Metoda formalnej analizy prawnej jest szeroko stosowana w badaniu materiałów regulacyjnych. Pomaga zidentyfikować logiczne powiązania, wyodrębniając je z różnych zjawisk społeczno-ekonomicznych, politycznych, ideologicznych i innych. Formalna metoda prawna nauk prawnych charakteryzuje się ograniczonym zakresem. Jednak mimo to ma ogromne znaczenie dla tworzenia i wdrażania materiałów regulacyjnych uznawanych przez obywateli i pod kontrolą odpowiednich instytucji społeczeństwa obywatelskiego. Rozważmy bardziej szczegółowo, co stanowi formalną prawną metodę znajomości prawa. 
Warunki wstępne pojawienia się
Jeden z założycieli historycznej szkoły prawa G. Hugo dogmat prawny został uznany za jeden z trzech elementów orzecznictwa. Wraz z tym instytut uwzględnił filozofię i historię materiałów regulacyjnych. Jednocześnie Hugo nazwał dogmat prawny kombinacją dogmatu i doktryny prawa pozytywnego. Uważał to za statek, dla którego wystarczy mieć informacje o źródłach istniejących norm. Metodologia prawna stała się przedmiotem badań wielu osób, na przykład G. F. Pukhty. Był to system otwarty z możliwością dostosowania się do różnych warunków i rozwoju. Pytanie to pojawiło się także w pracach K.F. von Savigny. Studiował systemową stronę prawa, biorąc pod uwagę specyfikę jego istoty i historii. Tak więc wyznawcy szkoły wnieśli wielki wkład w proces wypracowywania dogmatycznego podejścia. Z jednej strony podkreślali systemowość, az drugiej skuteczność prawa. 
Rozwój myśli
W ramach podejścia prawno-dogmatycznego zaczęła nabierać kształtu analityczna nauka. Idee tego kierunku zostały opracowane w dziełach neopozytywistów XX wieku. Na przykład G. Kelsen, wyjaśniając podejście do instytucji normatywnej i swoją koncepcję teoretyczną, wskazał, że czysta doktryna jest ogólnie dyscypliną prawa pozytywnego, a nie konkretną regułą prawa. A potem wyjaśnił swoją pozycję. Kelsen zwrócił uwagę, że doktryna prawa jest nazywana czystą, ponieważ bada tylko tę instytucję. W pewnym stopniu oczyszcza podmiot wszystkiego, co nie jest materiałem normatywnym w ścisłym tego słowa znaczeniu. Mówiąc najprościej, ma na celu uwolnienie instytucji od elementów, które są jej obce.
Formalna metoda prawna w badaniach prawnych
Pozytywistyczne zmiany tego podejścia wniosły znaczący wkład w rozwój całej dyscypliny. Przyczynili się do wzbogacenia aparatu pojęciowego, zestawu narzędzi badawczych. Formalna metoda prawna miała ogromny wpływ na proces ulepszania i racjonalizacji materiału normatywnego zgodnie z doktrynalnymi przepisami dotyczącymi jego źródeł, struktury i systemu, metod interpretacji, systematyzacji i unifikacji. Przyczynił się również do opracowania odpowiednich modeli ustanawiających standardy i działań nakazowych. Tymczasem przedstawiciele poglądów naturalnych wskazują, że formalna metoda badań prawnych jest podejściem, w którym materiał normatywny istniejący w danym społeczeństwie przez określony czas jest ściśle określoną rzeczywistością.Innymi słowy, bez względu na stosunek społeczeństwa do społeczeństwa i realizację niektórych działań, które go zmieniają, należy go rozumieć i stosować w formie, w jakiej jest on zdefiniowany w jego źródłach (ustawach itp.). 
Funkcje programistyczne
W rozwoju podejścia dogmatycznego istotną rolę odgrywa prawo rzymskie i proces jego przyjmowania. Ponadto został szeroko opracowany w ramach instytutu regulacyjnego New and Contemporary Times, uzyskując w niektórych przypadkach hipertroficzną ekspresję. Formalna metoda prawna odnosi się do metod, z którymi należy postępować z najwyższą ostrożnością. Badanie materiału tylko za jego pomocą może prowadzić do absolutyzacji normatywnej regulacji relacji w społeczeństwie.
Nuance
Uznając formalną metodę prawną za jeden z obszarów dyscypliny, zwolennicy koncepcji funkcjonalnej wyróżniają dogmat, technologię, filozofię i socjologię prawa jako względnie odrębne elementy. W ten sposób uznają dogmat jako względnie niezależny element ogólnej teorii.
Studiować w Rosji
Formalna prawna metoda poznania zaczęła się wyróżniać w ramach kierunku filozoficznego. Pod koniec XIX wieku zaawansowani rosyjscy naukowcy zidentyfikowali krąg najbardziej palących problemów. Dotyczyły one przede wszystkim zrozumienia istoty materiału regulacyjnego jako regulatora relacji społecznych. Według Nowogródcewa prawo należy wyjaśnić nie tylko jako fakt życia publicznego, ale także jako zasadę osobowości. Muromcew zwrócił uwagę, że dogmat, działający jako przewodnik, jest częścią sztuki, której celem jest badanie każdej istniejącej pozycji w celu jej późniejszego praktycznego zastosowania. Formalna metoda prawna nie ma na celu wniknięcia głęboko w zjawiska. Opisuje, klasyfikuje, podsumowuje definicje różnych faktów na podstawie systemowości. W rezultacie powstają zasady i interpretacje, które kierują praktyką sądową. 
Współczesne rzeczywistości
Obecnie formalna metoda prawna jest uważana za sposób przetwarzania pozytywnych materiałów regulacyjnych, jako podstawy technologii. W szerokim sensie ten ostatni utożsamia się z dogmatem jako całością. Jest badany jako część ogólnej koncepcji teoretycznej wraz z socjologią i filozofią. W wąskim znaczeniu technologia jest kompleksem środków, technik, narzędzi jednego z obszarów działalności normatywnej: legislacyjnej, interpretacyjnej, kontraktowej i tak dalej.
Funkcje aplikacji
Formalna metoda prawna jest stosowana, ponieważ zjawiska regulujące państwo różnią się strukturą dwustronną. Każda z nich ma własną organizację wewnętrzną. Formalna metoda prawna zapewnia integralność badanego zjawiska, jego elementów, określony porządek i związek między składnikami. Z drugiej strony każdy obiekt działa jako część nadbudowy. Państwo jest elementem politycznym, prawo jest normatywne, jego przemysł to system prawny. Podejście dogmatyczne ma na celu określenie zasad charakteryzujących strukturalny charakter badanego instytutu. W trakcie tworzenia ram prawnych mogą one ulec zmianie. Istnieje korelacja zasad zgodnie z wolą władcy. Co więcej, ten ostatni nie zawsze pokrywa się z interesem społecznym. Przy zastosowaniu formalnego podejścia prawnego ważne jest zidentyfikowanie związków elementów, które zapewniają integralność i jedność systemu. W szczególności w procesie analizy państwa i systemu prawnego tworzone są interakcje hierarchiczne (podporządkowanie, podporządkowanie), koordynacja itp. 
Używanie konstruktów regulacyjnych
Przedstawiciele dogmatów opierali się na pozytywistycznej epistemologii i ograniczali się do formalnego i logicznego badania materiałów prawnych, przede wszystkim analizując modele prawne.Ogólnie rzecz biorąc, konstrukcja normatywna jest rozumiana jako sposób badania mający na celu odwrócenie dyscypliny w połączony system precyzyjnych definicji i pojęć. Jest to rodzaj modelowej konstrukcji obowiązków, praw, obowiązków i ich standardowych schematów, które są obłożone materiałem prawnym. Jednocześnie konstrukcję normatywną można z powodzeniem zastosować tylko przy jasnym zrozumieniu zasad leżących u podstaw przepisów prawnych dla określonego okresu oraz stałej weryfikacji uogólnień. Stanowiąc element formalizowania wymogów prawnych i tworzenia tekstu legislacyjnego, stanowi część dogmatu. Wynika to z faktu, że projekt ujawnia istotę i konstruuje normy.
Źródła
Konstrukcja prawna znajduje w nich wyraz. Przez źródła rozumiemy ogólnie oficjalnie utworzone / opublikowane lub autoryzowane teksty zawierające normy. Z tego pochodzą informacje o określonej sytuacji. Oficjalny tekst, który nie zawiera normy, a jedynie określa obowiązki i prawa określonych podmiotów, z reguły nie jest uważany za źródło. Co więcej, jest uznawany za „wynikający” z niego. Na przykład wyrok sądu jest aktem wykonania prawa. Tymczasem w niektórych przypadkach tekst nienormatywny może również działać jako źródło. W przypadku braku niezbędnych przepisów ustawowych akt taki może określać obowiązki i prawa określonych podmiotów. Sytuacja ta jest jednak typowa dla krajów o słabo rozwiniętym systemie regulacyjnym. 
Rola doktryny
Przez dość długi czas działał jako główne, a czasem główne źródło prawa w różnych systemach. Dziś jej rola jest również ważna w procesie ustanawiania i stosowania norm pozytywnych. W niektórych nowoczesnych systemach jest uznawany za źródło istniejącego prawa. Jego specyfika w tym kontekście polega na tym, że nie pojawia się w wyniku praktycznej pracy agencji rządowych lub określonych grup społecznych. Doktryna z tym podejściem wyraża się w formie zasad, wyroków, konstrukcji, pomysłów, postanowień w orzeczeniach sądowych, umowach, zwyczajach. Mając pewną moc, elementy te działają jako narzędzia do regulowania stosunków w społeczeństwie. 
Wniosek
Orzecznictwo może realizować swoje cele i być stosowane zgodnie z jego przeznaczeniem, gdy formułuje przepisy, które działają jako aksjomaty w ramach określonego systemu prawa. Doktryny mogą stać się przedmiotem badań i zrozumienia dyscypliny, która uznaje prawa istnienia materiału normatywnego za język, w którym podmioty komunikują się w obliczu władzy państwa. Jednocześnie rozpowszechnienie formalnego podejścia prawnego w teorii i praktyce może powodować semantyczne ograniczenia w procesie poznawania prawa, ponieważ nauka budowana jest w oparciu o metodologię pozytywistyczną.
