitywnego systemu komunalnego po nowoczesny. Każda kategoria odzwierciedla jej zalety i wady, metody najbardziej efektywnego wykorzystania.
Własność osobista
Ta forma własności istnieje od tysiącleci. Charakter zawłaszczenia niektórych obiektów w czasie praktycznie się nie zmienia. Przedmiotem w tym przypadku są na przykład artykuły gospodarstwa domowego, mienie osobiste, gotówka, dobra konsumpcyjne. Należy założyć, że z czasem właściwości jakościowe obiektów zmieniają się znacząco. Na przykład odzież, jedzenie się poprawia, artykuły gospodarstwa domowego zyskują nowe cechy. Niemniej jednak istota ich zawłaszczenia pozostaje niezmieniona. We współczesnym świecie własność intelektualna ma szczególne znaczenie. Jego przedmiotem są wiedza, odkrycia, wynalazki, informacje i tak dalej. 
Własność prywatna
Różni się od osobistego tym, że różne zasoby są tutaj uważane za przedmiot. Mogą to być pieniądze, zdolności intelektualne, nieruchomości itp., Które mają potencjalne możliwości uzyskania korzyści i mają wpływ na procesy gospodarcze. Ta forma własności działa w dwóch formach. Jego charakter zależy przede wszystkim od jakości, w jakiej podmiot działa w ramach produkcji społecznej. Może więc być pracownikiem lub nie być pracownikiem.
W pierwszym przypadku dotyczy to pracowniczej formy własności. W takim przypadku obiekt jest bezpośrednio połączony z obiektem. Innymi słowy, właściciel pracuje nad swoją nieruchomością. Otrzymanie dochodu lub ekonomiczna realizacja obiektu odbywa się za pośrednictwem siły roboczej. Ta kategoria obejmuje na przykład własność rzemieślników, rolników, chłopów, drobnych kupców i tak dalej. Wszystkie spełniają prawną i ekonomiczną funkcję używania, posiadania i zbywania. Ta własność obywateli towarzyszy ludziom od tysiącleci. Odbywa się we wszystkich nowoczesnych systemach gospodarczych, ale nigdy nie działał jako dominujący. Pojęcie niezarobionej własności nie ma wyraźnego podziału.
Wady
Własność prywatna ma kilka wad. Najbardziej oczywistym z nich jest oddzielenie przedmiotu od pracy. W ramach tej formy własności zasoby materialne i finansowe, a także główne czynniki produkcji, należą do wielu osób.Pozostali członkowie społeczeństwa są wyobcowani z przedmiotów. Towarzyszy temu nierówność majątkowa. W społeczeństwie powstają przeciwne klasy. Jeden z nich jest monopolistą i zarządza czynnikami produkcji i wynikami. Przeciwnie, inna klasa jest tego pozbawiona. Ta sytuacja wywołuje pewne napięcia społeczne. Inną wadą jest to, że przy braku konkurencji na rynku prywatni właściciele mogą podnieść ceny.
Własność publiczna
Ta koncepcja jest absolutną abstrakcją, która wyraża wspólne przypisanie różnych obiektów. Ta kategoria istniała również przez cały czas. Rozwój społeczeństwa obejmuje zbiorowe zawłaszczanie niektórych przedmiotów. W tej formie własności powstaje inna kategoria interesów, która łączy publiczne i osobiste pragnienia materialne w jak najlepszym wykorzystaniu własności. Podmioty nie są personifikowane, ponieważ są to grupy osób, kolektywy, agencje rządowe i tak dalej. W Kodeksie cywilnym termin „obiekty użyteczności publicznej” nie jest używany. W literaturze prawniczej zwyczajowo stosuje się inną definicję - „własność państwowa”. Rozważmy tę kategorię bardziej szczegółowo. 
Własność państwowa
W historii nie ma ani jednego kraju, w którym rząd nie byłby zaangażowany w działalność gospodarczą. W związku z tym obiektywnie istnieje potrzeba tworzenia własności państwowej. Ponieważ obiekty mogą działać zasoby naturalne kapitał obrotowy i środki trwałe, papiery wartościowe, pieniądze, informacje itp. przekazywane przez wolę powszechną do dyspozycji organów państwowych i zarządzania nimi. Ta forma własności obejmuje trzy kategorie: komunalne, federalne i regionalne. Ten ostatni obejmuje przedmioty przekazane władzom podmiotów wchodzących w skład kraju. Własność federalna jest uważana za własność państwową. Obiekty komunalne są przekazywane władzom lokalnym.
Własność grupy
Współwłasność to majątek, środki pieniężne i aktywa produkcyjne, papiery wartościowe, które pierwotnie należą do dwóch lub więcej osób. Prawa i obowiązki w tym przypadku są ustalane w drodze porozumienia między stronami. Współwłasność ma wiele funkcji. Na przykład w pełne partnerstwa partnerzy ponoszą odpowiedzialność za wszystkie należące do nich nieruchomości oraz w stowarzyszeniach z ograniczoną odpowiedzialnością - proporcjonalnie do udziałów kapitałowych. Spółdzielcza forma własności przedsiębiorstwa charakteryzuje się obecnością grupy osób, które jednocześnie działają jako właściciele i pracownicy. Ale jednocześnie większość funkcji właścicieli jest przez nich wykonywana na równych zasadach.
Akcyjna forma własności przedsiębiorstwa ma wiele zalet w porównaniu z innymi kategoriami. Taki system zarządzania nieruchomościami nie tylko pomaga mobilizować zasoby. Forma akcyjna demokratyzuje gospodarkę, przyciągając szerokie grupy społeczne do współwłasności. System ten zapewnia zatem udział w podziale dochodów i wpływ populacji na zarządzanie. Wraz z tym tworzone są dogodne warunki dla rozwoju relacji nomenklaturowo-korporacyjnych między osobami słabo zainteresowanymi efektywnym funkcjonowaniem obiektu.
Kategoria mieszana
W jednym systemie agencja państwowa może działać jako właściciel zasobów materialnych i finansowych, a kolektyw pracowniczy może działać jako użytkownik i dystrybutor. W innym przypadku, na przykład z powodu wejścia Federacji Rosyjskiej na rynek światowy, zagraniczne kraje mogą posiadać niektóre przedmioty, a obywatele Rosji mogą z nich korzystać. W ramach takich stosunków prawnych powstaje własność mieszana. W takim przypadku własność organizacji publicznych może również działać jako obiekty.
